Doorgeslagen puber
beste ouders,
ik heb dit topic geopend omdat in het allemaal niet meer weet. Ik heb een 15 jarige zoon die volledig tegen mij is gekeerd. Ik een jaar tijd is hij verandert van een vrolijk creatief jochie naar een depressieve assosciale met zichzelf in de knoop jochie. Zijn vader en ik zijn vorige jaar uit elkaar gegaan en hij leek het wel te accepteren. Er was geen rust in huis eindeloze ruzies tussen zijn pa en mij: nadat zijn vader wegging is mijn zoon zich tegen mij gaan keren houd zich niet aan de huisregels gaat niet meer naar school laat staan dat hij huiswerk maakt. Inmiddels ook aangemeld bij de leerplicht. Thuis vertoont hij zowel verbaal als non verbaal agressie en dit kan en wil ik niet accepteren. Als hij zijn zin niet krijgt trapt hij gemakkelijk iets kapot of slaat hij iets kapot met zijn vuist. Ook bedreigt hij mij wat aan te doen. Laatste tijd vind ik snus bij hem en ik vermoed een verslaving. Vandaar de agressie denk ik: zijn er ouders die hetzelfde hebben en weten wat ik moet doen? Ik weet het niet meer ik ervaar veel stress moet op mijn tenen lopen en heb nog meerdere kinderen in huis die bang voor hem zijn; ik wil hulp maar weet niet welke stappen ik moet nemen.
groetjes hulpeloze ouder
Huisarts inderdaad.
En je kunt zelf hier altijd sparren of vragen stellen
In mijn woonplaats is alle jeugdhulpverlening bereikbaar via een intake bij het centrum jeugd en gezin. Ik zou de problemen daar op tafel leggen. Hoe is het contact tussen jou en ex nu? Heb je hem aangesproken op het niet nakomen van het ouderschapsplan? Ik neem aan dat dat er tenminste is en daar niet in staat dat jij de volledige zorg draagt? Er zijn ook vormen van begeleiding “ouderschap na scheiding” die jullie als ouders kunnen helpen in de onderlinge dynamiek.
Hupsakee schreef op 13-02-2025 om 23:17:
heeft zijn vader gezag?
Want dan heb je tot 16 jaaren handtekening van hem nodig bij psychologische hulp.Ik zou ook als eerste naar de huisarts stappen.
Dat klopt niet. Vanaf 12 jaar is het voldoende als het kind en 1 ouder toestemming geeft. Dit geld ook voor een id kaart.
Voor school(trajecten) en paspoort is wel toestemming van beide ouders nodig.
Ik ben het eens met eerdere reacties: naar de huisarts is de eerste stap. De scheiding heeft kennelijk een grotere impact op jullie zoon dan je eerder dacht.
Verdiep je vooral ook in de methode Geweldloos verzet/verbindend gezag, er zijn meerdere draadjes op het forum die hier over gaan. En vraag hier ook naar bij je huisarts. De methode gaat bij uitstek over hoe je als ouders omgaat met destructief en agressief gedrag.
Een van mijn kinderen heeft ook een periode erg agressief en destructief gedrag laten zien (o.a. verbale agressie, kasten van de muur trekken, dreigen) en daar zat een flinke depressie onder. Laat je dus niet verleiden om alleen naar het gedrag te kijken. Er is altijd een onderliggende reden dat iemand zich zo gedraagt, ook al lijkt het soms heel opzettelijk en manipulatief. Het geeft aan dat je kind in de knoop zit en niet weet hoe het op een gezonde manier om moet gaan met zijn worstelingen. De methode die ik noem gaat over hoe je grenzen stelt aan dit gedrag maar ook in verbinding met je kind blijft.
Sterkte, het is niet niks!
Evaluna schreef op 14-02-2025 om 07:34:
[..]
Dat klopt niet. Vanaf 12 jaar is het voldoende als het kind en 1 ouder toestemming geeft. Dit geld ook voor een id kaart.
Voor school(trajecten) en paspoort is wel toestemming van beide ouders nodig.
Dat is niet waar. Hier moesten beide ouders tekenen anders kreeg ons kind geen hulp. En ja ook het kind moet tekenen.
Arm kind… Laat vader helemaal niks meer horen?
Jij staat het dichtsbij dus je bent een makkelijk slachtoffer om zijn frustraties op af te reageren. Op school zien we dit vaker, helaas. Hij is dus niet de enige die dit meemaakt maar hij zal zich vast heel alleen voelen.
Neem contact op met je wijkteam. Alle zorg rondom jeugd zit daar nu.
ik heb aanstaande maandag een afspraak staan bij de huisarts hebben jullie nog tips?
Moeder3q schreef op 14-02-2025 om 19:06:
ik heb aanstaande maandag een afspraak staan bij de huisarts hebben jullie nog tips?
Schrijf je situatie kort op, zodat je niks vergeet te vertellen.
Schrijf je vragen op.
En ook: vraag waar je het snelste terecht kan voor hulp.
BritgetJones007 schreef op 14-02-2025 om 21:09:
[..]
Schrijf je situatie kort op, zodat je niks vergeet te vertellen.
Schrijf je vragen op.
En ook: vraag waar je het snelste terecht kan voor hulp.
Aanvullend: kijk welke organisaties bij jou in de buurt Geweldloos verzet of Verbindend gezag trainingen voor ouders aanbieden. De huisarts kent niet alle interventies of waar die gegeven worden.
Moeder3q schreef op 14-02-2025 om 19:06:
ik heb aanstaande maandag een afspraak staan bij de huisarts hebben jullie nog tips?
Voor jezelf op schrijven waar je tegen aan loopt.
Wat je ziet bij je zoon.
Succes!
Succes!
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt
Naast hulp inschakelen:
Heeft je zoon een opa (of evt.ooms) die je in kan schakelen, die meer met hem om kunnen gaan, samen iets ondernemen (Bijvoorbeeld sporten of vechtsport) en ook met hem spreken. It takes a village to raise a child.
Je kan je zoon ook appen, communicatie op meer afstand.
En over je schaduw heen stappen als je dat kan; en zijn vader benaderen, vertellen dat het slecht met zijn zoon gaat. Heeft je zoon niet nodig dat het contact met zijn vader hersteld wordt?
Hier zit mogelijk ook een probleem: 'mijn contact met mijn zoon was heel goed voor ik uit elkaar ging met zijn vader. We deden letterlijk alles samen'. Was dat ook een samen tegen de 'vijand'? Of overvalt hem nu de gedachte dat hij de man des huizes moet zijn? Bespreek je veel met hem? Wat is er veranderd in jullie relatie? Let wel, als hij volwassen wil worden zal de eenheid met jou wel doorbroken moeten worden, hij zal meer zichzelf moeten worden, los van jou. Is dat iets waar je hem mee kunt helpen?
Psychologische hulp zoeken is zeker goed, en dan zal er zeker gekeken worden naar het effect van de nare stap van zijn vader. Ik zou zeker ook vader opsporen en hem vertellen over de problemen met jullie zoon en vragen wat hij kan doen.
Tsjor
tsjor schreef op 16-02-2025 om 09:42:
Hier zit mogelijk ook een probleem: 'mijn contact met mijn zoon was heel goed voor ik uit elkaar ging met zijn vader. We deden letterlijk alles samen'. Was dat ook een samen tegen de 'vijand'? Of overvalt hem nu de gedachte dat hij de man des huizes moet zijn? Bespreek je veel met hem? Wat is er veranderd in jullie relatie? Let wel, als hij volwassen wil worden zal de eenheid met jou wel doorbroken moeten worden, hij zal meer zichzelf moeten worden, los van jou. Is dat iets waar je hem mee kunt helpen?
Psychologische hulp zoeken is zeker goed, en dan zal er zeker gekeken worden naar het effect van de nare stap van zijn vader. Ik zou zeker ook vader opsporen en hem vertellen over de problemen met jullie zoon en vragen wat hij kan doen.
Tsjor
Ik zou een vader die zijn gezin zo hard laat vallen erg onbetrouwbaar en een erg onstabiele factor vinden en al helemaal geen 'aanvulling' voor dit gezin. Wel een enorme stressfactor, wat juist voor onrust zorgt in dit gezin.
Ik zou eerder inzetten op een andere stabiele vaderfiguur die dingen met jou zoon kan ondernemen en hem kan ondersteunen.
Verder inzetten of psygische ondersteuning voor zoon.
en probeer toch in verbinding te blijven hoe moeilijk ook. Bijvoorbeeld kleine gebaren of een klein cadeautje op zijn kamer leggen met een lief kaartje erbij. Zijn lievelingschips met een post-it erop met leuke tekst enz.
