
Ciska78
28-09-2022 om 08:18
Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.

Zilver_gray
14-03-2025 om 08:51
Ciska, hier wordt je toch doodmoe van!
Wat goed van jullie dochter dat ze jou gebeld heeft. Ik vind dat heel positief, maar zo ontzettend verdrietig dat jullie hier weer stress en zorgen van moeten hebben.
Dikke

Anne1234!
14-03-2025 om 08:54
Wat vreselijk frustrerend zeg! Echt ongelooflijk wat een strijd jullie steeds moeten voeren

MamaE
14-03-2025 om 09:19
Begeleiders die in slaap vallen tijdens hun dienst...dat kan toch op geen enkele normale baan. Zou wat zijn zeg, als we allemaal in slaap zouden vallen.
Heel goed dat jullie dochter jullie gebeld heeft, maar dit had ook heel erg fout kunnen aflopen. Ze woont daar toch niet voor niets? Juist omdat jullie thuis niet 24/7 bij haar kunnen zijn en wakker kunnen blijven.

Ciska78
14-03-2025 om 10:00
zou een officiele klacht een meerwaarde zijn nu?
Sorry, dit voelde wel heel herkenbaar.

lientje69
14-03-2025 om 12:28
Ciska78 schreef op 14-03-2025 om 10:00:
zou een officiele klacht een meerwaarde zijn nu?
Sorry, dit voelde wel heel herkenbaar.
Ik zou zeker een officiële klacht indienen Ciska. Dit is écht uiterst onprofessioneel van de begeleiding.

Poison
14-03-2025 om 13:58
absoluut doen! Wat naar Ciska! Is er iemand die jullie kan helpen een klacht in te dienen zodat je daar niet ook nog energie in moet steken?

Vaaas
15-03-2025 om 07:51
Heel veel sterkte, dit moet gekmakend zijn. Heel knap van je dochter dat ze jullie belt.

Temet
15-03-2025 om 12:45
Ik zou inderdaad een officiële klacht indienen, al was het maar voor de statistieken. Vziw worden dat soort klachten geregistreerd en wordt in jaarverslagen oid bijgehouden hoeveel klachten er zijn ingediend en hoeveel daarvan gegrond verklaard. Zo kan de organisatie niet net doen of het allemaal wel meevalt.
Ik denk dat het zinnig kan zijn om voor jezelf te bedenken wat je hoopt te bereiken met een klacht. Als het je te doen is om erkenning dat er een fout is gemaakt en om ecxuses (aan jullie als ouders en/of aan dochter) dan kan je dat erbij zeggen. Waarschijnlijk zal er in principe een hoorzitting worden gehouden. Daar kan je tzt dan ook wel van afzien.
Het kan zijn dat je hierbij ondersteuning kan krijgen van Jeugdstem, voorheen AKJ, en dat zou ik dan zeker aanraden, maar ik weet niet of ze ook werken voor de jeugd-GGZ

Layka.12
16-03-2025 om 23:17
Hoi Ciska,
Wat een grove fout zeg!!
Alle begrip voor de druk op de zorg maar hier zijn afspraken over gemaakt.
Ik zou zeker een klacht indienen al is het alleen maar om je gehoord te voelen.
Weet je wat ik zo knap en sterk van jullie dochter vind?! Ze heeft jullie gebeld terwijl ze andere plannen had kunnen uitvoeren. Dat vertrouwen en die band is er ondanks alles wat ze ervaart dus heel duidelijk.
Die stress en geestelijke belasting die jullie al zolang ervaren wordt er op deze manier niet minder om.
Komt er nu ook de intake bij de levenseindekliniek bij....heel heftig!
Lieve Ciska, ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Liefs en een dikke virtuele knuffel.
♥️

tsjor
17-03-2025 om 18:13
Toch even een ander geluid. Ik vind het ook bijzonder goed dat je dochter aan de bel heeft getrokken.
Blijkbaar raakt ze in paniek als er iemand heel even niet bij haar is. Jullie merkten dat zelf ook op vakantie, ze heeft elke minuut aandacht nodig, jullie hadden geen tijd voor elkaar. Dit is natuurlijk een groot probleem, daarom is het thuis ook niet vol te houden.
Ik vind het dus echt heel goed dat ze op een moment dat ze kon ontsnappen aan die aandacht, dat ze dat niet wilde en daarom jullie belde. Kan het zijn dat ze nu dan sterker begint te worden dan de stemmen die haar tot nu toe de baas waren? Kan het zijn dat ze daar tegenover sterker wordt? Dat zou mooi zijn. Een volgende stap zou dan zijn dat ze zou moeten leren hoe ze daar dan anders mee om kan gaan. Nu is het: ouders bellen. Zijn er ook andere mogelijkheden, kan ze die ontwikkelen? Dat zou echt een stap vooruit zijn.
Ik probeer dus hoopvol te zijn en dit te zien als een goed teken, het teken dat ze sterker wordt dan de stemmen die haar richting de dood drijven.
Natuurlijk mag je een klacht indienen over een slapende medewerker. Het is mij ook wel eens overkomen. Klas alfa, bezig met schrijven, wat heel langzaam ging, zonnetje op de rug midden op de dag, na een korte nacht, omdat ik 's avonds tot laat bezig was met lessen voorbereiden. Ja hoor, een powernap.
Tsjor

Ciska78
19-03-2025 om 07:32
Nou, dochter loopt er helaas al dagen niet lekker bij. We merkte dit het weekend al, waarin de spanning om te snijden heel hoog was en de motivatie om iets te doen heel laag was. Helaas maandag en dinsdag op de groep zich weer flink gesneden. En dan hebben we maandag haar mentor aan de lijn, we zeggen we snappen dat ze dit nu doet. En dan krijg je de vraag: o waarom is dat dan !
En dan valt mijn mond open van verbazing dat je dus niet ziet wat afgelopen week met dochter heeft gedaan, we moeten dit dan maar weer uitleggen. Je zou toch moeten denken dat ze dit ondertussen ook wel in de gaten hebben in wat voor situaties de spanning bij dochter omhoog gaat.
Gisteren heeft dochter haar intake bij de levenseindekliniek gehad. En tot vreugde van dochter nemen ze haar heel serieus, zien ze haar lijden en mag ze op de wachtlijst.
En ineens kwam daar het besef bij mij dat, als ze over 2 jaar (want zolang is de wachtlijst) nog steeds dit wil, ze er niet meeris.
Ik heb altijd gezegd achter haar keuze te staan, maar hij voelt nu wel heel echt. En die is heel moeilijk.