Jongste dochter (17 jaar) steeds ruzie met oudste dochter (22 jaar)

Maar je kan toch gewoon boos worden op jongste als die zich onredelijk tegenover oudste gedraagt en dan, als jongste mekkert "Ik krijg ook altijd de schu-huld" daar je schouders over ophalen? 

Ik moet ineens denken aan een collega: als zijn prepuberdochter liep te jammeren over Groot Onrecht dat haar werd aangedaan dan hieven hij en zijn vrouw gezamenlijk "Ik heb een Heel Zwaar Leven" van Brigitte Kaandorp aan. 

Diepe gesprekken met jongste zitten er even niet in, kennelijk, maar ik zie niet in waarom dat zou betekenen dat je haar niet kan zeggen dat ze fout bezig is. Ziet je oudste ook dat je niet alles over je kant laat gaan. 

Groeten, 

Temet

Klinkt precies zoals ik en mijn zus waren, maar dan ook echt HEFTIGE slaande ruzie, 

ik was degene die erg opvliegerig was, en zij wist daar heel geniepig goed gebruik van te maken.(vergis je daar ook niet in) 

zij was degene die altijd stiekem deed en zacht lelijke dingen tegen mij zei of iets zei of deed waarvan ze wist dat het het bloed onder mijn nagels vandaan zou halen, en omdat ze dit dus heel geniepig deed en achter mijn moeder haar rug om deed leek ze bij mijn moeder dus gewoon rustig en stabiel over te komen, waardoor mijn moeder haar leugens dus ook vaak geloofden. Mijn zus begon pas te flippen waar mijn moeder bij was als ik het verhaal ontkende wat ze verzonnen had.

ik was degene die dus zo opvliegerig was en moeilijk mijn boze emoties onder controle kon houden waardoor ik ook in het bijzijn van mijn moeder ontplofte ook door onbegrip omdat mijn zus zo geniepig  kon doen en daarna loog over wat echt gebeurd was  bij mijn moeder, en omdat ik degene was die wel ontplofte waar mijn moeder bij was was ik de boosdoener.(wil ook niet zeggen dat ik een schatje was hoor)

maar wil ook zeggen dat er altijd 2 kanten schuld is bij een ruzie en dat dingen ook heel geniepig achter jou rug kunnen gebeuren zoals dingen die jou 17 jarige dochter zo laten ontploffen.

maar het is ook een deel van puber zijn of gewoon  jong zijn zussen onder elkaar, en het ene gezin is erger dan de ander maar vaak hoort het er wel even bij.

nu ben ik 25 en zij 27.

we kunnen niet zonder elkaar en zijn heel dicht bij elkaar gegroeid  bellen zowat iedere dag.

dat kinderachtig gedoe is voorbij en we gunnen elkaar alles helpen elkaar. Dit gaan je dochters ook nog wel krijgen als ze ieder hun eigen kant op gaan en hun eigen leven gaan leiden.

ouder en wijzer,

dit komt wel goed hoor moeders.😊

thoeven schreef op 19-04-2021 om 16:42:

Mijn jongste dochter heeft een nog al opvliegend karakter. Ze zoekt vaak ruzie met mij. Dit komt denk ik voort uit stress door school (ze stelt absurd hoge eisen aan zichzelf, dit is nog sterker geworden sinds ze voor een studie met numerus fixus heeft gekozen).Ik heb geleerd weg te lopen op deze momenten, maar stap evengoed nog regelmatig in de valkuil van boos worden. Ik vind ook dat ze met 17 jaar haar emoties door stress wat beter onder controle zou moeten hebben. Met deze ruzies kan ik omgaan. Maar de laatste maanden zijn er al meerdere aanvaringen geweest tussen haar en mijn oudste dochter. Door corona zitten ze natuurlijk meer op elkaars lip en zonder corona was de oudste misschien al uit huis geweest. Ik snap dan ook best dat het wat vaker botst. Maar mijn jongste is dan zo onredelijk en kwetsend. Haar standaard reactie is dat ik alles goed vindt van de oudste en dat het altijd haar schuld is. Dat ze dit in al haar boosheid zegt, kan ik nog wel invoelen. Maar ze volhard hier in als ik de volgende dag met haar wil praten en wil absoluut niet haar aandeel in de ruzies zien. Ze is zeer verongelijkt. Ze is in het geheel niet onder de indruk van hoe mij dit raakt, of ik nou boos ben, verdrietig of probeer contact te maken, niets helpt. Het enige dat helpt is het voorval maar weer vergeten en het er niet meer over hebben. Dat vind ik geen goede boodschap naar mijn oudste omdat mijn jongste haar echt heel erg kwetst (ze kan hele gemene dingen zeggen). Maar ik kan toch ook moeilijk weken boos blijven en zij zal niet toegeven (op een hoge uitzondering na is dat nog nooit gebeurd). Dus dan laat ik het toch maar. Mijn oudste heeft hierdoor het gevoel dat zij maar alles moet pikken en dat is ook niet de boodschap die ik wil geven. Ik weet het zo langzaam aan niet meer en zit met mijn handen in het haar. De oplossing van de oudste is maar zo veel mogelijk van huis zijn (voor zo ver dat kan binnen de Corona-regels), maar dat vind ik heel naar. Het is ook haar huis, waar ze zich fijn moet kunnen voelen. Misschien nog goed om te melden, buitenshuis (op school, op haar werk) wordt ze absoluut niet als lastig, dwars of prikkelbaar ervaren. Wel weet de school van haar stress rond school en haar drang om alles perfect te doen. Alles suggesties, tips en adviezen zijn welkom.

wat ik nu zeg hoef niet zo te zijn hoor maar voor het geval...

misschien trekt je dochter zich er niks van aan hoe jij je erbij voelt omdat ze het gevoel heeft dat dat ook niet bij haar word gedaan.

ze is 17 ook puberen valt daar nog boven op maar ze is nog wel een kind al is ze 17 misschien moet je eens meer diepere gesprekken voeren met haar alleen en gewoon rustig praten wanneer jullie in een goede stemming zijn en praten waar die woede van haar vandaan komt ? Wat vind ze zo onterecht en luister gewoon even naar haar, je hoeft het absoluut niet eens te zijn maar roep dat niet meteen.

luister gewoon even naar haar wat volgens haar onterecht is en waar de woede vooral vandaan komt nog maals dit hoeft niet te zijn hoe jij het ziet maar het gaat op dat moment even over hoe zij het ziet. Toon begrip luister naar haar laat haar alles eruit gooien en praten. En nadat zij zich gehoord voelt en merkt dat je haar heb laten praten en begrijpt, dan kun je rustig vertellen lieverd ik snap waar je vandaan komt en wat je bedoeld maar.... en gewoon op een rustige manier😊

ze zal niet luisteren totdat zij zich ook gehoord voelt (ookal is het misschien puberen of gewoon koppigheid)

als zij zich gehoord voelt zal ze misschien ook eens naar jou willen luisteren want ik kan me best voorstellen dat het nu 2 tegen 1 voelt voor haar en wat krijg je dan nog vijandelijker gedrag nog gemene doen nog meer van der afbijten en dat wil je natuurlijk niet voeden.

liefs Rachel❤

Ze is nog een puber. Misschien helpt het een boek te lezen over hoe je met kinderen communiceert of over het puberbrein.

 Mijn terugkerende advies als het over pubers gaat maar een kleine nuance in hoe je dingen zegt kan een groot verschil maken. Zo kom je er misschien ook achter wat haar zo raakt ipv alleen maar te laten weten dat je haar gedrag niet aanvaardt. En dat wil niet zeggen dat je geen grenzen aangeeft, maar je hebt ook oog voor haar gevoel ondanks haar lompe manier van uiten.

Ik zou Thomas Gordon aanraden

Je moet niet boos worden. Je moet duidelijk zijn. 
Door stelling te nemen, steun je je oudste. 

Aan weken boos blijven en mokken heeft niemand iets.

thoeven schreef op 20-04-2021 om 09:38:

Ik denk dat ik toch met het gesprek van gisteren wel tot haar ben doorgedrongen. Tijdens het gesprek bleef ze nog heel boos, maar vanochtend is ze naar haar zus gegaan en heeft haar een gehaakt diertje gegeven (ze is erg creatief en vindt daarin ook haar rust) om haar excuses aan te bieden. Voor mijn oudste heel belangrijk, omdat zij ook best weet dat haar zusje het soms moeilijk heeft en best begrip heeft voor haar buien, maar wel graag wil merken dat haar zusje beseft dat ze soms onredelijk is.

Ik praat altijd veel met haar, al vindt ze het wel moeilijk haar gevoelens onder woorden te brengen. Ik heb echt wel een goede band met haar. Daarom schrik ik steeds weer van haar boze buien.Ze lijkt dan zo'n ander persoon te worden, boos, onredelijk en onbereikbaar.

Ze volgt op school een faalangstcursus, dus we proberen haar wel te helpen met haar prestatiedrang. Maar dat is niet zo eenvoudig, zeker niet wanneer wij ook wel zien dat goede cijfers haar helpen binnen te komen op de studie die ze voor ogen heeft. De boodschap "het hoeft niet altijd perfect" gaat dan een beetje verloren, want dat helpt wel bij het binnenkomen op haar studie.

ik ben blij dat ze toch wel een ingeving heeft gehad en besloot om haar zus op haar eigen manier te laten zien dat ze van haar houdt🥰

heel goed dat ze ook een faalanstcursus krijgt dit zal haar vast goed doen want ze mag echt wat minder hard voor zichzelf zijn.

ik kan me heel goed voorstellen dat het zwaar is voor jullie en dat jullie er alles aan doen om jullie dochters gelukkig te maken.

het is zwaar voor jullie maar zo te zien werpt het beetje bij beetje wel de vruchten af.

Met de tijd gaat helemaal goed komen dit 😊

voor jou heel veel sterkte ook want ik kan me heel goed voorstellen dat het zwaar weegt op je veel stress meegeeft en nogal slapeloze nachten bij je kan bezorgen, je doet het heel goed hoor! En je mag jezelf echt wel een schouderklopje erom geven!

 Dat mag ook gezegd worden.

💕🌸