Gierig?
We hebben hier in huis drie pubers. Meisje van 14, zoon van 15 en zoon van 17. In tegenstelling tot wijzelf en de andere twee andere kinderen lijkt de oudste zoon een enorme krent. Nergens voor nodig overigens want hij krijgt ruim zak/kleedgeld en werkt er nog bij. Er staat ruim 2000 euro op z’n spaarrekening bijvoorbeeld. Feitelijke is ie de rijkste in ons huishouden.
Ondanks dat we geen kerstkadotraditie hebben heeft iedereen uit eigen beweging kadootjes voor elkaar gekocht. Ik weet inmiddels dat hij voor mij een zak chips heeft gekocht. Die ligt ingepakt onder de boom. En voor de rest van de huisgenoten heeft ie een chocoladereep gekocht, uit de supermarkt waar hij werkt. Met korting. Voor m’n laatste verjaardag kreeg ik van hem een spray om schoenen waterdicht mee te maken. Ter illustratie.
En nou hoeft het allemaal echt niet duur te zijn. Interesseert me niks. Maar een beetje blijk van moeite voor de ander kan niet echt kwaad naar mijn idee. Ik merk dat ik er een beetje boos en verdrietig van word. Ik waardeer geen zak chips als kado. Die koop ik namelijk wekelijks voor gemeenschappelijk gebruik en liggen in de voorraadkast.
Wat moet ik hier nou mee? Laten gaan en me niet druk maken? Of is dit iets wat we met hem moeten bespreken? Ik weet dat de andere kinderen meer moeite hebben gedaan dan hij.
Hebben meer pubers dit? Hoe gaan jullie er mee om?
Hmm ...
Als die zak chips het aller-, allerlekkerste is ter wereld in de ogen van jouw zoon, dan komt dat cadeautje in zekere zin wel uit een heel goed hart.
Rode krullenbol
jeetje
Uit een heel goed hart....
Doet me denken aan mijn neefje die mij een dinospeelset gaf voor mijn verjaardag. Maar toen was ie 4, geen 17.
Rode krullenbol
Ik zal een flesje rode nagellak voor hem kopen als hij jarig is. Het allermooist flesje. Het komt uit een goed hart 
Nou, dat komt dan goed uit
Ook flesjes rode nagellak zijn voor slechts twee euro te verkrijgen.
Ieks
Maar dat letten op elkaar, zo tot in detail, dat is toch helemaal niet leuk?
En wat bedoel je met 'uit eigen beweging'?? Hoezo eigen beweging als het blijkbaar een verplicht iets is?
Belangrijk aan kadootje vind ik toch ook wel dat je blij bent met wat je krijgt.
Ja, ook als dat een zak chips is.
Ik krijg wel ergere dingen.
Vraag me ook echt af hoe je nu al zo precies weet wat hij geeft. Is het niet ingepakt?
Daar sluit ik me bij aan
"Maar dat letten op elkaar, zo tot in detail, dat is toch helemaal niet leuk?"
En dat was ook de portee van #35.
Sam
Jij noemt het tot in detail letten op elkaar waff ff naar jouw smaak niet leuk is. Voor mij is het oog en aandacht hebben voor elkaar. Oog hebben voor elkaar, dat vind ik belangrijk in de opvoeding. En dat is bij de oudste zoon heel erg lastig. Want dit zit op een berg geld en trakteert zich zelf op dure kados en heeft helemaal niks voor een ander over. Geen aardig woord. Geen belangstellende vraag. Geen initiatief om ergens een handje hulp te geven.
Terwijl we aan de andere kant heel erg goed voor hem wordt gezorgd en naar hem wordt omgekeken. Wat we eten, waar we naar toe op vakantie gaan, dat z’n favoriete broek schoon is, dat hij wordt opgehaald van een feestje als ie belt dat ie niet alleen terug durft te fietsen om 01.00’s nacht, hij wordt naar voetbalwedstrijden gebracht, en we gaan weekenden lang met hem mee om universiteiten te bezoeken. Etc. Etc.
Ik ben blij met ieder kado dat met zorg en liefde is uitgezocht of gemaakt. En dat is dit niet. In tegendeel zelfs.
Je lijkt zelf ook een voorliefde voor details te hebben trouwens Sam. Je blijft maar vragen hoe ik weet dat er een zak chips in zit. Ik stootte er tegenaan toen ik op m’n knieen onder de boom lag om de stekker van de lampjes uit het stopcontact te trekken. Ik herkende het geluid. En zag daarna pas dat mijn naam er op staat. Haha. Kun je ook rustig slapen
Oh dear ...
Wat nu als het een flinke zak exquise merinque koekjes blijkt te zijn?
Rode krullenbol
vergis ik me nou of probeer je met het kopen van een kadootje je vooral een beetje in te leven in de ander? Waar de ontvanger blij van wordt? Daar gaat het toch om?
Als ie 3 seconde z’n best had gedaan had ie dat vast geweten. En zo niet heeft nog opties natuurlijk. Een hulpvraag stellen aan z’n zusje of vader? Genoeg mensen in dit huishouden.
Sam
“Belangrijk aan kadootje vind ik toch ook wel dat je blij bent met wat je krijgt.
Ja, ook als dat een zak chips is.
Ik krijg wel ergere dingen.”
Dus het is belangrijk blij te zijn met wat je krijgt, en niet belangrijk wat je geeft. Ik vind dat raar.
En wat is erger dan een zak chips krijgen eigenlijk? Een dode muis? En ben je dan ook blij met die dode muis?
Moet een meisje wél leren om leuke kado’s uit te zoeken trouwens? Of hoeft niemand dat en is het eigenlijk maar allemaal onzin en moeten we kado’s maar afschaffen?
Ja maar ...
Waar word jij dan blij van, Swaen? Kennelijk niet van merinque koekjes!
Gevraagd
Ik heb de case eens op tafel gegooid net, tijdens het eten, en de pubers zijn het unaniem eens dat een rare actie is, een zak chips als kerstkado.
Zoon van 15 zei: hoe komt zoiets in iemand zijn brain?
Iemand anders in deze draad zei ook al vergoelijkend: het is ook nog een jongen. Ja dus? Missen jongens een speciaal attent-gen?
Gierig?
Gierig dekt de lading niet meer nu Swaen steeds meer negatieve details deelt over haar zoon.
Je bent niet gierig als je voor jezelf wel dure spullen koopt.
Ik vraag me wel af, dit is toch niet net ontstaan? Dit weet je toch al een beetje als ze een jaar of 10 zijn? Als het nog wat makkelijker bij te sturen is?
De focus op hoeveel geld hij heeft snap ik ook niet zo, want zoveel heeft hij niet. Tenzij jullie allemaal een gat in jullie hand hebben, dan lijkt het veel. Als hij bijna gaat studeren is 2000 euro toch geen overbodige luxe.
Haha Amsterdamse
Das toch tamelijk geruststellend
Hier is dochter heel attent en vrijgevig. Heeft voldoende andere eigenaardigheden, niets menselijks is haar vreemd. Maar dit kan ze goed en ze heeft er oprecht plezier in. En krijgt er complimenten voor. Doet ze het goed op.
Zoon 1 is dus verre van attent. Zoon 2 is ook niet zo attent van inborst. Maar hij pikt een hint gemakkelijk op en is gul. En doet het prima op een opdracht. Net als z’n vader eigenlijk. Niet alleen met kadootjes maar ook met aandacht en bv een helpende hand bieden.
Ik denk dat dat we ergens toch een onopvallend en hardnekkig patroon hebben dat meisjes attent horen te zijn? En zijn de verwachtingen naar jongens toe anders? Is het de stereotype rolverdeling ipv een gen?
Heb echt m’n best gedaan om een attent exemplaar af te leveren. Ik heb nog precies een half jaar. Dan moet ie “af” zijn. En hij is als eerste toch een beetje het broddellapje
Limi
Het is steeds erger geworden het afgelopen jaar. Sinds hij een vast bedrag per maand krijgt van ons, en is gaan werken. De waarde van geld begrijpt bij steeds beter. En hij heeft een spaardoel: namelijk een rijbewijs. Dat moet en zal er snel komen. Dus elke euro die hij uitgeeft kan hij daar niet aan besteden. Het lukt ons niet hem te helpen z’n doelen wat minder op de korte termijn te stellen maar bv wat meer tijd te nemen om te sparen zodat ie tussendoor bv geld heeft als ie op vakantie is of voor een kadootje of iets met vrienden kan doen.
Sparen voor z’n studie doet ie niet. Z’n opa en oma hebben daar voor gespaard en dat weet ie. Wat ie met z’n rijbewijs moet is me een raadsel trouwens. Ik vermoed dat ie denkt dat ie in onze auto gaat rijden )
Rijbewijs
Een rijbewijs vind ik bijna net zo essentieel als een schooldiploma. Mijn oudste maakte er juist niet zo’n haast mee. Zelfs toen ik had toegezegd alles te betalen had ik nog heel wat overredingskracht nodig. En het schiep een precedent want jongste kan nu niet wachten tot ze 16,5 is
Voor nu
Ik zou het er voor nu bij laten.
Maar voor een volgende keer: helaas toch vooraf wat basale regels afspreken. En wie zich daar niet aan wil houden, die doet niet mee (lees: ook geen mooi kado ontvangen).
Mijn 17-jarige zoon is ook wat zuinig en niet attent, maar hij komt uiteindelijk altijd met het goede kado.aan (een spannend boek).
Ps
Heeft een gemiddeld kind van 17 zoveel spaargeld eigenlijk? Daar verbaas ik me oprecht over! Heel knap, maar hoe doen ze dat dan? Zoveel sparen op zo’n jonge leeftijd?
Phryne
Dat kan ik me in bepaalde gevallen zeker voorstellen! En dan kan ik me ook goed indenken dat je dat als ouder graag geregeld wil hebben en dat belangrijk is.
Maar hij heeft geen activiteiten buiten de stad bijvoorbeeld. En hier is alles op fietsafstand. Hij gaat ook op fietsafstand studeren. De aankomende 5 jaar zal hij nauwelijks gebruik maken van z’n rijbewijs.
In de bonus
Wat me opvalt is dat je in je laatste posting spreekt over 'we'. Ik meen me te herinneren dat jullie nog niet zo heel erg lang een samengesteld gezin zijn en jij 1 dochter hebt. Dat een spaarzame puber van aanbiedingen profiteert om goedkoper uit te zijn vind ik niet verkeerd. Maar als een zeventienjarige met zulke absurde cadeaus aan komt zetten als schoenspray en een zak chips, dan vat ik op het op als een signaal dat hem iets dwars zit. En dan is het in de eerste plaats aan zijn vader om dat uit te vissen en/of eventuele hiaten in de opvoeding nog bij te schaven.
Kenfan
Goed onthouden kenfan! We zijn ruim 7 jaar lat-samengesteld gezin waarvan 2 jaar wel samenwonend. Dat gaat overigens hartstikke goed. En dat vinden oprecht alle huisgenoten. Mijn keus om in “we” te praten, en “onze” kinderen, is een bewuste. Dat we een samengesteld gezin zijn heeft er In deze casus niet zoveel mee te maken. Ik kan me wel voorstellen dat je de conclusie trekt dat hem op dat vlak iets dwars zit. Dat is op basis van de informatie ik hier heb gedeeld logisch maar wel iets te kort door de bocht. Zoon en ik kunnen het over het algemeen prima vinden, en ik denk zelfs dat als hem iets dwars zit hij als eerste naar mij komt ipv naar z’n ouders.
Je hebt zeker gelijk dat het aan z’n vader is. Ik bemoei me er ook zeker niet mee naar hem toe. De opvoeding is niet aan mij. De afspraak is dat we wel elkaars kinderen aanspreken als persoonlijke grenzen worden overschreden. En dat is nu een beetje het geval qua van zak chips als kado.
Vooral mijn echtgenoot heeft last heeft van z’n gedrag. En dat bespreekt hij natuurlijk wel met mij. Hij wil daar graag met zijn zoon over in gesprek en bespreekt met mij hoe hij dat zal aanpakken. Daar is ie nu uit. Hij gaat eerder dit soort dingen met hem bespreken en op weg helpen. Ipv het er op aan laten komen. Dat is wel man z’n opvoedstijl. Helpen te repareren aan de achterkant. Ik ben meer van het regelen aan de voorkant. Allebei prima
Dank voor jullie hulp!
Spaargeld
Mijn kinderen hebben een spaarrekening waar al het contant geld dat niet meer in hun portemonnee past op gestort wordt, plus zakgeld, of af en toe een extra storting bij vakantiegeld of van opa en zo. Aangezien ze nauwelijks iets uitgeven gaat dat bij 17 jaar wel een aardig bedrag zijn. Dus daarom leek het me niet enorm veel om vanaf de geboorte opgespaard te zijn, maar misschien heeft niet ieder kind zo lang al een spaarrekening natuurlijk.
Ik had vroeger ook wel wat (zilvervloot of zo?) Maar dat was na een jaar op kamers en collegegeld en boeken wel op.
Ps kenfan.
Je reactie zet me wel aan het denken overigens. Het zou een loyaliteitsconflict kunnen zijn. Hij is enorm loyaal naar z’n beide ouders maar ook zeker naar z’n moeder, die zelf niet heel stabiel is, en mij liever in 1000 stukjes ziet. Dank voor je andere insteek.
Hmmm
Met deze nieuwe gegevens kijk ik er toch wat anders tegenaan. Ik vond je in je post namelijk erg negatief over je zoon. Een beetje te weinig coulance zeg maar. Ik kon er ook niet Helemaal de vinger op leggen maar nu begrijp ik dat het niet je biologische zoon is. Ik ben benieuwd als het om je eigen kind ging je ook zo negatief had geschreven. Ik denk dat je dan milder was geweest en ook meer goede eigenschappen had genoemd tussen neus en lippen door. Dat miste ik nu. Misschien was je milder geweest als het wel je eigen zoon was geweest. Verder vind ik dat er geen goede afspraken zijn gemaakt. Sommige kinderen hebben dat nodig. Ook over dat rijbewijs ben je erg negatief. Ook hier vraag ik mij af of je er ook zo’n punt van maakt als het om je dochter zou gaan. Misschien iets om over na te denken.
Ja sorry
Nog 1x. Ik lees nog even een aantal post door en je hemelt je dochter steeds zo op en geeft wel erg veel af op je bonuszoon. Misschien moet je je eigen berichten nog even goed doorlezen.
Snap t niet
"De kinderen krijgen in de zomer altijd wat vakantie geld. En als we dan in het buitenland zijn trakteren de kinderen meestal uit zichzelf een keer op een ijsje voor iedereen. Hij nooit. Ook de hints pikt ie niet op. Je moet echt tegen hem zeggen dat hij een ijsje gaat betalen voor iedereen."
Dus je geeft ze geld en dan moeten ze het in de vorm van een ijsje deels teruggeven aan jullie.
Waarom geef je ze dan niet minder en trakteer je zelf niet op een ijsje?
Dat is wel heel omslachtig.
Verder: het zit er duidelijk niet in. Duidelijkere afspraken maken: 5€ is geen 2€ en je koopt iets van een lijstje voor het spel en een evt kado. Toch maar traditie maken dan denk ik.
nou
Als hij het bij iedereen zou doen en het dus geen loyaliteitsgebeuren is, en het zou mijn eigen zoon zijn, zou ik wel een gesprek er over aan gaan met mijn kind. Gewoon om uit te leggen dat een beetje vrijgevigheid in de juist proportie de interactie tussen mensen wat aangenamer maakt. Met een anders iets gunnen, maak je je zelf meer geliefd dan altijd maar op de centen zijn. Het is gewoon niet zo sociaal en ik vind het als ouder mijn plicht mijn kinderen dat bij te brengen.
Maar goed, in dit geval is dat aan de vader natuurlijk
Lastige positie
Wat ik er uit haal is dat je in een positie zit waarin je eigenlijk niet kan klagen over wat jouw kant op komt. Je partner, zijn vader wél. Maar moet je dat willen?
Het is niet prettig misschien dat zoon op deze manier leuk denkt te zijn, maar kan het een idee zijn om je er op in te stellen en gewoon erg blij te reageren. Heerlijk! Net wat je wilde! Vervolgens verras jij hem ook met een ingepakt potje dipsaus " kunnen we gezellig samen dippen!"
Bonus zoon
Hij doet het zeker niet alleen bij mij hoor. Ook bij z’n vader. En ik kan me voorstellen dat ik negatief overkom maar dat ben ik zeker niet. Daar vroeg ik alleen geen advies over, over z’n goeie punten. Zoon is loyaal, een harde werker. En hij is vaak ook gezellig aanwezig. En m’n eigen kind kan ik op het gebied van oog hebben voor de omgeving beter lezen omdat ze op me lijkt.
Als je zoekt op topics over een kind dat bloed onder m’n nagels haalt vanwege dr dagelijkse gezeik over eten en alles waar maar de schijn van vitamines in zit, en de twee andere kinderen die elke dag alles met liefde opeten dan is het perspectief weer anders. En dat gaat over m’n eigen bloedje. Zo heeft elk kind zo z’n eigen dingen waar ik af en toe raad om vraag.
Kun je van alles achter zoeken natuurlijk. Bijvoorbeeld dat ik zo’n stiefmoeder ben die z’n eigen kind ophemelt en voortrekt. Mag je allemaal denken. Het niet zo. Ook de aanname dat ik wellicht geen punt van een rijbewijs zou maken bij mijn kind. Ik zou juist bij m’n dochter wel een punt maken van dat rijbewijs, en deed ik dat bij zoon niet. Simpelweg omdat ik zelf geen rijbewijs heb en daar geen meerwaarde van zie, en zeker niet voor een 17jarige. Kan ook gewoon
Hints
Ik zie een aantal keren vage hints/aanwijzingen voorbij komen. Dat zou ik hier niet hoeven gebruiken. Ik voel me dan weer niet bezwaard om gewoon te zeggen dat ik wil dat ze een verjaardagscadeau voor me moeten kopen. Ik heb zelfs een hekel aan insinuaties. Mijn neefje heeft daar een handje van. Dan zegt hij dingen als ‘ik heb zo’n dorst.’ Dan antwoord ik dat ik dat heel vervelend voor hem vind Als het kwartje dan niet valt zeg ik wel dat hij gewoon om drinken moet vragen hoor, maar tante Phryne kan niet zo goed tussen de regels doorlezen.
