Dochter hangt extreem aan haar vriendje, of is dat normaal?
Hoi mede ouders, Wil graag eens jullie visie hierop horen.... Onze dochter van bijna 16 heeft sinds een half jaar stevige 'verkering' met haar vriendje van 17. De relatie lijkt erg serieus en heel intens. Schattig en heel gezellig, maar soms begin ik te twijfelen of het wel helemaal normaal/gezond is... Zij zien elkaar dagelijks op school en ook veel thuis, logeren bij elkaar (1x per maand ongeveer) en bellen ook nog eens veel. Nu is hij een weekje op vakantie en zij mist hem zo extreem. Ze is helemaal somber en ziet de relatie eigenlijk niet meer zitten, omdat ze het idee heeft dat ze 'te weinig tijd voor elkaar hebben 'en ze hem veel te ang moet gaan missen in de zomer, dankzij vakanties van beide gezinnen. Hij gaat voor het eerst ook een weekje met zijn vriendenclub op vakantie, maar dat zint dochter niet, want dan zien ze elkaar ongeveer de hele zomer niet. "Dan kunnen we er net zo goed mee stoppen", vindt ze. Zij vindt dat hij maar moet kiezen tussen haar en zijn vrienden in de zomer, want ze kan hem zo lang niet meer missen zegt ze. Ik vind het persoonlijk niet gezond: gun die jongen zijn eigen leven (en leidt zelf ook je eigen leven!), want ze zijn nog zo jong allebei. Is dit heftige gemis normaal in de beginperiode van zo'n verkering? (het is mijn dochters eerste vriendje) en kan dat minder worden? Moet ik eraan werken haar andere keuzes te laten maken? minder afhankelijk van hem opstellen en eigen dingen blijven doen? Of haar de verkering dan maar laten uitmaken? (jammer, want het is echt een schat van een jongen, die een druk leventje heeft, maar ook erg zijn best voor haar doet en zichtbaar dol op onze dochter is) Of gaat dat misschien vanzelf weer straks en moet ik me er gewoon helemaal niet mee bemoeien? Het gaat me echt aan het hart: haar zo somber te zien en in mijn ogen niet goed met de situatie om kunnen gaan...
nog even een toevoeging
Ze spreekt ook wel met vriendinnen af, heeft een sportclubje en doet haar school serieus, maar zelfs tijdens afspraakjes met vriendinnen wil ze met hem bellen en mist hem...
Vind het niet heel bijzonder.
Ik vind dit eigenlijk wel normaal als ze nog niet zo lang verkering hebben. Hier ging het met dochter ook wel zo met haar vriendje. Zij was toen ook 16. Het eerste half jaar waren ze niet bij elkaar weg te slaan en logeren was ook echt wel vaker dan eenmaal per maand. In de meivakantie was het toen echt drama omdat ze elkaar toen een week niet zagen. In de zomervakantie speelde dat niet. Dochter was thuis toen wij 1 week weg waren en daarna ging ze een week met ons mee samen met vriend. Van een hele zomervakantie elkaar missen kan ik me heel goed voorstellen dat ze dat lastig vindt. Maar als het eenmaal zover is, is het ook zo weer voorbij. Kunnen ze elkaar helemaal niet zien? Of is het nog een mogelijkheid dat ze 1 weekje allebei met jullie of met zijn ouders meegaan?
Prima dat ze ook nog met vriendinnen afspreekt etc. Dat is wel belangrijk. En dat missen tijdens afspraakjes met vriendinnen zal op den duur ook echt wel minder worden.
Tango
Bedankt voor je reactie Tango. Goed om te horen dat het niet helemaal abnormaal is in deze fase. In de zomervakantie lukt het niet: gescheiden ouders die nog eisen dat hun zoon 2x mee gaat op hun vakanties (totaal 4 weken weg dus) en heeft ook nog met vrienden een vakantie van 10 dagen gepland. Tja, dan blijft er weinig tijd over voor onze dochter. Dat is inderdaad wel sneu, ik snap haar gevoel ook wel, maar het is niet zijn schuld. Ze neemt hem nu kwalijk dat hij, voor haar gevoel, vakantie met vrienden laat voorgaan, terwijl hij altijd erg best doet om ook tijd met haar door te brengen. Ik ben van mening dat ze hem die ruimte moet geven om dat ook eens mee te maken en dat ze zelf tzt ook eens zoiets moet doen met vriendinnen. Hoort er ook bij en het lijkt me op deze leeftijd gezond voor de relatie om elkaar wat ruimte te geven. Zonde om te missen doordat de verkering zo jong zo serieus is.... Moeilijk om haar huidige gevoel in evenwicht te brengen met het verstand.
Nog meer ervaringen hier?
Verkering laten uitmaken?
Je dochter is 16, denk je echt dat je nog iets te zeggen hebt over of ze verkering heeft?
Hier ook
Dochter hier is bijna 18 en twee jaar geleden was het precies zoals bij jouw dochter. Hoewel ik dat toen ook niet echt normaal vond. Het is inderdaad wel fijn dat ze nog andere dingen en mensen heeft om haar tijd aan te besteden. Dat werd toen bij mijn dochter ook steeds minder. Ze hing compleet aan die jongen, die veel meer een eigen leven naast haar had, wat zij dus steeds minder had. Ze hing aan hem uit onzekerheid, maar juist daardoor werd ze, omdat hij wel af en toe andere dingen deed, nog onzekerder. Heel naar om te zien.
Dat is nu wel voorbij. Maar het valt me wel op dat ze ontzettend veel contact hebben, en dat zie ik bij andere jonge stellen ook. De hele dag door, eigenlijk wel. Of ze zijn bij elkaar, of ze appen elkaar, of ze bellen elkaar. En doen ze dat geen van allen, dan is daar ook een reden voor, bijvoorbeeld 'hij is nu aan het sporten', 'hij is nu werken tot 8 uur' en (om 8.10 hup daar gaan ze weer met bellen en appen).
Maar
Maar het verschil tussen 'geef elkaar eens wat ruimte' en elkaar de complete zomervakantie niet zien vind ik dan wel weer erg groot. Ik snap best dat je dochter daar moeite mee heeft. Je schrijft dat hij 'zijn best doet' om tijd met haar door te brengen maar dat klinkt niet alsof hij dat zelf ook erg graag wil. En dan zes weken lang, tja dat is wel echt heel lang dan voor je dochter.
Yanea en Lou
Yanea, ik geloof dat je me niet goed begrijpt. Dochter zegt ZELF verkering te willen uitmaken omdat ze denkt dat het geen zin meer heeft zo, omdat hij naar haar idee 'onvoldoende tijd' voor haar heeft/maakt. Ik vroeg me af of ik haar mijn mening hierover moet geven, nl. dat het me onterecht lijkt om het om die reden uit te maken.... (als goede raad alleen, want ik ga daar natuurlijk uiteindelijk niet over! Zeker niet op haar 16de....) of dat ik haar moet laten gaan, zodat ze er straks zelf achter komt dat ze de verkeerde beslissing (nl op verkeerde gronden) heeft genomen...
Lou, dank je wel voor je reactie. Jouw en (Tango's reactie ook) helpt me een beetje relativeren, want ik begon oprecht aan de psychische toestand van mijn dochter te twijfelen hierdoor. Ze is zo verliefd op hem, dat ik bang was dat het niet normaal meer is. Het schijnt er toch een beetje bij te horen dus. Ik probeer wel te adviseren om vooral haar vriendinnen te houden en ook zonder hem dingen te doen, want ze groeien wel steeds dichter naar elkaar toe en het is natuurlijk allemaal zo kwetsbaar op deze leeftijd. Fijn. zo'n forum!
Lou, hij heeft het helaas niet zelf in de hand
Probleem is dat de ouders hem claimen en hij verplicht is om mee te gaan, terwijl de afspraak/boeking met de vrienden ook al een tijd geleden geregeld is. Dat is voor hem moeilijk te wijzigen. Tja, de jongen heeft nog nooit een vakantie met vrienden mee mogen maken. Ik gun hem dat ook en vindt dat mijn dochter hem dat ook moet gunnen... het is zuur, maar ik zou ook niet willen dat hij haar belemmert om eens een vakantie met vriendinnen mee te maken. Ze zijn nog erg jong he?!
Vakantie is gewoon te kort
Vakantie is gewoon te kort voor een tiener die met 2 (gescheiden) ouders op vakantie moet.... voor vrienden/vriendinnetje is dan nog weinig tijd over. Ik vind het zelf wel sneu voor een jongen van 17, want hij zou het liefst wel een vakantie met de ouders skippen, maar dat verhinderen zij hem.... Ik zou het zelf zo niet aanpakken. Ik vind echter dat mijn dochter het hem niet nog moeilijker moet maken door ook nog een claim op hem te leggen.... Het blijft een lastige situatie voor kinderen (ook voor 'aanhang')
Oke
Dat had ik inderdaad verkeerd begrepen
