Mee bemoeien of niet....?
Ik een mijn man hebben een beetje een discussie en ik vraag jullie mening. Het is de laatste tijd wel raak hier.
Kleine situatieschets:
Mijn dochter ( (15) heeft in oktober een jongen (17) leren kennen. Deze jongen zat bij haar op school. Ze hebben een tijdje veel contact gehad via snap. Ze gaf een feestje met halloween bij een vriendin en had gevraagd of hij ook wilde komen. Het feestje was best saai en hij was er om 23.00 nog niet, dus ze had hem gestuurd dat hij niet meer hoefde te komen. Hij wilde perse toch komen maar toen hij kwam was het feestje al afgelopen. Hartstikke vervelend want het is voor hem best wel een stuk fietsen.
Daarna hebben ze gewoon contact gehouden, maar rond december zei hij meer te willen. Mijn dochter wilde gewoon vrienden blijven. Hij kon niet goed met die afwijzing omgaan en deed soms echt lullig. Zo erg dat mijn dochter het contract helemaal verbroken heeft in in januari.
In maart heeft mijn dochter een andere jongen leren kennen, uit hetzelfde dorp als jongen 1. Zij klikten heel goed en zijn elkaar aan het leren kennen. Op een feestje waar deze jongen was bleek ook jongen 1 te zijn en blijken ze vrienden te zijn. Op dit feestje hebben jongen 1 en mijn dochter het weer goed gemaakt. Omdat mijn dochter goed met de vrienden van jongen 2 wilde zijn heeft ze hem ook weer toevoegd op snap.
De afgelopen weken is er gewoon weer leuk contact geweest. Jongen 1 flirt soms wel maar dochter houdt dat af.
Nu vroeg jongen 1 of mijn dochter naar hem toe wilde komen om wat te hangen. Hij was met twee vrienden en dochter met 1 vriendin. Jongen 2 zou ik nog komen.
Het was dus in een ander dorp en ik wil niet dat mijn dochter alleen of met zijn tweeën door het donker fietst dus ik zou ze brengen.
Het was 25 minuten rijden, en het adres bleek niet te kloppen. Uiteindelijk hebben ze elkaar toch gevonden.
Ik ben naar huis gereden en toen ik nèt thuis was belde dochter op of ik haar kon halen.
Nu blijkt dat de jongens ( muv jongen 2 want die wist echt van niks) met voorbedachte rade de meiden het verkeerde adres gegeven hebben. Ze hebben ook heel lullig gedaan en na een half uur gezegd dat zij weg moesten en de meiden dus ook. Allemaal als wraak voor het halloween feestje wat dus een half jaar geleden is. Op zich beetje puberale streken, maar wat ik heel vervelend vindt is dat de jongens 2 15 jarige meiden in het donker in een onbekend dorp in landelijke omgeving op straat hebben gezet. Ik moest nog een half uur rijden. Ik vind dit echt onveilig. Mijn man wil de ouders van die jongen nu bellen een aangeven dat dit echt onacceptabel is, maar ik denk laat maar. Er is niks gebeurd en dat gaat ook niet meer gebeuren want dochter heeft jongen 1 op alle sociaal media geblokt en wil hem nooit meer spreken. Wat zouden jullie doen?
MamaE schreef op 26-04-2023 om 13:12:
Ja oké, niet gezond was misschien te hard gezegd. Dat ze bij jou terecht kan is prima, heel fijn en heel goed. Maar in je eerdere topic wist je ook al precies wat en hoe veel ze dronk op een feestje en volgens mij ook van haar vrienden en vriendinnen.
Van mij hoeft dat niet zo. Dat is voor mijn gevoel net too much.
Een kind dat zich veroordeeld en bespied voelt, zal dat niet delen. Dat werkt natuurlijk alleen als een kind zich vrij en geborgen voelt. En daarbij, je weet niet wat kinderen niet delen, hè?
MamaE schreef op 26-04-2023 om 13:12:
Ja oké, niet gezond was misschien te hard gezegd. Dat ze bij jou terecht kan is prima, heel fijn en heel goed. Maar in je eerdere topic wist je ook al precies wat en hoe veel ze dronk op een feestje en volgens mij ook van haar vrienden en vriendinnen.
Van mij hoeft dat niet zo. Dat is voor mijn gevoel net too much.
Voor haar is dat hetzelfde delen als wat ze die dag op haar boterham heeft gehad. Ze weet dat ik drinken niet perse veroordeel, dus kan ze eerlijk aangeven wat ze heeft gedronken. Overigens was dat hele feestje de beste les want ze heeft sindsdien niet meer gedronken.
Philou schreef op 26-04-2023 om 13:18:
[..]
Een kind dat zich veroordeeld en bespied voelt, zal dat niet delen. Dat werkt natuurlijk alleen als een kind zich vrij en geborgen voelt. En daarbij, je weet niet wat kinderen niet delen, hè?
Nou dát bedoel ik dus.
Kimdekim schreef op 26-04-2023 om 13:29:
[..]
Voor haar is dat hetzelfde delen als wat ze die dag op haar boterham heeft gehad. Ze weet dat ik drinken niet perse veroordeel, dus kan ze eerlijk aangeven wat ze heeft gedronken. Overigens was dat hele feestje de beste les want ze heeft sindsdien niet meer gedronken.
Dat het kan is heel fijn, dat veroordeel ik ook niet. Maar dat je ook van al je vrienden weet wat en hoe veel ze drinken én dat ook met je moeder deelt...ik vind het voor een puber een aparte behoefte.
Komt misschien ook omdat mijn vader het altijd wilde weten, maar het nooit geloofde. Terwijl we wel mochten drinken, dus dat was het probleem niet.
Eerlijk gezegd had ik het niet zo chill gevonden als mijn vrienden met hun ouders hadden gedeeld wat en hoeveel ik dronk. Niet dat dat extreem veel was of geheim of zo, maar het voegt niks toe aan die mensen hun leven om die informatie allemaal te hebben. Ik vind zo veel informatie ook onder 'breinvervuiling' vallen.
ik weet ook helemaal niet precies wat iedereen drinkt. Dus ik weet niet waarom je dat denkt. Misschien dat ik dat op het feestje wel gevraagd had omdat de politie toen geweest is en ik heb gevraagd of er mensen dronken waren. En als ze bij ons zitten zie ik ook wel eens wat er gedronken wordt maar verder niet. Over vriendinnen zegt ze niets behalve als die het zelf vertellen.
Kimdekim schreef op 26-04-2023 om 13:40:
ik weet ook helemaal niet precies wat iedereen drinkt. Dus ik weet niet waarom je dat denkt. Misschien dat ik dat op het feestje wel gevraagd had omdat de politie toen geweest is en ik heb gevraagd of er mensen dronken waren. En als ze bij ons zitten zie ik ook wel eens wat er gedronken wordt maar verder niet. Over vriendinnen zegt ze niets behalve als die het zelf vertellen.
Dan was ik te voorbarig en heb ik onterechte aannames gedaan. Niet netjes van mij. Mijn oprechte excuses daarvoor.
Kimdekim schreef op 26-04-2023 om 12:45:
[..]
Nee. Ik weet ook niet alles wat zij met haar vrienden en vriendinnen bespreekt en dat hoeft ook niet. Maar ik heb na dit gebeuren natuurlijk wel met 2 boze pubers een half uur in de auto gezeten. En dan zeggen ze dus veel. Daarnaast zegt mijn dochter echt alleen maar wat ze kwijt wil. Het is niet dat ze elke dag een verslag af moet leggen over haar sociale contacten. Jij kan dat niet gezond vinden, ik vind dat fijn. Ze weet dat ze bij me terecht kan.
Ik vind dit ook juist heel belangrijk. Ik denk datcje je eerder zorgen moet maken als alles achter je rug om gebeurd. Jongeren worden juist stiekem als ze het idee hebben dat ze niet bij je terecht kunnen.
Je moet juist zorgen voor een open houding
MamaE schreef op 26-04-2023 om 13:42:
[..]
Dan was ik te voorbarig en heb ik onterechte aannames gedaan. Niet netjes van mij. Mijn oprechte excuses daarvoor.
Je hoeft geen sorry te zeggen. Bij deze discussies is het denk ik normaal dat je in je hoofd het plaatje compleet probeert te maken. Het is juist goed dat je het vraagt want dan kan ik antwoord geven.
