grenzen

Een klankbord voor jezelf? Het gaat nu over jou verbod en haar ontwijken daarvan. Het zou moeten gaan over het riskante internetgedrag van je dochter. Door er een conflict van te maken, jij verbied het, zij gaat door, kom je niet tot de kern.
Het is haar stommiteit om zich zo bloot te geven op internet. Dat heeft niets met 'grenzen' te maken maar met haar verantwoordelijkheid voor haarzelf.

hoi anne,

ja dit klopt, het heeft wel met grenzen te maken want ik heb hele duidelijk de grens aangegeven dat wanneer ze zich niet aan de huisregels houdt dat daar gevolgen aanzitten. In dit geval heb ik een telefoonverbod ingesteld als "straf" Om haar te doen leren inzien dat wanneer je een afspraak, regel of grens overtreed dat daar gevolgen aanzitten.

Klopt het komt ook niet tot de kern, ik heb nu ook niet de mogelijkheid dit op te lossen aangezien vader haar bij me weghoudt. Omdat hij vind dat het wel mag.

dit is een ouder conflict uiteindelijk maar dat kind heeft daar last van.
En daarom schreef ik tips????? over enige manier van aanpak dat dat internet gevaarlijk is dat weet ik intussen wel en zij ook. Dus ja als vader haar gelijk geeft, en ik niet dan schiet het niet op.

Het gaat mij alleen puur over de aanpak vanuit mij naar mijn dochter toe. Ik kan haar wel 40 keer uitleggen dat dit internet gedrag niet goed is, het haalt niks uit. Heb al veel geprobeert.

groet

Hou je onvoorwaardelijk van je dochter?

Wanneer heb je voor het laatst met je arm om haar heen op de bank gezeten?

Wow Jasam

Helemaal eens. Vergeet die telefoonbegrenzingsverhalen en verzin hoe je de relatie met je dochter leuker kunt maken.
Samen leuke, niet beladen, dingen doen, iets lekkers halen, samen tv kijken, haar verrassen met een nieuw kledingstuk.
Verras haar door te gaan werken aan een fijne relatie. Nu het nog kan.
Niet te zorgelijk. Je wilt ze wel op schoot houden maar dat gaat nou eenmaal niet. Ze gaan hun eigen gang.
Het kan zin hebben om je voor te nemen even helemaal op te houden met 'opvoeden'. De hele tijd commentaar leveren op wat ze fout doet. Neem je voor om te benoemen wat ze wel goed doet en wat dat dan is.

oke

Ik vind je advies, suggestie nogal drastisch aangezien jij suggereert dat ik hier een conflict van maak??

Ik heb al uitgelegd dat er een ouder conflict is en vader van mening is dat zij gewoon internet mag blijven gebruiken ongeacht wat ik vind en hij haar gewoon niet terug thuis brengt.

Ik deel niet zomaar een straf uit, dit is een gevolg van een heel lang achter de rug spel waar ik geen weet van had. Als zij stiekem dingen achter mijn rug doet, kan ik niet ingrijpen, kan ik niets doen of met haar praten en moet ik na het vele overtreden wel een straf inzetten er is geen andere weg mogelijk in deze aangezien ze niet de regels wilt respecteren en de gemaakte afspraken samen aan haar laars lapt.

Ze is de oudste dus heeft geen oudere broer of zus.
anne, "was ik maar de baas: , het is vader die nog steeds mijn leven wil blijven bepalen en de "macht" wil blijven behouden. Dat maakt dat ik zelf niet goed meer kan praten want daar mag het wel en hier niet en dan ben je snel uitgepraat.

Het gaat mij hier niet om baas spelen, ik maak me vreselijke zorgen om dat internet gebruik en het welzijn van mijn dochter en mijn gezag wordt op dit moment enorm ondermijnt. Uiteindelijk moet ze leren zelf keuzes te maken dat ben ik met je eens maar ik zal toch als ouder moeten ingrijpen aangezien ik vader gevraagd heb mee te denken voor een goede oplossing samen, en hij weigert omdat hij wil dat ze bij hem komt wonen wat totaal niets met de situatie van doen had. Dit zie ik als uitvlucht en weglopen van haar eigen gemaakte foute keuzes.

groet

rfr

Ik sla zo vaak een arm om d'r heen, en ja ik hou onvoorwaardelijk van d'r. en ik zal niks anders kunnen doen dan hulp moeten gaan zoeken voor haar en mij om dit goed te herstellen.

Misschien moet ik het inderdaad minder beladen tegenover haar, maar afspraken moeten wel afspraken blijven en gaat ze een keer over die lijn das verder oke, heb ik ook niet zo'n moeite mee daar leert ze van en ik ook.

Maar heb gewoon moeite met het bestoken van haar vader doet.
De uitspraken van haar uit het recent verleden, doen mij denken aan een conflict dat ze ook al eens in het verleden had dankzij vader.

groet

Gezag

Het is niet handig om de kaart 'gezag' te spelen met pubers. Bovendien maak je het ingewikkelder dan nodig is.
Je maakt je zorgen over het internetgedrag van je dochter.
Daar zou het over moeten gaan.
Conflicten met vader moet je zien erbuiten te houden. Je bent gescheiden.
Ik ben zeer benieuwd hoe je wel kunt zorgen dat je 'gezag' hersteld wordt.
Ik denk dat je hier zelf het goede voorbeeld moet geven. Respect hebben voor de privacy van je dochter en respect voor haar autonomie. Niet meer eenzijdig regels en straf opleggen. Dat past niet. Daar gaat je dochter zich tegen verzetten met slecht gedrag dat je zelf oproept door jou straf en jou regels.
Je kunt wel vinden dat kinderen jou 'gezag' horen te respecteren maar zie het maar eens af te dwingen. Ze hebben benen en een eigen hoofd en ze kunnen je negeren. Je kunt steeds meer regels en straffen verzinnen maar dan drijf je je dochter steeds verder van je weg.
Je kunt beter de weg van de redelijkheid gaan, realistisch zijn.

Oké

het is dus een gevecht tussen Pa en Ma om de macht over het kind.
Twee ouders, volwassen, die zelf als stelletje ongeregeld met elkaar omgaan, zullen puberdochter wel even hun regels opleggen.
Dat gaat niet lukken, Roos.

Zorg eerst, met of zonder hulp, dat je op één lijn komt met haar vader.

En het kind van de rekening is 15 jaar en kiest de, voor haar, meest comfortabele positie.
Geef haar eens ongelijk.

Jasam

Dat lijkt me nou geen handig advies. Gescheiden ouders zijn berucht om het niet op een lijn zitten, ze zijn niet voor niets gescheiden. Daar zou ik geen energie in steken.
Ik zou inderdaad energie steken in het herstellen van de relatie met mijn dochter.

jeej

ja anne je hebt gelijk dat gezag heeft ook niets met haar te maken maar met vader in dit geval. Hij ondermijnt mijn gezag, hij maakt me belachelijk tegen mijn dochter daar gaat het om hij overlegt niet met mij maar zegt tegen mijn dochter achter mijn rug om dat hij mijn huisregels belachelijk vind en dat ze bij hem mag komen wonen dan mag ze alles wat ze wil. Dat is wat ik bedoel , en dan is de keuze toch snel gemaakt voor een puber?

Het was niet zomaar eenzijdig, in afspraak van afname van haar telefoon ben ik wel redelijk geweest en heeft ze wel met haar vriendje mogen chatten. Dat hebben we samen afgesproken.

Ik kom misschien over als een verschrikkelijke moeder die haar kind vast houdt, maar misschien heb ik hier ook wel grondige reden toe!
En ja een puber moet je ook wel een beetje haar gang laten gaan maar het mag niet spuigaten uitlopen, en dat deed het wel. en nog steeds.

Dit probleem ligt niet bij mijn dochter! maar tussen 2 ouders in die niet op 1 lijn staan en dan kun je wel makkelijk zeggen jullie zijn gescheiden, was dat maar echt zo hij trekt al aan de kinderen 7 jaar lang.. in die zin hij bespeelt ze en dit is onderbouwd door psychologen en niet van mezelf zomaar verzonnen.

En het probleem ligt ook niet bij mij aangezien ik mij heb laten adviseren door een psycholoog van 1 van mijn kinderen met de vraag, wat kan ik veranderen?? Zij had het over een loyaliteitsconflict.

dsd

geen energie insteken?? mijn zoontje, zit in therapie omdat dit kind dwangmatig wordt ondervraagt over mijn prive leven door de andere ouder!!!

Mijn andere dochter wordt verstoten omdat mijn oudste dochter daar alles mag en wordt in elkaar geslagen door mijn oudste en dat laat hij allemaal toe.

Ik ga kapot van binnen om mijn kinderen zo te zien, en ook al is ze een puber ze is en blijft wel mijn kind, welliswaar niet mijn kleine meisje meer maar zij verdient het ook dat het wordt opgelost met haar mama zodat we elkaar weer in armen kunnen sluiten ipv ze bij me weg te houden!

sorry voor mijn boze reactie

@AnneJ

Sorry, was niet compleet duidelijk geloof ik

Zorg eerst, met of zonder hulp, dat je op één lijn komt met haar vader wat betreft het internet gedrag van je dochter.

Dat hij er de noodzaak ook van in gaat zien, waar dochter woont is niet van zo'n groot belang, hoe ze zich profileert en gedraagt wel.

ja ze is immers wel slim dat moet ik haar nageven, ze heeft het goed uitgespeelt maar het is infeite niet het beste voor haar.

Vader is een dwingeland, ik moet doen wat hij zegt zo niet dan zal hij wel even laten zien dat het his way or the highway is!! daar is niet mee op 1 lijn te komen, hij heeft traject juzt gehad 4 jaar terug, en is achter mijn rug verder gegaan met kinderen bestoken en ondervragen... hier ben ik net pas achter gekomen...

Ik wil heel graag omwille voor de kinderen maar als het van 1 kant komt houd het gewoon op. Ik ben kort geding begonnen, met de eis mijn dochter terug te brengen zodat ik de kans krijg met haar te herstellen. En hulp te zoeken voor dat internet gebeuren want ze zal het inderdaad van mij niet aannemen.

@jasam

Daar ben ik volledig mee eens, ik heb geprobeert op 1 lijn te komen hierover en heb ook met hem de internet gesprekken die ze had besproken en laten zien. Met de vraag, zetten we de schouders eronder als ouders, en gaan we dit samen oplossen heeft hij gezegd "nee" ja dan houdt het voor mij op ik kan hem niet dwingen daartoe moet je ook niet willen overigens.

En de dag erna zou ze thuis komen van de vakantie en hij brengt haar niet terug want hij eist het pffff De andere kinderen willen niet naar hem toe want anders brengt hij hun ook niet terug zeggen ze, en ja daar kan ik inkomen.

Vertrouwen is erg geschonden op deze manier door vader. Ik denk dat ik het niet te beladen ga doen met mijn dochter inderdaad misschien dat ik gewoon haar voorstel om samen hulp te zoeken en eraan te werken om het weer leuk te maken voor elkaar. Dat ga ik doen.

Ondankt dit gekke getyp kom ik toch snel tot mijn inzichten bedankt!

Regeren is vooruit zien

En dan zegt de rechter, jij moet terug naar je moeder.
Heb je enig idee hoeveel haren er dan rechtop gaan staan bij je dochter?
Ik hoop voor je dat je dan een heel team klaar hebt staan om dat in goede banen te gaan leiden.

terug brengen

Zo, en dan moet de politie of jeugdzorg je dochter bij vader ophalen en bij jou terug bezorgen?
Dat klinkt mij toch nogal onrealistisch in de oren. Je dochter heeft benen, die loopt zo terug.
Ophouden met die rechtzaak zou ik zeggen.
Laat die vader maar met rust. Heb je al geprobeerd is niets geworden.
Wees wat realistische en redelijker met je kinderen. Waar je geen vat op hebt moet je gewoon opgeven. Steek je energie in waar je wel vat op hebt.
Probeer wat positiever in het leven te staan. Je kunt niet alle fouten van je kinderen voorkomen maar je kunt wel je best doen om naast ze te staan en ze meer als coach dan als 'baas'bij te staan.
Lijkt me ook beter voor je bloeddruk.
Misschien kun je zelf een cursus mindfullness of yoga gebruiken. Loslaten lijkt me handiger dan zoals nu vol de strijd aan te gaan.

Samen hulp zoeken klinkt goed, maar ietwat te romantisch.

Stel, je dochter is echt verslaafd aan het internet.
Stel je dan nu eens voor, dat het een verslaafdheid aan hard drugs betreft.

Dan zal je dochter eerst voor zichzelf moeten erkennen dat het zo niet verder kan en er zelf van overtuigd moeten zijn dat ze hulp nodig heeft.

Echt Roos, ik leef met je mee, maar een verslaafd iemand, aan wat dan ook, heeft naast hulp ook liefde en begrip nodig voor het ontstaan van de verslaafdheid.
Er ligt vaak een "vlucht uit de werkelijkheid¨ oorzaak aan ten gronde.

Die oorzaak zal ook boven water moeten komen.
Sterkte meid, je bent er nog lang niet, dit wordt een zware tijd.
Maar hou voor ogen dat je onvoorwaardelijk van je dochter houdt en alleen het beste voor haar wilt, en dat zij je dochter is, en niet haar internet gebruik is.

Oeps Jasam

Ik zou dat internetgebruik van dochter echt loslaten. Daar kun je niets mee. Echt gewoon loslaten.
Internet kan inderdaad ook een soort vlucht zijn voor kinderen, maar ook troost en verstrooiing. En daar weer een gevecht over aangaan wordt niemand beter van.
Als het echte leven leuker wordt, en de relatie met je moeder beter, is de kans dat het internet minder belangrijk wordt veel en veel groter.

jongere broer en zus

Misschien kun je jongere broer en zus vragen om het internetgebruik met oudste te bespreken. De meeste kinderen zijn wel op de hoogte van de risico's maar om die dan ook serieus te nemen vraagt actieve bespreking. Ken je een vriendin van haar? Vraag dochter om haar internetgedrag dan eens met die vriendin te bespreken. Jij wil graag dat het goed met haar gaat en van jou neemt ze niets aan, maar zij is wel verantwoordelijk voor haar zelf. Jij neemt afstand maar je legt de verantwoordelijkheid voor het internetgedrag bij je kind. Wees veilig voor jezelf. Als je het dan niet van je moeder aan wil nemen denk dan in vredesnaam zelf goed na. Het is makkelijk om in een wespennest te komen maar er weer uit is een heel ander verhaal. Dat wil je niet voor jezelf.

@AnneJ

Je leest niet goed.

Vziw zeg ik heel duidelijk dat het haar dochter is, en dat haar dochter NIET het internet gebruik IS.

Ik bedoel daarmee te zeggen, dat ze deze twee dingen goed gescheiden moet houden.

Jasam

Het lijkt me gewoon niet handig om zorgen over het internetgebruik van dochter aan te wakkeren op een manier alsof er weer grootschalig, met hulpverlening, tegenaan gegaan moet worden.
Meestal valt het erg mee met die vermeende internetverslaving, en als het niet meevalt, helpt het ook niet als moeders er vol ingaat.

@AnneJ

[Quote: Ik betrapte per ongeluk haar op seksuele telefoon whatsapps met vreemde jongens die ze niet kende en ik schrok me een hoedje met wat ik las.]

Hier ging het om.

de relatie

Je kunt er een expert op loslaten. Ik ken een kind waar dat ook is gebeurt. De Jellinekdeskundige kwam tot de conclusie dat kind niet verslaafd was. Maar dat is natuurlijk eindeloos want dan is het weer: wat niet is kan komen.
Ophouden daarmee zou ik zeggen. Prioriteit nummer 1 is de relatie van moeder en dochter. En gevaarlijk internetgedrag zou ik beslist niet negeren maar realistisch bekijken hoe je dochter daar wel succesvol bij kunt helpen. Bijvoorbeeld door haar daar zelf de verantwoordelijkheid voor te geven. Of door daar mensen bij in te schakelen die wel naast haar kunnen staan en die ze wel accepteert.

vreemde gasten

Ik waarschuw mijn kinderen voor uitwisseling met vreemde gasten. Ze kunnen je opnemen en de beelden op internet zetten. Dat is niet handig voor jezelf. Als je later werk zoekt vind een werkgever nog die beelden die nooit meer weg gaan. Kinderen realiseren dat niet vanzelf.
Dochter is ook weleens belaagd door zo'n gekke gerrit. Ik zag aan haar reacties dat ze beschaamd raakte wat er gechat werd. Daarop hebben we haar gevraagd wat er aan de hand was. Ze was gefascineerd en kon moeilijk van de beelden afblijven. Dus hebben we haar gezegd ons te waarschuwen als ze die knakker weer tegenkwam. Uiteindelijk waarschuwde ze zoon en die heeft haar geholpen die veel te oude vent te blokken. Dat vraagt wel vertrouwen.
Ik kan ook in de hik schieten en de zaak verbieden maar dan doen ze het waar je niet bij bent.

Ik denk dat jullie niet goed weten wat internet met jongeren kan doen. Internet is verder geen probleem wanneer er niet over gelogen, bedrogen, stiekem gedrag uit voort komt. Als het ware wordt haar privacy gebruikt als een manier om door te gaan met liegen en door hiermee door te blijven gaan , leert ze geen conflicten op te lossen maar weg te lopen, of erop los te slaan dat is niet de juiste manier van gedrag.

En dan moet ik het laten oplossen door jongere zus en broertje? die dan in elkaar geslagen worden door haar? Want die mogen niks zeggen namelijk. Er is geen harmonie of samenwerking niets.

Rare adviezen die jullie geven, met andere woorden laat het lekker gaan en laat het lekker toe allemaal..

Mijn dochter heeft geen normaal puber gedrag meer, dit gaat veel verder dan dat en ik heb dit al meerder malen uitgelegd. Dat kind staat onder druk en gebruikt internet op een egatieve manier als uitlaatklep.

Het is nooit erg om hulp in te roepen, jullie komen een beetje op mij over alsof hulp nog meer schade toebrengt dan dat het oplost, maar in sommige gevallen en zeker zo 1 als deze moet er wel hulp ingeschakeld gaan worden omdat ik het samen niet met mijn dochter kan oplossen omdat ze zich enorm verzet ze heeft mij al meerder malen aangevallen. En wat de aanleiding tot dit gedrag was zag ik niet, maar als een kind van de andere kant de volledige vrije hand krijgt, en hier niet volledig zal (en dat is bij elk kind) ze zo ver gaan dat ze hier ook voor elkaar krijgt om de boel naar hand te kunnen blijven zetten.

Dit heet actie reactie oorzaak en gevolg en dat kennen kinderen nog gewoon niet, dat moeten ze nog leren. Maar als dochter een fout maakt en vader zegt blijf maar hier je hoeft niet terug... dan leert ze ook geen gevolg kennen maar leert ze weglopen voor haar fouten. Dus of ze verantwoording al aan kan?? nee helaas nog niet en waarschijnlijk komt dit omdat dit kind al langer bestookt wordt.

Ze moet voldoen aan ideaalbeeld van vader, dat inhoud dat ze telkens het gevoel krijgt dat ze niet goed genoeg is. Dit is zo vervelend , en ja dan heb je hulp nodig om dit kind te leren op haar zelf te vertrouwen daar zijn trouwens ook cursussen voor...dat is ook een vorm van hulp.

Mensen die dit nooit eerder hebben meegemaakt een vechtscheiding, weten niet waar ze over praten merk ik heel snel aan reacties. Dit gaat veel verder dan een gewone puber..

En ja dan wordt ze terug gebracht inderdaad, uiteindelijk moet ze ook leren dat hoe harder ze wegloopt van problemen zonder oplossen,... hoe harder ze in het leven terug geworpen blijft worden naar dat punt om het als nog recht te zetten zo gaat het in het leven vaak...

Ja zal niet makkelijk zijn om haar te begeleiden en denk je nu echt daadwerkelijk dat ik dit in mijn 1tje heb besloten? School werkt hieraan mee en vinden dit een gevaarlijke situatie dus ik heb geen andere keuze ik blij hierbij ook bij mijn standpunt.

groot probleem

Wat een probleem. Een tegenwerkende vader maakt alles, ook een eventueel gezinstherapie, erg lastig of misschien wel onmogelijk. Ik weet niet of ik door zou gaan met de rechtszaak, zoek eens goed uit wat er gebeurd als kind naar jou moet, maar dat niet doet. Waar gaat ze dan naar toe als vader verboden gebied wordt?
Het lijkt mij vreselijk om machteloos toe te kijken hoe het fout gaat met je kind. Maar ik denk ook dat je met deze vader niet uit deze positie zal komen. Daarom denk ik ook de adviezen van de andere dames hier om het los te laten. Het is vechten tegen de bierkaai.
Ik zou mijn energie nu op de twee jongsten richten, die hebben het ook niet makkelijk en die laten wel toe dat je ze steunt.
Laat oudste bij vader, hou contact waarin je het vooral over gezellige dingen hebt, en laat weten dat je van haar houd en dat de deur voor haar altijd openstaat.

Vechten

Ik weet niet wat ik kan zeggen zodat je ophoudt met vechten en de zaken laat escaleren, want dat doe je.
En ja, ik heb hier wel ervaring met een vechtscheiding. Als ik er zo in had gestaan als jij was ik mijn kinderen nu kwijt geweest.
Ik ben juist opgehouden mijn heil te zoeken in rechtzaken gewoon omdat het de werkelijkheid niet weergeeft.
Ik kon wel blijven vechten met vader, maar ik kon beter in de echte werkelijkheid een oplossing zoeken.
Wat mij eraan doet denken dat ik me afvraag of je mogelijk met autisme te maken hebt. Bij vader maar ook bij dochter.
Je dochter wordt dan voortdurend overvraagt. Ze heeft meer uitleg en praktische hulp nodig dan ze krijgt en er worden te hoge eisen aan haar gesteld. Om daar onderuit te komen gaat ze 'liegen' en als je haar in de hoek drijft - boos wordt, eisend voor haar staat of haar zelfs aangrijpt- raakt ze in paniek en gaat jou te lijf. Net als bij broer en zus.
Hier kon dochter doordringend krijsend tegen broer tekeer gaan, die dan in paniek raakte en dochter omver liep op weg naar zijn veilige kamer.
Hele andere hulp heb je dan nodig.
Maar ook dan moet je echt eerst zelf stoppen met de oorlog.
Maar ja, blijkbaar heb je het idee dat er 'hulp' kan komen die jou 'gezag' kan herstellen en die dochter wel kan dwingen.
Ik wens je heel veel sterkte.

inderdaad

Laat je oudste dochter bij haar vader blijven. Hoe harder jij nu aan haar gaat trekken, hoe harden zij zich gaat verzetten. Dat doet meer kwaad dan goed. Laat haar weten dat ze bij haar vader kan blijven wonen, maar dat jouw deur altijd voor haar open staat, mits ze zich natuurlijk houdt aan afspraken die gelden in jouw huis.
Zo kun jij je ook op je andere kinderen richten (die jou ook hard nodig hebben) en zorgen voor een prettige en stabiele situatie thuis.

met zo'n instelling

Kun je je ook afvragen of jij zelf niet het slechte voorbeeld hebt gegeven aan je dochter. Blijkbaar mag je tekeer gaan en iemand in een hoek drijven als je het er niet mee eens bent. En jij denkt dan, een volwassene mag dat. Maar een kind, en zeker een kind met autisme ziet het verschil niet. Die neemt jou slechte voorbeeld letterlijk over.
Ik zie soms een kind die dan zelfs de tekst overgenomen heeft, dat is aparte volwassen taal.
Dat laat zich niet oplossen met nog meer dwang door jezelf of door instanties, maar dat laat zich oplossen door een stapje terug te doen, te de-escaleren en te werken aan een beter begrip van elkaar.
En die internetzaken, dat zijn zaken die vanzelf beter kunnen worden, als je prioriteiten maar goed zijn.
Maar blijkbaar is 'vechten' ook soort van verslavend. In je recht staan, gelijk hebben, het niet pikken, zelfs de school of de hulpverlening vind 'het' ook.
Alsof er een adrenalinekick geproduceerd moet blijven worden.