Liefdesverdriet puber
We hebben het allemaal meegemaakt uiteraard maar mijn dochter van bijna 15 had een jaar een vriendje en het is nu uit.Van haar kant wel,ze is nog zeer jong en wil haar nog niet binden.Ik vind het zeer sterk van haar dat ze voor haar zelf kiest.
Haar vriendje had dit blijkbaar niet zien aankomen en is volledig in shock.Ze krijgt berichten dat hij niet meer wil leven en met school wil stoppen.Hij is 17.Gelukkig weten zijn ouders er ook wel van en zullen ze hem wel opvangen.Maar mijn dochter heeft ook van zijn moeder al een giftig bericht gekregen dat ze dat wel een beetje eerder had kunnen bedenken dat ze haar niet wil binden.Tja wat hadden die mensen dan verwacht ...?
Hoe dan ook ik loop hier dus zelf al heel de dag mee in mijn maag en mijn man zegt dat dat belachelijk is.Het is ‘maar’ een liefje...oké dat is zo maar ik voel haar verdriet en de dingen waar ze mee worstelt en ik voel me een beetje machteloos...
tja....
Voor die moeder is het misschien ook de eerste x dat haar zoon verdriet heeft om een meisje. Laat haar lekker.
En laten we wel wezen: de smoes dat je je niet wil binden betekent niet meer of minder dat ze erachter is gekomen dat hij toch niet zo leuk is als ze eerst dacht. En dat geeft ook helemaal niets.
Dus trots zijn op je dochter omdat ze zich niet wil binden, laat dat gerust achterwege. Je dochter heeft een keus gemaakt en schroomt niet om voor haar mening uit te komen: top. Beter dan dat ze nog door loopt te sukkelen. Daar mag je trots op zijn.
En je man heeft gelijk: het is belachelijk en totaal niet nodig om in te zitten over wat die moeder tegen je zei. Lekker laten gaan!
Oh wacht
ze had het aan je dochter geschreven. Nou vertel je dochter dan maar dat ze zich daar niets van aantrekt en dat het voor moeders nu eenmaal soms moeilijk te verkroppen is dat iemand haar kind pijn doet. En dan reageren ze wel eens een beetje gek.
Nou smoes
Ik had ook al jong een vriendje. Ik vond hem zo leuk en was zo verliefd dat ik er echt de bibbers van kreeg.
Ik wilde me ook vooral niet binden.
Heb vriendje dan ook snel gedumpt en ben vervolgens nog jaren verliefd op hem geweest.
Het is echt niet altijd een smoes.
"Maar" een liefje
Ook kinderen hebben serieuze relaties. Het kan wel zo zijn dat de moeder van het vriendje overdrijft. Bagatelliseren zoals je man doet is ook niet fijn.
Mijn ouders vonden alleen "de ware" goed genoeg voor mij. Tot die tijd waren het "maar" liefjes. Het heeft tot jaren na hun dood geduurd tot ik eindelijk de tijd nam iemand rustig te leren kennen en zo zonder ongevraagde feedback een relatie aan te gaan. Laat je dochter het zelf ontdekken, ook met grote verliefdheden. Zeg dat maar tegen je man.
Gek genoeg weet ik zeker dat mijn ouders, als ze nog even konden komen kijken, mijn vriend helemaal geweldig hadden gevonden. Als ze nog geleefd hadden was het nooit wat geworden 
Is het normaal
Dat ik hier zelf zo mee bezig ben.Ik voel hun pijn.Mijn dochter zit in een tweestrijd.Single willen zijn en optrekken met haar vriendinnen maar toch ook wel veel verdriet voor haar vriendje en schuldgevoelens.Ik voel me al de hele tijd zenuwachtig door deze situatie...Dat zal dat zijn als ze later door een scheiding of zo zullen gaan.
Dochter
Je dochter leert dat het einde van een relatie/verliefdheid niet een kwestie is van uitmaken en wegwezen. Voor beiden is het een heftige gebeurtenis die ze moeten verwerken, óók voor haar! Het is ook logisch dat ze verdriet voelt want er waren hoe dan ook ook goede dingen met het vriendje. Ze zal weer even haar weg moeten vinden en daar kun jij bij helpen door af en toe iets leuks met haar te doen en naar haar te luisteren. Probeer je eigen pijn niet op haar te projecteren.
Wat je als buitenstaander wel lastig kunt vinden is de moeder van het vriendje. Die is echt fout bezig. Vertel je dochter dat de relatie heeft geduurd zolang als voor haar nodig was. Niemand kan bepalen dat ze het wel wat eerder had mogen doen. Dat is echt kwalijk en daar kun je best wat van zeggen tegen haar, los van je eigen pijn.
liedje van Brigitte Kaandorp
Hoe heet het ook alweer. lente? Het bezingt prachtig hoe verdrietig een moeder zich kan voelen bij liefdesverdriet.
Moeder blijft
haar moeien...Ze stuurt berichten naar mijn dochter en belt haar ook op.Ze heeft blijkbaar ook al met een vriendin van mijn dochter gesproken.Ook zijn broer heeft haar al aangesproken op scherpe toon.Ze voelt haar zeer rot en schuldig.En het doet mij pijn haar zo te zien.Ik heb gezegd dat ze haar niet schuldig moet voelen.Het is beter zo dan hem maanden aan het lijntje te houden.Dat die pubers onder elkaar kibbelen over wat en hoe oké....
Maar je zo moeien als moeder vind ik niet oké.Ik heb haar een beleefd berichtje gestuurd dat mijn dochter haar moet concentreren op school dat al die berichten haar teveel worden.
Natje
je dochter kan de moeder en broer en eventuele andere familie van haar ex gewoon blokkeren op haar telefoon. Niet gaan verschuilen achter school, daar gaat het niet over en dat snapt die moeder ook wel. Niet reageren, maar blokkeren dus.
Pleister aftrekken
Hoe vervelend ook. Je dochter zal deze pleister in een keer moeten lostrekken, en heeft daar misschien wat hulp van moeders bij nodig.
Leer haar nog een bericht naar de omstanders te sturen. ‘Deze relatie ging alleen brammetje en mijzelf aan. Uw (jullie) bemoeienissen voegen daar niets aan toe. Ik stel het op prijs als jullie me met rust laten.’ Dan kan ze de hele boel daarna blokkeren. En zich focussen op wat ze zelf belangrijk vindt of bijdraagt aan haar bijkomen van haar verdriet.
Mocht de moeder jou bellen, vraag haar dan of ze na het douchen ook de gedragen onderbroken opnieuw aantrekt of dat ze dan voor een schone gaat. Dat was de opmerking die mijn moeder altijd maakte. Als je eenmaal gekozen hebt dat deze relatie niet meer werkt, dan wordt het nooit meer zoals het was. Zeker als je 15 (!) bent of de jongen in kwestie zijn moeder op je af stuurt.
En druk je dochter op het hart dat zij niet verantwoordelijk is voor eventuele acties die Ex onderneemt. Al doet hij een zelfmoordpoging (of dreigt ermee), dat is zijn keuze en niet haar schuld.
Goed gedaan
"Ik heb gezegd dat ze haar niet schuldig moet voelen.Het is beter zo dan hem maanden aan het lijntje te houden."
Precies. Zo is het. Ze heeft het goed gedaan.
Ik zou haar ook adviseren deze mensen te blokkeren, eventueel met zo'n afsluitend berichtje als Biebel voorstelt, dan blijft ze zelf in elk geval helder en vriendelijk. Als ze blokkeren niet durft om wat voor reden dan ook, laat haar dan alles doorsturen naar jou, liefst ongelezen. Dan is het van haar bord en jij kan die moeder denk ik wel wat harder tegenspreken. Maar blokkeren is toch wel de beste weg nu, vind ik.
Lastig inderdaad
Ik snap de pijn van die andere moeder heel goed. Maar wat wil ze dan, dat het meisje haar gevoel opzij zet en net doet of ze toch verder wil? Dat is toch ook geen liefde en dat gaat die jongen ook niet helpen.
Het kan ontzettend pijn doen als je van iemand houdt en die iemand niet van jou. Maar je kunt liefde niet dwingen of eisen of kopen.
Ik vind de tips wel goed, laat je dochter inderdaad duidelijk maken aan die moeder dat liefde niet afgedwongen kan worden, ook (zeker) niet met boze woorden en verontwaardiging.
En het is niet alsof ze haar gekocht hebben he. Ze hebben geen recht op haar.
Die zoon zou meer aan zijn moeder hebben als ze ophield jouw dochter lastig te vallen en hem ging steunen in het omgaan met verlies en verdriet.
Niet doen
Ongeloofelijk wat die moeder deed, net of je op die leeftijd van het begin weet of dit het is. Beetje wereldvreemd, nog nooit gehoord dat verkeringen uitgaan?
Ik had ooit toen ik als gescheiden vrouw een poos gedate had met iemand ook mijn twijfels. Heb t uitgemaakt. Kreeg ik van zijn moeder van 68 een berichtje hoe erg ze zich in mij vergist had en of ze de ware Teff wel te zien had gekregen? Heb niet geantwoord en haar geblokkeerd... pfffff
Een relatie verbreken...
...is geen misdaad ! Dus dat mag gewoon.
Helemaal op die leeftijd.
Wat vreselijk van die moeder. Domme mensen.
Sterkte voor je dochter en zeg haar maar dat ze een goede beslissing heeft gemaakt. Zo’n schoonmoeder hebben belooft weinig goeds.
Ja vreselijk
Dit is wel een manier om erachter te komen dat ouders vreselijke mensen kunnen zijn.
Neemt niet weg dat ik mijn hart vasthoud voor het moment waarop mijn kinderen liefdesverdriet krijgen, gedumpt worden, of zelf de stekker eruit trekken. Dat verdriet is voor mijzelf een paar keer enorm heftig geweest en ik ben bang dat ik er moeilijk mee zal kunnen omgaan om mijn kinderen zo te zien.Bij dat liedje van Brigitte Kaandorp houd ik het ook niet droog, trouwens.
Maar goed, dat is mijn probleem en niet dat van mijn kinderen en al helemaal niet dat van hun evt. toekomstige exen. Prima tips hierboven om vooral de familie zich erbuiten te laten houden en als het nodig is, met jouw hulp. Zijn ze nou helemaal?!
wow
Die moeder van ex vriendje is echt heel fout bezig. Je dochter is nog hartstikke jong, ja dan word je verliefd, en ja dan kan het zo maar over zijn. Of je wilt liever met je vriendinnen op stap (zou ik als het mijn kind was geweest alleen maar hebben aangemoedigd).
Maar al vanaf moment dat jouw 5-jarige niet op een feestje wordt uitgenodigd waarvoor klasgenootjes po het schoolplein wel een uitnodiging ontvangen, weet je dat het beter is om je kind uit te leggen dat vriendschappen en voorkeuren kunnen veranderen. Dat het niet zegt dat jij als kind niet leuk bent, maar dat de ander verandert.
Om je dan als moeder van een 17-jarige er mee te bemoeien en een meisje de indruk te geven dat ze niet een relatie zomaar mag beëindigen vind ik vrij onprettig. Sterkte voor je dochter.
