In de avond alleen over straat..

Mijn kinderen zijn nog te jong, maar ik ging en ga nog steeds midden in de nacht overal heen, ik woon in 010. Mijn moeder vond het vreselijk! Toen ik uit huis was, wist ze het niet meer, dus dat scheelde heel veel.

Zelf heb ik me altijd veilig gevoeld, maar ook veiligheidsmaatregelen genomen: ik kies bewust bepaalde plaatsen in het ov, ik bind mijn lange blonde haren onder mijn jas of muts en ik heb zelfverdediging gedaan en vechtsport.

Ik weet dat het ergens naïef is, iedere vrouw kan op straat lastig gevonden worden, ik ook. Maar ik heb het idee dat non verbale uitstraling wel van invloed kan zijn.

Ik hoop wel dat mijn kinderen een cursus zelfverdediging gaan doen, vooral voor mijn gemoedsrust

Appje

Hier krijg ik een appje als dochter vertrekt. Ze geeft aan stevig door te fietsen; net een man op de fiets. Langzame fietsers vallen meer op.
Ze belt ook niet tijdens het fietsen, dat haalt de snelheid eruit en verhoogt de kans op stelen.

Loslaten

Dit valt onder loslaten. Vooral in woorden. Dat je in je hoofd allerlei zorgen maakt hoeft kind niet altijd tecweten. Dat stopt ook nooit.

Ik heb ongewild leren inzien dat overal iets kan gebeuren. Ook vlakbij huis. Nog geen vijftig meter van huis is mijn dochter van haar fiets getrokken en in haar gezicht getrapt. En ik maakte me zorgen over fietsen in het park ...😦

17-18 jaar is een leeftijd dat meisjes én jongens het zelfstandig moeten kunnen rooien. Zolang ze maar blijven nadenken over wat ze doen en het gevaar niet opzoeken. Meer kun je niet doen.

Ja kaaskopje

Dichtbij kan er ook wat gebeuren. Achternichtje is in de stad terwijl ze de 20 meter liep van t ene café naar t andere waar ze boven woonde met een spuitje verdoofd en meegenomen. Gewoon op een volle zaterdagavond. Niet te geloven bijna dat t kan maar helaas....camerabeelden hebben de dader wel gepakt gelukkig en t meisje is er weer een eind bovenop.
Samen fietsen van het ene dorp naar andere is hier wel een voorwaarde en ik moet zeggen dat ze dat eigenlijk altijd doen.
Vroeger heb ik ook wel eens alleen gefietst en toen ik er lallende jongens achter me fietsten had ik t wel erg benauwd.

Paar dingen

Hier hebben we ook de afspraak dat ze even bellen voor ze ergens vertrekken. Wij hebben ook de app Life360 op de (alle) telefoons, dan kunnen we zien waar ze zijn. Ja, ik weet het, dat voelt als controleren, dat is het tot op zekere hoogte ook, maar tot nu toe klagen de pubers (16 en 19) niet. Als ze dat doen kunnen we er een gesprek over aangaan. Maar het is gewoon handig en geeft wat rust.

Ook hier wordt zoveel mogelijk samen gefietst, en als het echt laat wordt, wordt het een logeerpartij of halen we. De oudste heeft inmiddels een rijbewijs, dat is heel praktisch. Die haalt ook met regelmaat de jongste op, die is uithuiziger dan de oudste. Dat zou dus ook een tip zijn: laat je dochters zo snel mogelijk hun rijbewijs halen.

Ik zou ze ook een cursus zelfverdediging laten volgen. Uitstraling helpt volgens mij zeker, in ieder geval voor hun eigen gevoel van veiligheid. Pepperspray of deospuitbus in de handtas, ook altijd handig.

Onderweg bellen, hmmm, ik weet het niet. Als je zit te bellen ben je toch makkelijker afgeleid dus dat werkt weer andere risico's in de hand. Met die Life360 kom je ook een eind, als ouder dan. En dan in combi met het telefoontje wanneer ze vertrekken, dan kun je ze in de gaten houden.

Ik denk dat een deel van het probleem ook zit in dat je gescheiden bent. In je eentje lijken zorgen een stuk heftiger dan wanneer je met zijn tweeën bent. Tenminste, voor mij werkt dat in ieder geval zo. Dus probeer het een beetje los te laten en neem wat voorzorgsmaatregelen, dan zal het allemaal wel los lopen. Je kan toch niet alles voorkomen, en je gunt je dochters ook een vrij en zorgeloos leven?

Serieus?

Een kind van 19 ophalen als het laat wordt? Een app waarmee je voortdurend kunt zien waar ze zijn? Ik vind het behoorlijk controlerend en ben blij dat ik niet zo angstig ben. En mijn kinderen (17 en 19) zijn daar nog blijer om.

Alkes

Omdat ik zelf ook alles op de fiets moest doen, net als man, was het bij ons niet eens mogelijk om een kind laat op te halen met een auto. Maar ik zou het niet raar gevonden hebben om dat af en toe wel te doen als kind dat prettig gevonden zou hebben. In onze omgeving zijn meerdere vrouwen gestoken door een gek, daar schrik je dan toch wel weer even van. Zelfs achter ons huis wordt met drugs gerommeld en geeft het een ongemakkelijk gevoel om daarnaast je auto te parkeren, zoals dochter laatst deed. In die andere auto werd snel het lampje uitgedaan, stel je voor dat ze betrapt werden! En dan woon ik nog in een uitermate rustige, overzichtelijke wijk. (waardoor drugsdealers en -kopers lijkt wel juist hierheen komen, omdat ze hier in alle rust, stilte en anonimiteit kunnen doen wat ze doen) Ik voel me redelijk veilig in onze stad, maar niet op elk uur van de dag evenveel. Iemand die 19 is mag daar net zo over denken.

De app gaat mij ook te ver overigens. Mijn dochter belde mij weleens als ze zich wat minder veilig voelde en al pratende voort kwam ze dan op de plaats van bestemming aan. Als je niet meer op de fiets mag bellen, wordt dat een beetje moeilijk, dat is de keerzijde van een verder heel begrijpelijk verbod.

kaaskopje

Maar hoe deden wij dat vroeger dan? Enge mannen zijn van alle tijden. Ik woonde als 19-jarige op kamers. Uiteraard fietste je dan zelf s nachts naar huis en was er echt geen volwassene die je kwam ophalen.
Ook een 19-jarige kan al wel nadenken wat handig is, zoals met vriendin naar huis fietsen, stukje omfietsen waardoor je niet die stille weg hoeft te nemen, etc. En er toch ook gewoon op vertrouwen dat er doorgaans niet achter iedere steen een engerd zit.

Alkes

Ik was op vroeger een bangbroek en wat paranoïde. Dus het kwam weleens voor dat ik de benen uit mijn lijf fietste omdat ik me van alles in het hoofd haalde. Als kind vond ik het al eng om in het donker een brief te posten. Dan moest ik langs een stuk gras tussen twee flats in. Brrr... daar kon van alles zitten. Ik loop nu elke nacht langs een speelveld met een heg erlangs, met de hond. Soms kringelt vanuit het donker en totale stilte een vleugje sigarettenrook op. Daar staat dan dus iemand te roken, alleen, in stilte... ik zie hem niet en ik vind dat nog steeds niet fijn. Maar dankzij de hond voel ik me wel veilig, dat scheelt. De hond beschermt mij als dat nodig zou zijn, dat is een ding wat zeker is.

Vroeger

Was t ook eng, wij moesten regelmatig vanuit een ander dorp fietsen door de polder.. Dan waren er echt wel eens mannen of jongens die achter je aan fietsten, soms als grap die niet gewaardeerd werd, soms dronken vervelende lallende man. Dat zei ik echt niet thuis want dan mochten we niet meer. Maar t engste was dat we een keer een lift hadden gehad van iemand die ook in de stamkroeg kwam. We zagen m daar wel vaker en stapten tegelijk uit omdat we bij elkaar logeerden. Paar
Maanden later kwam hij bij opsporing verzocht in een verkrachtings zaak. We waren helemaal ontregeld, hadden t niet verwacht,opgelucht dat wij samen waren uitgestapt etc.
Je kunt het nooit voorkomen. Samen fietsen,logeren,evt toch ophalen etc is dan de oplossing. Ik denk altijd wel. Als ze op kamers is weet ik ook niet wat ze doet.
T donker is eng maar bv Anne Faber verdween overdag. Dat zou je ook niet inschatten.
En t voelt akelig de polder omdat t alleen en donker is maar ook dat kan anders.
Achternichtje woont met vader boven cafe in de drukke stad. Liep alleen van één van de naastgelegen cafés terug, zon max 50 meter en is met een spuitje meteen buiten de kroeg verdoofd. In een zgn omhelzing geprikt en wankelend meegenomen. Helaas misbruikt en op parkeerplaats eruit gegooid. De dader is gepakt via de camerabeelden.
Je zou t bijna niet geloven als je t hoort,maar helaas gebeurt dat dus in een drukke stad ook.
Dat gaf mij ook echt even angst hoor,dat wel.

Lilian

Oh, wat verschrikkelijk als je erachter komt bij wie je in de auto zat! Maar ook je nichtje, mijn hemel...

Het is inderdaad waar dat ik me alleen zorgen maak over wat ik wéét, of kan weten. Jongste gaat zeer waarschijnlijk de komende weken het huis weer uit en dan heeft het geen zin om me af te vragen of ze veilig thuiskomt of niet. Als ze nu een uur later zonder iets te zeggen thuiskomt, vind ik dat niet fijn.

Door jouw verhaal bedenk ik dat ik ook een keer een lift aangeboden heb gekregen bij een bushalte vlak voor een bos(je) tussen twee woonplaatsen in. Hij stond in eerste instantie iets verderop wat in zijn kofferbak te rommelen, liep daarna mijn kant op en zei 'als je wilt, kun je wel meerijden hoor!'. Ik heb vriendelijk bedankt.

Haha, nog iets

Het gekke is dus kennelijk dat ik vooral peentjes zweet als ik helemaal niet weet of dat nodig is, maar in verdachte omstandigheden kalm ben . Toen ik nog alleen woonde werd ik ingehaald door een hardlopende man. De man keerde weer om en vroeg, heel beleefd en vriendelijk "Mag ik misschien even bij jou thuis schuilen? De politie zit achter mij aan". Stomverbaasd reageerde ik met 'dat lijkt me geen goed idee', waarop de man nog steeds vriendelijk begrip toonde en weer verder rende. Ik heb niet afgewacht of er daadwerkelijk politie aan zou komen, maar de situatie was totaal niet spannend, maar wel absurd .