Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Och Ciska toch . Het blijft een rollercoaster. 
Wat verdrietig, veel sterkte Ciska.
Och Ciska toch, wat moeilijk toch weer. Juist als het "rustig" is moet je denk ik heel alert zijn. Je dochter lijkt bijzonder vastberaden in haar idee dat het leven haar niets te brengen heeft. Zo zorgelijk...
lieve Ciska, ik kom hier zo maar even binnenvallen, ik hoop niet dat je dat erg vindt. Heb gisteravond jouw hele topic gelezen, ik herken me vooral erg in jouw dochter, ik heb als puber en jong-volwassene in een vergelijkbare situatie gezeten. En hier lees ik jouw ervaringen als moeder, en wat moet dat heftig zijn. Ik wil je dan ook een hart onder de riem steken en je een dikke knuffel geven. Het lijkt me ongelofelijk zwaar, voor jou en natuurlijk ook voor jouw dochter.
Fijne reactie Velisval .
Velisval schreef op 21-02-2024 om 17:06:
lieve Ciska, ik kom hier zo maar even binnenvallen, ik hoop niet dat je dat erg vindt. Heb gisteravond jouw hele topic gelezen, ik herken me vooral erg in jouw dochter, ik heb als puber en jong-volwassene in een vergelijkbare situatie gezeten. En hier lees ik jouw ervaringen als moeder, en wat moet dat heftig zijn. Ik wil je dan ook een hart onder de riem steken en je een dikke knuffel geven. Het lijkt me ongelofelijk zwaar, voor jou en natuurlijk ook voor jouw dochter.
Kun je ook delen hoe jij er doorheen/overheen bent gekomen? Wellicht kun je daar Ciska en haar dochter mee helpen…
Sowieso fijn om te lezen dat jij er blijkbaar overheen gekomen bent. Dat geeft Ciska vast moed.
En geef je ouders maar een extra knuffel. Niet omdat jij je ergens schuldig over zou moeten voelen, maar omdat ze het verdienen omdat ze het zwaar gehad hebben. En jij krijgt van mij een knuffel omdat JIJ het zo zwaar hebt gehad vroeger. Ik hoop dat het leven voor jou nog heel wat zonneschijn in petto heeft.
Wat een lieve reactie Jonagold. Ik weet niet of mijn verhaal delen helpend zal zijn, aangezien dat eigenlijk niks zegt over hoe het met de dochter van Ciska zal gaan in de toekomst. Maar wat mij het meest geholpen heeft is ouder worden, meer leren dat ik zelf verantwoordelijk ben van mijn eigen leven. En inmiddels heeft mijn leven zeker ook zonneschijn, maar heel makkelijk kan ik het ook niet altijd noemen.
ik hoop heel erg voor de dochter van Ciska dat zij kan gaan leren om sterker te worden dan de stemmen, en dat er daarvoor passende hulp gaat komen. Dit is zo zwaar voor jullie allemaal.
wat een fijne reacties, en wat lief dat jij een deel van je verhaal deelt Velisval.
Ik hoop ook dat dochter er met het ouder worden beter mee om kan leren gaan.
Voor nu is het weer even verscherpt toezicht.
Gisteren is man bij dochter geweest en de spanning zit momenteel weer hoog. Ze zijn wel samen weggeweest om te gaan hardlopen, maar ze zit er niet lekker bij.
Ik hoop mkrgen, als de behandelcoordinator er weer is, meer te horen over wanneer de 1 op 1 kan starten. Want het accoord is er dus moeten we daar niet te lang mee wachten natuurlijk.
Jullie leven is als een strakgespannen elastiekje wat je niet los kunt laten, want dan vliegt het weg. Ik hoop zo dat jullie binnenkort ook mogen ontspannen.
Ik duim voor veilige, rustigere tijden.
het houdt niet op voor jullie Ciska.
ik leef met je mee.
lieve Ciska wat een naar nieuws weer.
Weet dat ik aan jullie denk!!
Heel veel sterkte en een knuffel.
♥️
nou, hopelijk gaat volgende week de 1 op 1 in, na navraag gisteren bij de BC bleek er nog iets te missen, dus daar zijn we maar achteraan gegaan, dat zou nu geregeld moeten zijn.
Op de groep is besloten om totdat de 1 op 1 van start gaat dochter flink in te perken in wat ze mag, dit omdat het team afgelopen dinsdag toch wel heel erg geschrokken is en ze nu weer opnieuw op scherp staan.
Dit houdt in dat ze niet naar activiteiten mag, alleen nog maar eigen momenten op haar slaapkamer met camera mag hebben, ze mag wel naar school, maar daar zal groepsleiding steeds met 2 zijn, waarvan 1 echt naast dochter.
Dochter belde gisteren echt flink pist op naar ons. Ze snapt echt niet waarom dit gedaan wordt, en zo kan je iemand toch niet behandelen en nog een berg vloeken erbij.
We krijgen dan ook niet uitgelegd dat haar actie ook gevolgen heeft en gelijkertijd snappen we ook dat we dit niet goed uitgelegd krijgen aan haar.
We hebben wel gezegd dat de 1 op 1 zeer snel van start zal gaan en dat leek haar wel wat opluchting te geven.
Arm meiske....
Ik snap haar frustratie wel (met als jij, denk ik), want van behandeling is natuurlijk niet echt sprake. 
Komt ze wel naar huis vandaag?
ja, ze is wel thuis dit weekend
is het weekend goed gegaan?
Houdt 1 op 1 in dat ze dan ook steeds iemand langs zich heeft?
