Dochter bekent dingen verzwegen te hebben
Mijn dochter van 17 heeft me net verteld dat ze al drie jaar online vrienden heeft. Ze heeft deze tieners (tussen de 15 en 20 jaar oud) ook al meerdere keren achter mijn rug om in het echt ontmoet. Ze gaf aan dat ze het eerder wel wilde vertellen maar niet telkens niet durfde uit angst dat ik het zou verbieden. Ik heb haar altijd gezegd dat ik nooit zomaar iets zou verbieden zonder overleg, en ze weet dat ook, ze beweert dat het een onzekerheid in haar hoofd was.
De eerste keren afspreken heeft ze redelijk verstandig gedaan, ze heeft eerst met één jongen afgesproken op een openbare plaats, en had twee van haar gewone schoolvriendinnen meegenomen om even kennis te maken aan het begin en om te checken of het okay was. Deze jongen had de rest van de online vriendengroep al in het echt ontmoet en daardoor durfde mijn dochter het aan om ook met de anderen af te spreken (ook op een openbare plek en ze had haar schoolvriendinnen verteld waar en wanneer ze dat zou doen)
Ze is een verstandige meid, en ik vertrouw haar oordeel en keuzes, maar ik weet nu toch niet goed hoe ik hier op moet reageren.
Ze vertelt het nu omdat ze vaker met hen wil gaan afspreken en dat niet steeds achter mijn rug om wil doen, en ik weet niet goed wat ik daarvan denk. Ik ben echt niet blij dat ze het achter mijn rug om gedaan heeft en erover gelogen heeft, maar ze smeekte me voor ze het vertelde of ik niet boos zou kunnen worden.
Ze is natuurlijk bijna volwassen, moet ik haar loslaten en vertrouwen dat ze zelf wel weet wat goed voor haar is, of juist niet?
Haar vader kan ik niet om advies vragen want we zijn niet bij elkaar en ze heeft me gevraagd het (nog) niet aan hem te vertellen.
Je zegt zelf
Ze heeft het verstandig aangepakt en je vertrouwt haar.
Uiteindelijk is dit wat je wil: je kind is volwassen en neemt haar eigen beslissingen. Er komt dus een dag dat ze dat doet zonder overleg met/advies vsn jou.
Kan het zo zijn dat ze het eerder doet dan jij verwacht?
Idd
Het kan ook zo zijn dat er niet alleen een onzekerheid/angst speelde om het je te vertellen maar ook een behoefte dit op eigen houtje te doen. (Al dan niet bewust he)
En blijkbaar is ze daar uitstekend toe in staat, zorgt voor veiligheid etc.
Relatie
Als je wilt dat ze dingen blijft delen, zou ik niet boos worden en juist aangeven dat je het fijn vind dat ze het alsnog verteld heeft. En dat je niet weet of je het goed gevonden had. Waarschijnlijk wel, want ze heeft het verstandig aangepakt. Je had het wél graag eerder geweten maar bent blij vooral dat ze het alsnog vertelt.
Dat zou mijn insteek zijn.
Afspreken
Misschien dat ze bij jullie kunnen komen, je kunt ze dan ontmoeten en vanaf jullie kunnen ze iets ondernemen.
Zo laat je dochter merken dat je het goed vind, maar je kunt ze ook even zelf zien.
Wil je dat wel?
Als ouder een oordeel gaan vormen over de vrienden van je 17-jarig kind?
Dat jongeren elkaar ontmoeten via internet is niet zo vreemd. Dat ze inmiddels zelf goed de risico's daarvan kennen ook niet. Je dochter heeft zich dat goed gerealiseerd en zelf (dus zonder interventies van volwassenen) daar voorzorgsmaatregelen voor genomen.
Ik zou aangeven, dat ik het er wel moeilijker mee had gehad toen ze 14 was, dus dat ik dan wel iets terughoudender en kritischer had gereageerd. Maar groot respect voor hoe ze het aanpakt, fijn dat ze een vriendenkring heeft, en ja, ik moet ook leren om met de tijd mee te gaan.
En daarna gewoon een gesprek over de vriendclub.
De kans dat ze bij je in de buurt wonen is vrij klein, dus om ze nu allemaal uit te nodigen bij jou thuis, hmmm. Dan moet dochter ook bij de ouders van al die vrienden langs gaan. Ik zou het niet doen. Gewoon je dochter vertrouwen en haar haar leven laten opbouwen. Ze kan het aan.
Tsjor
Waarom durfde ze niet
Ik herken er wel iets van. Ik durfde ook niet alles te zeggen, omdat ik dacht te weten wat mijn ouders zouden zeggen. Die angst was denk ik terecht, maar ik heb dat nooit getest en is het dus onzeker. Ik durfde de confrontatie niet aan te gaan. Mijn zus had dat wel gedaan, met uiteindelijk vervelende gevolgen. (Uit huis gestuurd)
Dus niet leuk wat ik zeg, maar hoe terecht is haar bezorgdheid over jullie reacties?
Los daarvan, het is gebeurd, waardeer haar eerlijkheid nú. Vraag haar of ze iets wil vertellen over de vrienden, gewoon uit interesse. En benadruk nogmaals dat ze met alles bij jullie kan en mag komen.
