dochter
Hoi , ik ben een alleenstaande mama die na de echtscheiding vorig jaar in een andere stad op een appartement ben gaan wonen met mijn dochter van 15 . Alles gaat best goed op gebruikelijke discussies na ,maar mijn dochter is natuurlijk van school moeten veranderen . Het was even wennen maar intussen draait ze er goed mee blijkbaar . Ze is best wel wat veranderd zoals qua kledingstijl , maar echt pubergedrag was er nooit . Sinds een tijdje heeft ze op school nu wel een goeie vriendin , die meid komt hier ook regelmatig langs . Ik mag haar wel maar echt goéd ken ik ze natuurlijk niet . Nu zag ik die vriendin vorige week toevallig in de stad met een sigaretje in haar hand , zij zag me niet . Nu heb ik niks tegen rokers (ik doe het zelf ook) maar dat mijn dochter haar beste vriendin een roker is , daar schrok ik toch even van . En vroeg ik me plots af of mijn dochter ook rookte . En vroeg ik me plots ook af of mijn indruk dat er sigaretten verdwenen waren uit mijn pakje enkele weken geleden dan toch juist was . Dilemma dus , moest ik er de meiden op aanspreken of niet ? Netjes of niet , ik besloot op een moment dat mijn dochter onder de douche stond snel even in haar kamer , schooltas en jas te kijken . Geen sigaretten gevonden , wel een aansteker . Vroeger heb ik het met mijn dochter wel eens over roken gehad maar dat interesseerde haar toen niet . Zover sta ik nu dus , ik weet dat de vriendin hier morgen weer langskomt , dus wat doe ik ? Begin ik weer over roken of zwijg ik gewoon ?? Ik ga geen drama beginnen wanneer zou blijken dat mijn dochter rookt , maar ik had het natuurlijk liever anders gezien . Ik zou het gewoon graag weten . Iemand suggesties ?
watertoren schreef op 03-02-2023 om 23:03:
[..]
Ik weet niet wat het is waarom mensen nog steeds gaan roken.
Sorry ik volg je niet, hoe is dat antwoord op mijn vraag?
Als er sigaretten van jou verdwijnen, is de kans substantieel dat ze rookt. Zo is mijn vader ook ooit begonnen.
Je hebt zeker wel recht van spreken. Je hoeft als ouder namelijk niet elke stomme keuze van je kind te verdedigen met 'doe/deed ik ook'. Ja, je hebt ongetwijfeld ook wel vaker je huiswerk niet gemaakt, gespijbeld en bent wel eens de klas uitgestuurd vanwege brutaal gedrag. Dat betekent niet dat je dat dan van je kind allemaal moet accepteren met een 'ach, deed ik zelf ook'.
Sterker nog, als mijn moeder dat zei, dan reageerde ik altijd met 'oh, dus alles wat jij deed was een goed idee, ik zal het onthouden, ga ik ook roken als ik dertien ben'.
Het beste is zelf ook stoppen. Maar als dat niet lukt; financier het niet en faciliteer het niet. Helemaal verbieden kun je het nooit, maar je kunt haar wel verbieden om in jouw huis te roken en er financieel consequenties aan te hangen. Ga ook niet van haar geld peuken voor haar kopen omdat zij nog te jong is, dat is ook faciliteren.
Roken is vaak een groepsding. In een vriendengroep rookt bijna nooit maar één iemand of één iemand niet. Vaak is het toch een groot deel tot iedereen of niemand.
waarom wil je met de meiden samen praten? Waarom niet alleen met je dochter?
duizel schreef op 04-02-2023 om 03:00:
waarom wil je met de meiden samen praten? Waarom niet alleen met je dochter?
Ik dacht precies hetzelfde. Je moet met je dochter praten.
Wat haar vriendin doet zijn jouw zaken niet.
Ik zou gewoon zeggen dat je haar vriendin zag roken en vragen of zij dat ook wel eens doet.
Geef aan dat je verslaving, hoewel lekker, voor jou echt ook heel veel nadelen heeft, waarbij de afhankelijkheid van verslavende middelen voor jou het vervelendst is en dat je haar beter gunt.
Ely schreef op 03-02-2023 om 23:41:
[..]
Sorry ik volg je niet, hoe is dat antwoord op mijn vraag?
Roken is geen onderdeel van je identiteit maar een verslaving waar je moeilijk vanaf komt. Ik vind het knap van mensen die het gelukt is om te stoppen. Zelf heb ik meer dan een jaar niet gerookt maar ik bleef er zin in houden en ben toen weer begonnen.
je weet donders goed waarom je dochter is gestart met roken. Om dezelfde reden waarom jij gestart bent met roken waarschijnlijk
en het is ontzettend snel zeer verslavend
Even een tip: vemeld in de titel wat het onderwerp is. Dus niet alleen 'dochter' (want dat is nogal breed), maar 'hoe voorkom ik dat dochter gaat roken', of 'bang dat dochter gaat roken' 'kind en roken' oid.
watertoren schreef op 04-02-2023 om 10:46:
[..]
Roken is geen onderdeel van je identiteit maar een verslaving waar je moeilijk vanaf komt. Ik vind het knap van mensen die het gelukt is om te stoppen. Zelf heb ik meer dan een jaar niet gerookt maar ik bleef er zin in houden en ben toen weer begonnen.
Eens dus, dat het geen onderdeel is van je identiteit. En zeggen ‘ik ben een roker’ geeft wel dat signaal, ook naar je (onbewuste) zelf waardoor het stoppen verder van je weg staat dan wanneer je zegt ‘ik rook’.
TO kan toch beter ook niet vragen aan haar dochter ‘ben je een roker?’
Hoe moeilijk ook ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat het beter is niet te roken dus dat alles wat je doet /zegt /jezelf vertelt dat het roken in stand houdt zoveel mogelijk vermeden moet worden.
Als ik TO was zou ik dus eerder tegen dochter zeggen ‘ik rook zelf en ik zou daar graag vanaf komen maar tis hartstikke verslavend en daar blijk ik gevoelig voor. Liever was ik nooit begonnen’ dan dat ze zegt ‘ik ben een roker en ik wil graag weten of jij ook een roker bent’
Dat laatste geeft het veel meer de status van ‘niks aan te doen’ (tekst tuurlijk lichtelijk aangedikt maar de strekking lijkt me duidelijk)
Ps; er is veel onderzoek gaande naar de invloed van hoe we ‘tegen onszelf praten’ op onze (onbewuste) gedragingen, die is veel groter dan men lange tijd dacht. Fascinerend fenomeen vind ik
Ely schreef op 04-02-2023 om 11:58:
[..]
Eens dus, dat het geen onderdeel is van je identiteit. En zeggen ‘ik ben een roker’ geeft wel dat signaal, ook naar je (onbewuste) zelf waardoor het stoppen verder van je weg staat dan wanneer je zegt ‘ik rook’.
TO kan toch beter ook niet vragen aan haar dochter ‘ben je een roker?’Hoe moeilijk ook ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat het beter is niet te roken dus dat alles wat je doet /zegt /jezelf vertelt dat het roken in stand houdt zoveel mogelijk vermeden moet worden.
Als ik TO was zou ik dus eerder tegen dochter zeggen ‘ik rook zelf en ik zou daar graag vanaf komen maar tis hartstikke verslavend en daar blijk ik gevoelig voor. Liever was ik nooit begonnen’ dan dat ze zegt ‘ik ben een roker en ik wil graag weten of jij ook een roker bent’Dat laatste geeft het veel meer de status van ‘niks aan te doen’ (tekst tuurlijk lichtelijk aangedikt maar de strekking lijkt me duidelijk)
Eerlijk gezegd is nicotine zo verslavend dat de uitspraak "eens een roker altijd een roker" wel opgaat. De verslaving voor veel mensen is manifesteert zich in die stiekeme nicotinestem. Die wordt zeker minder in de loop der jaren. Maar de herinnering aan het gelukzalige gevoel, je lichaam/geest kan daar nog lang door getriggerd blijven, ook onbewust. En na een tijd hoef je niet meer op wilskracht de neiging te onderdrukken maar kun je steeds rationelere argumenten inzetten en wordt het makkelijker. Maar de uitspraak van mijn vader (moest stoppen met roken door lichamelijke oorzaak) heb ik altijd onthouden: "als ik boven de 75 ben dan begin ik gewoon weer!" Ik snapte dat niet toen ik klein was maar toen ik zelf stopte met roken begreep ik het.
Hij is overigens nooit meer begonnen gelukkig en ik ook nog steeds niet na 23 jaar, maar ik onderschat mijn verslavingsgevoeligheid plus de kracht van / herinnering aan nicotine niet.....
Overigens is het natuurlijk persoonlijk hoe veel last je houdt ervan, de combinatie van je karakter/het effect wat nicotine op je heeft/de reden waarom je stopt etc. Maar het is echt een hard drug.
Gr Angela
Ely schreef op 04-02-2023 om 11:59:
Ps; er is veel onderzoek gaande naar de invloed van hoe we ‘tegen onszelf praten’ op onze (onbewuste) gedragingen, die is veel groter dan men lange tijd dacht. Fascinerend fenomeen vind ik
Heel volksstammen praten hun slechte eigenschappen en onhebbelijkheden goed met 'ik ben nu eenmaal een {vul slechte eigenschap/gewoonte in}'. Ik vind dat altijd getuigen van weinig reflectief vermogen. Gedrag is heel vaak een keuze. Niet altijd een rationele keuze en natuurlijk behoeft het ook wel enige training en zelfbeheersing om niet altijd primair te reageren, maar dat doen alsof het een vaststaand gegeven is waar je niks aan kan doen, daar kan ik weinig mee. Niemand wordt als roker geboren. Wel met een bepaalde gevoeligheid voor groepsdruk en verslaving. Als je je daarvan bewust bent, kun je er ook actief mee aan de slag om die neigingen te onderdrukken en andere, betere keuzes te maken.
MamaE schreef op 04-02-2023 om 15:04:
[..]
Heel volksstammen praten hun slechte eigenschappen en onhebbelijkheden goed met 'ik ben nu eenmaal een {vul slechte eigenschap/gewoonte in}'. Ik vind dat altijd getuigen van weinig reflectief vermogen. Gedrag is heel vaak een keuze. Niet altijd een rationele keuze en natuurlijk behoeft het ook wel enige training en zelfbeheersing om niet altijd primair te reageren, maar dat doen alsof het een vaststaand gegeven is waar je niks aan kan doen, daar kan ik weinig mee. Niemand wordt als roker geboren. Wel met een bepaalde gevoeligheid voor groepsdruk en verslaving. Als je je daarvan bewust bent, kun je er ook actief mee aan de slag om die neigingen te onderdrukken en andere, betere keuzes te maken.
Eens, MamaE.
Het verbaast mij ook hoe mensen die zichzelf vaak als eigenwijs en onafhankelijk zien, niet kunnen stoppen met een verslaving. En dat dan weer voor zichzelf goedpraten met “ik maak het zelf wel uit” of “je mag ook niks meer en andere dingen zijn ook ongezond”. Dingen die ze dan meestal ook nog doen trouwens.
Het lijkt mij een zeer hardnekkige verslaving, maar toch juist ook eentje die de moeite is om tegen te vechten. Er zijn ook veel hulpmiddelen tegenwoordig.
Vroeger was het zo normaal, dat kinderen eerder gestimuleerd dan gestopt werden. Maar die tijd zou nu toch wel voorbij moeten zijn.
MamaE schreef op 04-02-2023 om 15:04:
[..]
Heel volksstammen praten hun slechte eigenschappen en onhebbelijkheden goed met 'ik ben nu eenmaal een {vul slechte eigenschap/gewoonte in}'. Ik vind dat altijd getuigen van weinig reflectief vermogen. Gedrag is heel vaak een keuze. Niet altijd een rationele keuze en natuurlijk behoeft het ook wel enige training en zelfbeheersing om niet altijd primair te reageren, maar dat doen alsof het een vaststaand gegeven is waar je niks aan kan doen, daar kan ik weinig mee. Niemand wordt als roker geboren. Wel met een bepaalde gevoeligheid voor groepsdruk en verslaving. Als je je daarvan bewust bent, kun je er ook actief mee aan de slag om die neigingen te onderdrukken en andere, betere keuzes te maken.
Ik denk, als ex-roker, dat dat te makkelijk gezegd is. Bijna niemand start met roken op latere leeftijd, maar juist op een leeftijd waarin je niet je beste zelf bent vwb kennis, bezig met gezondheid, beïnvloedbaar, meelopen enz.
Je weet pas of je daar gevoelig voor bent als je er middenin zit. En dan is de verslaving al een feit. En is dat dan verslavingsgevoelig? Ik denk het niet, zeker niet altijd. Ik gok niet, ik drink niet, gebruik geen drugs, bouw medicatie af als de beste, ben niet koopziek, heb geen kicks nodig, niets van dat alles, maar ik ben wel op mijn 16e/17e gaan roken. Gewoon omdat het kon, omdat ik het interessant en stoer vond, omdat het toen normaler en toegankelijker was. Niet vanwege groepsdruk, of om erbij te horen.
Ook mensen zonder verslaving maken fouten en foute keuzes op alle gebied, alleen roken is veel vaker en meer veroordeelbaar.
Ik ben bijna 7 jaar gestopt. Alweer omdat ik dat zelf wilde, niet onder groepsdruk, niet vanwege het onbegrip van anderen. Ik heb nooit meer een sigaret aangeraakt sinds die tijd. Ik vind mijzelf geen ex-verslaafde; hooguit ex-roker en nog eerder niet-roker.
Ik rookte omdat ik dat wilde en stopte toen ik dat wilde. Ik had nog nooit eerder een stopping gedaan.
Ik ben de jongste thuis en heb 2 oudere broers die allebei niet rookten. Ik was 15 toen ik begon en mijn jongste broer die 5 jaar ouder is vond het verschrikkelijk dat ik rookte. Ik was er al vrij snel aan verslaafd. Hij zat altijd aan mijn kop te zeuren dat ik moest stoppen. Ik zei dat dat makkelijker gezegd dan gedaan was en hij begreep dit niet. Hij zei toen van dan begin ik nu met roken en laat jou zien dat het dus wel kan. Ik zei, nee niet doen maar hij deed het toch. Hij heeft meerdere stoppogingen gedaan. Het komt erop neer dat hij nu inmiddels 62 is en hij rookt nog steeds. Hij begrijpt mij nu dus jammer genoeg wel.
