Ingewikkeld vriendje...wat doe je wel, wat niet?
Dochter van 16 heeft sinds een paar maanden verkering. T is een lieve jongen, maar wel eentje met een hoop problemen. Dochter is lief en wat naïef, en ik maak me een beetje zorgen in hoeverre ze zich mee laat slepen in dingen die wat te zwaar zijn voor haar niet zo heel brede schouders.
Meest zorgwekkende is dat vriendje mentaal niet zo stabiel lijkt/ is. Is depressief (geweest). Dat werd duidelijk toen hij een maand terug op vrij dramatische manier gedreigd met zelfmoord. Dochter volstrekt in paniek, ik zelfs contact gehad met vader, hoop gedoe. So far eenmalig, maar het voelt niet heel rustig. Vraag me ook af in hoeverre dochter zich vrij voelt om in de relatie te doen wat ze wil. Zonder schuldgevoel of angst over reactie van vriendje.
Thuissituatie van vriendje is ook bijzonder en niet gemakkelijk. Denk verschillende culturen, scheiding, bijzondere relatie met ouders, drugsproblemen bij andere gezinsleden, werkloosheid, en naar ik vorige week begreep serieuze financiële problemen: er is een Wsnp traject opgestart, waar vriendje weer behoorlijk door van de leg is, met alle risico op herhaling van het soort ellende van vorige maand.
Ik vind het allemaal nogal veel voor haar. Had haar liever een wat luchtigere start van haar liefdesleven gegund. En ben ( vooral gezien haar karakter) een beetje bang dat dit voor haar een wel heel zwaar gebeuren gaat worden. Zij voelt zich ( ben ik bang) straks verantwoordelijk voor geluk van vriendje, met allerlei verplichtingen en verantwoordelijkheden die mij niet perse heel gezond lijken. Beetje het reddende engel scenario.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan? Ik vind het echt lastig. Maak me zorgen om haar, maar ook om hem ( t is echt een lieve knul). Wat doe/zeg je wel? En wat niet?
Yellow
Bespreken
Als je dochter daarvoor open staat zou ik het wel bespreken. Luchtig en serieus en de verantwoordelijkheid bij haar laten.
Sommige mensen hebben zoveel issues die kun je beter steunen bij het oplossen van hun problemen dan dat je daar een gelijkwaardige relatie mee aan kunt gaan.
Het is een goede oefening hoe je een relatie vormgeeft. Houd je eigen grenzen in de gaten. Je gunt iedereen een fijne relatie, ook deze jongen, maar toch niet ten koste van jezelf. Daar krijg je spijt van.
Medelijden is geen goede basis voor een relatie.
Wat breng jij in in de relatie en wat brengt deze jongen in? Je wil er samen voordeel van hebben en in groeien in mogelijkheden en plezier in het leven.
Soms is vriendschap het maximaal haalbare.
Zeker bespreken
Haar duidelijk maken dat het heelw at is wat er speelt, dat je denkt dat het heel zwaar is voor haar (niet speciaal, maar algemeen) en dat je je zorgen maakt om haar welzijn. Maar vooral zo, dat het voor haar openlijk bespreekbaar is wat ze denkt en doet.
Heel misschien en voorzichtig: dat je een deel van de zorgen, bijvoorbeeld over depressie, suicide, naar jezelf toetrekt, dat wil zeggen dat jij daar het gesprek met vriendje over aangaat en hem adviezen geeft of helpt waar mogelijk; zodat je dochter niet die zwaarste zorgen op zich neemt, maar kan zien en leren hoe jij dat doet.
Ook al is het vriendschap, dan nog laat een mogelijke zelfdoding je niet onberoerd. Dus geen liefde, wel vriendschap, dat zal niet meteen een oplossing bieden.
Was er al sprake van een relatie bij zijn poging? Gesprekken in het algemeen over zelfdoding en wat je daar als naaste, als vriend of al klasgenoot wel of niet aan kunt doen zullen ook belangrijk zijn, zodat een dreigende suicide in elk geval niet als chantagemiddel ingezet kan worden.
Tsjor
Het is ‘ dik aan’
Dus die vriendschap i.p.v. een relatie dat zit er voorlopig niet in denk ik. Praten doe ik wel. Probeer het inderdaad luchtig en neutraal te houden, maar ik heb niet helemaal door hoeveel van wat ik zeg echt ‘landt’. Ze is vooral tot over haar oren verliefd.
Tsjor: voor zover ik weet heeft hij niet echt een poging gedaan, maar hij heeft wel zeer realistisch over de app gemeld dat hij het NU ging doen. Echt grote paniek was er. Nu met al die financiële ellende erbij overweeg ik inderdaad om zelf maar eens met vriendje te gaan praten. Dochter weet namelijk zelf ook niet zo goed wat ze er allemaal mee moet. Heeft de ernst van de situatie ook maar half door denk ik. Punt is dat ik eigenlijk stiekem hoop dat de relatie komende maanden strandt. Hoe aardig ik vriendje ook vind, mijn eerste prioriteit ligt toch bij mijn eigen kind. En ik heb het gevoel dat deze relatie haar geen goed gaat doen uiteindelijk. Punt is dat als ik er zelf instap, een rol ga spelen, me rechtstreeks met vriendje ga bemoeien ik vooral help een en ander ‘goed’ te laten gaan, terwijl mijn onderbuik ( misschien heel onsympathiek, maar zo voelt het nou eenmaal) stiekem denkt dat het veel fijner zou zijn als het binnenkort gewoon maar een keer ‘uit’ raakt.
Yellow
hier
een ingewikkelde vriendin, die steeds met zelfmoord "dreigt". Eerst werd dochter volledig opgeslokt en was ze echt bang om gebeld te worden. Ik bleef maar zeggen dat zij haar grenzen moest aangeven bij het vriendinnetje. Nu heeft dochter tegen het vriendinnetje gezegd dat ze dit soort dingen niet aankan en dus ook niet wil horen, en dat vriendinnetje weet bij wie ze terecht kan met dit soort zaken (school en ouders weten ervan en er is therapie). Na wat vergeefse pogingen begreep het vriendinnetje wat de grenzen van dochter waren en nu speelt ze gezellig hier - wat haar enorm goed lijkt te doen, want vroeger had ze nooit vriendinnen.
'Punt is dat als ik er zelf instap, een rol ga spelen, me rechtstreeks met vriendje ga bemoeien ik vooral help een en ander ‘goed’ te laten gaan, terwijl mijn onderbuik ( misschien heel onsympathiek, maar zo voelt het nou eenmaal) stiekem denkt dat het veel fijner zou zijn als het binnenkort gewoon maar een keer ‘uit’ raakt.'
Of je laat juist zien hoe ingewikkeld het allemaal is, hoeveel moeite het zelfs voor een volwassene kost om iets op te lossen en in hoeverre het vriendje zelf echt iets wil doen om het op te lossen (naar de huisarts gaan bijvoorbeeld in plaats van een appje sturen).
zo maak je wellicht de hele situatie voor je dochter wat inzichtelijker: de complicaties, de (on)mogelijkheden om dingen aan te pakken en de eigen inzet van het vriendje.
Tsjor
vindt zij het
ook ingewikkeld? Mijn zoon heeft een vriend met een moeilijke thuissituatie, maar ik merk dat hij zich daar eigenlijk helemaal niet zo druk over maakt. Ik begrijp maar al te goed dat dit niet is wat je voor je dochter op den duur wenst, maar voor nu ziet ze misschien vooral het vriendje? Ik zou proberen hem zoveel mogelijk bij jullie thuis te laten zijn, voor zover je daar invloed op hebt.
Zie ander draadje van vandaag
‘Vriendje in wsnp’. Ja, ze vindt het ingewikkeld. En ik ook.
Yellow
Ik heb dit nu ook gelezen.
Ik snap best dat je de situatie zorgelijk vindt. Om er even met nuchtere volwassen blik naar te kijken kan misschien 'kalmerend' werken. Ze is 16. Dik kans dat dit vriendje nummer 1 van meerdere vriendjes zal worden. Je dochter is 'nog maar' 16 en mag dus officieel nog niet naar een kroeg, dat scheelt in dit geval misschien ook voor je ongerustheid.
Ik hoop dat het vriendje, maar ook je dochter, niet het type is wat nog tot laat in de avond op straat rondhangt. Daar zou ik het sowieso met je dochter wel over hebben. Misschien ben ik een tuttebel, maar ik vind het regelmatig niet prettig overkomen. Ik woon inmiddels ruim 28 jaar op een plek waar dit vaak gebeurt. Sommigen lijken niet te beseffen dat ze voor overlast zorgen, maar er wordt ook vrij zeker drugs verhandeld. Los daarvan zijn er natuurlijk ook jongeren die wel keurig en netjes gewoon bij elkaar zitten.
Wat de zelfmoorddreiging betreft... ik zou daar zelf heel slecht tegen kunnen. Het hangt dan toch als een dreigende donkere wolk boven mijn hoofd. Ik ken twee mensen die een serieuze poging gedaan hebben, vanuit chronische depressiviteit en nog iets. Ze slikken daar medicatie voor, dus ook nog ná opname in een ziekenhuis en langdurige therapie. In hun geval gaat dit niet over en zal medicatie noodzakelijk blijven.
Deze jongen moet ook hulp vragen. Het is niet 'eerlijk' dat hij je dochter met dit probleem belast, dat is té groot voor haar. Als deze dreiging aanwezig blijft en je contact met vriendje is goed, dan zou je de stoute schoenen kunnen aantrekken om dit eens voorzichtig te bespreken. Eventueel jezelf aanbieden als luisterend oor. Het kan in zijn geval best zijn dat de omstandigheden hem depressief maken, dat zou hoop geven voor de toekomst, maar ook dan lijken mij gesprekken met een deskundige geen overbodige luxe. Op zich is dat niet jouw en je dochter's probleem, maar je zou er tactvol naar kunnen vragen.
