Dochter is steeds jaloers op haar zussen, neef,... Op iedereen

Hallo,
Wij zijn op zoek naar opvoedkundige tips/raad/ervaringen.
Onze situatie; mijn man heeft 3 kinderen waarvan twee uit een vorige relatie. En één van ons samen.  De oudste 2 kinderen zijn 10 en 12. De jongste is net nog geen 2j. De situaties vinden vooral plaats tussen de 2 oudste zussen. Nu ook al meer en meer met de kleinste. ( De dochter van 10j ten opzichte van de zus van 2j́) ook nu ten opzichte van een neefje... 
De oudste 2 kinderen hebben een week - weekregeling.  In het gezin bij de mama zijn ze in totaal met 4kinderen. (De 2 oudste en 2 stierzussen). Daar draait alles vooral rond de dochter van 10j. In de zin dat ze daar heel veel mag. En de schuld op de rest komt. Ook materieel krijgt ze meer dan de zus van 12 en de stiefzussen. Bv een verjaardagsfeestje, eens een kindje uitnodigingen, veel meer kleding,.. en der andere mogen die dan niet. Daar gaat de stiefzus van 15j om 8u30 slapen samen met de andere zussen van 12, 12 en 10j. 
Nu onze situatie en regels zijn anders dan daar. Hier is iedereen gelijk en delen we alles. Bv de doos cornflakes. Niet elke z'n eigen doos. Niet elk z'n pak koeken,..  
De situaties vinden vooral hier plaats aangezien daar vooral de dochter van 10j telt.
Wij hebben ook geen inspraak op de regels van daar 
Voorbeelden; ik vraag aan de oudste dochters willen jullie de vaat ledigen en vullen. De dochter van 10j begint meteen al te klagen maar waarom?! Dan zeg ik het is nu jullie beurt ik kan niet alles alleen doen. Dan komt ze even later terug en zegt ze maar (naam van de oudste) heeft 1 pot minder moeten uithalen dan ik? 

Voorbeeld 2: smorgens is de regel in het weekend: opstaand ontbijten en kleren aandoen en dan mogen ze een film kijken. Als ik beneden kom dan zeg ik: het is al 9u, je bent al 2u wakker en hebt nog niet geheten of je kleren aan gedaan. Je weet dat toch. Dan zegt de dochter van 10j; maar (de dochter van bijna 2j) heeft ook nog niet geheten of haar kleren aan. Dan zeg ik nee maar dat ik omdat ze het nog niet beseft en niet alleen kan.
(Ik probeer erop te letten op ook het te zeggen als ze iets goeds doe.. maar dat heeft niet veel effect.)

Situatie 3;  dochter van 10j komt naar me en zegt: waar is...(naam van dochter van 12). Ik zeg: naar het toilet. Ze zegt: amai zo lang ze zit waarschijnlijk weer op haar gsm. Terwijl ik weet dat het voor de grote boodschap is. Ik zeg het haar dan ook. Ze dochter van 10j zegt; Jaja tzal wel. Omdat ze gestraft is omdat ze niet meer op haar gsm mag omwille van onbeleefdheid.

Situatie 4; ik zeg tegen de oudste: amai dat is proper gedaan. De dochter van 10j zegt Jah en ik doe nooit iets proper ofzo? Terwijl ze een taakjes ervoor een compliment gekregen heeft.

Situatie 5; en de meest voorkomende, lastige en dramatische situatie;
Dochter van 10 gaat half uur eerder slapen dan die van 12. Ze is ook 2j jonger en heeft haar slaap nodig. Anders wordt dit nog erger. Altijd naar waarom (naam van dochter van 12j) moet ook nog niet gaan slapen het is niet eerlijk. Met stampende voeten en Boze drama gaat ze nr boven. Wij negeren dit dan. Behalve als het te luid is want ze mag de kleinste niet wakker maken. 

De dochter van 10j speelt altijd de baas over de zus van 2j maar ook over de zus van 12j. Als ze samen spelen beslist zij alles. En moet de rest onderdanig zijn. Ik zeg dan dat ze moeten samen spelen. Dan brengt de oudste een idee in en dan word het ruzie.

De oudste dochter voelt haar slecht in haar vel. Als de dochter van 10j op kamp is proberen we extra tijd aan haar te spenderen. Want door het gedrag van de dochter van 10 j leid heel het gezin eronder. Altijd ruzie en discussies, die vergelijkingen ook met mezelf of mijn man. Soms sturen we ze nr haar kamer. Om de rust hier in ons gezin want te bewaren. Op den duur is iedereen hierdoor overstuur en lijden de andere kinderen en mijn man eronder( hij is er snachts erg mee bezig, wat hij kan doen)

Er is hier niemand bij ons voorgetrokken. De dochter van 2j laat haar niet doen als de andere van 10j iets ofneemt. Omdat ze jaloers is als ik zeg dat de jongste van 2j mooi met haar pop speelt. Over de dochter van 12j kan ik niks zeggen. Ze ondergaat het en lijd eronder. Als ik iets vraag doet ze het meteen zonder zagen klagen of altijd die waarom. Ze klaagt niet als de dochter van 10j iets krijgt. In tegenstelling. Als zij iets krijgt dan zegt ze wel 10x danku tot ik zeg dat het goed is. Soms weent ze erbij op blijdschap. Vervolgens heeft ze er hierdoor heel veel zorg voor.

Wat denken jullie? Zou een psycholoog bij onze situatie helpen? Hebben jullie tips? 

Alvast bedankt voor het lezen voor dit super lang bericht.