Eenzaamheid

Hier

In deze leeftijd zijn vrienden juist belangrijk. Hier mogen mijn 4 kinderen 2 vrienden in het weekend uitnodiging. Niet allemaal tegelijk natuurlijk. Dat overleggen ze met elkaar. Het moeten ook elke keer dezelfde zijn

Van het RIVM mag je ook maximaal 3 bezoekers hebben

Buiten

En laat ze gewoon buiten en op grote afstand afspreken.
Dan zijn de risico’s echt weer beperkter.
Met maar een vriendin afspreken.

Ik doe het zelf ook.
Niet thuis thee drinken maar wandelend bijpraten. Heerlijk. Fijner dan via videobellen of zo.

Het is ook niet max drie tegelijk

want dan kan iedereen gewoon zijn verjaardag vieren. Gasten per drie om de beurt komen. Nee.

Blijf zoveel mogelijk thuis.
Ontvang zo min mogelijk bezoek (maximaal 3 bezoekers) en
Houd dan 1,5 meter afstand tot elkaar.

Buiten

Het is prachtig weer. Lekker twee of drie vriendinnen buiten, vuurkorf, muziekje.

Eén vaste

Vriend van mijn zoon en één vaste vriendin van mijn dochter mogen hier komen, en zij daar. Maar niet beiden tegelijk hier.

En die vriend en vriendin zijn verder alleen maar thuis en zien geen andere vrienden.

Mijn man en ik werken vanuit huis, en die andere ouders ook. Het feit dat jij in de zorg werkt, maakt een dergelijke afspraak waarschijnlijk niet mogelijk. Tenminste, hier zouden we dat een te groot risico vinden. Maar bùiten afspreken zou ik wel goed vinden. Wel zo fijn als je dochter zo toch enig contact kan hebben.

Maximaal 3 bezoekers

Dat is per huishouden, niet per gezinslid natuurlijk.

Moeilijk

Hier hetzelfde, ik werk bij kwetsbare ouderen waarvan een paar boven de 90. Puberdochter heeft het ook moeilijk. Vorige week is gebleken dat als ik ga werken zij huilend in bed ligt en niets aan school doet, ze zat er helemaal doorheen. Ik heb een dag vrij genomen om haar te steunen en op te beuren maar moet morgen weer aan het werk met pijn in mijn buik dat weet ik nu al. Ze mag van mij een vriendin uitnodigen om buiten iets te doen maar dat wil ze niet. Ik ben bang dat ik aan het begin te nadrukkelijk heb uitgelegd hoe ik mijn cliënten in gevaar breng als ik hen zou besmetten. Ze zegt dat ze geen reactie krijgt op de groepsappen als ze iets vraagt en gaat zich daar ook weer zorgen over maken. Het is een hele overgang voor de kinderen: eerst veel school met 2 extra vakken en 3 tot 4 keer sporten per week, iedere dag flink stuk op de fiets heen en terug, naar niets en voortdurend thuis.
Ik vind het moeizaam als alleenstaande moeder werkende in de zorg. Ik vertrek 's morgens en kan dus niet helpen met school. Heb ook nog kind op basisschool en die zou naar opvang kunnen maar wil dat als 7e groeper pertinent niet maar voert ook bitter weinig uit.

Watervrouw

Wat sneu voor je puber. De verandering is inderdaad erg groot, zeker nu ook de sportverenigingen dicht zijn. Zijn er geen buurkinderen waar ze iets mee kan doen? Oppassen, een rondje hardlopen, wat dan ook?

'Ik ben bang dat ik aan het begin te nadrukkelijk heb uitgelegd hoe ik mijn cliënten in gevaar breng als ik hen zou besmetten. '

Misschien kun je de afnemende aantallen patienten op de IC gebruiken om uit te leggen dat de teugels een ietsiepietsie losser mogen dan je eerder aangaf?

Triva

Natuurlijk niet allemaal tegelijk.

Ik schrijf ook niet allemaal tegelijk, ze overleggen met elkaar wie wanneer komt. Dus max 2 personen extra in huis.
Als het goed weer zitten ze buiten.

schoolwerk

Volgens mij doen de meeste scholen daar niet al te moeilijk over. je weet het nooit natuurlijk, maar zeker op de basisschool is af en toe iets lezen ook prima, denk ik. Ik heb er een in 5VWO die ook niet in beweging te krijgen is, school vindt het niet zo'n probleem, dus ga maar na.

Watervrouw

Ik vind het moeizaam als alleenstaande moeder werkende in de zorg. Ik vertrek 's morgens en kan dus niet helpen met school.

************

Ik las over studenten die helpen met schoolwerk. Misschien is dat iets voor je jongste.
Voor de oudste lijkt me de hulpeloosheid en de onzekerheid zo moeilijk. Er overkomt je iets waar je totaal geen invloed op hebt en wat een enorm effect heeft op je leven.
Wat kan helpen is om zelf de regie te nemen. Met het "open deur motto" als het regent kun je je daarover ergeren maar je kunt ook in de plassen stampen.
Een coach heeft bijvoorbeeld een besloten Facebook groep opgezet voor jongeren, ik meen in Delft. Zoiets kan iedereen doen. Je noemt die whatsapp groep, ze kan vragen wat er aan de hand is of een of meer mensen uit die groep privé benaderen, ze kan bellen met oude mensen of boodschappen doen voor mensen die deur niet uit mogen als vrijwilligerswerk. Wat ik bedoel, met huilend in bed liggen verandert er niets. Accepteren dat dit rot is, dat het misschien/waarschijnlijk nog lang gaat duren en iets gaan doen. Makkelijk praten natuurlijk, zeker als het om een puber gaat maar wie weet kan ze er iets mee.

Sydney en Tessa,

Dank voor het meedenken en de tips. Ik heb oudste deze week wat meer aandacht kunnen geven en dat had ze nodig, ze moet nog wel weer in contact met haar vriendinnen komen.
Aan zo'n hulpstudent heb ik ook zitten denken maar is niet nodig. Ik heb de leraar van jongste gemaild omdat ik vond dat jongste heel weinig deed en ik vreesde dat hij delen van de stof aan het missen was. Blijkt het prima te gaan en krijgen ze niet meer opdrachten. De hangouts die er drie keer per week zijn voor de klas zijn niet verplicht maar van mij moet hij daar echt wel aan deelnemen. Hij kan het alleen allemaal goed aan. Ik heb me toch een beetje in de stress zitten werken door verhalen van andere ouders die volop aan het lesgeven zijn inclusief allemaal planningen en schema's terwijl ik er niet eens ben als kind met zijn schoolwerk bezig is. Heb besloten maar te genieten van het feit dat hij zo lekker zelfstandig aan het werk is.

Het is ook zwaar

Het is ook zwaar voor pubers, toch? Mijn oudste heeft straks haar laatste SE. Normaal gesproken zou ze daarna met haar vriendinnen de stad in gaan. Uitwaaien, gek doen, ergens wat eten, in een deuk liggen om niets. Even de spanning er af gooien. Nu fietsen ze allemaal in hun eentje naar huis ...

Natuurlijk is het allemaal relatief, we zijn gezond en opa en oma ook. Maar voor pubers is dit allemaal behoorlijk ingrijpend.