Jongvolwassene verdient volledig salaris

Yumi schreef op 23-09-2024 om 17:55:

[..]

Dank voor je uitgebreide uitleg Luchtpost, ik hoop dat het voor Kenfan nu wel duidelijk is waarom die vergelijking nut heeft.

Zo niet, dan moet ze eens langsgaan in zo'n plaggenhut, zodat ze kan horen hoe iemand van de stam van de Holenbeer, het aangepakt heeft in een tijd, toen de woningen schaars waren EN er geen werk was.

Luchtpost schreef op 23-09-2024 om 14:56:

[..]

Het gaat niet alleen over wonen; dat is in NL altijd al lastig geweest. Alleen in dejaren'60 (lees er maar eens wat oude troonredes op na) is er voortvarend gebouwd. Het gaat ook om het werken en studeren. En dat is ook een beetje kip-ei kwestie. "Nederland kennisland" was al een kreet onder Balkende. iedereen moest en zou studeren. Gevolg: steeds meer zogenaamd 'hoogopgeleide' banen nodig. Ook al was daar voorheen geen behoefte aan. En ineens hadden heel veel kinderen een 'rugzakje' en zo.

En hoewel er in het verleden veel meer mensen waren met een zogenaamd 'laag inkomen' is "Armoede" ineens een hele industrie geworden; juist nu nog maar een paar procent van de bevolking een zgn. 'laag inkomen' heeft. Want nu bedoelt men ineens met een laag inkomen alleen het salaris of de uitkering ad bijv. 1000 euro. Maar een alleenstaande ouder met 2 kinderen ontvangt netto 2.510 euro per maand, dus daar wordt in de media moord en brand over geschreeuwd "want kinderen die opgroeien in armoede".
Niemand die vraagt om een budget overzicht om te kijken hoe het kan dat er van dat bedrag niet eens een fatsoenlijk ontbijtje kan worden gekocht. En dat we nu doen alsof NL een ontwikkelingsland is, en dat we daarom ontbijtjes op school moeten verstrekken.

Werkelijk overal is een adviesraad, commissie, autoriteit e.d. voor die allemaal hun bestaansrecht moeten 'bewijzen' door telkens met nieuwe regels en wetten te komen. Al die instanties (denk ook aan de vele Zelfstandige Bestuurs Organen, de ZBO's) moeten bemand worden. Allemaal met woordvoerders, besturen, diversity officers e.d. En altijd de hoogste post bezet vanuit het interne circuitje, geregeld door de Algemene Bestuursdienst die bijv. alle oud-politici op dergelijke posten terecht laat komen.

Het stikt van de onderzoeken, de rapporten, de adviseurs, etc. Intussen durf ik wel te zeggen dat we volledig 'geleefd' worden door de overheid. Wat kan je anno nu helemaal nog zelf beslissen? Veertig jaar geleden waren de mensen veel minder zielig, arm, kwetsbaar, slachtoffer e.d. mensen waren gewoon véél zelfstandiger (ook financieel) en weerbaarder.

We barsten van de zeer duur betaalde babbel- en bemoeibanen waar iedereen overal over gaat maar waar niemand uiteindelijk verantwoordelijk is (of wordt gehouden) voor het resultaat en/of als het mis gaat. En het gaat steeds vaker mis. Bijna alles is nu (semi) overheid en zelfs voor de zorg wordt alles bepaald door de overheid: de hoogte van de premie, het basispakker, de inning van de premie.

Voor jongeren van nu wordt alles maar zielig gevonden. Want Corona meegemaakt of zo. En: 'ja maar, ze moeten nog zo lang werken". Maar als de NL bevolking die (als kind of tiener WOII met o.a. de hongerwinter) mee heeft gemaakt óók zo 'kwetsbaar' was gaan zitten wezen, dan was er weinig van dit land terecht gekomen. Ik ben altijd maar blij dat ik ben opgegroeid in die flow van opbouw van Nederland in de jaren '60 als kind en als tiener/jong volwassene in de jaren '70. Een beetje meer van die mentaliteit van 'doorzetten en schouders eronder' zou welkom zijn.

En dan volgt in dit soort topics ook altijd dat (zogenaamd geëmancipeerde) gedoe over dat de 'huisvrouwen' van toen (de generatie van zeg geboren 1930-1940) die "niet gewerkt zouden hebben wat de vrouwen van nu wél doen". Welnu, die vrouwen waren al zeer jong zéér zelfstandig en werkten fulltime van bijv. hun 14e tot hun 24e jaar en kregen dan kinderen. Als de jongste naar de kleuterschool ging, gingen zij vaak weer parttime of fulltime werken.

Moet je voor de grap eens uitrekenen: 10 jaar meer dan 40 uur per week werken voordat je kinderen krijgt en dat vergelijken met iemand die op haar 23e jaar pas gaat werken en dat slechts 24 uur per week doet (met aftrek van alle maanden zwangerschaps- en bevallingsverlof etc.) in haar loopbaan. Kijk dan eens hoe oud die tweede vrouw is tegen de tijd dat zij evenveel uren heeft gewerkt als die 'huisvrouw' van toen vóórdat die haar kinderen kreeg - nog afgezien van de uren die die huisvrouw van toen nog heeft gemaakt ná het krijgen van de kinderen tot haar pensioen.

En hoe 'duur' het huidige systeem dan eigenlijk is. En hoeveel onrust en problemen (o.a. in de opvoeding) het huidige systeem met zich meebrengt. En/of hoe het kan dat we het in NL altijd konden redden qua werk met de eigen bevolking, zonder dat er jaarlijks 100.000 mensen bij moesten komen vanwege de "vergrijzing" die in NL maar zeer tijdelijk van aard is en in omvang vele malen wordt overtroffen door de vergrijzing die NL op deze manier in de toekomst over zich afroept.
Gaan die jongeren die nu me-time nodig hebben en maar 24 uur per week willen werken, dan over 30/40 jaar ineens 40 uur per week werken? Of komen er dan jaarlijks geen 100.000 maar 600.000 nieuwkomers bij die zelf ook allemaal weer vergrijzen?
Of gaan we ooit weer doen 'zoals toen' en gewoon zelf het werk doen dat gedaan moet worden i.p.v. allemaal 'studeren' en allemaal een baan achter een bureau waar je je bemoeit met het leven van anderen?

Luchtpost schreef op 23-09-2024 om 14:56:

[..]

Het gaat niet alleen over wonen; dat is in NL altijd al lastig geweest. Alleen in dejaren'60 (lees er maar eens wat oude troonredes op na) is er voortvarend gebouwd. Het gaat ook om het werken en studeren. En dat is ook een beetje kip-ei kwestie. "Nederland kennisland" was al een kreet onder Balkende. iedereen moest en zou studeren. Gevolg: steeds meer zogenaamd 'hoogopgeleide' banen nodig. Ook al was daar voorheen geen behoefte aan. En ineens hadden heel veel kinderen een 'rugzakje' en zo.

En hoewel er in het verleden veel meer mensen waren met een zogenaamd 'laag inkomen' is "Armoede" ineens een hele industrie geworden; juist nu nog maar een paar procent van de bevolking een zgn. 'laag inkomen' heeft. Want nu bedoelt men ineens met een laag inkomen alleen het salaris of de uitkering ad bijv. 1000 euro. Maar een alleenstaande ouder met 2 kinderen ontvangt netto 2.510 euro per maand, dus daar wordt in de media moord en brand over geschreeuwd "want kinderen die opgroeien in armoede".
Niemand die vraagt om een budget overzicht om te kijken hoe het kan dat er van dat bedrag niet eens een fatsoenlijk ontbijtje kan worden gekocht. En dat we nu doen alsof NL een ontwikkelingsland is, en dat we daarom ontbijtjes op school moeten verstrekken.

Werkelijk overal is een adviesraad, commissie, autoriteit e.d. voor die allemaal hun bestaansrecht moeten 'bewijzen' door telkens met nieuwe regels en wetten te komen. Al die instanties (denk ook aan de vele Zelfstandige Bestuurs Organen, de ZBO's) moeten bemand worden. Allemaal met woordvoerders, besturen, diversity officers e.d. En altijd de hoogste post bezet vanuit het interne circuitje, geregeld door de Algemene Bestuursdienst die bijv. alle oud-politici op dergelijke posten terecht laat komen.

Het stikt van de onderzoeken, de rapporten, de adviseurs, etc. Intussen durf ik wel te zeggen dat we volledig 'geleefd' worden door de overheid. Wat kan je anno nu helemaal nog zelf beslissen? Veertig jaar geleden waren de mensen veel minder zielig, arm, kwetsbaar, slachtoffer e.d. mensen waren gewoon véél zelfstandiger (ook financieel) en weerbaarder.

We barsten van de zeer duur betaalde babbel- en bemoeibanen waar iedereen overal over gaat maar waar niemand uiteindelijk verantwoordelijk is (of wordt gehouden) voor het resultaat en/of als het mis gaat. En het gaat steeds vaker mis. Bijna alles is nu (semi) overheid en zelfs voor de zorg wordt alles bepaald door de overheid: de hoogte van de premie, het basispakker, de inning van de premie.

Voor jongeren van nu wordt alles maar zielig gevonden. Want Corona meegemaakt of zo. En: 'ja maar, ze moeten nog zo lang werken". Maar als de NL bevolking die (als kind of tiener WOII met o.a. de hongerwinter) mee heeft gemaakt óók zo 'kwetsbaar' was gaan zitten wezen, dan was er weinig van dit land terecht gekomen. Ik ben altijd maar blij dat ik ben opgegroeid in die flow van opbouw van Nederland in de jaren '60 als kind en als tiener/jong volwassene in de jaren '70. Een beetje meer van die mentaliteit van 'doorzetten en schouders eronder' zou welkom zijn.

En dan volgt in dit soort topics ook altijd dat (zogenaamd geëmancipeerde) gedoe over dat de 'huisvrouwen' van toen (de generatie van zeg geboren 1930-1940) die "niet gewerkt zouden hebben wat de vrouwen van nu wél doen". Welnu, die vrouwen waren al zeer jong zéér zelfstandig en werkten fulltime van bijv. hun 14e tot hun 24e jaar en kregen dan kinderen. Als de jongste naar de kleuterschool ging, gingen zij vaak weer parttime of fulltime werken.

Moet je voor de grap eens uitrekenen: 10 jaar meer dan 40 uur per week werken voordat je kinderen krijgt en dat vergelijken met iemand die op haar 23e jaar pas gaat werken en dat slechts 24 uur per week doet (met aftrek van alle maanden zwangerschaps- en bevallingsverlof etc.) in haar loopbaan. Kijk dan eens hoe oud die tweede vrouw is tegen de tijd dat zij evenveel uren heeft gewerkt als die 'huisvrouw' van toen vóórdat die haar kinderen kreeg - nog afgezien van de uren die die huisvrouw van toen nog heeft gemaakt ná het krijgen van de kinderen tot haar pensioen.

En hoe 'duur' het huidige systeem dan eigenlijk is. En hoeveel onrust en problemen (o.a. in de opvoeding) het huidige systeem met zich meebrengt. En/of hoe het kan dat we het in NL altijd konden redden qua werk met de eigen bevolking, zonder dat er jaarlijks 100.000 mensen bij moesten komen vanwege de "vergrijzing" die in NL maar zeer tijdelijk van aard is en in omvang vele malen wordt overtroffen door de vergrijzing die NL op deze manier in de toekomst over zich afroept.
Gaan die jongeren die nu me-time nodig hebben en maar 24 uur per week willen werken, dan over 30/40 jaar ineens 40 uur per week werken? Of komen er dan jaarlijks geen 100.000 maar 600.000 nieuwkomers bij die zelf ook allemaal weer vergrijzen?
Of gaan we ooit weer doen 'zoals toen' en gewoon zelf het werk doen dat gedaan moet worden i.p.v. allemaal 'studeren' en allemaal een baan achter een bureau waar je je bemoeit met het leven van anderen?

Sjonge, jonge, ik mis alleen het woord elite nog geloof ik. Sorry, het enige dat ik hieruit kan opmaken is dat wij waarschijnlijk hele andere keuzes hebben gemaakt in het stemhokje. Dat mag, we leven in een democratie. Nog wel.

Luchtpost schreef op 23-09-2024 om 21:47:

Heeft helemaal niet zoveel met elite te maken. Of het moet zijn dat en deel van de bevolking zich elitair/hoogopgeleid voelt en het aan anderen vindt om de maatschappij goed te laten draaien m.b.t. het uitvoeren van het 'gewone' werk.

Ik heb de gewerkte uren van die zo vergruisde vroegere 'huisvrouw' bijvoorbeeld eens uitgerekend en vergeleken met de hedendaagse parttime werkende hoogopgeleide vrouw die 24 uur per week werkt (invulling kan je over discussiëren; het is maar 'een' rekenvoorbeeld om een idee te geven):

A - huisvrouw: werkte fulltime van haar 14e jaar tot en met haar 23e jaar. Dat is 10 jaar lang 47 weken ad 40 uur per week = 18.800 uren.
Daarna doet zij 12 jaar lang thuis alleen onbetaald werk in het huishouden/kinderen.
Vervolgens gaat zij vanaf haar 36e jaar weer buitenshuis werken gedurende 24 uur per week. Dat doet zij tot en met haar 62 jaar, daarna mag zij met vervroegd pensioen (dat kon in die generatie nog).
Dat zijn nog eens 27 jaren, 47 weken per jaar x 24 upw = 30.456 uren.
Totaal heeft zij dus 37 jaren betaald werk verricht, totaal 49.256 uren.

B - parttimer nu: werkte fulltime vanaf haar 24e jaar en zal dat moeten doen tot en met haar 68e jaar. Zij werkt 24 uur per week. Tussendoor bevalt zij van twee kinderen en zij krijgt dus ook twee keer 16 weken zwangerschaps- en bevallingsverlof.
47 weken per jaar ad 24 uur per week (minus 2 bevallingen tussendoor) betekent dat zij op haar 40e jaar 18.408 uren heeft gewerkt - net zoveel uren als die 'huisvrouw' al had gewerkt toen die parttimer nog op school zat op haar 23e jaar.
Op haar 68e jaar, na 45 jaar werken, komt zij uit op een totaal van 49.992 uren.

Uiteindelijk hebben beide vrouwen dus evenveel betaalde uren gewerkt.

En nu kan/mag iedereen het op zijn eigen manier doen en zijn leven invullen zoals zij willen, maar wat mij regelmatig stoort is de wat badinerende houding die sommigen aannemen als het gaat over werken toen ('huisvrouwen') en nu.
Reken je de mannen ook mee dan blijft koppel B zwaar achter in totaal gewerkte uren want de mannen zijn echt een stuk minder gaan werken. Zelfs als zij niet tot en met hun 62e jaar werken maar zoals in dit voorbeeld pas vanaf 69 jaar met pensioen gaan (de man werkt in deze berekening steeds 32 uur per week).

Koppel B heeft, als zij allebei 37 jaar oud zijn, pas hetzelfde aantal uren gemaakt als stel A al op hun 23e jaar samen hadden gewerkt. Stel A woonde op die leeftijd (37) overigens heel vaak gewoon nog in een portiekflatje, waar zij vaak heel tevreden mee waren.
Dus ja, ik begrijp soms niet waarom men denkt dat je met alsmaar veel minder werken (en veel: "zielig, zogenaamd arm, kwetsbaar, slachtoffer, pechgeneratie", etc.) toch zoveel méér zou moeten kunnen doen zónder dat je daar zelf wat meer pit en actie voor aan de dag zou moeten leggen.

Ik vind dit een beetje een vreemd rekenvoorbeeld. Heb je bijvoorbeeld ergens cijfers, gemiddelden, vandaan gehaald waaruit blijkt dat vrouwen geboren tussen 1930 en 1940 gemiddeld genomen 40+ uren werkten van 14 tot 24 jaar? En dat ze weer begonnen met 36 om dan weer fulltime te werken? En idem voor de vrouw van nu. Werkt die idd gemiddeld 24 uur? 

Ik herken deze getallen namelijk niet uit mijn omgeving. Cq mijn oma werkte niet meer vanaf haar huwelijk/1e kind (met 20 jaar, dus geen 24). En heeft dat ook nooit meer gedaan. Idem voor haar vriendinnen. Destijds gold nog gedwongen ontslag voor gehuwde vrouwen. En jonge mensen in mijn omgeving werken allemaal meer dan 24 uur. Idd totdat er kinderen komen. Maar dat geldt ook voor de generaties daarvoor.

Ik doe niet badinerend over de generatie van mijn oma. 6 kinderen opvoeden en een huishouden runnen, zonder de moderne gemakken van nu, zonder enige hulp van partner. Ik zou het haar niet nadoen. En ook niet willen nadoen. Maar ik voel ook niet de behoefte om badinerend te doen over de starters van nu. Het is toch geen wedstrijdje wie het hardst werkt, of wie het het zwaarst heeft? 

Ik heb dan ook wat moeite met een, naar het zich laat aanzien, zelfverzonnen rekenvoorbeeld als onderbouwing van je mening. Als we toch zelf cijfers uit de duim mogen zuigen is het ook eenvoudig de andere kant op te draaien. 

Moederkareltje schreef op 23-09-2024 om 13:31:

Het thuiswonen is misschien wel iets te relaxt of fijn voor de jongvolwassenen. Als een kind er geen voordeel van inziet te gaan en liever blijft plakken ipv op een kleine kamer te gaan in de grote stad.. hij dus liever die stap over slaat en nog 10 jaar bij mama wil blijven tot zijn koophuis in zicht is.
Ik kon toen ik 18 was niet wachten om weg te gaan. Eindelijk zelf alles bepalen en geen moeder of vader die op mij let of regels. Heerlijk, eindelijk vrijheid. Als je thuis al de baas bent is die noodzaak er niet.

Maar als bij mama in de buurt je hele sociale leven is. Je voor je studie prima op en neer kunt. Je bent opgegroeid in een landelijke omgeving en hebt niets met de grote stad.... Waarom moet je dan op kamers?

Dat jij niet kon wachten, prima, maar waarom moet een jongere dat? Ik zie het nut er niet van in.

Fourtyfour schreef op 24-09-2024 om 07:45:

[..]

Maar als bij mama in de buurt je hele sociale leven is. Je voor je studie prima op en neer kunt. Je bent opgegroeid in een landelijke omgeving en hebt niets met de grote stad.... Waarom moet je dan op kamers?

Dat jij niet kon wachten, prima, maar waarom moet een jongere dat? Ik zie het nut er niet van in.

Dan heeft hij er geen noodzaak aan als dat zo is en hij mag toch alles doen en laten bij moeder en hij heeft geen last van moeder en het is lekker gratis. Kijk op die manier was ik misschien ook wel blijven plakken ietjes langer. Nu lees ik, wat ik begrijp, dat sommige moeders last van hun kinderen krijgen omdat ze thuiswonen. Het is de omgedraaide wereld. 

Alleen al het feit dat ik dan tv kon kijken wat ik wilde (we hadden een tv beneden, vader en moeder waren de baas), kon bepalen wat ik ging eten hoelaat en wanneer, hoeveel drank en drugs ik ging nemen, wie ik meenam ofbij wie ik bleef, geen moeder of vader tegenkomen met praatjes thee en gezeik met mijn katers en sowieso niet want laaaat me met rust etc. waren redenen om per direct de koffer te pakken met 18 a 19 jaar. 

kenfan schreef op 22-09-2024 om 22:09:

[..]

Kan wel zijn, maar voor mijn generatie waren er wel betaalbare huurwoningen beschikbaar. Die generatie kon ook nog op basis van 1 salaris een hypotheek krijgen.

Dan weet ik niet hoe oud jij bent, maar  ik ben 55 en in mijn 20- er jaren was dit echt niet zo. Geen huurhuis te krijgen en uiteindelijk op 2 salarissen  een bouwval kunnen kopen en opknappen, anders had ik nu nog geen koophuis gehad.  Ik merk idd dat bijvoorbeeld  mijn pleegkind persé een instapklaar huis wil en geen klushuis. En dan ook nog liefst een half of vrijstaand. Met garage. Ze hebben wat eisen hoor. En dan kan het even duren eer je wat vind in je budget.

OT: op het moment  dat mijn kinderen een volledig  salaris  gingen verdienen, moesten ze kostgeld betalen.  En liet ik geen etensgeld achter als ik weg ging. Wel kunnen ze onbeperkt uit de kast / koelkast/ vriezer pakken. En die is goed gevuld.

@Meesje: Ik schreef letterlijk "...het is maar 'een' rekenvoorbeeld om een idee te geven...". Nergens beweer ik dat alle vrouwen toen X uur werkten of dat alle vrouwen nu Y uur werken. En wat ik ook schrijf: "...En nu kan/mag iedereen het op zijn eigen manier doen en zijn leven invullen zoals zij willen, maar wat mij regelmatig stoort is de wat badinerende houding die sommigen aannemen als het gaat over werken toen ('huisvrouwen') en nu..". 
Voor de goede orde: net zoals jij heb ik ook geen behoefte om badinerend te doen over de starters van nu. Dat doe ik m.i. ook niet, ik leg uit dat er in het verleden echt wel veel werkuren buitenshuis gemaakt werden, óók door de vrouwen die kort/lang thuis zijn gebleven voor de kinderen en het huishouden.

Ik ben er destijds ook allemaal niet bij geweest en ik beweer nergens dat 'iedereen' volgens het patroon uit het rekenvoorbeeld werkte, dus ik kan/hoef ook niets te verdedigen. Het rekenvoorbeeld toont hooguit aan dat als mensen vanaf jonge leeftijd eerst een aantal jaren fulltime gaan werken, je dat verschil tijdens je loopbaan bijna niet meer in kunt halen qua gewerkte uren (los van de vraag of dat nodig/wenselijk is). 
Maar het voorbeeld komt ook niet helemaal uit de lucht vallen; ik heb uiteraard ook voorbeelden in mijn omgeving en er is nog altijd een CBS. Ter illustratie:
Hier wat cijfers uit "historie Arbeid"(CBS), 
https://opendata.cbs.nl/statline/#/CBS/nl/dataset/37543/table?ts=1701209912406
Niet alle jaren sinds 1899 worden genoemd en het document loopt maar door tot 1995, maar om een indruk te krijgen:  

14-19 jarigen:
1930 - geb 1910-1915 - vrouw 48 % - man 73 % 
1947 - geb 1927-1932 - vrouw 49 % - man 66 %
1960 - geb 1940-1945 - vrouw 55 % - man 55 %
1971 - geb 1951-1956 - vrouw 42 % - man 35 %
1975 - geb 1955-1960 - vrouw 30 % - man 26 %
1977 - geb 1957-1960 - vrouw 24 % - man 21 %
1995 - geb 1975-1980 - vrouw 17 % - man 21 % 

20-24 jarigen:
1930 -  vrouw 50 % - man 93 %
1947 -  vrouw 51 % - man 92 %
1960 -  vrouw 56 % - man 91 %
1971 -  vrouw 56 % - man 85 %
1975 -  vrouw 58 % - man 80 %
1977 -  vrouw 59 % - man 78 %
1995 -  vrouw 64 % - man 66 %

Het aantal gewerkte uren wordt in dit document niet genoemd maar parttime werken lijkt mij niet gebruikelijk in die tijd, zeker niet voor jongeren. Zo te zien werkte zo ongeveer de helft van de vrouwen (geboren 1930-1940) al tussen 14-19 jaar. Ook wel aardig om te bekijken: in dit document staat ook de gemiddelde arbeidsduur per week genoemd (1960 nog 48 uur per week, nu rekent CBS 35 uur of meer als voltijd) en het minimum loon. 
Hoeveel mensen parttime/fulltime werken c.q. in het verleden werkten, kan je wel (op geboortegeneratie) terugvinden in dit document. Bijv. vrouwen van 18 jaar (even de bedoelde generatie en factoren aanvinken):
https://opendata.cbs.nl/#/CBS/nl/dataset/81961NED/table

Geboortegeneratie 1950-1955 - 18 jaar - netto arbeidsdeelname 62 % - percentage van de werkenden in deeltijd 6 % - voltijd 94 % - gemiddeld aantal uren per week 40.8 uur

Geboortegeneratie 1991-1995 - 18 jaar - netto arbeidsdeelname 26 % - percentage van de werkenden in deeltijd 87 % - voltijd 13 % - gemiddeld aantal uren per week 21.8 uur 

Nogmaals, geen oordeel; zo werkt het nu eenmaal. En op wat hogere leeftijd trekken de cijfers wel aan. Er zit ten opzichte van een paar decennia terug alleen wel een groot verschil in het aantal gewerkte uren per week én in het benutten van het arbeidspotentieel van jongeren. En nee, het is geen wedstrijd. Maar er zit wel een zekere 'verklaring' in deze cijfers m.b.t. de huidige tekorten op de arbeidsmarkt (onder andere m.b.t. het vervullen van vacatures in essentiële beroepen).  

Luchtpost schreef op 24-09-2024 om 11:35:

@Meesje: Ik schreef letterlijk "...het is maar 'een' rekenvoorbeeld om een idee te geven...". Nergens beweer ik dat alle vrouwen toen X uur werkten of dat alle vrouwen nu Y uur werken. En wat ik ook schrijf: "...En nu kan/mag iedereen het op zijn eigen manier doen en zijn leven invullen zoals zij willen, maar wat mij regelmatig stoort is de wat badinerende houding die sommigen aannemen als het gaat over werken toen ('huisvrouwen') en nu..".
Voor de goede orde: net zoals jij heb ik ook geen behoefte om badinerend te doen over de starters van nu. Dat doe ik m.i. ook niet, ik leg uit dat er in het verleden echt wel veel werkuren buitenshuis gemaakt werden, óók door de vrouwen die kort/lang thuis zijn gebleven voor de kinderen en het huishouden.

Ik ben er destijds ook allemaal niet bij geweest en ik beweer nergens dat 'iedereen' volgens het patroon uit het rekenvoorbeeld werkte, dus ik kan/hoef ook niets te verdedigen. Het rekenvoorbeeld toont hooguit aan dat als mensen vanaf jonge leeftijd eerst een aantal jaren fulltime gaan werken, je dat verschil tijdens je loopbaan bijna niet meer in kunt halen qua gewerkte uren (los van de vraag of dat nodig/wenselijk is).
Maar het voorbeeld komt ook niet helemaal uit de lucht vallen; ik heb uiteraard ook voorbeelden in mijn omgeving en er is nog altijd een CBS. Ter illustratie:
Hier wat cijfers uit "historie Arbeid"(CBS),
https://opendata.cbs.nl/statline/#/CBS/nl/dataset/37543/table?ts=1701209912406
Niet alle jaren sinds 1899 worden genoemd en het document loopt maar door tot 1995, maar om een indruk te krijgen:

Beroepsdeelneming|Naar leeftijd en geslacht|Totaal|Beroepsdeelneming,14-19 jaar

% van desbetreffende bevolkingscategorie

14-19 jarigen:
1930 - geb 1910-1915 - vrouw 48 % - man 73 %
1947 - geb 1927-1932 - vrouw 49 % - man 66 %
1960 - geb 1940-1945 - vrouw 55 % - man 55 %
1971 - geb 1951-1956 - vrouw 42 % - man 35 %
1975 - geb 1955-1960 - vrouw 30 % - man 26 %
1977 - geb 1957-1960 - vrouw 24 % - man 21 %
1995 - geb 1975-1980 - vrouw 17 % - man 21 %

20-24 jarigen:
1930 - vrouw 50 % - man 93 %
1947 - vrouw 51 % - man 92 %
1960 - vrouw 56 % - man 91 %
1971 - vrouw 56 % - man 85 %
1975 - vrouw 58 % - man 80 %
1977 - vrouw 59 % - man 78 %
1995 - vrouw 64 % - man 66 %

Het aantal gewerkte uren wordt in dit document niet genoemd maar parttime werken lijkt mij niet gebruikelijk in die tijd, zeker niet voor jongeren. Zo te zien werkte zo ongeveer de helft van de vrouwen (geboren 1930-1940) al tussen 14-19 jaar. Ook wel aardig om te bekijken: in dit document staat ook de gemiddelde arbeidsduur per week genoemd (1960 nog 48 uur per week, nu rekent CBS 35 uur of meer als voltijd) en het minimum loon.
Hoeveel mensen parttime/fulltime werken c.q. in het verleden werkten, kan je wel (op geboortegeneratie) terugvinden in dit document. Bijv. vrouwen van 18 jaar (even de bedoelde generatie en factoren aanvinken):
https://opendata.cbs.nl/#/CBS/nl/dataset/81961NED/table

Geboortegeneratie 1950-1955 - 18 jaar - netto arbeidsdeelname 62 % - percentage van de werkenden in deeltijd 6 % - voltijd 94 % - gemiddeld aantal uren per week 40.8 uur

Geboortegeneratie 1991-1995 - 18 jaar - netto arbeidsdeelname 26 % - percentage van de werkenden in deeltijd 87 % - voltijd 13 % - gemiddeld aantal uren per week 21.8 uur

Nogmaals, geen oordeel; zo werkt het nu eenmaal. En op wat hogere leeftijd trekken de cijfers wel aan. Er zit ten opzichte van een paar decennia terug alleen wel een groot verschil in het aantal gewerkte uren per week én in het benutten van het arbeidspotentieel van jongeren. En nee, het is geen wedstrijd. Maar er zit wel een zekere 'verklaring' in deze cijfers m.b.t. de huidige tekorten op de arbeidsmarkt (onder andere m.b.t. het vervullen van vacatures in essentiële beroepen).

Dat verschil in werken door jongeren zit hem natuurlijk ook in leer- en kwalificatieplicht. Mijn ouders zijn met 15 fulltime gaan werken na de (m)ulo. Zij zijn van net na de oorlog. Mijn grootouders hebben alleen basisschool gehad, die toen nog wel iets langer duurde en zijn met een jaar of 14 gaan werken. 
Een 14-jarige mág nu niet eens voltijd werken.

Overigens hebben zowel mijn oma’s, als mijn moeder en tantes niet meer betaald gewerkt nadat er kinderen kwamen. In mijn omgeving was dat vrij gebruikelijk. 

lientje69 schreef op 24-09-2024 om 08:32:

[..]

Dan weet ik niet hoe oud jij bent, maar ik ben 55 en in mijn 20- er jaren was dit echt niet zo. Geen huurhuis te krijgen en uiteindelijk op 2 salarissen een bouwval kunnen kopen en opknappen, anders had ik nu nog geen koophuis gehad. Ik merk idd dat bijvoorbeeld mijn pleegkind persé een instapklaar huis wil en geen klushuis. En dan ook nog liefst een half of vrijstaand. Met garage. Ze hebben wat eisen hoor. En dan kan het even duren eer je wat vind in je budget.

Hahahahahahahahahahaha

Er staat nog iets in Bloemendaal te koop nu er geen hospice in mag, of vind ze de oprijlaan te smal ?

https://www.funda.nl/detail/koop/bloemendaal/huis-midden-duin-en-daalseweg-23/42186013/

Schemerlampje schreef op 24-09-2024 om 12:01:

[..]

Overigens hebben zowel mijn oma’s, als mijn moeder en tantes niet meer betaald gewerkt nadat er kinderen kwamen. In mijn omgeving was dat vrij gebruikelijk.

Mijn moeder mocht niet meer werken toen ze eenmaal getrouwd was, dus nog ruimschoots voor de kinderen kwamen. En toen wij als kinderen ouder waren, werd ze invaljuf, later de juf voor de 6e klas, zodat de hoofdmeester 1 dag per week zijn directeurswerk kon doen... En DAT mijn moeder invaljuf was, was ook al heel bijzonder, dat gebeurde eigenlijk niet begreep ik van de andere kinderen in de klas. (mijn bouwjaar = 1967)

TineWinkel schreef op 24-09-2024 om 12:27:

[..]

Mijn moeder mocht niet meer werken toen ze eenmaal getrouwd was, dus nog ruimschoots voor de kinderen kwamen. En toen wij als kinderen ouder waren, werd ze invaljuf, later de juf voor de 6e klas, zodat de hoofdmeester 1 dag per week zijn directeurswerk kon doen... En DAT mijn moeder invaljuf was, was ook al heel bijzonder, dat gebeurde eigenlijk niet begreep ik van de andere kinderen in de klas. (mijn bouwjaar = 1967)

Mijn moeder (1932) werd ook ontslagen toen ze ging trouwen en was later na de scheiding een van de zeer weinige werkende vrouwen in ons dorp. De enige misschien wel

Schemerlampje schreef op 24-09-2024 om 12:01:

[..]

Dat verschil in werken door jongeren zit hem natuurlijk ook in leer- en kwalificatieplicht. Mijn ouders zijn met 15 fulltime gaan werken na de (m)ulo. Zij zijn van net na de oorlog. Mijn grootouders hebben alleen basisschool gehad, die toen nog wel iets langer duurde en zijn met een jaar of 14 gaan werken.
Een 14-jarige mág nu niet eens voltijd werken.

Overigens hebben zowel mijn oma’s, als mijn moeder en tantes niet meer betaald gewerkt nadat er kinderen kwamen. In mijn omgeving was dat vrij gebruikelijk.

Eens, we leven inmiddels in een andere tijd. Welke voorbeelden je kent uit je eigen omgeving van hoe het de mensen in die tijd verging, is natuurlijk ook afhankelijk van de omstandigheden. Mijn ouders (geboren periode 1930-1935) woonden in de Randstad, waren al wat 'los' geraakt van het geloof, leefden 'modern' en mijn moeder was ambitieus: als tiener waren er na WOII voor haar niet zoveel mogelijkheden (m.n. voor meisjes). Je kon naar de zgn. 7e klas en dat was het dan wel. Daarna 10 jaar 48 uur per week werken en trouwen. Maar zodra zij haar 3 kinderen op school kon afzetten, fietste zij door naar Schoevers en volgde andere opleidingen. En ging dus weer werken zodra dat kon. De -allemaal oudere- broers/zussen van mijn ouders (mijn ooms/tantes) deden dat inderdaad ook niet allemaal. 

Maar in het kader van dit topic: mijn moeder (90+) leeft nog en ik kan mij er veel bij voorstellen dat zij regelmatig met verbazing kijkt naar de zelfstandigheid, de weerbaarheid, de (financiële) zelfredzaamheid, etc. van de jonge mensen van nu - terwijl die zoveel meer/hoger opgeleid zijn en zó makkelijk toegang hebben tot zóveel meer informatie. 

Doet overigens niks af aan de vraag van TO: die benut gewoon de mogelijkheid om op een forum een vraag voor te leggen als in "wat is gebruikelijk, wat/hoe doen jullie". Dus dat is een hele normale vraag. De trigger om het een beetje in historisch perspectief te zetten (tussen generaties die allebei nu/nog in het huidige tijdperk leven), kwam doordat iemand zich afvroeg -vrij vertaald- of al dat pamperen wel zo wenselijk is in het kader van het bevorderen van de zelfstandigheid/zelfredzaamheid van mensen.   

Sjakie (TO) heeft ons met zijn eerste en tot nu toe laatste bericht aardig beziggehouden, we zijn inmiddels 10 blz verder... 

Luchtpost schreef op 24-09-2024 om 13:34:

Maar in het kader van dit topic: mijn moeder (90+) leeft nog en ik kan mij er veel bij voorstellen dat zij regelmatig met verbazing kijkt naar de zelfstandigheid, de weerbaarheid, de (financiële) zelfredzaamheid, etc. van de jonge mensen van nu - terwijl die zoveel meer/hoger opgeleid zijn en zó makkelijk toegang hebben tot zóveel meer informatie.

En dat snap ik. We zijn in een wereld beland waarin het dominante idee is dat jongeren niks kunnen en niks hoeven te kunnen. Voor hun 25e kunnen ze niet plannen en organiseren, zelf financien regelen, etc

Nog niet zo heel lang geleden was 22, 23 een heel normale leeftijd om te trouwen en kinderen te krijgen. Ik zeg niet dat iedereen dat deed of dat het móet, maar dat er een tijd was dat mensen van begin 20 als competente volwassenen werden gezien. We laten jonge mensen van die leeftijd ook straaljagers van miljoenen euro's besturen. Na gedegen selectie en training, dat wel.

Ik snap dat de wereld complexer is geworden, en dat je als begin-twintiger nog niet helemaal "af" bent, maar we zijn naar mijn mening ook wel wat doorgeslagen in het coachen en begeleiden. Ik word geacht studenten van boven de 20 nog steeds voor elke activiteit te coachen, instrueren, en als het niet lekker loopt zijn er extra begeleiders, superbegeleiders, studiehuiskamers, vertrouwenspersonen, decanen, studentenpsychologen, cursussen studievaardigheden, vitaliteitsdagen en wat niet al.

Ze hebben meer informatie dan ooit, en lijken toch steeds minder tegenslag zelf op te kunnen lossen. Die boodschap geven wij althans: nee, dit kun je niet zelf, daar is hulp bij nodig.

Op kleine schaal door geld neer te leggen voor iemand die 2 generaties terug geacht werd zelf voor een gezin te kunnen zorgen.

Op grote schaal door voor alle mogelijke tegenwind hulpaanbod op te dringen.