Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Wat is je dochter goed bezig Ciska!
Even wat positief nieuws is jullie zo gegund.
Liefs ♥️
Echt zo’n dapper meisje hebben jullie. 🩵
Ja wat dapper van je dochter 
Hopelijk doen ze er wat mee!
jeetje, Ciska, wat een enorme stap van dochter. Echt zelf de regie pakken, super knap!
Wauw, wat een mooie stappen maakt ze. Eindelijk een stipje aan de horizon, hoe klein ook. Ik vind dat zó fijn voor jullie.
wat fijn ciska. Ik hoop dat dit zo doorgaat, ik denk aan jullie!
Fijn dat het nu zo goed lijkt te gaan. Toch een paar vragen.
Is het mogelijk dat de medicatie ervoor zorgt dat de stemmen naar de achtergrond verdwijnen? Is het mogelijk met je dochter daarover te praten? Ook over het belang van de medicatie?
Is het mogelijk dat haar verliefdheid een belangrijke rol speelt en blijft de mogelijkheid tot ontmoeting als ze naar een andere groep gaat?
Ze had haar doodswens gekoppeld aan een bepaalde datum, de examens. die datum is nu voorbij. Is haar doodswens daarmee ook voorbij? Ik hoop natuurlijk dat het goed gaat, maar ik zou in mijn achterhoofd houden, dat ze mogelijk een ander plan met een andere datum heeft, waarvan ze nu weet dat ze dat niet moet communiceren, maar wat ze wel weet is dat ze daarvoor uit deze gesloten jeugdzorg moet komen. En dat het daarom dan ook heel goed lijkt te gaan. De 'Ik-werk-aan-mijn-toekomst' houding, zo noemde een meisje dat: weten wat voor houding je moet aannemen om uit de jeugdzorg te komen, maar ondertussen heb je eigenlijk maar één doel en dat is: uit de jeugdzorg komen. Ik snap dat dit een negatief bericht is, maar ik wil het je toch meegeven.
Tsjor
Tsjor, denk dat jouw kanttekening heel goed en waardevol kan zijn, maar inderdaad een bittere pil ook
Tsjot, al die vragen die jij stelt, die hebben wij ook hoor
Ze slikt natuurlijk nu medicatie, maar we hebben nog niet duidelijk wat dit precies bij haar doet. Deze week heeft ze hiervoor nog een gesprek met de psychiater staan.
Haar verliefdheid speelt zeker een belangrijke rol, daarin zijn we nog aan het kijken wat mogelijk is als ze beide op een andere groep zitten.
Haar doodswens is zeker nog niet weg, maar wel meer naar de achtergrond. Het par van leven staat nu meer vooraan en hier wil ze ook echt aan werkengl.
Gisteren heeft ze samen met mentor en regie behandelaar een plan van aanpak gemaakt voor de komende weken. En hierin heeft ze ook echt goed nagedacht wat ze wel en niet wil.
Ze wil bijv nu nog geen verlof naar huis,omdat daar voor haar veel negative ervaringen aan zitten mbt onder andere haar schimmen, dat roept gewoon teveel negatieve gevoelens op. Prima, als ze dit zo goed aan geeft.
En wat jij uitspreekt, over het hebben van een 2de pad, dit doen omdat ze weet wat er voor nodig is om uit de jeugdzorg te komen en dan alsnog haar 1ste pad te belopen, hiervan zijn we ons ook heel erg bewust en houden we zeker heel goed in de gaten
Ciska78 schreef op 14-06-2023 om 10:29:
Tsjot, al die vragen die jij stelt, die hebben wij ook hoor
Ze slikt natuurlijk nu medicatie, maar we hebben nog niet duidelijk wat dit precies bij haar doet. Deze week heeft ze hiervoor nog een gesprek met de psychiater staan.
Haar verliefdheid speelt zeker een belangrijke rol, daarin zijn we nog aan het kijken wat mogelijk is als ze beide op een andere groep zitten.
Haar doodswens is zeker nog niet weg, maar wel meer naar de achtergrond. Het par van leven staat nu meer vooraan en hier wil ze ook echt aan werkengl.
Gisteren heeft ze samen met mentor en regie behandelaar een plan van aanpak gemaakt voor de komende weken. En hierin heeft ze ook echt goed nagedacht wat ze wel en niet wil.
Ze wil bijv nu nog geen verlof naar huis,omdat daar voor haar veel negative ervaringen aan zitten mbt onder andere haar schimmen, dat roept gewoon teveel negatieve gevoelens op. Prima, als ze dit zo goed aan geeft.
En wat jij uitspreekt, over het hebben van een 2de pad, dit doen omdat ze weet wat er voor nodig is om uit de jeugdzorg te komen en dan alsnog haar 1ste pad te belopen, hiervan zijn we ons ook heel erg bewust en houden we zeker heel goed in de gaten
Dikke knuffel voor jullie Ciska 
.
Van mij ook een dikke knuffel voor jullie Ciska.
afgelopen zaterdag voor het eerst met dochter een mini rondje op het terrein gewandeld. Ze zag er erg tegenop, vooral ook omdat ik voor wandelen afhankelijk ben van een rolstoel. Wandelen met je ouders als puber is natuurlijk al note done, maar met rolstoel heeft ze echt het gevoel dat iedereen naar haar kijkt.
Die spanning is helaas het hele bezoek wel blijven hangen.
Morgen gaan ze haar plan van aanpak bespreken en krijgen we een terugkoppeling.
Ciska78 schreef op 19-06-2023 om 11:01:
afgelopen zaterdag voor het eerst met dochter een mini rondje op het terrein gewandeld. Ze zag er erg tegenop, vooral ook omdat ik voor wandelen afhankelijk ben van een rolstoel. Wandelen met je ouders als puber is natuurlijk al note done, maar met rolstoel heeft ze echt het gevoel dat iedereen naar haar kijkt.
Die spanning is helaas het hele bezoek wel blijven hangen.
Morgen gaan ze haar plan van aanpak bespreken en krijgen we een terugkoppeling.
toch knap van haar dat ze gegaan is!
Ik hoop vandaag op een mooie terugkoppeling.
gisteren kregen we eind van de dag nog een verrassende mail. Voor dochter zou het eigenlijk het beste zijn om haar tijd tot haar open plek te overbruggen in de naastgelegen groep. Maar hiervan kregen we vorige week te horen dat dit geen optie meer was want geen plek.
Maar ineens is er binnen nu en 3 weken toch een plek daar beschikbaar. En daar zijn we zo blij mee, want hier kan ze veel beter gaan opbouwen in alles wat ze nodig gaat hebben voor haar vervolgplek.
Het enige wat nog een dingetje kan zijn is dat onze gemeente geen afspraken heeft met deze stichting (haar huidge groep wordt gesubsidieerd) maar dag mag de voogd achteraan gaan.
