Een ontploffende puber, toch niet zo raar?

Krachttermen

Krachttermen zijn nergens voor nodig. Die gebruik ik zelf ook niet. Ik vermoed dat daarin inderdaad iets vsn 'zien doet volgen' zit.

Wat ik me vooral afvraag, is waarom je niets gedaan (of gelaten) hebt toen je de bui zag aankomen.

Krachttermen

De exacte woorden waren ‘Rot op, laat me met rust’, geen gevloek of zo. Later volgde nog een scheldwoord, maar daarvan zeg ik altijd gelijk dat ik dat niet wil horen. De reisgenoten spraken geen Nederlands, dus die hoorden alleen maar het volume.
Dat ik het niet heb voorkomen? Ja stom, ik had al een keer gepolst of ze het allemaal nog trok en toen zei ze dat er niets was. Toen ik vervolgens ging aandringen om haar op een groepsfoto te krijgen liep de emmer over. Dat had ik niet moeten doen, maar er werd door de anderen op aangedrongen.

joh

kan een keer gebeuren. Niets aantrekken van wat je reisgenoten vinden. Ik bedoel, ja, je kunt aangeven naar hen dat dit inderdaad wel heftig is, maar je hoeft niet meteen je zelf af te vragen wat jij fout hebt gedaan.

Je dochter gaf precies aan wat ze nodig had op dat moment

en je hebt dat gedaan. En het werkte!

Kortom, laat die andere mensen maar kletsen.

Derde optie

Het is niet of je denkt iets over andere ouders of je eigen kind vliegt ook wel eens uit de bocht. Je kunt ook begrip hebben voor andere ouders terwijl jouw kind nooit uit de bocht vliegt.

Minder gedrild

Onze (lees: de Nederlandse) kinderen worden, voor zover ik dat van een afstandje kan beoordelen, wat vrijer opgevoed dan in andere Europese landen de norm is.
De afgelopen jaren in veel verschillende landen gekampeerd waar je veel hoort en ziet van elkaar.

Soms positief soms negatief.

In de gezinnen van verschillende nationaliteiten die bij ons in de buurt op de camping stonden heerste toch wel de: jij doet wat ik zeg mentaliteit.
Kinderen/pubers die onvoorwaardelijk moeten gehoorzamen.
Peuters en kleuters zorgen dan regelmatig voor urenlange dreinpartijen, pubers zijn gewend zich te "gedragen" maar of ik zo'n oovoeding nou beter vind?

Een puber die een keer uit de bocht vliegt als anderen over haar grenzen gaan kan ik meer waarderen dan die zich gedragende puber die uiterlijk kalm is maar met een 3 dagen onweer gezicht zwijgend de vat staat te drogen bij zijn moeder. Dan voel je de spanning

Begrip

tot een bepaalde hoogte. Natuurlijk heeft iedereen wel eens een moment dat het allemaal teveel wordt. Wel denk ik dat je ook je kind moet leren om het eerder aan te geven. Als jouw puber namelijk meteen bij jouw vraag had aangegeven dat het emmertje vol begon te raken, dan had je de ontploffing waarschijnlijk kunnen voorkomen.

Persoonlijk vind ik beide eigenlijk net zo vervelend voor de ouders en de puber, dus de ontploffende en de puber die zich inhoudt.

De Nederlandse taal ...

Ik vind het de mooiste taal die ik ken! Maar - zo is vrij algemeen bekend - op mensen die het Nederlands niet verstaan, komen de klanken nog wel eens bedreigend over. Wie in het buitenland vertoeft, kan daar zijn voordeel mee doen in geval van gevaar. Wil iemand je beroven of lijkt het erop? Spreek met een boos gezicht op luide toon wat volwaardige volzinnen uit in je eigen taal. Met enig geluk wijkt het gevaar subiet!

Rode krullenbol

Ik zou er ook wel wat vreemd van opkijken als een puber in het openbaar zo te keer zou gaan. Ik ben dat niet echt gewend. Mijn kinderen zijn sowieso wat rustiger maar ook de wat drukkere kinderen die ik ken houden zich in het openbaar wel in. Ik heb dat eigenlijk nog nooit echt gezien. Wel bokkende pubers maar niet schreeuwen en schelden. Zo'n echte ontploffing vind ik meer iets voor kleine kinderen die hun emoties nog niet hebben leren regulieren.

Maar ik zou er uiteraard niks van zeggen als ik dat in het openbaar zou zien. Ik zou niet willen dat iemand zich ongemakkelijk of beoordeeld voelt. Het is ook niet netjes er wat van te zeggen.

Kyana

Maar jouw pubers worden misschien niet tot het kookpunt gebracht.

Ik ben als puber ook weleens in het openbaar tekeer gegaan, en o wat was mijn moeder toen zielig omdat ze alleen maar x vroeg......ze had er niet bij verteld dat ze mij de hele week al tot het uiterste had gedreven....zoiets als bij ts haar dochter.

Een keer?

Als het bij een keer is gebleven heb je een bijkans heilige puber.

En ja, het ligt altijd aan ons...

Karakter en vaardigheden

We hadden het er laatst nog over met onze puber (16), dat hij eigenlijk nooit tekeer gaat, of boze puberbuien heeft ofzo. Hij is zeker niet heilig, maar heeft een erg relaxt karakter.
Verder helpt het enorm dat hij vrij goed in staat is om zijn emoties onder woorden te brengen. Hij zou dus gewoon zeggen: "Laat me nou maar even met rust." Zelf zei hij dat hij het ook raar zou vinden om zo heftig te doen tegen ons. Niet nodig ook.

Ik vind zelf een puber die uit de bocht schiet, snibbig, kribbig, of hondsbrutaal reageert echt niet gek. Zeker niet in stressvolle situaties als tijdens reizen. (Dan ben ik zelf soms ook niet te genieten.) En ja, dat is in het openbaar, maar als de grens bereikt is, dan is die bereikt. Bovendien kan al dat publiek ook als extra druk worden ervaren. Nee ik zou er niet snel van opkijken.
Mogelijk wel van de reactie van de ouders, die door mij toch ongewild even langs de pedagogische meetlat wordt gelegd. Ook niet fraai, maar dat is wel hoe het bij mij gaat.

Pedagogische meetlat

Dat deden mijn kinderen een dag of tien geleden. Een Zwitserse vader die maar in het Duits bleef drillen: Je kunt gillen zoveel als je wilt maar ik bepaal wat er hier gebeurt!
Dat was koren op de molen van de betreffende puber, die bleef gillen.

De 14 en 17 jarige: "volgens mij kan hij het beter negeren, dan is het niet meer leuk om te gillen,.
Daarna hikkend van het lachen:" Zullen wij hem dat even gaan vertellen? Wij zijn op dit gebied hééél ervaren! "
Niet echt, want ze gillen bijna nooit maar weten wel hoe het werkt in een puberbrein.

Karakter kind

Hoi,
Ieder kind zit anders in elkaar, de ene is opvliegender dan de ander en jouw kind is wie zij is. Dus of het voor anderen normaal is of schokkend zou eigenlijk niet belangrijk moeten zijn. (Ik snap het wel hoor, dat je het feit dat ze geschokt waren niet leuk vindt en daarom hier bevestiging wilt!)
Ik vind een uitbarsting in ieder geval niet zo raar, maar ik ben zelf wel wat gewend met de mijne (ook vóór de puberteit al. Het wordt eigenlijk minder?!) Je reisgenoten (en sommige van de schrijvers hierboven) zijn misschien meer een ideaalplaatje gewend. Misschien maar proberen hun geschoktheid naast je neer te leggen.

Het is in ieder geval ook helemaal niet ‘stom’ van jou, je kunt niet alle conflicten of uitbarstingen voorkomen (zou ook niet goed zijn om teveel bezig te zijn met het vermijden van botsingen), en zeker met ‘vreemden’ erbij die sociale druk uitoefenen voor die foto maakt het helemaal lastig voor je.

Niet raar

Ik vind het persoonlijk niet raar hoor. Maar ben ook al heel wat gewend mijn eigen puberdochter, die met name tijdens vakanties ook wel uit de bocht kon vliegen. En vorige week nog met mijn zus ervaren dat zelfs volwassenen dit soms nog doen
openlijk op een camping tegen een andere volwassene tekeer gaan. Dat vond ik dan weer wel erg ongepast.
Verder vind ik het nogal een aanval op Wereldreizigster dat gezegd wordt dat het min of meer haar schuld was, omdat ze de grenzen van haar puberdochter niet respecteerde. We zijn allemaal mensen, met onze fouten. En al doe je nog zo je best, het lukt niet altijd om zoiets te voorkomen, al helemaal niet onder druk van anderen uit je omgeving.

Hoezo?

Maar wat is er mis met de schuld hebben? Dat het niet bewust is prima, mensen kunnen fouten maken en daardoor ervan leren. Beetje krom als ze al aangeeft dat ze ziet dat puber zich terugtrekt en aan het afhaken is en dan toch dat duwtje nog geeft, dan weet je dus dat zij er schuldig aan is. Moet je daar beledigd om zijn of gewoon accepteren dat het is gebeurd en volgende keer beter weten..

niet raar

Mijn kinderen hebben - net als hun moeder - af en toe een kort lontje. Daar raakt hier niemand van onder de indruk. In het openbaar heeft mijn oudste dat nooit gedaan, maar jongste is ook wel eens luid boos geworden (zelfde omstandigheden als TS beschrijft). En ja dat was niet handig van mij en haar. Maar daarna was het weer over. Wat andere mensen ervan vinden boeit mij dan weer weinig.