Irritant gedrag van 18 jarige
Mijn dochter is 18 jaar en zit in haar laatste jaar middelbaar. Ze wil niet verder studeren en denkt eraan om nadien een job te zoeken. Ze heeft sinds vorig jaar vrienden die cohousing doen. Een vaste vriend heeft ze niet. Sommigen studeren nog en hebben een job, anderen gaan werken. Ze blijft er af en toe slapen en volgens haar is dat het ideaal beeld hoe zij later wil wonen. Sinds zij die vrienden kent is haar karakter veranderd. Sedert 2 jaar werkt zij als jobstudente maar heeft tot nu toe nog zelf niets gespaard. Als ze thuis is is er voor het minste ruzie en trekt ze zich terug op haar kamer. Ik betaal haar belwaarde maar als ze op weekend is neemt ze de telefoon niet op en zegt niet wanneer ze naar huis komt. Wij zijn dan ongerust maar dat lijkt ze niet te beseffen. Als wij dan regels opleggen vindt ze ons ouderwets en maakt ruzie om geen uitleg te moeten geven. Of zij nu thuis is of niet maakt geen verschil want de gezellige momenten zijn zoek. Waar is de fijne moeder dochter relatie? Ik moet voor een fijne middag altijd een vriendin inschakelen. Samen op uitstap zit er ook niet in.
Wat heb ik nog aan mijn dochter?
Je verwacht wel veel....
Om maar met het laatste te beginnen, je dochter is niet je vriendin. Van haar verwachten dat zij er altijd is om een gezellige middag te hebben is wel een heel grote verwachting. Dat moet je inderdaad vooral met vriendinnen doen en blij zijn als je dochter wel een keertje wil.
Het klinkt alsof jouw dochter wat laat pubert. Dat kan. Ik begreep laatst dat de puberteit w.b. hersenontwikkeling doorloopt tot het 23e jaar. Dan heb je nog even te gaan.
Hier is dochter van 18 redelijk door de puberteit heen, al kan ook zij nog af en toe heel egocentrisch denken en totaal niet zelfstandig zijn e.d. Nu ze bijvoorbeeld hele dagen thuis is omdat de scholen dicht zijn, kan ze ook tekeer gaan als ze een keer een klusje moet doen. En vandaag riep ze al dat als we echt 3 weken binnen moeten blijven, ze dan ergens anders naar toe gaat. Zal mij benieuwen....
Ik zou wel stoppen met het betalen van haar beltegoed. Ze werkt dus dat kan ze best zelf betalen.
En wat betreft regels. Als je dit nu pas stelt ben je erg laat, ik neem echter aan dat ze er altijd al waren. Neem op een rustig moment, dus niet als er al strijd is, met haar door wat jullie verwachten als ze thuis is. Bijv. rommel opruimen, laten weten of ze mee eet etc.
Zelfstandig wonen
Dat is het nu juist. Als we haar iets vragen kan het niet en is het altijd ruzie. Zij vereffent haar stem om haar gelijk te halen. Dan wordt er gezegd dat zij in dat geval niet meer met mijn auto mag rijden, volgt nu nog rijlessen. Regels waren er van in het begin maar sinds ze die vrienden van cohousing kent lapt ze deze aan haar laars. Het is daar veel leuker, er wordt gezellig gekookt en daar wonen ziet zij al helemaal zitten.
Persoonlijk heb ik er moeite mee ondanks alles wat wij voor haar doen dat ze er niet dankbaar voor is. Op een ander is het immers altijd beter. Waarom wil zij niet dat wij haar vrienden kennen? Zou voor ons toch ook veel leuker zijn. Vroeger had zij een vriend die geregeld bij ons kwam en met ons naar zee ging. Wat een verschil. Het was zoveel leuker. Sinds de relatie gedaan is heeft ze overal vrienden waar ze geregeld blijft slapen maar die we niet kennen. Als ze dan naar die vrienden van cohousing gaat en ze de gsm niet beantwoordt weten wij niet wat er aan de hand is en kunnen ook die vrienden niet kontakteren. Mijn man is daarin formeler. Eens ze haar diploma heeft kan ze gaan werken en uit huis gaan. Dan keert de rust voor iedereen terug. Anderzijds begrijp ik haar wel. Ze is 18 jaar en wil zelfstandig gaan wonen. Maar aangezien ze bewezen heeft dat ze moeilijk kan sparen heb ik hier toch mijn twijfels bij. Wat als ze dan zelfstandig woont en ze komt niet toe? Is het dan aan ons om bij te passen? Moeilijke vraag want zij heeft dit dan zelf gewild. Wij gaan er immers vanuit dat zij eerst beter zou sparen vooraleer een beslissing te nemen. Wat is jullie mening?
Dankbaarheid
Nee, voor eventuele blijken van dankbaarheid moet je nog wel een paar jaar wachten. Je voedt je kinderen toch niet op voor dankbaarheid, zei iemand tegen mij toen ze bij mij in de puberteit waren en ik me daar ook over beklaagde. Een kind krijgen en opvoeden is een taak die je jezelf hebt opgelegd of gegeven. Het kind heeft er niet om gevraagd.
'Regels waren er van in het begin maar sinds ze die vrienden van cohousing kent lapt ze deze aan haar laars. Het is daar veel leuker, er wordt gezellig gekookt en daar wonen ziet zij al helemaal zitten.'
Laat haar gaan, laat het los. Ze heeft blijkbaar een plek gevonden waarvan zij denkt dat het leven er heerlijk zal zijn. Jij kunt vooraf wel denken dat er tegenvallers en problemen komen, maar dat helpt haar nu niet. Zij zal op grond van jullie zorgen haar ideale toekomstbeeld niet loslaten.
Dat geldt ook voor financiële problemen. Ja, sparen is goed, maar als dat er nu niet inzit bij haar zal ze het zonder spaarbuffer moeten doen. Het zullen haar leermomenten worden. Als het kan zul je dan bij moeten springen op momenten waarop de kwaal (betalingsachterstanden bij relatief belangrijke zaken) erger wordt dan de mogelijkheid dat jij moet bijspringen. Op dat moment heb je weer een nieuwe kans om haar de waarde van sparen uit te leggen. Wie weet, als ze 25 is begrijpt ze het dan.
Zij is zich nog aan het ontwikkelen en doet dat steeds meer onafhankelijk van haar ouders. Maar dat wil niet zeggen dat ze uitgeleerd is. Zie haar niet meer als een kind, maar als een jongvolwassene. Laat haar haar eigen fouten maken. en zorg dat de relatie zo goed is, dat ze op momenten van grote of kleine crisissen altijd op jullie terug kan vallen. Dan pas kan ze wellicht ervaren dat ouders ook iets zijn waar je dankbaar voor kunt zijn. In de puberteit zijn ouders vooral lastposten, met hun zorgen, hun regeltjes en al die taken en de manier waarop ze hun eigen stomme levenswijze opdringen.
Verander je blik. Word nieuwsgierig naar hoe ze zich ontwikkelt. Dit is als het moment waarop de vlinder uit de pop komt: wat komt er uit? Wellicht zul je dingen herkennen, maar er zullen ook nieuwe, onvoorziene elementen zijn. Ze is geen opvoedingsproduct, maar een uniek persoon. En die ga je nu ontdekken.
Tsjor
