lachgas
Zoon van 15 blijkt af en toe te experimenteren met lachgas. Vorige week kwam zijn vader hier achter. Zoon woont wisselend vader / moeder. We hebben samen een gesprek met hem hierover gevoerd . Hij ziet er geen kwaad in. Wij wel. Patronen en cracker zijn weggegooid. We hebben hem verder geen straf gegeven. Hij heeft beloofd dit niet meer te doen Hoe kijken jullie hiernaar?
We hebben eigenlijk alleen maar mensen om ons heen die straf gegeven hadden. Dan ga ik twijdelen over onze aanpak.
maar
Ga je twijfelen omdat anderen het anders doen? Beetje jammer. Kijk naar wat je graag wil bereiken. Vraag je af:
Wat wil ik uiteindelijk bereiken met mijn aanpak?
Wil ik dat hij open naar mij toe is of blijft?
Wat heb ik met mijn aanpak tot nu toe bereikt?
Wil ik dat hij het niet meer doet omdat hij inziet dat het misschien toch niet zo onschuldig is?
Of wil ik dat hij het stiekem gaat doen of alleen gaat laten omdat hij bang is voor straf?
En bedenk onafhankelijk van andere ouders wat jij vindt dat goed is voor je zoon.
Ook
Ik vind het ook een prima aanpak.
Als hij door gaat met gebruiken en je komt er weer achter, dan kun je altijd nog een strenger beleid gaan voeren. Dat ie niet meer zonder toezicht weg mag vanwege het risico op lachgasgebruik bijvoorbeeld.
Een gesprek.
"Hij ziet er geen kwaad in. Wij wel."
Heb je uitgelegd wat precies de gevaren zijn? Ik weet dat er jongeren zijn die met lachgas experimenteren. Je ziet in plantsoentjes en speeltuinen waar jongeren samenkomen de patronen liggen van de slagroombussen. Ik kende de gevaren niet, heb net zitten googlen. Ik ken mijn zoon tijdens een "goed gesprek", alleen preken helpt niet, want dan "weet ik er niets van", dus ik heb er over gelezen.
Wist jij wel de gevaren?
Straf
Ik weet niet of straf zin heeft in zo'n geval. Voorlichten en hopen dat hij er verstandig mee omgaat. Je kunt hem moeilijk opsluiten.
Risico s
Ik moest ook googelen op de risico s.
En wat ik dan lastig vind is dat er niet eens heel veel risico s beschreven staan. In het gesprek met zoon bleek hij zich ook goed ingelezen te hebben. Dus geen makkelijk gesprek.
Ik merk dat ik in de puberteit van de kinderen onzekerder wordt over mijn ouderschap. Ik zie meer gevaar dan voorheen en kijk inderdaad naar de aanpak van andere ouders die zo van de buitenkant meer geslaagd lijkt. Maar niet zo bij mij past. En natuurlijk weet ik dat niets is wat t lijkt. Maar ik ervaar pubers opvoeden op het moment als koordansen.
Tiny.
Lachgas, wiet, alcohol, pillen, waterpijp, er is veel troep waar je kind mee in aanraking kan komen.
Ik vond het belangrijk dat zoon open kon vertellen over zaken die hij tegenkwam. Dat we samen konden praten over gevaren. Wat hij heeft geprobeerd en waar hij verre van bleef.
Pillen moest hij niet, je weet maar nooit welke troep je slikt en voor je het weet lig je in het ziekenhuis. Een biertje wel, maar hij vond het niet echt lekker, dus drinkt het amper. Dronken worden is asociaal.
Waterpijp roken, één keer gedaan bij vrienden, gezellig maar niet boeiend. Hasj is ook geprobeerd.
Ik weet met wie hij omgaat, waar hij heengaat en hij is zuinig op zijn lijf, denkt aan zijn veiligheid en is geen ruziemaker. Ook geen feestbeest, dus hij komt niet op grote feesten enz. Dus ik vind het prima zo. Begrijp dat hij jong is en dingen wil proberen die ik liever niet zie.
Het idee dat hij op straat door een willekeurige groep maar zo het ziekenhuis in geslagen kan worden vind ik enger. Zijn beslissingen en keuzes heb ik wel vertrouwen in, hij is geen heilig boontje maar ook zeker geen onverantwoordelijke jongeman.
En ongerust zijn hoort erbij, daar ontkomen we niet aan.
Praten, betrokken zijn met wat je zoon bezighoudt, niet alles direct verbieden of afkeuren. Ik heb bijvoorbeeld liever dat zoon mij 's avonds laat een appje stuurt met:"ik blijf nog even, het is super gezellig en we gaan shoarma eten", dan dat ik constant ruzie moet maken omdat hij te laat thuis is en ik geen idee heb wat hij uitvreet. Vertrouwen heeft hem eerder de juiste keuzes laten maken, vermoed ik, dan 100 verboden en regels.
En als er iets is, ook domme dingen, kan hij ons bellen. Al is het midden in de nacht. Heeft hij een paar keer gedaan, voor een vriend die zijn ouders niet te durfde te bellen of hij had geen vervoer.
Pubers hebben geheimen, we horen nooit alles als ouders. Ook ik niet.
Koorddansen, ja dat is het. En soms wiebelt het touw een beetje, dan trek je het weer even strak. Dan ben je weer die moeder die flink boos is, krijgen ze ook niks van. Kan zoon weer verder balanceren, met soms een valpartij. Mag jij hem oprapen.
Heb vertrouwen in jezelf, een lieve betrokken moeder, meer dan genoeg.
Wil40
Wat heb jij het mooi verwoord. Koorddansen, wat een super vergelijking. Ik ben het voor de rest helemaal met je eens. Open zijn, blijven praten en vertrouwen hebben zonder te bestraffen.
Annemoon
Tine had koorddansen bedacht.
Maar wil heeft het goed gespeld. 
Ik had
't inmiddels zelf al gezien Ad.
En
nu schrijf ik ook m'n naam nog verkeerd;-(
En jij ook Ad..
Tine
Ik dacht dat het van Wil kwam maar ik had me vergist. Tine, een prachtige vergelijking!
Fijn.
Schrijf ik een lang zéér opvoedkundig verhaal, weet ik iig dat het gelezen is
Wil40
Wil, ik begrijp je reactie.
Ik heb je verhaal 2x gelezen en wilde het even laten bezinken. Kon het niet afdoen met een oneliner zoals naar Ad.
Het heeft me verder aan t denken gezet en ik kom er nog op terug. Moet t even overdenken.
Nachtje over slapen
Truste!
Wil40
ook ik ben onder de indruk van je formulering en heb 'm gekopieerd voor future reference (een 14-jarige van wie ik denk te kunnen voorspellen dat hij - anders dan zijn grote broer - wel het nodige aan spannende zaken tegen gaat komen en met wie praten niet altijd even makkelijk is . . ).
Dank dus!
gr Angela
goed geslapen
En je tekst meerdere malen doorgelezen.
En ik vind het moeilijk. We hebben meer kinderen. Deze zoon is nr. 4.
Als ik terugkijk zie ik dat ik in hun jeugd soepel was maar vanaf de puberteit meer rigide werd. Uit angst denk ik. Zowel vader als ik spreken regelmatig met de jongens over deze onderwerpen. En ik vind het moeilijk om niet te blijven waarschuwen en dus direct of indirect afkeuren. Ik neem mij telkns voor om vooral een open houding te hebben maar ik vrees dat ik daar ernstig in tekort schiet.
Nu hebben we ook jongens die nieuwsgierig zijn en willen experimenteren. Kon ik maar zeggen dat het geen feestbeesten zijn, dat ze dronken worden asociaal vinden en dat drugs ver buiten hun bereik ligt. Oudsten proberen nog wel eens wat- pilletje op een feestje ed. En de grens opzoeken met alcohol. Nu in het studentenleven is het leven een groot feest. Op andere vlakken zijn het verantwoordelijke, sociale knullen. Ze vertellen natuurlijk niet alles. Maar zijn sowieso niet echt heel open over deze dingen - ik denk om mijn gezeur te voorkomen. In mijn omgeving heb ik veel mensen die wat star opvoeden. Daarom viel het me bij mijzelf niet zo op denk ik. Ik leer hier een hoop
En nu dus nr. 4 lachgas met z'n 15 jaar. We hebben met hem gesproken, uitgelegd wat de risico s zijn maar hij ziet ze niet. Ik heb hem laten beloven dat hij dit niet weer doet. Tot zijn 18de zei hij erbij.
Als ik terugkijk had ik graag wat meer ontspannen de pubers tegemoet getreden. Maar ik vind het onwijs moeilijk - uit angst dat ze de meest vreselijke dingen gebeuren. Ik moet het meer loslaten.
Ik ben echt wat jaloers Wil 40 als ik je verhaal lees.
Jaloers.
Niet nodig, jaloers zijn, wij liepen weer tegen andere dingen aan die niet van een leien dakje gingen, alleen waren dat geen zaken die met gezondheid en experimenteren te maken hadden. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Jouw kinderen zoeken meer de grens op, dan is je angst dat ze die grens passeren zeer begrijpelijk.
Je hebt een gesprek gehad met je 15 jarige, hij begrijpt je ongerustheid niet echt, ziet geen gevaar, maar heeft beloofd het niet meer te doen.
Ik denk dat het goed is dat er nu geen straf is gegeven. Jullie geven hem nu het gevoel dat je hem wilt vertrouwen, dat een gemaakte afspraak, een belofte, belangrijk is.
Uit de krant
In hoger sferen door lachgas: Elburg waarschuwt jongeren
ELBURG - Er worden in de gemeente Elburg steeds meer slagroompatronen gevonden. 'Een gevaarlijke ontwikkeling,' zegt jongerenwerker Caroline Turner van Stichting Wiel (Welzijn in Elburg).
De jongeren gebruiken het lachgas in de patronen om high van te worden. Turner demonstreert aan de verslaggever hoe de capsules gebruikt worden, via een ballon. Stichting Wiel waarschuwt via sociale media voor het gebruik van het lachgas. Als jongeren het gas zonder ballon inademen is er kans op bevriezing van lippen en longen, vertelt ze.
(tekst gaat verder onder de reportage)
'Niet mijn ding'
Maar er zijn meer risico's, vooral als het gecombineerd wordt met alcohol, zoals zuurstoftekort in de hersenen. Ook op de lange termijn kunnen de gevolgen ernstig zijn, zoals hersenschade, neurologische stoornissen, impotentie en onvruchtbaarheid.
Milieu
Ik hoorde net op de radio dat het jaarlijks recreatief lachgas gebruik in Nederland overeenkomt met een miljoen vliegretourtjes naar Berlijn, milieu-gezien. Dat komt omdat lachgas 300x vervuilender is dan CO2. En dan ook nog al die metalen houdertjes.
Misschien is dat nog een argument voor milieubewuste pubers.
Milieubewuste pubers
Die staan donderdag massaal op het Malieveld, misschien moeten we ze even inseinen? 😉
je wordt van lachen wel vrolijker
dan van vliegen .
Kunnen ze dat lachgas niet in grotere verpakkingen gaan aanbieden? minder afval!!
gr Angela
Zoon 16
Hallo ik ben brian en ben zelf 16, ik ben wat volwassener mentaal dan me leeftijds genoten, ik zit op deze site omdat ik zelf ook drugs gebruik en me ouders daar alles van af weten. Wij hebben hier regels over en verloopt verder prima. Daarom wil ik vanuit mijn perspectief (kind) graag ervoor zorgen dat het goed kan verlopen tussen jullie kinderen 
.
Ik denk zelf dat dit geen goed aanpak is, mijn ideale oplossing zou zijn: blijf praten en zorg ervoor dat eerlijkheid voorop staat. Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat ze (bijna) nooit boos worden als ik het ze eerlijk vertel. Hierdoor stel je je zoon (in ieder geval) gerust zodat ie naar jullie toe durft te komen wanneer die iets heeft gedaan. Zo krijgt hij geen straf om eerlijk te zijn, en weten jullie ervan af. Wel is het belangrijk om het erover te hebben. Zo weet ik bijvoorbeeld dat lachgas inderdaad niet zo veel schade doet als alcohol, wiet en siagretten. Je kan er meerdere op een avond doen en is niks mis mee op een feestje. Verder moet je hier wel afspraken over maken!
Belangrijk is waar je regels over moet maken!
-hoevaak hij het mag/wil gebruiken
-hij moet weten wat de gevaren zijn, en als er iets gebeurd dat ie weet wat ie moet doen
-waarom hij het gebruikt (om te controleren dat ie het doet voor recreatief gebruik en niet omdat zich kut of slecht voelt)
Niet doen!
Ik zou het dus zeker niet verbieden--> zorgt vppr dat ie het stiekem gaat doen
Verbieden heeft geen zin --> lachgas is niet illigaal en je komt er dus vrij makkelijk aan, ook is het niet zo duur
-NOOIT STRAFFEN ALS IE IETS EERLIJK MELD!
---> dit klinkt misschien stom maar het is echt zo, door aan tegeven dat eerlijkheid voorop staat en je daardoor geen straf kan geven. Hierdoor geeft dit een vertrouwens gevoel en zijn ze sneller geneigd om naar jullie toe te gaan om erover te praten i.p.v. andere drugs te gaan gebruiken bijvoorbeeld om zich goed te voelen!
Ik heb zelf deze regels met me ouders:
Alcohol:
-alleen in het weekend of op feestjes
-na 5'ven
Pillen (XTC)
-Max 1x in de maand
-ik laat ze testen
-vertel waar en wanneer ik het doe
Lachgas
-alleen bij feestjes
-alleen in het weekend
-niet ieder weekend
Hoop dat ik jullie van dienst kon zijn
