hoe reageren op een onzekere puber
Mijn puber van 17 is onzeker. Ze vindt haar opleiding moeilijk maar het gaat best goed. Alleen heeft ze geregeld momenten dat ze het niet meer ziet zitten. Alles is dan stom (of meer: anderen zijn beter), zij vindt zichzelf stom en dom en het is dan behoorlijk dramatisch.
Mijn automatische reactie (stel je niet aan ga gewoon door) werkt averechts. Ik heb vanalles geprobeerd: trek het je allemaal niet aan, je bent slim genoeg, als je blijft zitten doe je er gewoon een jaartje langer over, stel je niet aan en herpak jezelf, je bent niet dom etcetc.
Maar goed mijn reacties werken totaal niet en maken haar bui erger en ze wordt boos. Wat doe je bij een puber met een onzekere bui? Ik merk dat ik er zelf stress van krijg want ik voel die buien aankomen, zeker als ze drukke/spannende tijden heeft (zoals nu ze met een nieuwe stage begint).
gr. Juulia
Wat kan ik voor je doen?
En dat kan dan zijn haar even laten ontladen. Of juist met rust laten. Dat kan ze dan zelf aangeven.
Al eens geprobeerd om ruimte te geven ipv tegen haar in te gaan? Dus bv even doorvragen “waarom is het stom, wat ging er mis” etc en dan te vragen “waarmee kan ik je helpen?” Soms komen ze dan zelf tot de conclusie dat er eigenlijk niet zoveel aan de hand is maar dat ze even stoom moest afblazen. Maar op voorhand die stoomklep dichtdrukken werkt vaak niet.
’Stel je niet aan’ is in 99,9% van de gevallen niet de juiste reactie. Zeg je dat echt?
Ik zou vragen wat ze van mij verwacht en verwijzen naar succesvolle momenten in het verleden.
Och meid wat vervelend dat je je zo voelt
En dan even stilte . Of een knuffel .
Wat nog wel eens doe is benoemen wat ik zie of hoor. Ik zie dat je er de balen van hebt, ik hoor je frustratie, ik zie dat het je verdriet doet...
Het erkennen van haar onzekerheid op die manier. Misschien zit ze ook helemaal niet op oplossingen te wachten, maar is even spuien al genoeg.
Een luisterend oor en een knuffel.
In de stress komen goedbedoelde tips vaak toch niet zo goed aan. Op een rustiger moment zou je het er eens met haar over kunnen hebben of ze r iets mee wil. Of terugkijken naar positieve dingen en daar op voort borduren.
hetzelfde als bij een volwassene: luisteren en er voor diegene zijn. Pas een oplossing of hulp aanbieden wanneer daarom gevraagd wordt.
Alles wat ik hierboven lees. En als ze dan weer rustig is en ze nog tegen de bergen werk opziet die ze nog moet doen, vragen of je kan helpen met een planning zodat het allemaal gaat lukken. Opknippen in stukjes en vooruit kijken, dat werkt hier het beste.
Maar vooral luisteren en meeveren, geen oplossingen geven.
MMcGonagall schreef op 12-03-2023 om 21:53:
’Stel je niet aan’ is in 99,9% van de gevallen niet de juiste reactie. Zeg je dat echt?
Ik zou vragen wat ze van mij verwacht en verwijzen naar succesvolle momenten in het verleden.
Dit is ook mijn eerste gedachte. Je geeft weinig ruimte aan haar gevoel, je lijkt niet te erkennen dat ze zichzelf stom en dom voelt, je gaat het ontkennen. Gevoel is niet waar of onwaar hè, het is er gewoon. Het lijkt me goed om je kinderen te leren omgaan met hun gevoelens, anders dan onderdrukken of ontkennen, dat is niet houdbaar op de lange termijn.
ik begrijp dat jij je zorgen maakt over je dochter. Nou stel je niet zo aan
begrijp je dat het raar overkomt?
Ik zou haar gewoon aanhoren, veel hummen, samenvatten en eventueel als ze nog niet doorgelopen is vragen wat je voor dr kan betekenen
Ik laat mijn dochter meestal eerst gewoon spuien en vraag na een tijdje: heb je ergens hulp bij nodig of wil je gewoon even balen en dan weer doorgaan ? En als ze wil balen, dan geef ik haar een knuffel en zeg dat het vast weer snel overgaat en dat ze in het verleden ook wel eens zo'n periode had en dat dan alles weer is goedgekomen, dus dat het gewoon even een fase is. Dan staat ze er ook wel voor open en beaamt ze dat zelf ook. Als je het meteen afkapt met "stel je niet zo aan" dan is er geen ruimte om tot dat eigen inzicht te komen. Dan voel je je alleen heel erg afgewezen door iemand waarin je vertrouwen hebt.
Wat zou je haar gunnen? bijvoorbeeld: zekerheid, dat haar gevoelens er mogen zijn, vertrouwen. Of nog iets anders?
Okay, heb je dat?
Geef dat aan jezelf
