Dochter van 13 vind het lastig om bij mij te zijn.
Goedemiddag, ik zit met een dilemma. Als eerst zal ik mijzelf introduceren, ik ben een 35 jarige mam, inmiddels ruim 7 jaar uit elkaar met mijn ex vriendin. Ik heb een verslavingsverleden maar ik ben inmiddels ruim 4 jaar clean en ben zon 6,5 jaar terug naar een afkickkliniek geweest. Daarnaast heb ik af en aan last gehad van mentale problemen maar dat gaat de laatste tijd erg goed. Ik ben kalm, rustig en heb ondertussen vrij veel ervaring in hoe ik rustig en respectvol een gesprek kan voeren.
Mijn dochter van 13, bijna 14 heeft de laatste tijd veel moeite om bij mij te komen, ze geeft aan dat ze stress heeft van school en dat ze bij mij niks te doen heeft. Ik probeer van alles met haar ( en mijn 8 jarige zoon) te ondernemen maar ze wil niks, en nou komt erbij dat ze niet meer bij mij wil zijn. Ze geeft aan dat ze last heeft van het verleden waarbij ik eerder nog wel eens explosief kon reageren, en dat de angst er nog is dat ik boos wordt. Ik kan van mezelf zeggen dat ik mijn explosieve uitingen wel achter mij heb gelaten, maar ik stel duidelijke grenzen aan wat wel en niet kan. Dit ervaart zij dan als boosheid, terwijl ik dit niet zo bedoel. In de eerste plaats vind ik het voor haar heel erg dat ze dit alsnog zo ervaart, en het maakt mij ook onzeker als vader zijnde. Ik weet ondertussen niet goed meer waar ik wel of geen goed aan doe. Ik probeer met haar het gesprek aan te gaan maar dit wil ze niet, of ze zegt dat er niks aan de hand is. Inmiddels heeft ze weer gesprekken gepland met de praktijkondersteuner van de huisarts, wat ook iets goeds is. Ik wil er echt voor haar zijn maar ik weet niet meer zo goed wat ik nu moet doen. Moet ik het accepteren en haar vaker bij haar moeder laten? Of moet ik zorgen dat ons contact in stand blijft met het risico dat ze eigenlijk niet hier wil zijn. Ik wil het beste voor haar en hierin ook mijzelf niet vergeten.
Groet, een 35 jarige vader.
Waarom blijf je erbij dat de ex van to een goed woordje moet doen?? Jij noemt het de boel opblazen, ik vind dat je bagataliseerd wat verslaving met familie doet en mischien is het gevecht niet dagelijks voor iedereen maar het blijft een gevecht , want anders was je niet verslaafd geraakt en er zitten zeker verschillen in soorten verslaving maar 4 jaar clean is geen 20 of 30 jaar . To het is natuurlijk aan jezelf maar de meeste adviezen zeggen hetzelfde , geef je dochter haar ruimte, de pubertijd is al moeilijk genoeg. Ik schrijf niemand af , dat lees jij, ik neem verslaving serieus
Jimmy1988 schreef op 08-06-2024 om 17:03:
[..]
Ik denk dat ik prima weet hoe verslaving werkt, en mensen kunnen zeker veranderen. Ik bezoek wekelijks de NA meetings en werk dagelijks aan mijn herstel. Hier wil ik het verder bij laten en vind dit niet echt een passende reactie.
Heb jij je ook ingelezen over KOPP/KOV kinderen?
Gebruikersnaaminvullen schreef op 08-06-2024 om 20:31:
[..]
Heb jij je ook ingelezen over KOPP/KOV kinderen?
Hele goede tip!
Deze meid is 10 jaar lang opgegroeid met een verslaafde explosieve ouder, dit is niet op te lossen met laat je ex een goed woordje doen... dat is echt compleet voorbijgaan aan het terechte angst dat dit meisje aangeeft te voelen
Anoniemvoornu schreef op 08-06-2024 om 20:37:
Deze meid is 10 jaar lang opgegroeid met een verslaafde explosieve ouder, dit is niet op te lossen met laat je ex een goed woordje doen... dat is echt compleet voorbijgaan aan het terechte angst dat dit meisje aangeeft te voelen
Ik zou als ex proberen "neutraal" te blijven, een verslaving is en blijft er altijd, evenals psychische aandoeningen. Kind heeft de meeste jaren een verslaafde ouder gehad, dat wordt niet opeens anders omdat de ouder afgekickt is.
En iets doen samen met haar 8-jarige broertje? Voor haar gevoel is dat leeftijdsverschil even groot als het leeftijdsverschil tussen jou en haar. (Dus stel je voor dat je een dag je aan moet passen aan haar en haar vriendinnen, ofwel veel gegiechel en gedoe) maar als het de tijd krijgt kan dat best goedkomen (als ze allebei volwassen zijn 
)
Mijn vader was niet vaak kwaad op mij maar wist altijd een bedrukte sfeer te scheppen, om dan ineens af en toe lief te doen. Die afstand die hij meestal schiep door het chagrijnige bazige kritische gedrag kon niet plotseling overbrugd worden door ineens liefdevol doen. Je had 50x lief doen nodig om 1x vervelend doen op te heffen, als dat ooit lukte.
Toen ik ineens een slag in mijn gezicht kreeg (door tegenslag op zijn werk en tegenvallende kinderen) was de relatie voorgoed over. Ik was beleefd en ontwijkend en grapjes en onderonsjes waren er niet meer.
Of hij oorzaak-gevolg in de relatie ooit begrepen heeft; ik denk het niet. Maar dat was niet relevant.
Mijn antwoord is dus: geef het op. Wil je oprecht graag van haar horen, zeg dan dat je haar zo dolgraag ziet en toon belangstelling. En verwacht niets terug. Doe het uitsluitend voor jezelf en probeer haar niet meer op te voeden.
Goedemorgen, nou het is nooit fysiek geweest gelukkig, dat zou ik ook echt niet over mijn hart verkrijgen. Maar ik heb gisteren een heel mooi gesprek gehad met haar en aangegeven dat zij mag invullen hoe zij het contact verder ziet. Bedankt voor de tips.
Jimmy, wat een moedige beslissing.
Mijn ex heeft hetzelfde gedaan toen hij zag dat zoon bij hem niet meer gelukkig was. Hier geen verslavingsachtergrond maar de afstand en gewone ontwikkeling van zoon die de oorzaak waren.
En nu gaat zoon idd niet meer om en om naar zijn vader, maar is ook weinig bij mij. Maar de band tussen vader en zoon is wel heel goed. Ze appen vrijwel dagelijks. Op belangrijke momenten is zoon gewoon daar zoals hij ook op dat soort momenten bij mij is. Gaat wel met het gezin van vader mee op vakantie. Vakantie met mij heeft hij ingewisseld voor vakantie met zijn vriendin.
Het zou best wel eens heel goed kunnen uitpakken nu je je dochter in liefde de ruimte geeft het gebeurde te verwerken en zelf de regie te hebben. Hebben jullie ook gesproken over hoe zij het contact nu wel zou willen? Frequentie en methode, want dat was bij ons wel de eis, geen contact was geen optie want dat weer opgang brengen is een enorme drempel.
Goed gedaan Jimmy. Je hebt haar belangen voor die van jezelf gezet en haar de regie gegeven. Dat vergt moed. Hopelijk gaat ze dit waarderen en zie je dat terug in jullie contact, in welke vorm dan ook.
Bedankt voor de fijne reacties. Zeker, ik heb haar nu de ruimte gegeven om zelf te bepalen hoe zij het contact wil, en ik moet zeggen dit geeft behalve haar, ook mij wat meer rust, de druk is eraf. Ze gaat wel mee op vakantie deze zomer, waar ze ook zin in heeft, en verder laat ik de invulling van de tijd bij haar.
