dochter ruim 16 wil nu bij vader wonen

kies eens duidelijk voor je dochter

Verschrikkelijk om dit te lezen. Na drie maanden al samenwonen? Geen enkele logistieke reden is daar goed genoeg voor als je al kinderen hebt wat mij betreft.

Als ze trouwens naar haar vader gaat, laat dat dan op een goede manier gaat, natuurlijk gaan haar spullen, kleding etc. dan met haar mee.

haar spullen

zijn van haar en als ze naar haar vader zou verhuizen gaan die mee. Ik vind je dochter wel een punt hebben, en haar vader heeft natuurlijk net zoveel recht op zijn dochter als jij.

Ga eensmet zijn drieen om tafel zitten. Dochter, jij en haar vader zonder partners en bespreek de mogelijkheden.

Net als four zeg ik kies voor je dochter.

Mijn nieuwe partner zegt

Eh. Het is toch niet zijn kind? Niet eens jullie kind, hoezo gaat hij daar dan over?
Sanne

Eens met de rest

Laat je dochter naar haar vader gaan of ga apart wonen van je vriend. Kies voor je kind. Zo zielig dit. Je kind heeft maar één moeder, die heeft ze heel hard nodig. Jij bent een volwassen vrouw, eventueel kun jij zonder vriend ook functioneren.
En ik hoop dat de redenen dat je vriend zo enorm snel bij jullie kwam wonen niet financieel is en dat hij die spullen (fiets enzo) betaald heeft waardoor hij in de positie is om te dreigen. Wat een eikel zeg, is hij zelf geen kind geweest? Snapt hij dan niet watvoor schade hij aanricht door zo stom te dreigen en jullie in deze positie te plaatsen? Kun je echt van iemand houden die je kind zo dupeert?

Er zijn drie mogelijkheden

1. Dochter gaat bij vader wonen. Natuurlijk neemt ze dan al haar spullen mee. Tot de gordijnen aan toe als ze dat zou willen. Iets anders is onbespreekbaar. Daar heb je geen wetsartikel voor nodig. Wel denk ik dat het niet meer goed komt tussen jou en je dochter. Ze zal zich Afgedankt voelen.

2. Je verhuist zelf met je kinderen. Op die manier bouwen jullie weer een goede band op.

3. Je vriend verhuist zelf naar een andere woning. Om op die manier jou een kans te geven om weer een goede band op te bouwen met je dochter.

Bij nummer 2 en 3 gaan jullie latten.

Misschien heeft je vriend het ooit wel geprobeerd maar het feit dat hij niet wil dat zij haar spullen mee neemt is tekenend. Hij klinkt nu als iemand die helemaal niets om je dochter geeft. En waarschijnlijk blij is als ze opgehoepeld is. Ik hoop dat je vriend je nu de tijd gunt om weer een aband met je dochter op te bouwen. Nummer 3 zou daarom mijn voorkeur hebben.

Je raakt haar kwijt

als je zo door gaat lijkt me duidelijk en vanuit dochter bekeken ook heel logisch. Haar puders gaan uit elkaar jij schuift een vreemde man achter de deur en die bepalt voortaan hoe dingen gaan? Bijzonder..... Dan is ze beter F bij haar vader verwacht ik en dan heeft ze gewoon recht op haar eigen spullen...

Wat vind je Zelf nu zo vreemd aan het gedrag van dochter??

Mijk

Niet zo hard voor de vriend,

Lightning en vriend wonen al bijna 10 jaar samen, dan is latten toch geen oplossing.
Ik vind zijn reactie, een reactie uit bezorgdheid. Hij wilt niet dat het contact tussen moeder en kind verbreekt en probeert het met consequenties, in hoop dat ze terug draait. De ouders zijn gescheiden, vriend heeft mogelijk niet zoveel vertrouwen in de vader en wilt de dochter alleen maar beschermen.

Verder zijn de woorden van dochter niet leuk, maar ouders gaan wel een puberfase door. In elk huis met pubers zijn wel eens spanningen en uitproberen., en tegen elkaar opzetten. Alleen dit meisje heeft een alternatief achter de hand; vader.

Praat met haar waarom ze denkt dat het gras bij een ander groener is. Jo Frost roept dan vaak dat moeder en dochter meer quality-time nodig hebben-.

Andere reactie

Je woont al sinds 2009 met je nieuwe vriend samen. Dat is toch al een hele tijd.
Het boterde al sinds het begin niet en nu lijkt het te escaleren.

Nou, nou, de anderen schieten je partner nogal af! En dat terwijl je aanhaalt dat hij echt zijn best gedaan heeft. Hij wil haar spullen misschien daar houden omdat hij haar bij jullie wil houden?

Maar ze heeft haar pijlen niet alleen op hem gericht maar ook op jou. Ze lijkt dus volop te puberen. Tja, de weg naar volwassenheid is dikwijls moeilijk. Hoe wil je dochter dat jullie naar haar luisteren als zij geen respect heeft voor jullie? Want die scheldwoorden zijn nu niet bepaald vleiend...
Zijn haar problemen echt opgelost als ze bij haar vader gaat wonen? Mij lijkt het dat jullie de problemen willen ontlopen maar op deze manier ze niet gaan oplossen.

Probeer meer naar haar te luisteren. Waarom probeert ze alles om weg te gaan? Waarom verpest ze vakanties? Waarom haat ze je partner?

Misschien kan je beginnen met haar wat los te laten en met haar vader een regeling te treffen dat ze meer bij hem kan zijn?

wat ik niet snap

Is dat je tussen twee vuren zit? Wat een onzin, het is jouw dochter en je kunt hoogstens tussen dochter en je ex inzitten maar daar heeft je huidige partner niets mee te maken. Als hij denkt dat hij de baas is over háár spullen dan zou ik hem er uit zetten, ook al heeft hij voor een deel voor die spullen betaalt. Het zal goedkoper worden nu voor hem dus hij moet zijn mond houden.

Gevaarlijke partner?

Ik lees weer iets heel anders.

Ik citeer:"maar sta dan weer tussen 2 vuren want mijn nieuwe partner zegt al haar spullen kleding fiets etc blijven hier....waar kan ik haar rechten vinden....
En kan ik haar nu op deze leeftijd laten kiezen? Ik wil haar geluk niet in de weg staan ....."

Je hebt het over een nieuwe partner, terwijl je al bijna negen jaar met die man samen woont.
Je zoekt naar recht voor je dochter om haar te verdedigen tegen jouw partner.

Wat is er met die partner aan de hand?
Slaat hij? Dreigt hij? Ben je bang voor hem?

Je dochter mag zelf kiezen om bij haar vader te gaan wonen. Haar vader moet dat ook willen natuurlijk. Het is niet slim om dat van de ene op de andere dag te doen. Het zal wennen zijn.
Als je dochter bij vader gaat wonen, dan moeten jullie (je partner en jij) wel alimentatie gaan betalen, althans je dochter bijstaan in haar kosten. Vader hoeft dat niet alleen te betalen.

Haar spullen en kleding achterhouden, gaat natuurlijk nergens over. Het is overduidelijk dat dat treiterij is.

Als jij je dochter niet kan verdedigen tegen deze vent, dan moet je als de sodemieterij hulp gaan halen bij de kinderbescherming.

Eens met Miriam

Ik kreeg hier ook het idee dat jij bang bent voor je partner. En waarom noem je hem nog steeds je nieuwe partner?

Niet met ruzie

Het kan best een goed idee zijn om je dochter naar vader te laten gaan, maar niet met ruzie en ik zou het ook niet doen omdat ze niet me je 'nieuwe' vriend op kan schieten. Het kan best zijn dat hij zijn best heeft gedaan, maar zij had een scheiding van haar ouders achter de rug en zij heeft niet gevraagd om een nieuwe man in huis-die-goed-zijn-best-doet. Op deze manier zou ik haar niet laten gaan, want je hebt geen enkel probleem opgelost, alleen je dochter geloost, alsof je daarmee alle problemen kwijt bent. Zoiets als het zwarte schaap de woestijn in sturen. Bovendien heb je je dochter niet de kans gegeven om over haar puberproblemen heen te groeien en zaken anders te bekijken. Je hebt haar zelf niet kunnen leren dat het schelden op jou (bijvoorbeeld) echt niet kan en dat ze daarmee op moet houden.

Ze gaat naar haar vader, zal zich buitengezet voelen (wat ze ook is), zal haar verdere leven blijven schelden op haar moeder (en nieuwe vriend), ze zal niet op een gezonde manier volwassen worden en de kans dat er na haar puberteit nog een goede band met je dochter is lijkt mij bijzonder klein.

Wat kun je wel doen? Pak de problemen aan.
Pak je dochter aan en maak duidelijk dat bepaald gedrag onacceptabel is. Als ze wegloopt kan dat, maar blijf volhouden: uitschelden is onacceptabel.
Je bent vrij snel na de scheiding met een nieuwe vriend gaan samenwonen. Het lijkt alsof je jezelf niet de kans gegeven hebt om zelf gescheiden ouder te zijn, dus zelfstandig voor je kinderen te zorgen. Ik denk dat je dat nu nog moet inhalen. Dat wil niet zeggen dat je persé je vriend eruit moet zetten, maar wel zorgen dat er meer tijd is voor jou en je dohter samen.
Beslis eens wie nu de beslissingen over je dochter neemt. Je lijkt nu te luisteren naar je vriend, die grote stellingen betrekt en eisen stelt. Maak hem duidelijk dat het even niet om hem gaat, zijn ego is niet in het geding, als hij vindt dat hij het allemaal betaalt heeft, vraag hem dan hoeveel dat was en betaal hem terug (koop je dochter terug).
Praat eens met vader, ik hoop/neem aan dat hij al die tijd wel regelmatig kontakt heeft gehad met zijn kinderen. Hoe sta jij tegenover vader? Wat voor relatie hem je met hem opgebouwd na de scheiding? Hoe staat hij eventueel tegenover de verhuizing van je dochter? Ik zou zeker met hem bespreken dat jij in het verleden wellicht achteraf gezien verkeerde beslissingen hebt genomen, die niet terug te draaien zijn, maar dat je nu alsnog je best wil doen om te zorgen dat het kontakt met je dochter goed komt, juist omdat zij door deze fase heen moet en pas op latere leeftijd alsnog een oordeel mag vormen over wat je hebt gedaan en hoe zij het heeft ervaren. Maar je moet daarvoor wel de kans krijgen om goed kontakt met je dochter te houden. Bedenk daar zelf iets voor, hoe zou je dat zelf willen doen. En praat erover met vader. Als de relatie met hem ondertussen verzuurd is zou je dat eerst moeten oplossen, alhoewel vader op zijn klompen aan zal voelen dat het niet echt oprecht is.

Kortom: neem je eigen situatie nog eens scherp onder de loep en stel opnieuw je prioriteiten eens vast. Als het goed is heb je die vriend nog jaren, terwijl je dochter dadelijk het huis uit kan gaan en voorgoed weg kan blijven.

Tsjor
Mocht het al

het botert al een jaar of acht, negen niet...

...vanaf het begin, schrijf je.

Jullie hebben destijds kennelijk niet overwogen apart te wonen en een samengesteld gezin rustig op te bouwen. Drie maanden is wel heel snel. Ik ben bang dat je oogst wat vele jaren geleden gezaaid is.

Mettertijd is het niet beter geworden, integendeel, en nu wil je dochter weg. Kies voor een gesprek met haar en je ex, zonder andere partners. Laat je dochter in rust gaan. Met al haar Eigen spulletjes.
Loyaliteit zal veelal bij de eigen ouders liggen (die misschien door op afstand te zijn wat geidealiseerd worden) , niet bij een nieuwe partner, ook al doet deze zijn best. Het is niet anders. Sterkte!