Hele opstandige zoon
Ik weet het even niet meer..., mijn zoon is 13,5 jaar en kan super lief zijn en nog echt bij je komen knuffelen en het andere moment is er geen land mee te bezeilen . En ook op school laat hij dit gedrag zien. Hij kijkt de juffrouw niet aan als zij hem roept, kijkt onverschillig en respectloos weg. En lacht haar uit, tenminste zo voelt dat. Als wij thuis met hem erover praten gaat hij alleen maar in de aanval want tis allemaal niet waar wat de juf zegt. Thuis is hij om de kleinste dingen boos en opstandig. Hij heeft echt een kort lontje . Er gaat geen dag voorbij of er is geen ruzie geweest , en ik wil dat dit stopt. Ik wordt zo ontzettend verdrietig van hem als hij dat gedrag laat zien. En nog erger het doet hem helemaal niks als hij mij verdrietig ziet. Dat doet mij zoveel pijn. Mijn man kan iets beter op dit moment met hem dus laat ik het hem soms maar even oplossen . Maar ook zijn grens bereikt hij wel eens en dan is het ook klaar. Niks interesseert hem als hij in zo’n bui zit en heeft schijt aan alles . Hij is dan echt zo brutaal, niet qua schelden maar meer ik doe toch precies wat ik wil...! We hebben ook nog een zoon van 15 en die moet het dan ook ontgelden, dus dan hebben zij ook weer ruzie . Pfffff ben er zo klaar mee en wil dat het weer gezellig wordt ik huis
Eh, ja, een typerend geval van puberteit. Heeft je oudste dit niet gehad?
Trek je er niet teveel van aan, al is het vermoeiend. Misschien helpt het als je er over leest?
Probeer je niet zo mee te voeren in je emotie. Neem er wat meer afstand van en accepteer dat dit bij zijn levensfase hoort. Wees de rots in de branding!
Probeer ervoor te zorgen dat hij last heeft van zijn gedrag. Vertel hem rustig wat de gevolgen zijn van bepaald gedrag.
En probeer er op zijn goeie momenten gewoon weer voor hem te zijn. Hij doet dit niet voor zijn lol, hij zit ook maar in een emotionele achtbaan waar hij nog geen grip op heeft. Sterkte!
Oh en...laat je verwachtingen los. Het IS even niet gezellig in huis, dat gaat gewoon niet. Probeer het fijn te hebben met je man; zorg dat je op een lijn zit.
En doe ook individueel dingen met je zoons als dat lukt. Met name de oudste kan er veel steun aan hebben als je zorgt dat je hem op zijn tijd ook wat aandacht kan geven. Juist door het gedrag van zijn broertje kan hij het gevoel krijgen dat alles om broertje draait en zeker als jij op de momenten dat de 13jarige niet eens in de buurt is , toch nog in zak en as zit vanwege zijn gedrag...
@slofje : mijn oudste heeft natuurlijk ook moeilijke momenten gehad maar niet zo als hem . Ik schaam me ook echt voor zijn gedrag op school. Het lijkt dan net of wij hem geen goede opvoeding geven. Ze dreigen nu al als dit niet veranderd dan krijgt hij lesverwijdering ( rode kaart ). Ik heb net een fijn gesprek met mijn oudste gehad en die zei , mam negeer hem maar gewoon , dat gaat hij niet fijn vinden en gaat dan waarschijnlijk wel inzien wat zijn gedrag doet. Dus dat ga ik nu doen en op de goede en fijne momenten ben ik er natuurlijk voor hem. Ergens geeft het mij een gerust gevoel dat dit puberteit is maar dat wil toch niet zeggen dat het dan maar oké is ...
@ Pippeltje dank je wel. Ik probeer het ook om het niet zo binnen te laten komen maar vindt dat zo moeilijk . Hij doet me er echt zoveel pijn mee.
mamalH; probeer ook los te laten dat zijn gedrag jouw verantwoordelijkheid nog is!! Voel je verantwoordelijk voor een fatsoenlijke opvoeding en voor wat je hem wel en niet mee geeft maar dat is het dan ook. Iedereen weet dat kinderen in de puberteit nu eenmaal vaker niet het gedrag laten zien wat ze van hun ouders hebben geleerd.
Of vind je dat alle moordenaars een slechte opvoeding hebben gehad?
Mijn jongste is ongeveer even oud en ook hier springen de vonken er soms van af.
Wat hier werkt is toch strikt zijn op bepaalde vlakken. Gelukkig accepteert de onze nog wel iets, al gaat het gepaard met een hoop gescheld en gesmijt met deuren.
Dat strikte is vooral op het gebied van schoolwerk en eten en tijdig thuis komen. Voor de rest zijn we wat gemakkelijker.
Schoolwerk is strikt omdat hij alles nog vanuit huis doet, eten omdat hij ondergewicht heeft en tijdig thuis komen spreekt voor zich. Zodra we op deze vlakken de teugels een weekje laten vieren en ze opnieuw willen aantrekken begint de weerstand weer helemaal opnieuw.
Wat bedoel je met "de juffrouw"? Zit hij nog op de basisschool?
Pippeltje : nee zeker niet maar ik twijfel er wel eens over of de leraren op school dan wel weten wat pubergedrag is en hoe zij ermee om moeten gaan. Want ik krijg sterk het vermoeden dat ze meteen hem ergens in een hokje willen plaatsen.
Slofje: nee sorry ( juffrouw ...) , bedoelde lerares , hij zit nu in de tweede. Bij ons is er ook strikte bij schoolwerk, op tijd thuis komen, goed eten + zijn zakjes vezels pakken ( heeft vanaf zijn geboorte obstipatie klachten, gevolg nu hele luie darmen ). En verder zij wij best makkelijk/vrij. En over dat laatste hebben we ook vaak woorden omdat hij dat zo smerig vindt. Hebben al een keer een andere geprobeerd maar die vond hij helemaal verschrikkelijk. Hij weet dat hij dit nodig heeft anders verstopt hij en heeft dan vaak kleine ongelukjes . En als hij dus in zo’n bui zit vertikt hij het om die zakjes te pakken waardoor hij dus weer ongelukjes krijgt . Maar een gesprek hierover met ons wil hij niet.
Dat laatste snap ik vanuit pubergezichtspunt. Dat vindt hij vast heel genant. Misschien hem zelf met de gevolgen opzadelen? Weet hij al hoe de wasmachine werkt?
De mijne zit ook in de 2e en ik krijg wel enige terugkoppeling van de leraren over zijn gedrag in de (online) les. Ik stimuleer hem om een iets actievere houding naar de leraren aan te nemen. Vragen stellen en actief op hun mails te reageren. Dan krijgen ze een beter beeld van hem dan van alleen dat jochie dat liever iets anders doet. Ook handig voor later, deze vaardigheid.
Gelukkig doet onze zoon ook veel leuke dingen zoals skateboarden en lekkere dingen koken.
Even een uitstapje: je krijgt geen luie darmen omdat je langdurig obstipatie hebt. Je hebt luie darmen (van nature meestal) en daardoor obstipatie. Tenzij je gewoon moeilijk gaat door slechte eetgewoontes. Ik snap best dat hij die zakjes 'gedoe' vindt. Probeer eens iets anders: magnesium hydroxide! Dit is verkrijgbaar bij de apotheek van het merk teva. Je mag er 0 tot 12 per dag en ze werken heel goed, zonder bijwerkingen. Ze kosten ongeveer € 5 per 100 stuks.
Het medicijn is onschuldig en is oorspronkelijk een maagmedicatie tegen maagzuur. De bijwerking is laxerend maar daar wordt het tegenwoordig steeds meer voor gebruikt.
Slofje : ik snap dat ook zeer zeker wel. Afspraak is als het fout gegaan is dat hij ze zelf schoon moet maken onder de kraan en hem daarna in de wasmachine doet .
Zo doe ik dat ook voor de online les, want wij krijgen daar ook geregeld terug dat hij er niet bij is, en niet actief mee doet. Maar als ik daar iets van zeg dan is het meteen “ dat doe ik wel “...., dus ja !!
hij onderneemt gelukkig ook veel . Is veel buiten met vrienden aan het fietsen/wheelyen en gamed op z’n tijd.
Pippeltje : je hebt gelijk met z’n darmen , schreef het verkeerd op. Ik wil alleen niet van alles gaan proberen bij hem. Hij loopt al heel zijn leven bij de kinderarts en wil anders daar weer eens een gesprek mee aangaan. Hij heeft hier ook speltherapie voor gehad . Maar alles werkt maar even . Als hij braaf twee zakjes per dag pakt gaat het prima . Maar ja daar heeft hij niet altijd zin in . Alleen als het weer fout gaat en hij buikpijn krijgt dan doet hij het weer braaf
Pubertijd gaat toch echt over loslaten. Want ze moeten echt loskomen van jou.
Ik weet niet of het zo werkt, maar ik kan me zo voorstellen dat dat loslaten heftiger ‘moet’ als er moeilijker los gelaten wordt. En dat klinkt mij ook zo toe uit je posts, klopt dat? Iets als die vezels, dat is nu echt aan hem hoor. Dat is dus mijn mening. Maar je zoon laat het je ook wel duidelijk zien, dat het tijd is.
De koninklijke weg: internaat, in België bijvoorbeeld. Je moet wel kostgeld betalen.
Tsjor
