Dochter van 17 doet zo moeilijk
Mijn dochter moet haar jaar overdoen wegens niet genoeg gewerkt vorig jaar, dit geeft ze zelf toe. Alhoewel ze weet dat ze in het dagelijks werk meer moet doen begint de miserie opnieuw. Weer 2 buizen op haar rapport met de vermelding dat ze meer haar best moet doen aangezien ze haar jaar overdoet. Ze ging vanaf haar 6 jaar naar de chiro, nu ze dit jaar leidster kan worden wil ze ineens niet meer gaan want dit brengt te veel werk en verantwoordelijkheid met zich mee. Ze heeft 7 maanden als jobstudente gewerkt. Doordat ze tijdens de examens niet wou gaan werken werd ze ontslagen. Ze ging een nieuwe job zoeken maar doet er geen moeite voor. Ze werken op school met schriften met losse bladen. Dit belandt nadat ze thuiskomt gewoon op een hoop zonder te klasseren. Daardoor komt het ook dat ze taken vergeet en slechte punten haalt, geen orde. Ze gaat af en toe uit maar wanneer ze thuiskomt heeft ze haar jas aan een vriendin geleend maar deze gaat deze terugbrengen, wat uiteindelijk niet gebeurt. Ze had een bon voor nieuwjaar gekregen om er een box voor haar i-phone mee te kopen. Nu weet ze ineens niet meer waar die box van € 150 nog is. Stilaan begin ik er meer dan genoeg van te hebben. Telkens moet ik over haar schoolwerk en andere dingen zagen gewoon omdat zij geen orde heeft. Aangezien ze zelf toegeeft niets voor haar vorig jaar te hebben gedaan betaalt zij nu haar schooljaar zelf. Ze volgt toerisme en moet dan nog jaarlijks een reis om te gidsen maken die ook kostelijk is.
Ik weet niet hoe ik het moet aanpakken, de stapel documenten op haar bureau raakt niet geclasseerd, het rapport is niet goed, de jas en de box zijn verdwenen maar ik heb de indruk dat zij haar dat niet aantrekt. Ik heb haar nu gezegd dat ze niet meer uitgaat zolang haar schoolwerk, haar classement en de andere zaken niet terugzijn. Dan sluit zij zich gewoon op in haar kamer zonder het uit te praten en wil met ons niet meer eten. Wat moeten wij in dit geval doen?
helpen
Ik denk dat het onmacht is en dat ze gewoon niet weet waar ze moet beginnen. Neem haar dus bij de hand. Vanzelf gaat het niet.
Ik zou beginnen met orde scheppen: helpen met al die papieren van school; pak een ordner, een perforator en tabbladen - en stop alles er goed in zodat ze alles terug vindt. Elke week even controleren of ze dit ook zelf netjes wegstopt. Stoppen met controleren als ze dit een x aantal weken keurig doet (of steeds minder vaak controleren)
De schriften (A5) van mijn zoon doet hij in z'n boek, in de kaft, zo raakt hij die niet kwijt. Verzin daar anders een systeempje voor.
Verder: zet haar in een huiswerkklas, zodat ze haar huiswerk wel moet maken en wordt geholpen met plannen. Of help haar hiermee.
Is ze die bon kwijt, dan is die kwijt. Ze heeft er zichzelf mee.
Dus niet straffen, maar helpen.
Acuut stoppen met oorlog voeren
Jij hebt je diploma al. Het is haar opleiding, zolang ze zich thuis normaal gedraagt geen aandacht aan besteden.
Dochter van 17 doet moeilijk
Probleem is dat zij geen hulp toelaat. Ze zegt dat het zo ook gaat alle blaadjes op een hoop en dat zij er geen probleem mee heeft. Waar ik me ook dikwijls aan erger kleren liggen op de grond. Ben nu van plan om haar kamer niet meer op te ruimen. Zij moet zelf maar inzien dat ze moet werken aan haar minpunten. Het is zo vanzelfsprekend dat mama alles achter haar rug opruimt. Trouwens hoeveel zakgeld geef je aan een 17-jarige als kledij, telefoon al betaald worden? Dient dus enkel voor iets te eten of een ingang van een fuif te betalen.
Natuurlijk
Ruim je haar troep niet op. Eigen verantwoordelijkheid, maar dat werkt wel twee kanten op.
Qua zakgeld? Euro of 20 per maand.?
Dan niet
Ik zou mijn dochter (ook 17) in zo'n wirwar ook willen helpen, met orde scheppen in haar kamer en op haar bureau en in haar hoofd. Maar jouw dochter wil geen hulp. In dat geval zou ik zeggen: dan niet. Opruimen is natuurlijk sowieso al haar eigen taak. Kleding niet in de was? Dan niet wassen. Berg zooi op de vloer van haar eigen kamer? Trek de deur dicht en kijk er niet naar. Papieren voor school door elkaar? Haar opleiding, niet de jouwe.
Kortom, laat het los. Word er ook niet meer boos om. Laat juist merken dat je er voor haar wil zijn als zij daar aan toe is. Zonder boosheid, gewoon als moeder die bezorgd is. Want dat ben je denk ik.
Zakgeld zonder kleedgeld en zonder telefoon is hier 20 euro per maand trouwens. Ze krijgt 70 maar daar zit ook kleedgeld bij. Volgens mij hadden we ooit bedacht dat 50 daarvan kleedgeld was en 20 zakgeld. In de praktijk loopt het door elkaar, dat maakt niet uit.
kleding
wordt hier alleen gewassen door mij als het in een wasmand in de badkamer zit. Ik ruim geen kamers op en haal ook geen was op.
en
Is dit voor het eerst dat je haar niet-ordelijke manier van werken ziet en kan het zijn dat zij ADD of ADHD heeft?
17 jaar en moeilijk
Zij heeft geen Add of ADHD maar heeft wel een sterk karakter drijft steeds graag haar eigen wil door waardoor het niet blijft duren met haar vriendinnen en ze tov ons moeilijk is in de omgang.
en wat jas betreft
die zou ze zelf moeten betalen als het mijn dochter was. Mijn kinderen mogen voor 150 euro per jaar jas en/ of schoenen uitzoeken. Willen ze meer uitgeven dan moeten ze dat zelf bijpassen. Daarnaast nog wel iets kleedgeld/ zakgeld/ telefoonaboonement.
Schoolwerk is een lastige , zeker als ze niet openstaat voor hulp. Ik heb geen adviezen voor je, is hier ook niet bij elk kind goed gegaan (1 zoon zonder middelbare school diploma en een ander uiteindelijk via cvo/ cresendo). Een HBO5 opleiding kan meestal zonder middelbare school diploma (voor als het weer misgaat), is niet ideaal maar kan een oplossing zijn
Mbo4
Kan met een overgangs bewijs 3-4 havo/vwo. Maar volgensmij komt Jeanine uit België. Verklaart ook wel een beetje haar denkwijze.
Jeanine, minder mee bemoeien. Ze wil niet, en dan houdt het op. Ze is echt te oud om te dwingen.
Jeanine
Wat is een chiro? Want dat stukje snapte ik niet.
Verder veel herkenning. Hier ook een 17-jarige. Heeft vorig jaar ook haar examenjaar over gedaan en slaagde gelukkig de tweede keer aan, maar net aan hoor. Ze deed echt niet veel meer dan het jaar daarvoor. Ik heb het los gelaten. Dochter hier wil ook alles tegelijk: werken, school, uitgaan etc. Opruimen en orde scheppen schieten er dan bij in. Af en toe duik ik haar kamer in en raap wat wasgoed bij elkaar als ik plek heb in de wasmachine. Soms legt ze het op de trap (wasmachine staat op zolder) maar meestal blijft het in haar kamer zwerven. Soms krijgt ze ineens een opruimbui. Meestal als er iemand komt logeren of zo.
Van de zomer heb ik eindeloos geroepen dat ze haar schoolspullen moest opruimen, maar ze had met het vele werken geen tijd en energie ervoor. Uiteindelijk heb ik het gedaan. Daar is ze dan ook echt blij mee.
Ik laat haar wel steeds meer zelf doen. Problemen met werk e.d. moet ze zelf oplossen. Rijlessen e.d. ook. Hoewel ik wel van de week heb gebeld waar ze nou toch dat theorie examen had, want dat had ze zelf dus niet goed begrepen. En ik wilde niet dat dit mis zou lopen.
Het is dus schipperen. Af en toe helpen, af en toe loslaten. En af en toe eens een tip geven en dan zie je wel of ze het oppikt.
Dochter zit inmiddels op het MBO, maar eigenlijk heb ik het idee dat ze beter kan gaan werken en 1 dag leren. Ze baalt echt van school en werkt veel liever.
En o ja dat chaotische met die kleding gebeurt hier ook. Alleen leent dochter meestal van anderen en verzuimt dan weken om het terug te brengen. En dingen kwijt raken doet ze ook, pinpas al zeker 3 keer etc. Maar ja, dat overkomt iedereen weleens. Zo'n kadobon kwijt raken zou mij ook kunnen overkomen 
Verder zou ik kleedgeld gaan geven. Kleding kopen doet dochter hier helemaal zelf. Ik draag alleen bij als ze bh's nodig, schoenen heeft of een winterjas. Extra schoenen en jassen zijn voor haar, dus kwijtraken is een nieuwe kopen. Misschien leert jouw dochter zo ook zuiniger te zijn op haar kleding.
chiro
is een van oorsprong katholieke jeugdvereniging, een soort nep scouting met minder kompas/ kaartlezen / touwdingen . Wel met uniform
Margaretha
Had ik natuurlijk ook kunnen googlen, maar ik dacht dus meer richting chiropractor, da's heel wat anders natuurlijk
Overigens is de puberleeftijd natuurlijk wel heel erg het moment om zo'n clubje vaarwel te zeggen. En als ze geen leidster wil worden is dat natuurlijk haar keuze. Niet iedereen vindt dit leuk.
Mijn mening als 17 jarige
Hoi,
Zelf ben ik 17 jaar, en persoonlijk denk ik dat ze in een depressie zit. Zoals ik het lees heeft ze nergens echt zin in (behalve de dingen die moeten gebeuren), misschien is het goed om naar een therapeut te gaan. Ik heb een iets lichtere vorm meegemaakt een half jaar geleden, toen ik ben gaan praten hielp het.
Het kan ook zijn dat ze ergens mee zit, denk bijvoorbeeld aan dat ze bedreigd wordt, er iets met een jongen is of misschien is ze zelfs aangerand. Je weet het niet en je kunt het niet ruiken. Ga met haar praten, probeer het rustig en aardig te doen. Psychologisch trucje: Mocht ze iets loslaten, blijf haar dan in de ogen kijken. Op deze manier gaan mensen zich ongemakkelijk voelen en willen ze de stilte zo snel mogelijk verbreken. Dan gaan ze waarschijnlijk meer vertellen.
Ook kan het helpen voor haar om haar problemen onder ogen te zien. Vertel haar bijvoorbeeld dat het hele belangrijke jaren zijn voor je toekomst, bla bla...
Ik hoop dat het snel opgelost wordt,
Groet!
De tip van AnneJ
ga naast haar staan. Vraag haar hoe zij graag zou willen dat het ging, en waar jij bij kan helpen en wat ze zelf wil en kan.
Onze dochter (net 16) heeft vorig jaar examen Mavo gedaan en is nu overgestapt naar de Havo. Dat is een best zware overstap, dus hebben we samen afgesproken dat ze tot aan de eerste toetsweek (volgende week) het zelf gaat doen, kijken hoe dat gaat. Zijn de cijfers niet goed genoeg, dan gaan we huiswerkbegeleiding inschakelen. Ze wil zelf graag die Havo doen, dus ze is redelijk gemotiveerd. Maar het valt haar zwaar, dus ik verwacht geen denderende resultaten. Maar we zijn dus bewust niet direct met huiswerkbegeleiding begonnen, of met dreigementen, maar hebben haar gevraagd hoe zij het wil. Door te vragen in plaats van te dreigen, of te straffen, zorg je er ook voor dat je samen in een andere modus komt. Dan werk je samen in plaats van tegen. Ik hoop dat jij die omschakeling kunt maken, want nu zorg je zelf mede voor een verwijdering. Pubers zetten zich af, en jij geeft haar nu van alles om zich tegen af te zetten.
Niet dat hier alles vlekkeloos verloopt hoor, met onze puber. Verre van. Maar zolang ik uit die vechtstand blijf (die natuurlijk vooral voortkomt uit bezorgdheid, maar dat ziet een puber niet) gaat het redelijk tot goed.
En, moeilijke/zware gesprekken niet voeren op het moment dat jij boos of teleurgesteld bent. Kom er later op terug, als je wat gekalmeerd bent. Werkt veel beter.
17jarige rebelse zoon
pffff eerste en vooral blij te lezene dat wij niet de enige ouders zijn met een 17jarig probleem, alhoewel blij?
Mijn zoon wil alles, maar doet niks(goed), zit van de ene job in de andere omdat hij te laks is om uit zijn bed te komen, of hij heeft het gewoon gehad op die job, de stages op school worden geskipt, als we dan een straf uitspreken in de vorm van "Je blijft thuis"(als dit al een straf is) dan vertrekt hij gewoon naar waar hij zin in heeft! Hij wil niet praten, denkt dat hij alles beter weet en kan, maar het loopt telkens verkeerd af, draagt niks verantwoordelijkheid, gaat mee met mensen die niet deugen, die een voorlopig rijbewijs hebben, ik mag er niet aandenken als er iets gebeurd dan zijn we als ouder bankroet! hij wil niet praten, enkel met die mensen die hem mee het slechte pad op helpen! we hebben nog enkele kinderen en die lijden onder het feit dat de oudste het huishouden op zijn kop zet! hij liegt dat hij het zelf gelooft, komt niet meer samen eten met ons, praat en draait iedereen rond zijn vinger met leugens en zelfbeklag, en heeft niks om wat er echt toe doet in het leven, school, werk, toekomst,arbeid, geld vind hij dus belangrijk, maar begrijpt precies nog niet goed dat de centen niet aan een boom groeien! Mijn vrouw en ik weten ons zelf geen raad meer hij skipt de school regelmatig en vind dan een excuus uit, staat momenteel met 2X nablijven door niet naar school te gaan, maar hij gaat ook niet naar die afspraak om na te blijven! hij isdus ook al enkele malen weggelopen, dat we hebm 2 dagen niet zagen, en we hebben hem ook voor de minste ruzie enkele weken bij oma laten logeren, maar niks helpt! Wij zijn teneinde raad en hij maakt ons huishouden, en relatie tot een hel, we hebben nu al een tijdje gezegd dat we alles aan hem zullen overlaten, de was enz... maar na enkele dagen speelt hij dan de happy guy enkele lieve woordjes waarvan we denken dat het weer in orde komt, en dan na enkele dagen is het weer vanouds! we hebben al boos gereageerd, al proberen te praten , geholpen , alle tricks hebben we al uit onze goed getoverd, maar niks helpt! dus mensen alle tips wat het ook is, laat maar komen! aan alle andere mensen me tdit probleem, veel succes ik voel met jullie mee
