effecten medicatie?

nooit medicatie van een ander!!

Nooit zonder indicatie medicatie van de een aan de ander geven!!! En zeker niet met medicatie van dit kaliber.

Dus nee, je andere kind mag dit middel gewoon niet nemen.
Als hij/zij dat wil dan zit daar een onderzoeks traject aan vast.

Zelf geprobeerd, geen effect

Ik verdenk mezelf van ADD. Toen ik op mijn werk last ondervond van die eeuwige problemen met mijn concentratie, heb ik op een dag zelf een pil van zoon (met diagnose ADD) geprobeerd. Hij gebruikte toen Ritalin, met weinig effect. Ik kan zelf ook niet zeggen dat ik er iets van heb gemerkt. Dus heel veel heb je niet aan mijn reactie .

Intussen gebruikt zoon medikinet, vanwege de gereguleerde afgifte. Nog steeds met heel weinig effect, zelf zegt hij er zelfs niets van te merken. School merkt het wel, maar het effect is inderdaad niet heel groot. Maar zonder is echt een drama voor hem. Gelukkig voelt hij zich er blijkbaar niet anders door, en dat is ook wat waard. Dus voorlopig blijft hij het toch nog maar wel slikken. Volgend school start hij met zijn vervolgopleiding, dat lijkt me ook niet het moment om te stoppen. Daarna kijken we wel verder. Ik ben op zich geen voorstander van medicijnen als er nauwelijks iets door verandert. Maar die knoop mag/moet hij zelf doorhakken, hij is tenslotte (net) volwassen.

Er zijn gewoon mensen waarbij Ritalin (e.d.) niet werkt. Dat zal dus ook zo zijn bij mensen zonder een etiketje. Een ander zal wel effect merken. Maar het zijn geen snoepjes. Het kan nare bijwerkingen hebben, dus zomaar slikken zou ik echt nooit toelaten. Het experiment met mezelf durfde ik net wel aan, maar voor een kind vind ik dat toch anders. En zeker niet gaan experimenteren op een examendag natuurlijk! Stel dat kind er ziek van wordt of wat dan ook, dan verpest je daarmee misschien een examen. Dat zou het me zeker niet waard zijn...!

@Lepeltje

Jouw reactie is me zeker wel wat waard. Je verdenkt jezelf van ADD (net als kind 2 daar al vaker over begonnen is). Maar omdat kind 2 best slim is, gaat school goed genoeg en zijn wij nooit aan een traject begonnen. Maar kind klaagt wel steeds meer, dus ik moet er misschien toch wat mee.

Heb je, op moment dat je merkte dat het middel toch weinig effect had, de conclusie getrokken dat je wellicht toch geen ADD hebt. Was je anders wellicht toch een traject ingegaan?

Mijn kind 1 (met wel diagnose) heeft er veel aan in positieve zin en geen enkele bijwerking (slaapt goed/eet goed). Ik mag echt zeggen dat de medicatie bij kind 1 geholpen heeft om het door school te loodsen en nu start hij straks ook met een vervolgopleiding. Deze zou hij nooit gehaald hebben moest hij de medicatie niet hebben genomen. Maar ik ben er dan ook vanuit gegaan dat die medicatie inderdaad een tekort van bepaalde stoffen in zijn hersenen aanvult (en die 'gewone' mensen van zichzelf hebben). Vergelijk het met een hebben van een bril.
Kind 2 zou best ADD kunnen hebben, en in optiek van 'rust voelen' en 'aanvullen van tekort'...vraag ik mij dus af of het eenmalig proberen echt kwaad kan. Dat zou ik natuurlijk niet doen op examendag.

Anna-niem

Speed. Tijdens eindexamens gebruiken sommige jongeren die ritalin omdat ze dan door kunnen leren. Een variant op speed. Niet omdat ze iets te kort komen en misschien ook wel ADHD hebben.

Google het maar eens. Het misbruik maken van ritalin komt vaal voor. Er schijnt soms zelf een handeltje in te zitten op scholen.

dat weet ik. Daarom vermeldde ik in mijn eerste reactie het verschil tussen 'oppeppend' effect en 'rust'. Het schijnbaar tegenovergestelde effect heeft zowel te maken met de werking van ritalin zelf als met de veranderingen in de hersenen van kinderen met ADHD. .
Bij gewone mensen heeft het een speedeffect, bij ADHD-ers een rustgevend effect. Vandaar dus net mijn vraag: als je dit middel neemt (zonder diagnose), en je ervaart geen speedeffect maar wel een rusteffect, zou je er dan van uit kunnen gaan dat je wellicht ADD/ADHD hebt?

Het wordt bovendien voor verschillende bronnen betwist dat het nemen van het middel werkelijk effect heeft op de resultaten voor niet-ADHD/ADD-ers.

hier een dochter waarvan de (zeer zelfingenomen vooraf al conclusies trekkende) psychiater na allerlei onderzoeken zei dat er geen sprake was van ADHD. Wij waren er echter van overtuigd dat ze het wel had.
Kinderarts wilde wel een proef doen met medicatie op basis van ons verhaal. Vanaf dag 1 was het effect overduidelijk. Daarmee is de diagnose toen alsnog gesteld.

Anna-niem

Nee hoor, ik denk nog steeds dat ik verdacht veel ADD-trekjes vertoon. Maar zoals gezegd, niet iedereen heeft baat bij de medicatie. En omdat zoon er ook niet heel erg veel van merkt denk ik dat ik ook bij die 10 % hoor. In dat opzicht gaat jouw vergelijking met de bril wel mank. Een bril werkt altijd, ritalin niet. Het waarom daarachter is nog niet duidelijk helaas. Maar soms werkt het dus gewoon niet. Andere medicatievormen (concerta) heeft hij ook geprobeerd, deed helemaal niks. ADD is ook geen exacte wetenschap he, in de zin van dat het objectief is vast te stellen (hoewel daar wel schot in zit, dat weet ik). Het is een kwestie van lijstjes met kenmerken afvinken en testjes doen. Zoon scoorde op alles hoog. Hij is ook wel een geval apart, zonder dat er letterlijk iemand naast hem zit en hem om de 5 seconden weer bijstuurt gebeurt er heel weinig. Zo frustrerend voor hem (en ons. Huiswerkbegeleiding is hier ook niet op berekend, been there, done that).

Ik heb er nooit voldoende last van gehad om een traject in te gaan. Ik heb wel veel van de trucs die mensen met ADD toepassen om hun leven leefbaar te maken toegepast. Ik kan niet zonder lijstjes en reminders in mijn telefoon. Ik gedij het beste bij regelmaat. Ik heb hulp nodig bij het structureren en organiseren van mijn huishouden. En gelukkig ben ik net als jouw kind 2 slim genoeg om een hoop te compenseren. Maar ik word regelmatig tureluurs van mezelf.

Bijwerkingen

De bijwerkingen waar ik het over had zijn (zeer) verhoogde bloeddruk en hartslag. Een keer wat minder slapen en/of eten zal geen punt zijn bij eenmalig/kort gebruik...

Jippox

Interessant. Maar wie heeft dan uiteindelijk de diagnose (alsnog) gesteld en hoe?

Naast vragenlijsten bestaat er een meer 'objectief meetbaar middel': QEEG. Hieruit zou blijken dat ongeveer 90% ADHD mensen een afwijkende hersenactiviteit vertoond in het EEG.

QEEG

het is intussen vast (ook) objectief aantoonbaar, maar in de tijd dat zoon zijn diagnose kreeg (ruim 10 jaar geleden) was dat nog niet zo. Nu zie ik er het nut niet meer zo van in. De medicatie die hij gebruikt doet wel wat, al is het niet veel. Maar alle beetjes helpen, zeker in zijn geval.

Voor mezelf, ik heb dus ook niet het idee dat medicatie veel zou doen, de tips & trucs pas ik al toe, wat zou het nog opleveren dan als ik alsnog een traject in zou gaan om al dan niet objectief vast te kunnen stellen of ik het wel of niet heb? Ik ben wie ik ben, en ik heb intussen aardig om leren gaan met mijn beperkingen. Ja, er had vast meer in gezeten als ik als tiener begeleiding had gekregen zoals mijn zoon dat heeft gekregen. Hoewel, ik heb ook zonder dat mijn vwo-diploma gehaald. Maar daarna liep ik vast. Dat was nu misschien anders gelopen, maar daar doe ik nu, ook met een eventuele diagnose, toch niets meer aan.

Als jouw kind 2 vastloopt, en jullie zelf het idee hebben dat ADD het probleem zou kunnen zijn én dat medicatie misschien wel helpt, zou ik toch wel dat traject in gaan. Misschien wel goed om van tevoren dan te bedenken wat je gaat doen als er toch geen diagnose uit komt rollen. In de tussentijd kun je natuurlijk wel al doen wat je oudste kind helpt. Structuur aanbrengen, korte periodes focussen en dan weer wat anders doen, met hulp van een timer/keukenwekker, uitvinden wanneer kind het beste presteert (veel ADD-ers zijn avondmensen) en daar de dag op inrichten. Regelmaat inbouwen. Vaste routines inbouwen. Vaste plekken voor spullen, etcetera.

diagnose

de kinderarts heeft de diagnose gesteld op basis van het effect van de medicatie. Kind slikt nu ruim een jaar en is qua schoolresultaten (en zelfvertrouwen) enorm vooruitgegaan.

bedankt

Bedankt voor de reacties.

Lepeltje: als volwassene alsnog een diagnose laten stellen, heeft wellicht minder zin (ik denk eerlijk gezegd dat mijn zoon zijn ADD ook niet van vreemden heeft). Ik wist overigens niet dat ADD-ers vooral avondmensen zijn. Als de kinderen rond middernacht in hun bed liggen, is het al lang goed. Ik probeer dat uur te vervroegen in de examenperiode maar dat lukt eigenlijk nooit.

Het is een beetje gek maar kind 2 kan wel structuur aanbrengen in boeken... maar dat is het dan ook. Als alles netjes klaarligt en gestructureerd is, dan lijkt het wel of kind 2 klaar is met het werk. Eraan beginnen is het probleem en eens toch begonnen, kan kind niet doorwerken. Daardoor moet kind vaak laat studeren tijdens de examenperiode en daarna gaan slapen lukt natuurlijk niet.

Jippox: diagnose dus op basis van het effect. Dat is dus een antwoord op mijn vraag.

Ik ga het alsnog overdenken.

Dat is zo ongeveer hét kenmerk van ADD

het 'niet tot werken kunnen komen'. Waarom denk je dat ik hier zit te typen . Om de haverklap afgeleid, en daardoor schiet het niet op dat werk. En daar word je moedeloos van, en dus ga je liever wat leuks doen. Cirkeltje rond.

Als medicatie die cirkel helpt doorbreken, of de periodes van focus maar kan verlengen, heb je al wat gewonnen. Verder zijn er volgens mij ook wel gedragstherapieën die kunnen helpen, maar daar is zoon nooit voor in aanmerking gekomen (ging te goed op school). En hij wil zich niet laten helpen. Medicatie heeft ook lang geduurd voordat hij dat netjes uit zichzelf innam.

niet zelf experimenteren

Ik zou niet zelf experimenteren maar tenminste overleggen met de huisarts. Die mag dit middel namelijk ook voorschrijven.
Ik heb geen officiele diagnose, wel medicatie via de huisarts. Samen (huisarts en ik) vonden we voor mij de diagnose geen toevoeging meer maar de medicatie mogelijk wel.

Ik vind ritalin nou niet iets waar je mee gaat experimenteren als ouder zijnde.
Daarom ook het eerdere advies niet zomaar medicatie van je ene kind aan het andere te geven.

Lepeltje: "Om de haverklap afgeleid, en daardoor schiet het niet op dat werk. En daar word je moedeloos van, en dus ga je liever wat leuks doen. Cirkeltje rond." Dàt is eigenlijk echt wel kind 2. Altijd bezig, met leuke zaken of soms echt gewoon uitgeput en half depri op de bank van school.
Ondanks goede voornemens: proberen op te letten in de klas (maar dan blijkt kind toch ineens een deel gemist te hebben terwijl kind dacht op te letten, dan ben je natuurlijk de draad kwijt en kan heeft opletten al geen zin meer. Ook bij het leren (lees: lezen) merk ik regelmatig dat kind niet eens weet over wat een tekst gaat. Het is lezen zonder te lezen, maar daar wel veel tijd aan kwijt zijn. En dan word je inderdaad moedeloos: zoveel uren voor je boeken zitten en niet eens weten over wat je leerstof gaat. En dan gaat kind zitten prullen. Om daarna half in stress te schieten want er moet nog zoveel gebeuren.

Dit, in combi met wat Flavia schrijft, zorgt er misschien toch maar voor dat ik een afspraak zal maken met de HA (want een traject doe je niet even tussendoor). Voor kind 1 was alles via psychiater, ik wist eigenlijk niet dat HA dit ook konden voorschrijven (zonder diagnose van een psychiater).

Tijdsbesef is er ook niet

Zoon hier kan zeker weten dat hij pas 5 minuten achter zijn laptop zit te gamen. Ook als er al een uur (of 2) verstreken is. Vroeger zat ie zo in zijn spel dat hij in zijn broek plaste. Niet dat hij niet zindelijk was, maar hij kon zó in zijn spel zitten dat hij het echt niet doorhad. Of eten/drinken, die prikkel kwam ook niet door. Dan zat hij in zijn hyperfocus, maar die kun je nauwelijks sturen.
Andersom, je focussen op iets dat je niet (echt) boeit, is bijna niet te doen. En (vooral bij ADHD-ers) is alles wat bekend is saai, dus niet boeiend, dus een tekst opnieuw gefocust lezen als je hem al eens hebt doorgenomen is al helemaal niet te doen. Om te leren voor zijn examen maakt zoon dus vooral oude opgaven, want dat helpt hem om aangehaakt te blijven. Leren dmv lezen is nauwelijks een optie.

Ik denk dat de HA op dit moment een goede keus is. En dan daarna misschien toch een traject in. Ik weet niet of de HA die medicijnen onbeperkt voor mag schrijven. Hier is dat heel lang via de jeugd-GGZ gegaan waar zoon onder behandeling was, nu hij daar klaar is (want volwassen) is het afhandelen van het recept naar de HA gegaan (maar er ligt dus wel een diagnose aan ten grondslag). Vragen staat vrij, en daar leer je altijd van, dus bel, zou ik zeggen!

Tja

'en toch gebeurt het heel regelmatig dat leerlingen en studenten deze medicatie tijdelijk innemen tijdens de examenperiode'.

Tja, het gebeurt ook regelmatig dat jongeren XTC nemen tijdens het uitgaan. Maar daarmee is het nog niet goed.

bijdrage

Nuja Knurf, ik weet niet goed wat je wil met je bijdrage. Er gebeurd zoveel in deze wereld dat niet goed is: ze kunnen cocaïne gebruiken, met iedereen zomaar seks hebben, wie weet wat nog allemaal.

Maar dat doen mijn kinderen niet. Mijn zoon wordt 18 en heeft al bij al misschien 5 biertjes gedronken. Hij drinkt nl. niet graag (bier), hij gaat zelfs niet eens uit, hij vindt het niet leuk wegens te druk en te luid.

Mijn ander kind gaat af en toe eens weg (4 keer per jaar) en drinkt dan gewoon plat water en komt op een heel redelijk uur thuis.

Mijn kinderen zijn absoluut heel redelijk, ik sta er soms zelfs versteld van, hoe braaf ze zijn. Dus XTC, niet echt nee.

Bovendien, ik heb al geschreven dat ik langs de HA ga en vraag ik info hier omdat ik enigszins zicht wil hebben op mogelijkheden. Ik begrijp dat er eventueel een diagnose zou kunnen gesteld worden op basis van 'effect/resultaat'. Als HA het ziet zitten, en er is een positief effect, dan zal kind wellicht toch in een traject gaan. Want intelligentie kan maar tot een bepaald punt compenseren als je echt een onderliggend probleem hebt.

Overigens, mijn bijna 18-jarige heeft jaren aangemodderd op school, is is enkel op VWO niv. kunnen blijven door de medicatie. Hij heeft een serieuze groeispurt doorgemaakt (mentaal) en nu hij op afstuderen staat, haalt hij topresultaten. Ook trouwens iets waar onze psychiater ons voor had gewaarschuwd: laat ons zeggen dat hij een soort vertraagde ontwikkeling had op sommige vlakken, eens hij "uitontwikkeld" zal zijn, zal hij hopelijk geen medicatie meer nodig hebben. We merken nu al een enorm verschil met 2 jaar geleden. Volgend jaar kan hij echt starten met de studie die hem interesseert, en dat dankzij de medicatie, die heeft hem erdoor gesleept.

Ik zie mijn ander kind vechten om goed te studeren en het lukt niet (ondanks dat de resultaten wel -nog- behoorlijk zijn. Maar het vreet energie en kind is vaak moedeloos. Ik had een tijd geleden al eens gekeken of we een traject in zouden gaan, maar heb dat plan weer laten varen (net omdat kind het altijd toch wel red). Misschien had ik beter doorgezet. En nu kwam de vraag ivm medicatie van kind zelf; vandaar dat ik dit overweeg.

Opbouwen

Als iemand met methylfenidaat begint, moet dat wel opgebouwd worden. Ik vind het knap als iemand direct dezelfde dag al volledig effect voelt van het medicijn. Alleen al om te bedenken dat het een en ander is veranderd kost tijd. Dus dit innemen omdat je die dag examen hebt (bijvoorbeeld) is niet zo slim.

Tegen mij is gezegd dat 'Ritalin' (dat is een merk, niet de stof) op mensen met add een stimulerend effect heeft en op mensen met adhd juist een kalmerend effect. Ik heb add en had tijdens het eerste en laatste controlegesprek met de psychiater wat vragen over het effect wat het op mij had, want ik twijfelde ook een beetje aan het nut. Ze moest lachen en zei dat juist wat ik vertelde de bedoeling was. Wist ik veel, haha. Op mij heeft het een stimulerend effect. Ik merk dat het mij helpt om iets vol te houden en mijn aandacht iets beter bij een onderwerp kan houden. Nog steeds niet perfect, maar ach, dat is dan maar zo. Zondag stond mijn schoonzoon een heel verhaal tegen mij af te steken. Ik hoorde hem wel praten, maar ik dacht dat hij het tegen mijn dochter had. Ik had me dus afgesloten voor wat hij zei, omdat ik het druk had met mijn eigen gedachten.. Best gênant )

opbouwen? Welnee

Het werkt juist meteen. En is na een paar uur weer uitgewerkt. Hier slikt dochter het alleen op schooldagen, in de weekenden en vakanties niet.

voor het effect hoeft het niet

Maar nu ik langer slik heb ik veel minder last van de rebounds dan in het begin.

jippox

wel opbouwen niet ivm de werkzaamheid maar juist ivm de bijwerkingen.

Die kunnen nogal heftig zijn en ook afhankelijk van het merk.

Voel me niet prettig als het is uitgewerkt

Het lijkt wel te schelen welk deel van de dag het is, maar ik kan me 's middags echt onplezierig voelen als het is uitgewerkt. Rebound-effect dus. In de late avond heb ik daar geen last van en lijkt het juist wel of ik er langer goed op 'draai'. Ik had in het begin niet direct duidelijk wat het voor me deed. Daar heb ik meer tijd voor nodig gehad.

Dus samenvattend zou je (misschien) kunnen zeggen dat juist als je zomaar lukraak wat inneemt, je overvallen kunt worden door het wegvallen van de bedoeling van het medicijn. Je zult dus maar middenin een examen zitten en dat meemaken. Dat lijkt me niet gunstig voor het resultaat. Beter is, lijkt mij, om een evenwichtige spiegel op te bouwen. Zowel voor het positieve effect als het negatieve.

Bij wie ligt de beslissing eigenlijk als het gaat om kinderen die in de vrije tijd geen methylfenidaat hoeven te slikken? Vinden de kinderen dat dat prettig is of de ouders?

effect

Zoon was 6j toen hij het voor eerste keer innam. Dat was -en is meestal zo denk ik- gebaseerd op zijn gewicht. Het had onmiddellijk effect (dat na zo'n 4-tal uren is uitgewerkt). Ik denk dat hij toen een half nam per keer (en dat 2 keer per dag). Achteraf is daar wel wat aan gesleuteld geworden (van 1/2 tot 3/4).

Hij heeft dat een aantal jaren later niet meer willen innemen maar toen hij in 4e middelbaar zat, waren zijn resultaten slecht, stond op zittenblijven. Toen zijn we terug naar de psy gegaan en met hulp vd medicatie, heeft hij zijn jaar gehaald. Nu, 2 jaar later, haalt hij topscores. Hij had nooit kunnen blijven waar hij zat zonder medicatie (hij neemt nu tot 3 keer per dag 1+1/2, hij is ruim 1.90m).

Hij heeft -uitzonderingen daargelaten- nooit medicatie in het weekend/vakantie genomen. Uitzonderingen zijn: examenperiodes en soms voor zijn sport. Als er geen noodzaak was (school) neemt hij dit niet; deze keuze lag altijd volledig bij ons en zoon, vanaf een bepaalde leeftijd besliste hij zelf. Hij heeft nooit last van bijwerkingen.

De medicatie zorgt ervoor dat hij zich kan focussen en kan (door)werken. Hij voelt nu ook perfect aan wanneer hij dit wel/niet moet nemen. Ik hoop dat hij over een jaar of 2... volledig kan afbouwen... we zullen zien.

Kaaskopje, vergeten

ik ben vergeten te schrijven maar ik dacht gelezen te hebben dat het effect van methylfenidaat anders werkt bij kinderen dan bij volwassenen.

spiegel

Dat er een soort gewenning kan zijn aan de bijwerkingen en de schommelingen is waar, maar je bouwt geen spiegel op bij methylfenidaat. Na een paar uur is het echt uitgewerkt.

Niet opbouwen maar

Goed ingesteld krijgen. En dat is afhankelijk van je lichaamsgewicht en gevoeligheid voor het middel.

Anna-niem

dát weet ik niet, heel eerlijk gezegd.