Grote zorgen om dochter (13)
Hallo. Ik ben nieuw op dit forum en kom meteen maar met een lang verhaal. Ik ben radeloos en machteloos...
Ik heb een dochter die over 2 maanden 14 wordt. Ze is al jaren een 'moeilijk' kind als het gaat om relaties met anderen. Ze is veel gepest, had moeite om vriendinnen te maken en te houden, en wilde als kind al zo graag vriendinnetjes hebben dat ze probeerde vriendschappen te 'kopen'. Bovendien heeft ze een heel uitgesproken karakter en beleeft ze al haar emoties heel intens. Ook kan ze, zoals in de praktijk is gebleken, heel overtuigend dingen vertellen, waarbij ze je je haast schuldig laat voelen dat je ooit aan haar hebt getwijfeld, terwijl achteraf blijkt dat ze gewoon zat te liegen. Klinkt hard om dat over je eigen dochter te zeggen, maar helaas is het zo.
Nu hebben we een ingewikkelde situatie. Sinds 2 maanden heeft ze een vriendje. Daar kwam ik achter doordat er iets niet klopte in een verhaal wat ze vertelde over een vriendin waar ze zou zijn, maar waar ze op dat moment niet kon zijn. Toen ik haar daarmee confronteerde, vertelde ze na veel gedoe dat ze een vriendje had en dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Via berichten op haar Facebook-profiel zag ik dat de jongen waar ze het over had, net 17 was geworden. Een leeftijdsverschil van 3,5 jaar, wat op die leeftijd behoorlijk veel is.
Nu blijkt dat ze de meerdere dagen per week vele uren achter elkaar bij die jongen thuis is. Volgens haar is zijn moeder dan thuis en zitten ze gewoon op de bank tv te kijken. Ik vertrouw het niet. Om te beginnen liegt ze vaak over waar ze is. Ze zegt dat ze bij/met een vriendin is, maar ze is bij haar vriendje. Tegen haar vriendin zegt ze dat ze niet weg mag en thuis is. Ook ben ik een keer onverwacht naar zijn huis gegaan terwijl mijn dochter daar was, en toen was er verder helemaal niemand thuis. Ik heb contact gezocht met zijn moeder via een privébericht op Facebook, maar dat bericht was gisteren opeens spoorloos verdwenen, nadat mijn dochter mijn telefoon even in handen had gehad. De reden dat ik haar een bericht stuurde, was dat mijn dochter vroeg of ze bij haar vriendje mocht blijven logeren, en dat zijn moeder dat prima vond en dat die mij wel gerust kon stellen dat het allemaal veilig was. Ik berichtte de moeder dat ik dat niet wilde en dat ik daar steun van haar bij wilde hebben. Ik heb nooit antwoord gekregen, en het bericht is nu dus verwijderd.
Er zijn nog veel meer redenen waarom ik de boel niet vertrouw, maar het gaat te ver om dat hier allemaal te noemen. Mijn zorgen zijn wel zo groot dat ik terwijl ze sliep op haar telefoon haar WhatsApp-gesprekken met hem heb bekeken. Daar werden mijn zorgen nog veel groter van. Ze vertelt hem dat ze met mij een goed gesprek over hem heeft gehad waarin ze mij heeft gerust gesteld (wat klopt, dat hebben we gisteren gedaan), maar dat ze mij natuurlijk niet alles heeft verteld, bijvoorbeeld niet over hoe hij wel eens aan zijn geld komt. Ook werd het overduidelijk uit het gesprek dat ze seks hadden via de telefoon en/of Skype, en bleek ondubbelzinnig dat ze ook aan echte seks denken, en dat waarschijnlijk ook al eens echt hebben gehad. Dingen als 'het verbaasde me dat ik niet bloedde', 'toen knapte dat ding', 'ik wil nog geen baby'...
We laten haar 's avonds als ze gaat slapen haar telefoon inleveren en die bewaren we in onze slaapkamer. Maar ze wacht gewoon tot we slapen en smokkelt haar telefoon dan mee naar haar kamer, waar ze uren met WhatsApp en andere media bezig is. De volgende dag heeft ze dan zo veel hoofdpijn van het slaapgebrek dat ze zeker 1 keer per week niet naar school kan. Ze steelt geld uit mijn portemonnee en kan me niet vertellen waar dat voor is. Maar ze is gaan roken, terwijl ze daar altijd principieel op tegen was, dus misschien koopt ze sigaretten. Ze kocht haar vriendin om met bioscoop, snackbars enz. Om haar te vriend te houden nu ze haar steeds laat zitten voor haar vriendje? Feit is dat haar 'vriendin' haar nu heeft gechanteerd en dat ik dat (in dit geval echt per ongeluk) zag omdat mijn dochter haar Facebook open had laten staan op mijn laptop. De vriendin wilde 20 euro hebben, en als ze dat niet kreeg, zou ze mij en mijn man inlichten dat mijn dochter via internet naaktfoto's naar een of meer jongens had gestuurd, en een video 'waarin je jezelf vingert en klaarkomt'. Dat is vervolgens uitgelopen op een vechtpartij waarbij die vriendin haar ouders erbij heeft geroepen. Mijn dochter haalde haar vriendje erbij, die met een van zijn vrienden kwam. Die hebben allemaal niet met elkaar gevochten, maar wel dreigende taal geuit. Vervolgens kwamen de ouders met 4 Marokkanen uit hun buurt naar ons huis om verhaal te halen. Toen ik vertelde dat ik bewijs had dat hun dochter die van mij chanteerde en dat ik de politie zou bellen, waren ze weer snel weg, maar toch.
Vervolgens vertelt mijn dochter dat haar vriendje 'ervoor heeft gezorgd' dat we geen last meer zullen hebben van die ouders en die Marokkanen. Hij heeft vrienden/kennissen waar ze bang voor zijn, en daar heeft hij mee gedreigd, of iets dergelijks. Zelf zit ze vol agressie: 'als ik die vriendin zie op school (ze zitten bij elkaar in de klas) val ik haar aan en steek ik haar neer met een mes uit de keuken', 'ze moet niets proberen, want als ze mij één klap geeft, krijgt ze er tien terug'. Ik heb haar om die reden nu al twee dagen thuis gehouden van school, omdat ik bang ben dat er grote drama's ontstaan waarbij ouders, vriendjes, Marokkanen enz betrokken raken. Ik heb haar mentor op de hoogte gesteld, en die maakt zich ook zorgen, maar zegt dat het andere meisje rustig is en afstand wil houden. Ook dat geloof ik niet.
Het is duidelijk dat al mijn alarmbellen heel hard afgaan, maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan mijn dochter niet eeuwig thuis houden van school. Ik kan haar ook niet weghouden van social media - wat ik ook probeer, ze vindt altijd een manier. Mijn man en ik hebben al gedreigd om haar telefoon definitief in te nemen en haar alleen een simpel telefoontje zonder internet te laten gebruiken. Haar reactie: 'dan koop ik toch gewoon een nieuwe'. En ik vermoed dat haar vriendje ook heel goed in staat is om haar van een smartphone te voorzien. Ook als ik haar buiten schooltijd bij hem weg zou kunnen houden, kan hij haar gewoon op school opzoeken.
Extra complicatie: mijn man, haar vader, is wel op de hoogte van de problemen met de vriendin, maar weet niets van het vriendje. Hij komt uit een andere cultuur, en zou het niet eens accepteren als ze als 13-jarige een 'gewoon' vriendje van haar eigen leeftijd had - en ik wil mijn dochter ook geen normaal puberleven met normale vriendjes ontzeggen. Maar dit gaat te ver. Ik denk dat ze in haar naïviteit en in haar drang om erbij te horen oogkleppen op heeft gezet. Ze is smoorverliefd en is ervan overtuigd dat ze alleen dingen doet die ze zelf wil, dat ze zelf grenzen kan trekken. Maar tegelijkertijd wordt ze alle grenzen over getrokken die ze nog niet eens zo lang geleden altijd zei te hebben. En omdat ze zo goed kan liegen, weet ze mij elke keer weer aan het twijfelen te brengen, en me schuldgevoelens aan te praten omdat ik zulke zware twijfels heb aan een 'gewoon vriendje'.
Ik weet het niet meer. Ben ik gek dat ik me zo veel zorgen maak? En hoe krijg ik mijn dochter weer met twee voeten op aarde?
poeh
Klinkt alsof er niet veel (meer?) is van een vertrouwensrelatie tussen jullie. Daar eerst aan werken?
gek
Nee je bent niet gek, maar grijp ook eens goed in.
Jij schrijft dat je : "Maar tegelijkertijd wordt ze alle grenzen over getrokken die ze nog niet eens zo lang geleden altijd zei te hebben. En omdat ze zo goed kan liegen, weet ze mij elke keer weer aan het twijfelen te brengen, en me schuldgevoelens aan te praten omdat ik zulke zware twijfels heb aan een 'gewoon vriendje'."
Sorry dat ik zo zeg maar : Je staat erbij en kijkt ernaar....... dat gevoel krijg ik erbij.
Je moederlijke instincten waarschuwen jou. Ze "pikt" telefoon weer terug als jullie slapen bijvoorbeeld. Hoe kan dit? Achter slot en grendel? Je weet instinctief ze liegt, het voelt niet goed, enz.
Hoeveel bevestiging heb je nodig? Jij bent de ouder, jij bepaalt niet zij.
Ik wil je veel wijsheid en succes toewensen. Vertrouw op jezelf.
Samen
Vertel je man nou maar eerst wat er allemaal speelt. Hij heeft ook recht om te weten wat er allemaal met zijn kind gaande is. Bovendien kan je dan samen overleggen hoe jullie dit willen aanpakken. Je dochter weet waarschijnlijk haarfijn dat jij terughoudend bent met het vertellen van de situatie omdat zij ook weet dat papa dat allemaal niet goed vindt. En zo neem je haar in bescherming en sta jij er alleen voor.
skik
En deze enorme problemen draag je alleen omdat je haar vader er niet van kan vertellen?
Ga er van uit dat wat je doet het toch niet goed valt, haar van haar vriendje weghouden zal alleen kunnen als je haar opsluit. Houd er ook rekening mee dat als ze van dit vriendje zou af willen dat niet eens gaat, hij heeft waarschijnlijk veel te veel invloed.
Ik weet ook even niet wat ik je nog kan adviseren, zorg dat ze aan de pil is in ieder geval en blijf met haar praten, blijf in gesprek. Ook met school, samen met haar en school.
Werk jij dat ze overdag zo haar gang kan gaan?
Meer
@Cat, die vertrouwensrelatie is er soms wel - dan is ze opeens helemaal eerlijk tegen me en vertelt ze me (bijna?) alles. En tegelijkertijd doet ze van alles achter mijn rug om en liegt ze daarover. Gedeeltelijk hoort dat bij de leeftijd, maar soms gaat het ook echt te ver.
@mamavan4kids, misschien is dat zo, ik heb ook wel eens het gevoel dat ik erbij sta en niets kan doen, of niet kan doen wat ik zou willen doen.
@skik, ja, natuurlijk heb je gelijk. Maar er is een complicerende factor, die tegelijkertijd ook bijdraagt aan het gedrag van onze dochter. Mijn man heeft ernstige psychische problemen en kan heel veel dingen gewoon niet aan. Als het hem te veel wordt, en dat is al gauw, raakt hij de controle over zijn emoties en reacties kwijt en worden meningsverschillen ruzies, en ruzies drama's. We hebben daarom al lang geleden afgesproken dat ik dingen bij hem weg hou waar hij 'ziek' van zou kunnen worden, en dat ik ze met hem bespreek nadat de problemen zijn verdwenen of opgelost. Dat vergt behoorlijk wat laveren tussen wat ik wel en niet kan of moet vertellen, en soms maak ik daarin ook wel de verkeerde keuze. Nu is er vanmorgen weer een flink drama geweest, omdat onze dochter nog steeds, dus voor de derde dag, niet naar school zei te kunnen gaan omdat ze niet voor zichzelf instond als ze haar vriendin weer zou zien. En in de ruzie die daardoor tussen haar en mijn man ontstond, heeft ze hem uiteindelijk ook toegeschreeuwd dat ze een vriendje heeft, dat ze rookt en dat ze wel eens heeft geblowd.
Ik geloof dat dat allemaal nog moet inzinken bij mijn man, maar het is nu in ieder geval wel wat opener dan het was.
@Pieter, 'zorg dat ze aan de pil is' - ja, dat zou moeten. Maar ze is 13... en daarmee geef ik haar indirect toestemming. Dit komt veel eerder dan ik had gewild...
de pil
Volgens mij mag een kind zelf naar de dokter stappen voor de pil, dus je hoeft officieel helemaal geen toestemming te geven. Ik zou dit ook echt niet vertrouwen, maar als ze niet zwanger kan worden scheelt dat al wat. Die jongen kan haar gewoon dumpen als er een baby komt, maar jij niet!
Fijn dat er openheid is tussen jou en je man, dat scheelt al!
Goed dat je man het nu weet. Dit zijn dingen die je niet voor hem verborgen moet houden.
Je dochter is nog maar 13 en ze lijkt nu behoorlijk verkeerde vrienden te hebben. Ik zou dus zeker ingrijpen. De telefoon afnemen en voortaan meteen van school naar huis. Alleen ergens heen als je van te voren hebt gekeken of ze daar ook echt heen gaat. Wel vriendinnen thuis uitnodigen maar die jongen is niet welkom. Die is veel te oud voor haar. Zal ze niet leuk vinden maar je kan haar gewoon niet vertrouwen want ze liegt alles bij elkaar.
Je kan ook eventueel aangifte doen tegen het vriendje.
Misschien zelfs haar naar een andere school laten gaan.
Of heel radicaal. Je schrijft dat je man uit een andere cultuur komt. Misschien heeft hij nog wel familie in zijn thuisland? Je kan haar daar ook voor een paar maanden of een jaar heen sturen om even uit die sfeer te raken en tot bezinning te komen. Dat hebben meerdere mensen die ik ken gedaan en dat leidt vaak tot inkeer. Zeker als het daar allemaal niet zo luxe is en er weinig te beleven is.
Ze is nog maar 13 en je zal nu in moeten grijpen om te zorgen dat niet zo verder blijft gaan.
Ik had er even overheen gelezen dat je man zware psychische problemen heeft. In dit geval is misschien therapie ook een idee? Voor haar individueel of gezinstherapie? Of zelfs beiden? Want het lijkt me dat dit ook inderdaad voor haar heel moeilijk zal zijn.
Wegsturen
Wegsturen zou ik alleen in uiterste noodzaak doen want kinderen komen boos terug en dan gaat het alsnog fout.
Beter is de relatie herstellen en meer ruimte bieden, een beroep doen op de redelijkheid.
En ook tegenover je man je positie innemen. Ook al komt een man van het buitenland hij heeft een Nederlandse vrouw getrouwd en kan zich niet gedragen zoals men in zijn thuisland 20 jaar geleden gewoon was.
Dat red je niet. De hele samenleving is hier anders geworden, zelfs zijn samenleving is al anders geworden.
Je gaat niet leven naar regeltjes in het hoofd van iemand die psychisch in de war is.
Steun je dochter want mogelijk is dat de reden dat het nu zo knalt.
Jouw reacties?
Hoe straf je je dochter eigenlijk?
WAt betreft de il, ik kan me je terughoudendheid voorstellen. Mijn advies zou zijn: zorg dat je dochter samen met haar vriend naar de dokter gaat, bel vooraf de dokter zelf even en geef aan dat je er niet blij mee bent. Ik heb zo'n sitautie meegemaakt en het gesprek met de dokter heeft wonderen gedaan. Hij legde in zeer stevige termen uit wat de pil eigenlijk doet en we hebben dochter en vriendje daarna samen zelf laten beslissen. Mijn motto was: als je met grote-mensen-dingen wil beginnen, dan moet je je ook met grote-mensen-dingen bezig houden. En het vriendje ook. Kom nou, het is niet alleen haar probleem.
Wat betreft school: maak zo snel mogelijk een afspraak met haar mentor en je dochter op school zelf. Dit probleem moet op school opgelost worden, niet thuis en zeker niet door thuis te zitten.
Ondertussen is je dochter wel een ander meisje dan mijn dochter. Met name het vele liegen etc. is wel degelijk zorgelijk. Ook de aardige momenten zijn dan zorgelijk. Mij doet het denken aan wat men noemt: geen-bodem-syndroom. Misschien kun je daarover eens wat gaan lezen, kijken of je iets herkent. Of bespreken met je huisarts.
Tsjor
Poeh!
Heftig, dit, en het dan ook nog eens grotendeels in je eentje moeten opknappen..
Misschien sla ik nu de plank mis, maar ik las gisteravond je verhaal, werd midden in de nacht wakker en dacht "loverboy" .
Ik hoop natuurlijk niet dat het zoiets is, maar ik heb een vriendin die het met haar dochter heeft meegemaakt, en ik besefte dat haar verhaal erg lijkt op wat jij hebt geschreven. Loverboys gebruiken ook vaak meisjes van dezelfde school of sport om het slachtoffer te intimideren. Hoe dan ook is je dochter chantabel door het filmpje dat van haar rouleert, een heel vervelende situatie voor haar.
Wat voor jongen is die vriend? Ik zou me in elk geval een goed in hem verdiepen.
Maar goed, hopelijk heb ik het helemaal mis.
Hazel
Hoe is het nu?
Met vertrouwensrelatie bedoel ik meer dan de eerlijkheid van dochter naar jou toe. (Eerlijk gezegd vind ik het niet zo raar dat een meisje van die leeftijd niet altijd eerlijk is. Was ik ook niet op die leeftijd terwijl ik eigenlijk de eerlijkheid zelve ben. Er kunnen veel redenen zijn voor oneerlijkheid)
Het klinkt in je berichten door dat jij ook niet eerlijk bent naar haar. Dat je haar controleert zonder dat ze dat weet? En dan is er de gecompliceerde relatie met vader waarin eerlijkheid ook al niet op de voorgrond staat...
En waarom contact zoeken met moeder via facebook, waarom niet gewoon bellen? Het wordt zo gecompliceerd op deze manier.
Het klinkt ook alsof je niet durft op te treden tegen je dochter. Telefoon innemen heeft geen zin want dan koopt ze een nieuwe?? Wat ze stiekum buiten de deur doet heb je misschien geen zicht op maar het verbaast me heel erg dat je dochter blijkbaar toch heel veel ruimte heeft om te doen wat ze wil, ook bij jullie thuis.
Ik herken wel wat in je posting over hoe ik zelf was als kind, ging ook heel plotseling heel heftig puberen. Ik denk ook vanuit grote onzekerheid en dan plots toch gevoel van macht. Ik zou de problemen proberen te tackelwn maar vooral er niet téveel aandacht aan geven en op andere manieren proberen je dochter zelfvertrouwen op te laten bouwen. Laat haar zien dat de wereld groter is dan het wereldje waar ze nu in vastzit, en dat ze tot veel meer in staat is.
Ik herken ook beetje je machteloze houding, denk dat mijn ouders dat ook hadden, was funest voor me.
Ik zou proberen met haar samen te werken maar wel duidelijk de regie nemen, haar wereld staat nu op zn kop en ze kan niets overzien.
Net als cat.
Ook ik was een heftige puber en ging met dubieuze lui om. Mijn moeder zorgde met haar negatieve commentaar op mijn verkeringen dat ik me juist harder aan zo'n jongen vastklampte om te laten zien dat ze ongelijk had. Terwijl als ze niet zoveel kritiek had gehad, ik het eerder uitgemaakt zou hebben als de klad erin zat. Je mag best je zorgen uitspreken over wat die vriend uitspookt maar hem niet als persoon afwijzen. Verder vind ik het leeftijdsverschil nu ook weer niet dramatisch groot.
moeilijk
wat een moeilijke situatie voor jullie. Het klinkt als een cpomplex gezin; vader psychisch ziek, dochter ontspoort en moeder is alle grip kwijt.
Ik koest ook denken aan het ;geen bodem syndroom'maar5 dat hoeft natuurlijk niet; er kan van alles anders mis zijn. Je dochter heeft hulp nodig; jij zal daar werk van moeten maken. Ik zou eerst naare de huisarts gaan, dubbele afspraak en het6 hele verhaal vertellen.Dan met je man samen kijken welke hulp je voor je dochter wil, evt 2 opties haar voorleggen zodat ze nog wat te kiezen heeft.Niet de keus of er hulp komt; alleen welke hulp. Moeilijk maar misschien toch de jongen maar aanhalen; nu is hij buiten beeld en weet je niet hoe hij je dochter beïnvloedt.
Ik was ook dwars vroeger, speelde m'n ouders uit en had vrienden waarvan ik mij nu kan voorstellen dat m'n ouders zich zorgen maakten. Hoe meer ruzie en kritiek op haar grote liefde hoe meer je hem in zijn armen drijft.
Veel thuis zijn, leuke dingen met haar gaan doen - ook zonder hem. Ijsje eten, naar de stad, bioscoop, heeft ze nog hobby's? Geef haar liefde en aandacht omdat ze je dochter is en jij haar belangrijk genoeg vindt om tijd en liefde in te stoppen. Laat niet elk ghesprek eindigen in waarschuwingen en beschuldigingen.
En echt hulp inschakelen!Ik zou kiezen voor een goede psycholoog, waarvan zij bepaalt of het klikt of niet.
Vervolgens verstandig om met je man ook daarvan gebruik te maken. Ook hij zal zijn gedrag moeten veranderen- niet alleen voor je dochter maar ook voor jullie gezin. Zijn er meer kinderen? Hoe loopt haar contact met haar broers/zussen?
Ik wes je heel veel geduld.
sorry
ai, ff snel getikt. Sorry voor alle fouten.
Hai sorry dat ik het zeg ..
Als je de telefoon afpakt savond en zij het gewoon weer pakt heeft ze duidelijk geen grenzen !!
pak de telefoon af en verstop het goed (savonds dan) , geef haar schermtijd (kan je instellen op de telefoon) en dit zou ik helaas jou ook aanraden: een bepaalde app waarmee je de hele dag door kan zien wat ze op haar telefoon doet !! Ook zou ik je man inlichten over dit gedrag !! Jullie zijn namelijk één in het opvoeden van jullie dochter !!
1 Dus probeer wat ik net heb verteld met dat telefoon gebeuren uitproberen !!
2 licht ook je man in
3 laat haar niet afspreken buiten schooltijd
4 En doe een wekelijkse controle in haar kamer (mischien houd ze wat voor je achter)
5 probeer eerst met jou en je dochter over dit te praten, en later met jou man erbij !!
(Haal ook aan dat ze een tijdje terug het er nog over had dat ze dit soort dingen nooit zou doen en het vervolgens toch doet)
Ik hoop echt dat dit goed komt en dat mijn tips je wat verder helpen in deze situatie
Groetjes iemand met begrip voor een ander zijn situatie !!!
Uh. Sshhhs. Het betreffende meisje is inmiddels 19 jaar oud. Je reageert op een draadje uit 2015. Er valt niks meer af te pakken of te bespreken. Het meisje is nu 6 jaar ouder en allang volwassen.
