Mijn dochter (14) heeft geen vriendinnen

Elders zoeken

De meiden waarmee ze contact heeft, ik neem aan dat dat meiden van school zijn? Daar even vanuit gaande heeft ze dus in elk geval op school een groepje om mee op trekken, maar dat contact blijft vrij oppervlakkig en echte vriendinnen worden het niet. Dat kan natuurlijk, niet alle vriendschappen ontstaan op school en zolang ze daar contact heeft (al blijft het oppervlakkig), is dat prima zo. Ik zou daar dan verder ook geen energie in steken om daar meer van te maken.
Wat wél een probleem is, is dat je dochter vriendschappen mist. Ik zou die haar ergens buiten school laten zoeken. Liefst op een plek waar mensen met dezelfde interesse komen. Kan een sport zijn of een andere club (schaken, natuurvereniging, fotoclub, scouting, (reddings)zwemmen) er is zoveel! Dat zal even zoeken zijn, uitproberen etc., maar dat zijn ook plekken waar echte vriendschappen ontstaan.

Scouting

Doordat mijn dochter op scouting zit weet ik dat het een vereniging is waar je als puber veel voldoening van kunt hebben. Ze komen iedere week bij elkaar. Er ontstaan veel vriendschappen, maar ook al blijft het er bij dat ze elkaar alleen bij scouting zien dan is dat ook waardevol. Het is beslist geen duf stelletje bij elkaar, zoals ik vroeger toch nog een beetje dacht. Gewoon vlotte mensen met leuke activiteiten.
Wat je dochter betreft: als de andere meisjes klagen dat ze veel over het andere dorp praat zal dat toch wel waar zijn. Hoe jammer het ook voor haar is om dat onderwerp te moeten mijden, zou ze het voorlopig toch kunnen doen.
Misschien zou je je dochter kunnen helpen door haar iets te laten organiseren bij jullie thuis. Een filmavondje bijvoorbeeld. Met een paar meisjes. 3 Meisjes bijvoorbeeld waar ze het meest mee praat.

Lastig...

Johanna, ik wil best een reactie geven, maar vind het gewoon een heel lastig probleem. Kijk, ik kan niet inschatten wanneer en waarom je dochter steeds haar neus stoot. Ligt het aan de groep waarmee ze contact probeert te maken? Was het altijd al een gesloten clubje en was je dochter bij voorbaat dus kansloos? Maar ja, waarom lukte het dan in het vorige dorp ook niet?? Ligt het aan de manier waarop je dochter contact probeert te maken? Komt de goede 'match' niet gewoon nog langs en is het geduld hebben??
Groepsgedrag is echt een heel lastig iets. Weet je, vaak zijn het van die subtiele dingen die voor ons als buitenstaander (en misschien ook voor je dochter!) gewoon heel moeilijk in te schatten zijn. Ik kan alleen zeggen dat ik met je meeleef, maar dat ik niet echt tips paraat heb. In elk geval vind ik je geen overbezorgde moeder. Ik kan me goed voorstellen dat je dit aan het hart gaat!
n@nny

Ook moeilijk

Ik denk dat het feit dat je geen bekende forummer bent geen enkele rol speelt. Ik denk meer dat het is dat de issue waar je over schrijft erg moeilijk is en buiten dat je omschijft het maar minimaal...En ook denk ik dat het niet iets is wat bij veel tieners voorkomt. Dus dat weinig er herkenning in zien. Tenminste...ik lees meestal dat tieners juist té véél bij hun vrienden/vriendinnen zitten..eerder dan andersom.
Wat kunnen wij vanaf deze kant dan toevoegen...wij kennen je dochter niet, hebben geen idee wat het probleem is. Maar zoiets als pas naar sport willen als daar iemand heen gaat die ze kent...lijkt me al enigzins een probleem. Waarom zou je niet alleen naar sport gaan? Hier een 16jarige en een 12jarige en die gaan altijd naar elke sport die ze gedaan hebben of doen gewoon alleen hoor..dáár leer je toch vanzelf wel mensen kennen?
Misschien geeft dit al wel de kern van het probleem aan...ze kan wel open en spontaan zijn,maar als ze altijd van anderen afhankelijk is om ergens heen te gaan denk ik niet dat die anderen dat als positief ervaren. Die zullen het als beklemmend ervaren misschien?
T'is maar een idee hoor..
Ik denk dat wat meer initatieven in andere richtingen qua contact bij welke vereniging dan ook haar goed zal doen en haar blik en mogelijkheden zal verruimen...er zijn zoveel mogelijkheden, van schilderen boetseren tot pingpongen iets moet haar toch aanspreken?
groeten albana

Johanna

Ik denk dat je het niet op jezelf moet betrekken dat je weinig reacties krijgt. Bij ons speelt het echt niet. Alleen toen mijn oudste dochter klein was heeft ze een periode gehad waarin ze niet veel te doen had in vakanties omdat een paar meisjes op vakantie waren. Dat is niet leuk om mee te maken, maar je kunt er als moeder niet zoveel aan doen.
Ik ben zelf wat zwaar op de hand. Ik heb mezelf geleerd luchtiger te zijn en inderdaad niet teveel over vroeger, man, ouders, enz. te praten. In de gaten te houden dus wanneer ik in herhaling val. Oppervlakkigheid is niet bepaald mijn streven, maar bij bepaalde contacten hoef je niet zo serieus te zijn.

Johanna

Het feit dat je niet veel reacties krijgt ligt ws inderdaad aan de vraag die je stelt. Als er weinig herkenning is en mensen weten niets zinnigs toe te voegen komt er weinig reactie, vervelend, dat snap ik.

Dochter ook gehad

Hoi Johannna,

Mijn dochter had op de lagere school nooit echt vriendinnen.Ze hing bij een clubje van 3 andere meisjes,die haar wel uitnodigde op hun verjaardag enzo en haar echt als vriendin zagen,maar haar gewoon vergaten.Ik denk haast omdat ze TE lief en Te aardig was.Ook erg spontaan en vrolijk op school.Deed nooit moeilijk,liet alles over haar heen gaan,hielp iedereen,trooste iedereen en werd zelf vergeten.Ze was onzichtbaar en vroeg niet om aandacht.
Nu zit ze in de tweede van het middelbaar en heeft eindelijk een leuk vriendengroepje.Ze is ondertussen wel een stuk zelfverzekerder geworden en laaty zichzelf hoeren,dus wordt ook nu gehoord en gezien blijkbaar.
Misschien totaal geen herkenning voor jou.Maar wel heel lastig voor je dochter,mijn zoontje heeft ook geen vrienden en heeft het daar ook enorm moeilijk mee.Dat is zo moeilijk.

Wat bedoel je met 'het blijft oppervlakkig'

Dat is me nog niet duidelijk eigenlijk.
Wat verwacht je van de meidencontacten?

Kan ze wel met jongens opschieten?

Heeft ze broers/ zussen, of nichtjes met wie ze omgaat? Gaat dat wel goed?

Zelf diepgang creeeren

Hoi,

Als ik eens nadenk over de vriendinnen die ik in de loop der jaren heb gehad dan was er altijd een vorm van diepgang. Zelf ben ik een 'kat uit de boom' kijker en zou nooit beginnen met iets meer van mezelf te laten zien (ik bleef oppervlakkig) maar ik trof vaak mensen die daar wel ineens mee begonnen. Die een geheim vertelden, of iets waar ze mee zaten, waar ze verdrietig over waren. En dan durfde ik ook wel mee te doen en ontstaat er een diepere vriendschap.
Ik heb ook vriendinnen gehad die dat niet deden, en ik ook niet, en dat zijn dus ook eigenlijk altijd een soort van 'kennissen' gebleven, zoiets wat jouw dochter nu ook heeft, en mijn zoon bijvoorbeeld ook. (mijn dochter heeft hordes vriendinnen maar hij dus geen vrienden, of heel weinig)
Ze zou dus eens kunnen proberen wat meer diepgang erin te gooien, iets meer van zichzelf durven te laten zien, ik heb best het idee dat er dan meer uit de vriendschappen komt, en wellicht vind ze haar draai pas echt op de middelbare school. (ik had op de lagere school ook amper echte vriendinnen, dat kwam op de middelbare pas)

Maxime