Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ik kan me nog niet eens een vóórstelling maken van wat dat doet met jou als ouder Ciska en mijn hart bloed al bij de gedachte, maar ik hoop dat het alleen al bespreekbaar maken van euthanasie al wat druk van dochters ketel zal halen.
Ik wens je weer kracht, moed en extra veel liefde. ❤️
Och, wat een onmogelijk onderwerp om over te moeten nadenken voor je eigen dochter.
Wat onmogelijk voor haar ook dat het zo uitzichtloos voelt.
En wat moet het, los van al deze zware gevoelens, toch frustrerend zijn dat zelfs iets simpels als een verslagbespreking, niet kan verlopen volgens plan. Wat was de reden dat het verslag er nog niet was?
Het begrip voor de uitzichtloosheid die jullie dochter ervaart, lees ik als een uiting van jullie liefde voor haar. Weet het even niet beter te omschrijven. Sterkte Ciska.
Zo intens verdrietig dat je dochter zich zo voelt…
Dikke knuf voor jullie ❤️
reden voor het niet aanwezig zijn van het verslag, de kerstvakantie 🤔
Terwijl het verslag eigenlijk voor de vakantie er al had moeten zijn.
De frustratie erover is alweer gezakt want kan er toch niets aan veranderen.
Dochter begon zaterdagochtend in de auto tegen ons over euthanasie en daar hebben we wel een serieus gesprek over gehad met haar.
Dat we haar hierin serieus nemen, dat we haar horen, maar dat we (iedereen om haar heen) ook bezig blijven met we ze nodig heeft voor de toekomst om hopelijk wel weer "zin" te krijgen in het leven.
En ik denk dat het bespreekbaar maken voor haar al even goed was, want zaterdag en zondag was ze erg ontspannen thuis.
Morgen staat de rechtbank op het menu, met helaas voor dochter een nieuwe advocaat en een vervangende gezinsvoogd ivm vakantie.
Heel sterk dat jullie dat gesprek zijn aangegaan. Diep respect. Als het leven op moment van leven niet leefbaar is, en te zwaar, dan is een uitweg hebben in de toekomst nodig om het vol te houden.
Wat knap dat jullie dat gesprek gewoon zijn aangegaan. Jullie weten natuurlijk van haar doodswens, maar het lijkt me toch heftig zoiets te horen. Ook sterk van jullie dochter dat ze zelf erover praat.
Het liefste wil je je dochter natuurlijk zo lang mogelijk bij je hebben, maar je wenst haar ook alle rust. Rust in alles. En dan liever op een vredige manier. Ik heb eens een documentaire gekeken over jongeren die euthanasie willen, heel indrukwekkend. En de optie om euthanasie te plegen, gaf ze al heel veel rust. “Too Young to Die” is de titel. Als jij (of jullie) ooit behoefte hebben deze te bekijken.
Mooi en goed gezegd tegen dochter Ciska
voor jullie
Knap hoor om daar het gesprek over aan te gaan en haar ook de ruimte voor geven om dat gesprek te voeren. Alles in je moeder/ouder-hart zegt natuurlijk dat je dit niet wil voor je kind.
knap van dochter dat ze dit gesprek wel met jullie voert. Echt ik hoop zo dat er een plek gaat komen waar zij de ondersteuning krijgt die ze nodig heeft en het liefst op korte termijn. Dat de radartjes eens allemaal de goede kant opdraaien en het eens ietsjes mee zit.
dikke knuffel!
Wat hebben jullie dat goed gedaan. Dikke knuffel
Lieve Ciska
Mag ik jullie even een compliment geven over hoe jullie dit allemaal doen. Het gesprek dat jij met je dochter hebt gehad dat moet toch rete moeilijk voor je zijn geweest! En toch goed voor je dochter, gezien haar ontspannenheid in het weekend. Petje af voor jullie!
Succes morgen in de rechtbank!
Ciska, wat fijn dat jullie dochter hier met jullie over heeft kunnen praten. Dat die ruimte er is, kan zo'n enorme opluchting geven. En het zorgt ervoor dat jullie in verbinding blijven met elkaar en dat jullie dochter zich echt gezien voelt, want ze kan blijkbaar met echt alles terecht bij haar ouders.
Mooi dat je hiervoor zelf ook de ruimte bij jezelf hebt kunnen creëren. Maar zoals ik al eerder schreef, dit is echt diepe liefde dat je je kinds gevoelens voor laat gaan op je eigen verdriet als ouder.
Echt heel goed gedaan!
Ik ben er stil van Ciska, wat jullie moeten en kunnen dragen uit liefde voor jullie kind. Wat enorm verdrietig en tegelijkertijd zo krachtig en liefdevol om zo’n hartverscheurend gesprek te voeren met je geliefde kind. Ik hoop dat de liefde wint. De liefde van jullie voor je kind. De liefde van je kind voor jullie. En vooral de liefde van je kind voor zichzelf.
