Hoe vaak als gezin op bezoek bij opa en oma
Hoe vaak gaan jullie met jullie (net) pubers als complete gezin op bezoek bij opa en oma?
Het was een maand geleden dat wij als volledig gezin op bezoek waren geweest bij mijn schoonouders. Daarna was mij man nog een keer met onze jongste van 12 op bezoek geweest, maar toch vond hij dat we een week na dat bezoek en twee dagen voordat hij alleen langs zou gaan we weer een keer als volledig gezin langs zouden moeten gaan. Op een gegeven moment houd het toch op om los van bijzondere dagen als volledig gezin langs te gaan?
troelahoep schreef op 13-01-2024 om 11:05:
[..]
Oja, hier precies hetzelfde. Eerder belde ik altijd en een keer aangegeven dat zij ook wel eens mochten bellen. Vervolgens werd ik één keer gebeld onder werktijd.... dus kwam het niet uit. Ze hebben nooit meer uit zichzelf gebeld om wat te kletsen, behalve voor belangrijke dingen, "want ik heb geen tijd voor ze". Zo stom!
Ik mag toch hopen dat ik later niet zo'n vervelend oud persoon word.
@troelahoep
Gelijk hebben ze wel een beetje vind ik
Ik snap ze wel hoor
Jij wilt dat het ook vanuit hun komt
Dan doen ze dat en dan is het weer niet goed
Wat heeft dit te maken met een vervelend persoon zijn
Sorry hoor maar vind jou naarder/vervelender overkomen dan hun
Lievemoedervan4 schreef op 20-01-2024 om 22:33:
[..]
@troelahoep
Gelijk hebben ze wel een beetje vind ik
Ik snap ze wel hoor
Jij wilt dat het ook vanuit hun komt
Dan doen ze dat en dan is het weer niet goed
Wat heeft dit te maken met een vervelend persoon zijn
Sorry hoor maar vind jou naarder/vervelender overkomen dan hun
Ik denk dat het bij Troelahoep ook om inlevingsvermogen ging. Oudere mensen zijn overdag vrij en denken dan waarschijnlijk: ik ga even gezellig bellen. Maar ze vergeten dat mensen zoals Troelahoep overdag moeten werken en dus helemaal geen tijd hebben om overdag te bellen. Als ze dan gepikeerd zijn vanwege die ene keer, gaan generaliseren (ze heeft nóóit tijd om te bellen, terwijl ze maar één poging waagden en daarin dus niet meedachten met het werkende leven) en het nooit meer proberen (op een tijdstip waarom Troelahoep wel zou kunnen bellen), tja, dan zou ik er ook klaar mee zijn. Maar misschien interpreteer ik het verkeerd.
Ik probeer momenteel zo min mogelijk contact met mijn moeder te hebben, relatie zit niet goed. Vader en schoonmoeder zijn overleden. Man sport wekelijks met zijn vader, gaat zo nu en dan met zoon naar hem toe als ik aan het werk ben. Ik denk dat we eens in de 2 a 3 maanden met z'n drieën naar hem gaan (of dat hij naar ons komt terwijl ik vrij ben).
Misschien zijn die mensen heel strikt met ‘wij hebben gebeld, nu moet ze terugbellen ‘.
Bij mijn moeder slaan die dingen heel snel om in zorgen maken. Dan klink ik ‘niet aardig’ en krijg ik daarna op mijn kop omdat ze zich vreselijke zorgen heeft gemaakt.
Lievemoedervan4 schreef op 20-01-2024 om 22:25:
@toetietoover
Er is niks mis met zelf bellen
Maar ik snap die mensen wel soms wil je gewoon dat niet alles altijd vanuit jezelf moet komen maar ook eens van de ander[..]
Dat zou dan toch van twee kanten moeten komen? Ik herken zeker wat toetietoover zegt. Het lijkt nóóit in mijn vaders hoofd op te komen dat hij eens initiatief kan nemen in het contact. Alle leden van het gezin komen naar hem toe en bellen hem geregeld. Er komt gewoon niets terug. Wel eens aangehaald en dan is het 'Maar dat is toch nooit zo geweest?'. Maar vervolgens wel verbolgen/teleurgesteld zijn over het feit dat de contacten niet de gewenste frequentie hebben. En het is echt niet zo dat mijn vader zit weg te kwijnen thuis, want hij is nog behoorlijk actief en zoekt mensen buiten het gezin dus wel op.
afrodite05 schreef op 20-01-2024 om 22:53:
[..]
Ik denk dat het bij Troelahoep ook om inlevingsvermogen ging. Oudere mensen zijn overdag vrij en denken dan waarschijnlijk: ik ga even gezellig bellen. Maar ze vergeten dat mensen zoals Troelahoep overdag moeten werken en dus helemaal geen tijd hebben om overdag te bellen. Als ze dan gepikeerd zijn vanwege die ene keer, gaan generaliseren (ze heeft nóóit tijd om te bellen, terwijl ze maar één poging waagden en daarin dus niet meedachten met het werkende leven) en het nooit meer proberen (op een tijdstip waarom Troelahoep wel zou kunnen bellen), tja, dan zou ik er ook klaar mee zijn. Maar misschien interpreteer ik het verkeerd.
Ik probeer momenteel zo min mogelijk contact met mijn moeder te hebben, relatie zit niet goed. Vader en schoonmoeder zijn overleden. Man sport wekelijks met zijn vader, gaat zo nu en dan met zoon naar hem toe als ik aan het werk ben. Ik denk dat we eens in de 2 a 3 maanden met z'n drieën naar hem gaan (of dat hij naar ons komt terwijl ik vrij ben).
@afrodite05
Maar ze kunnen toch niet gedachten lezen over wanneer @troelahoep moet werken
Ik snap het wel hoor dat ze dan gepikeerd raken
Als dit mij zou overkomen zou ik ook de eerst volgende keer niet zo goed weten wat ik moet doen in de angst(niet het goede woord maar is er soort van wat ik bedoel) dat ik dan weer word "afgesnauwd om maar even zo te zeggen
Damoontje schreef op 21-01-2024 om 08:00:
Misschien zijn die mensen heel strikt met ‘wij hebben gebeld, nu moet ze terugbellen ‘.
Bij mijn moeder slaan die dingen heel snel om in zorgen maken. Dan klink ik ‘niet aardig’ en krijg ik daarna op mijn kop omdat ze zich vreselijke zorgen heeft gemaakt.
@damoontje
Wie bedoel je precies met "die mensen"
De kant van de opa en oma of de andere?
Poezel_en_Wip schreef op 21-01-2024 om 08:42:
[..]
Dat zou dan toch van twee kanten moeten komen? Ik herken zeker wat toetietoover zegt. Het lijkt nóóit in mijn vaders hoofd op te komen dat hij eens initiatief kan nemen in het contact. Alle leden van het gezin komen naar hem toe en bellen hem geregeld. Er komt gewoon niets terug. Wel eens aangehaald en dan is het 'Maar dat is toch nooit zo geweest?'. Maar vervolgens wel verbolgen/teleurgesteld zijn over het feit dat de contacten niet de gewenste frequentie hebben. En het is echt niet zo dat mijn vader zit weg te kwijnen thuis, want hij is nog behoorlijk actief en zoekt mensen buiten het gezin dus wel op.
@Poezel_en_Wip
Misschien komt het niet bij hem op omdat hij het gewoon niet gewend is omdat het idd altijd al zo is gegaan zoals het nu is
Dat zijn gewoontes
Als iemand altijd mij belt
Dan komt het ook niet bij mij op want die ander belt altijd dus dat word dan heel normaal
Het is nogal dubbel merk ik
Vind het lastig
afrodite05 schreef op 20-01-2024 om 22:53:
[..]
Ik denk dat het bij Troelahoep ook om inlevingsvermogen ging. Oudere mensen zijn overdag vrij en denken dan waarschijnlijk: ik ga even gezellig bellen. Maar ze vergeten dat mensen zoals Troelahoep overdag moeten werken en dus helemaal geen tijd hebben om overdag te bellen. Als ze dan gepikeerd zijn vanwege die ene keer, gaan generaliseren (ze heeft nóóit tijd om te bellen, terwijl ze maar één poging waagden en daarin dus niet meedachten met het werkende leven) en het nooit meer proberen (op een tijdstip waarom Troelahoep wel zou kunnen bellen), tja, dan zou ik er ook klaar mee zijn. Maar misschien interpreteer ik het verkeerd.
Ik probeer momenteel zo min mogelijk contact met mijn moeder te hebben, relatie zit niet goed. Vader en schoonmoeder zijn overleden. Man sport wekelijks met zijn vader, gaat zo nu en dan met zoon naar hem toe als ik aan het werk ben. Ik denk dat we eens in de 2 a 3 maanden met z'n drieën naar hem gaan (of dat hij naar ons komt terwijl ik vrij ben).
@afrodite05 @troelahoep
Ik had opeens een ingeving
In jullie geval is het zoiezo wel handiger als jij/jullie dan degene zijn die belt
Want dan heb je deze situatie ook niet
Dan bellen jullie gewoon de opa/oma wanneer het jullie uitkomt en dan hoeven hun geen gedachten te lezen en dan bellen ze ook niet toevallig wanneer je aan het werk ben
Iedereen happy zo
Toch?
Omg i figured it out jippie
Lievemoedervan4 schreef op 21-01-2024 om 11:34:
[..]
@Poezel_en_Wip
Misschien komt het niet bij hem op omdat hij het gewoon niet gewend is omdat het idd altijd al zo is gegaan zoals het nu is
Dat zijn gewoontes
Als iemand altijd mij belt
Dan komt het ook niet bij mij op want die ander belt altijd dus dat word dan heel normaal
Het is nogal dubbel merk ik
Vind het lastig
Nou ja, persoonlijk zal ik mijn initiatief wel bijstellen als ik merk dat de verhoudingen in het contact zoeken heel erg scheef liggen. Dus ook echt mijn best doen om er zelf wat vaker aan te denken (en er naar te handelen).
Met mijn vader is dit door meerdere mensen besproken. Gewoonte of niet, je hoopt toch dat er op enig moment een lampje gaat branden. Ik zou het fijn vinden als mijn vader zo af en toe eens interesse toont in mijn leven of gewoon even belt om te vragen hoe het gaat. Het hoeft niet groots en vaak, maar nu lijkt het hem werkelijk geen biet te interesseren.
Poezel_en_Wip schreef op 21-01-2024 om 11:43:
[..]
Ik zou het fijn vinden als mijn vader zo af en toe eens interesse toont in mijn leven of gewoon even belt om te vragen hoe het gaat. Het hoeft niet groots en vaak, maar nu lijkt het hem werkelijk geen biet te interesseren.
Dat heb ik met mijn moeder, nu is ze doof en is bellen lastig maar appen doet ze ook nauwelijks. Ja ze antwoord als ik app, en soms ook pas dagen later. En als we bellen en ik vertel iets onderbreekt ze me en begint over totaal iets anders. Heb een tijd geleden ook aangegeven in een gesprek dat ik me niet belangrijk voel voor haar en ze schrok ervan en beloofde beterschap maar dat was van korte duur.
En als ze eens hier komt klagen over hoe lang ze onderweg is, nou de weg van ons naar haar is net zo lang zei ik de laatste keer. En wij hebben het nog druk met werken etc.
Mijn ervaring met de generatie van mijn (schoon)ouders 80plus is dat ze veelal verwachten dat wij als kinderen zorgdragen voor hun entertainment en dan liefst nog MET de kleinkinderen die door studie en een bijbaantje eigenlijk heb tijd hebben om in de haverklap met ons bij de grootouders op bezoek te gaan.
Mijn vader zat nog in het arbeidsproces toen de digitalisering opkwam en hij heeft zich, door zijn eigen bedrijf, erin moeten verdiepen en het is hem gelukt op die digitale trein te springen en hij kan zich redden met een smartphone en hij heeft het mijn moeder ook kunnen leren. Samen reden ze zich prima en kunnen ook de jongvolwassen kleinkinderen volgen en berichten sturen waardoor er niet altijd fysiek contact hoeft te zijn om toch op de hoogte te zijn van elkaars wel en wee.
In de familie van mijn schoonouders is het velen niet gelukt om mee te gaan met de digitalisering. Zij verwachten echt bezoek van ons en het initiatief voor dat bezoek moet ook door ons genomen worden. Als wij niet bellen kan het zomaar 6 weken duren voor er iets van contact is. De hele familie zit er hetzelfde in dus ook de broers en zussen van schoonouders doen het op die manier dus geen prikkels dat Tante T zulk leuk digitaal contact heeft met de kleinkinderen en dat schoonouders dat ook willen.
Afgelopen weekend alle tantes en oomsvan mijn man weer eens gezien tijdens een familiefeestje en dat is zo'n surrealistische ervaring, al die afwachtende ouderen die zich ergeren aan die irritante mobieltjes maar niet beseffen dat ons hele leven in die telefoon zit.
Wil je mijn kinderen zien?
Ik pak de foto's op mijn mobiel!
Wil je mijn recente hobbyproject zien?
Ik heb foto's op mijn mobiel!
Wil je weten waar ik was tijdens de vakantie?
Ik heb foto's op mijn mobiel!
Met alle aanwezige neven en nichten tussen de 45 en 60 jaar heb ik gepraat met de mobiel in de hand om te laten zien hoe mijn kinderen er nu uit zien, om mijn vouwwagen te laten zien, om mijn hobby te laten zien. Alle neven en nichten hadden ook hun hele leven bij zich in de telefoon en dat werd verfoeid door de generatie tussen de 80 en 90 jaar die nog leven zoals vroeger en ook geen moeite willen doen om de nieuwe technieken te omarmen, maar wel zeuren en teuten dat de kleinkinderen tussen de 18 en de 30 jaar (niet aanwezig op dit feestje) zo weinig van zich laat horen en dat ze ze zo weinig zien.
Lievemoedervan4 schreef op 21-01-2024 om 11:40:
[..]
@afrodite05 @troelahoep
Ik had opeens een ingeving
In jullie geval is het zoiezo wel handiger als jij/jullie dan degene zijn die belt
Want dan heb je deze situatie ook niet
Dan bellen jullie gewoon de opa/oma wanneer het jullie uitkomt en dan hoeven hun geen gedachten te lezen en dan bellen ze ook niet toevallig wanneer je aan het werk ben
Iedereen happy zo
Toch?
Omg i figured it out jippie
Euhm, het is een kleine moeite om je in te leven in andermans situatie, zoals weten wanneer je kind/schoonkind werkt. (Mits het vaste werkdagen betreft.) Het gaat dus niet om gedachten lezen, maar inleven en bedenken dat de meeste mensen doordeweeks overdag werken. Hoe dat exact zit bij je kind/schoonkind, kan je dus gewoon vragen.
Mocht (schoon)ouder bellen op een vrije dag en het komt toch niet uit, kan je prima afspreken dat je ze over een half uurtje oid terugbelt.
Lievemoedervan4 schreef op 21-01-2024 om 11:28:
[..]
@damoontje
Wie bedoel je precies met "die mensen"
De kant van de opa en oma of de andere?
Sorry ik bedoel de mensen die gebeld hebben.
Dat die redeneren dat de ander hoort terug te bellen, dat de bal nu daar ligt.
Decembermamma schreef op 15-01-2024 om 11:06:
Schoonmoeder woont om de hoek, en toch gaan we als gezin niet vaak. Ik kom er soms wat vaker en soms minder vaak manlief precies hetzelfde. Als we gaan gaan we vaak door de week en dan is manlief op andere dagen vroeg thuis als ik. Zoon gaat er geregeld langs (lees 3 tot 4 keer in de week). Ik de ene keer een paar keer in de maand en dan weer een maand of 2 niet. Maar contact is en blijft er altijd via de app enzo.
Manlief wil niet mee naar mijn ouders, mijn vader zit in een verpleeghuis, en daar probeer ik elke maand echt wel langs te gaan. Met moeder is het contact wel aanwezig maar dat contact is niet goed. Recentelijk erachter gekomen dat ze mijn vaders familie (broers en zussen) totaal niet informeert over zijn gezondheid, daarbij ook gehoord dat ze hem in het verleden ook nooit de telefoon gaf en door zijn gesprekken heen ging. Daarom ben ik informatie gaan doorspelen naar de familie, met als gevolg dat mijn moeder mij helemaal niets meer verteld.
Dat vind ik juist heel netjes van je moeder. Ik zou ook boos zijn als mijn gezondheid met anderen werd besproken. Dat is privé informatie. Je vaders familie kan zelf aan hem vragen hoe het gaat. En ik zou niks meer delen als ik merkte dat het steeds de familie rondgaat.
