Etenstijden en vaak te laat komen...
Hoi,
Mijn dochter wordt 16 dit jaar en heeft zeer veel moeite om op tijd te komen.Zeker nu het mooi weer is en er weer wat meer vrijheid is wil ze constant bij haar vrienden zijn.En ergens begrijp ik dat ook en vind ik het niet zo erg om haar wat meer vrijheid te geven maar het loopt iedere keer mis.Dan stuurt ze ‘S avonds om 23 u dat ze bij een vriendin blijft slapen.Ze vraagt het dan ‘zogezegd’ maar eigenlijk is ze dan al bij die vriendin en was ze sowieso niet meer van plan om naar huis te komen ook al zeg ik dat het niet mag.Dan speelt ze op mijn gevoel en zegt ze dat het toch veel veiliger is om daar te blijven dan snachts nog naar huis te rijden.Ook na school eten wij rond 18 u,de enige maaltijd dat we nog samen hebben als gezin. Nu met het mooie weer is er al elke dag discussie geweest.Waarom mag ze haar bord niet opwarmen...
Ik zou er gemakkelijker aan toegeven want het is een moeilijk jaar geweest en ze haalt goeie punten in school dus al bij al mag ik niet klagen maar daar heb ik dan elke dag discussie over met haar (plus) vader.Hij vindt het respectloos dat ze te pas en te onpas thuis komt.En helemaal ongelijk heeft hij dan ook niet want geef je haar een hand dan neemt ze een arm.
Hoe gaan jullie hier mee om?Vooral dat eten is hier een dagelijks discussiepunt ...
Die prefrontale kwab is met 16 nog niet uitontwikkeld. Ze zien echt niet dat dit niet handig is voor jou of dat ze je voor het blok zet.
Dit is net als toen ze een peuter was: herhalen, herhalen, herhalen en dan uiteindelijk klikt het en zal ze het uit zichzelf gaan doen.
Het probleem met regels stellen en die niet handhaven of er geen consequenties aan verbinden als die regels niet nageleefd worden leidt ertoe dat een regel de facto niet meer bestaat en het dus moeilijker wordt om dit gedrag in de toekomst te corrigeren (ja maar toen 'mocht' het ook). Pubers overzien nog niet altijd de gevolgen van hun handelen voor andere mensen. Het is aan de ouders om dat duidelijk te maken. Bijvoorbeeld; we zitten op jou te wachten en je komt niet/we moeten soms eten weggooien/we zien je amper, dat vinden we niet gezellig/we vinden het belangrijk dat je gezond eet.
Na het eten kan ze dan weer naar buiten om met vrienden te chillen. Kan ze een keer echt niet op tijd zijn, dan kan ze het opwarmen maar meldt ze dat wel tijdig.
Het is ook maar wat je gewend bent.
Wij aten vroeger in principe samen als gezin in de avond maar er waren regelmatig gezinsleden afwezig vanwege avondschool, sporten, bijbaantje, werk.
Met name mijn vader, die had dan wat extra brood mee en bleef op school en at als hij thuis was. Dan ga je de rest niet verplichten om vooraf aan te geven wie er wel en niet bij was. Dat gebeurde meestal toch wel, maar de routine, later zelf opwarmen, zat er dan wel in.
En meestal was mijn moeder vooraf aan het inventariseren: eet je morgen mee of ..... of in de ochtend: ben je er vanavond bij?
En dat doe ik ook, maar ze hoeven niet honderd procent consequent te zijn. Dat is toch geen doel op zich?
De vraag is inderdaad waarom ze haar bord niet mag opwarmen. Wees blij dat ze zo geniet van de tijd met haar vriendinnen! Je kunt natuurlijk afspraken maken over het aantal dagen dat ze thuis eet, maar verder zou ik haar dit gewoon gunnen. Doordeweeks laat thuiskomen vind ik wat anders, maar in het weekend zou ik haar lekker haar gang laten gaan.
En hebben jullie geen vriezer? Je hoeft toch geen eten weg te gooien als je over houdt?
En inderdaad, ik denk dat een gesprek met de ‘plusvader’ een goed idee is. Waarom bemoeit hij zich zoveel met jouw opvoeding? Lijkt me een bron van conflicten.
We zijn ondertussen toch wel al 13 jaar samen en ze hebben geen contact met hun vader toch niet dat hij een invloed heeft op hun opvoeding.Daarmee komt ook nog dat mijn man een half jaar (verspreid over het jaar) op zee is en ze dus vaak door mij alleen opgevoed worden.Ik heb ook fouten gemaakt hierdoor in hun opvoeding omdat ik het vaak alleen moest doen en ook nog eens moest werken. Al bij al vind ik dat mijn kinderen het goed doen maar het zorgt wel vaak voor stress omdat mijn dochter een tamelijke doordrammer is als ze iets in haar bol heeft en ze dan wel 10 tallen berichten na elkaar stuurt tot ze haar gelijk krijgt...en dat is dan natuurlijk wel fout van mij dat ik me meestal wel gewonnen geef....
Hier zijn er 4 pubers/adolescenten in huis. Niet meer bij te benen met wat er aan tafel mee eet, wat er hoe laat moet trainen of iets anders moet doen. Wij hebben de stress achter ons gelaten door eigenlijk alleen te vragen of ze uiterlijk rond een uur of 17.30 aan willen geven wat ze doen (of ik vraag ze het zelf via whatsapp voor ik begin met koken). En thuis eten kan dan ook betekenen dat ze later hun bordje opwarmen. Dan ga ik er eventueel gewoon gezellig bijzitten als ik met ze wil babbelen. Juist het loslaten zorgde voor veel meer rust.
Eventueel teveel eten over is nooit een probleem, restantjes gaan vaak mee naar school de dag erop of worden later alsnog wel door iemand opgegeten. Andersom mag iedereen altijd blijven eten, dan passen we ons snel aan. Altijd genoeg in huis.
Dus ik zou haar die ruimte geven en inderdaad niet verbinden aan allerlei regels. Als je geen strakke regels hebt, hoef je ze ook niet te handhaven, scheelt heel veel discussie. Ze is 16 en heeft een jaar in lockdown gezeten. Geef je dochter de ruimte en laat het los en gun haar die tijd met vrienden.
En logeren alleen in de weekenden of vakanties.
