Geen interesse
mijn dochter van bijna 14 wil niets meer. Oa, geen huiswerk maken, Kamer is een bende, Ruzie zoeken. Pfff, maar goed..
Prima ik laat het zijn beloop. Discussie heeft geen enkele zin. Zegt Ja doet nee. Boos worden, huisarrest, discussiëren, helpen, interesse tonen. Niets doen. Ik heb alles al geprobeerd.
Geen was, dan wordt het niet gewassen. Dan trekt ze haar vieze oude kloffie aan. Stinkt naar zweet?? Lekker belangrijk ze trekt het toch aan. Wat moet ik er mee?
Persoonlijke hygiëne is elke dag een discussie. Laat het los.... Prima maar dan doet ze het gewoon niet... Weken niet als ik er niets van zeg.
Ik vind het erg lastig. Drukt ook echt een stempel op het negatieve van het gezin. Als we niets doen dan kelderen haar cijfers. Het interesseert haar niets. Zegt een leerkracht er iets van. Haalt ze haar schouders op en gaat weer door.
iemand nog nuttige tips?
er worden in diverse gemeentes cursussen gegeven’omgaan met pubers’. Informeer eens bij schoolmaatschappelijk werk, die weten de routes
Tissunfasetissunfasetissunfase...
Sterkte ermee, ik heb helaas geen advies voor je.
weet je zeker dat het gewoon puberteit is
Of is er wat anders aan de hand ?
Hoe ik hele delen uitzat, net als de peuterpubertijd: vingers in 'n oren, ogen dicht, lalalala-mantra prevelend.
Benoem het en laat gaan.
Iemand van buiten het gezin zal de reden gaan zijn dat je ze straks onder de douche vandaan moet slaan ipv eronder.
Dat alles is als het niets anders dan een dwarse, norse, eigenwijze, botte puber is.
Lastig zeg
Ik kan helaas nog geen linkjes plaatsen maar er staat een goed artikel op deze site: ‘wanneer begint de puberteit?’ En kijk ook eens op de site van Femke Wester: ‘Sterk naar school’. Ik heb de online cursus gedaan en daar veel aan gehad. Sterkte 😉😁
Met ‘deze site’ bedoel ik ouders.nl 
Ik vraag me toch altijd af waarom wangedrag of zelfverwaarlozing door velen onder normale puberteit wordt geschaard. Ik weet heus wel dat pubers grenzen opzoeken en door fases heengaan. Maar je hebt puberteit en je hebt puberteit, waarbij kinderen zich soms echt compleet niks meer aantrekken van wie of wat dan ook en nog net geen middelvinger op hun voorhoofd tatoueren. Ik persoonlijk vind dat laatste niet onder normale puberteit vallen. Daar zit een mate van boosheid en verzet in die buiten normale proporties gaat.
Heb je het idee dat je dochter veel boosheid in zich heeft? En zo ja, kan je dat verklaren?
Voor opvoed advies en cursussen eens informeren bij bijvoorbeeld jeugd en gezin organisatie in de eigen gemeente of schoolmaatschappelijk werk.
Maar als ik dit lees is er misschien meer aan de hand dan standaard puber gedrag. Hoe is haar stemming? Is ze somber, heeft ze depressieve klachten? Probeer de oorzaak van haar gedrag te achterhalen.
Diyer schreef op 22-05-2023 om 12:06:
Ik vraag me toch altijd af waarom wangedrag of zelfverwaarlozing door velen onder normale puberteit wordt geschaard. Ik weet heus wel dat pubers grenzen opzoeken en door fases heengaan. Maar je hebt puberteit en je hebt puberteit, waarbij kinderen zich soms echt compleet niks meer aantrekken van wie of wat dan ook en nog net geen middelvinger op hun voorhoofd tatoueren. Ik persoonlijk vind dat laatste niet onder normale puberteit vallen. Daar zit een mate van boosheid en verzet in die buiten normale proporties gaat.
Heb je het idee dat je dochter veel boosheid in zich heeft? En zo ja, kan je dat verklaren?
Tja, wat is normaal. Hangt ook af van wat je eigen normen zijn, hoever het afwijkt. Bij ons thuis is het altijd al rommelig en vies, dus ik vind het wel wat storend als een kind zijn kamer niet opruimt en het bed drie maanden niet verschoont maar niet abnormaal. Terwijl er dan onder jullie vast bij zijn die zich afvragen of mijn kind oefent voor clochard.
Datzelfde geldt voor nors of opstandig gedrag. Ik zou raar opkijken als mijn kinderen nog laat rondhangen met andere gabbers en daarbij roken en bier drinken, maar anderen vinden dat heel normaal pubergedrag (ik hoor tenminste van mijn kinderen terug dat ze wel kinderen kennen die dat doen en waarvan de ouders dat niet raar vinden). En waar de een zich met u laat aanspreken, accepteert de ander veel ruwere omgangsvormen.
Ieder zijn norm. Het is best lastig om aan te wijzen waar het extreem wordt, ik denk vooral, als je 14-jarige kind niet alleen egocentrisch en gemakzuchtig meer is maar ook echt overduidelijk ongelukkig.
Of als er signalen zijn van depressie, verminking, zelfmoordgedachten, criminaliteit, buitensluiting, etc. Als er helemaal geen normaal dag/nachtritme meer is, als er niet meer gegeten wordt, als er obsessies zijn buiten wat nog gewoon leuk is (een paar uur gamen is normaal, 30 uur niet meer).
Ik vond het geen makkelijke leeftijd, 14. Ze waren hier allemaal op hun eigen manier niet zo leuk, zal ik maar zeggen. Maar de een zat zichzelf wel veel meer in de weg dan de ander, dus het ene geval was echt zorgelijk en het ander alleen hinderlijk.
Vingers in je oren is prima maar probeer wel de ondertonen op te vangen, de signalen dat het echt niet goed gaat en dat er echt hulp nodig is al wordt dat niet gevraagd.
Zijn er dingen die ze wel leuk vindt? Kun je samen op stap en nog een beetje lachen om dingen? Heeft ze nog hobbies, bezigheden, sport, liefde voor een huisdier? Vrienden of vriendinnen waarmee ze lol kan maken? Kortom, is er ook nog wat zonneschijn tussen de regenbuien, of is het echt een depressie?
Diyer schreef op 22-05-2023 om 12:06:
Ik vraag me toch altijd af waarom wangedrag of zelfverwaarlozing door velen onder normale puberteit wordt geschaard. Ik weet heus wel dat pubers grenzen opzoeken en door fases heengaan. Maar je hebt puberteit en je hebt puberteit, waarbij kinderen zich soms echt compleet niks meer aantrekken van wie of wat dan ook en nog net geen middelvinger op hun voorhoofd tatoueren. Ik persoonlijk vind dat laatste niet onder normale puberteit vallen. Daar zit een mate van boosheid en verzet in die buiten normale proporties gaat.
Heb je het idee dat je dochter veel boosheid in zich heeft? En zo ja, kan je dat verklaren?
Beide mijn kinderen hadden zo'n fase en behalve benoemen kun je niet zoveel meer. Het ging ook vanzelf over naar bij wijze van 2x douchen op een dag.
Ik had 1 normale en 1 extreme puber. Het is gewoon goed gekomen. Er zit niet altijd iets achter en daarom hoort het er toch bij met sterke persoonlijkheden.
Ik keek ook altijd jaloers naar gezinnen zonder huilbabies, naar ouders die al klaagden bij een halve driftbui in de maand, bij wie de pubertijd gezellige fases kende. En toch zijn pittiger pubers niet per definitie iets mankerend.
Een strenge tutor inhuren, liefst een oud-marinier.
Diyer schreef op 22-05-2023 om 12:06:
Ik vraag me toch altijd af waarom wangedrag of zelfverwaarlozing door velen onder normale puberteit wordt geschaard. Ik weet heus wel dat pubers grenzen opzoeken en door fases heengaan. Maar je hebt puberteit en je hebt puberteit, waarbij kinderen zich soms echt compleet niks meer aantrekken van wie of wat dan ook en nog net geen middelvinger op hun voorhoofd tatoueren. Ik persoonlijk vind dat laatste niet onder normale puberteit vallen. Daar zit een mate van boosheid en verzet in die buiten normale proporties gaat.
Heb je het idee dat je dochter veel boosheid in zich heeft? En zo ja, kan je dat verklaren?
Dit!
mijn zus ervaarde hetzelfde gedrag bij mijn nichtje, om moedeloos van te worden en ze was de wanhoop nabij. Op een gegeven moment tóch hulp ingeschakeld en zij zit nu in een traject voor onderzoek naar (waarsch) ADD. Niet alleen voor het gezin waren haar buien soms ondraaglijk, ook nichtje had er duidelijk last van.
Echt niet alles valt te scharen onder enkel ‘puber, dus hetismaareenfase’!
sterkte TO, want het is een heel lastig iets, voor iedereen, zeker ook met de huidige lange wachttijden voor professionele hulp!
Beerlover schreef op 22-05-2023 om 17:52:
Een strenge tutor inhuren, liefst een oud-marinier.
Mag hopen dat dit sarcastisch is bedoeld?
Herkenbaar. Alleen is mijn kind wat jonger en is het begonnen bij de start van de tweede klas. Deze was ook nog eens een moederskindje en dat is ongeslagen als een blad aan een boom. Ze is helemaal niet gezellig meer, en voortdurend boos op mij. Eisen kan ik al helemaal niet meer stellen (school, kamer opruimen, kleine klusjes) want dan is het meteen weer schreeuwen 😟 Een fase? Vind het een lange zit hoor.
