Dochter (16) heeft geen vriendinnen
Ik maak me zorgen over mijn oudste dochter (16). Ze heeft nagenoeg geen vriendinnen. Daarom zie ik haar thuis alleen. Ze maakt geen ongelukkige indruk. Sterker nog, àls er eens iemand hier komt, is dochter vaak heel onzeker, praat ze snel en doet overdreven haar best: alsof ze niet zichzelf durft te zijn. Wanneer ze alleen is, is ze altijd bezig met haar gsm. Ze kijkt dan zeer veel filmpjes. Vaak vraagt ze mij mee te kijken. Daaruit maak ik op dat ze het wel prettig vindt om aanspraak te hebben.
Ze is lid van scouting; van een jeugdtheatergezelschap en is zeer meegaand, tegen het naïeve af. Je zou denken: hmmm ze heeft toch genoeg gelegenheden om met andere meiden na scouting of theater af te spreken? Dat doet ze dus niet. Nooit. Belangrijk voor mij is: ze zegt dat ze er geen zin in heeft. Nou ken ik haar als enigszins gemakzuchtig, maar ik vraag me af of ze geen zin heeft of dat ze niet weet hoe. Ik heb al diverse voorstellen gedaan: regel een avond naar de bioscoop. Ik rijd wel heen en terug. Nope. Geen actie. Geen zin. Zegt ze.
Ook op school aangegeven dat ze een loner kan zijn. Daar is hulp aangeboden maar die weigert ze zeer stellig. "Mama...zeur niet zo. Ik vind het prima zo!" (Dichtslaande deuren en stampen op de trap).
Zelf had ik als puber ook geen vriendinnen en was graag alleen thuis, met als gevolg, toen ik er later wel behoefte aan kreeg, ik geen netwerk had opgebouwd en me heel eenzaam voelde. Ik durfde niet en wilde niet. Dubbel dus.
Vinden jullie dat ik me terecht zorgen maak? Ben ik juist overbezorgd? Push ik teveel? Moet ik haar wijzen op "investeren in contacten"? Ik weet het niet.
Graag jullie advies. Alvast bedankt!
Het komt vanzelf goed
Het kan natuurlijk gewoon zijn dat ze graag alleen is en daarvan geniet. Je moet haar dan ook de ruimte geven om dat te doen. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat ze hele leuke contacten heeft op school, maar die simpelweg niet uitnodigt om af te spreken.
Je kunt haar wel duidelijk maken dat je het leuk zou vinden voor haar als ze gezellig iets met een vriendin ging doen. Stimuleer haar misschien om een baantje te zoeken of om vrijwilligerswerk te gaan doen waar ze meiden kan leren kennen zoals zijzelf. Ze gaat al naar scouting en de theatervereniging maar het zou kunnen dat ze daar gewoon te weinig aansluiting kan vinden.
Verder zou ik zeggen; maak je er niet te druk om. Ze is blijkbaar gewoon introvert en dat kan en mag ook gewoon. Het belangrijkste is dat ze gelukkig is en als je zeker weet dat ze het fijn vindt om veel tijd alleen door te brengen dan moet je haar daar ook ruimte voor geven.
Aan claudine
Beste Claudine.
Allereerst bedankt voor je reactie.
Wat je zegt over de matige aansluiting bij de meiden van Scouting klopt wel. Bij de theatergroep is ze de jongste en kijkt ze enorm op tegen een paar jonge vrouwen die heel lief voor haar zijn, maar zij hebben hun eigen leven en gezin. Als deze mensen haar bellen met de vraag of ze kan komen babysitten (de hond😉), zit ze al op de fiets!
Ze heeft inmiddels een bijbaantje. Ze geeft aan dat ze het daar goed naar haar zin heeft. Dus er zijn contacten, er zijn mensen, buiten haar ouders, die ze wel ziet, maar ze doet weinig tot geen moeite om zelf tot initiatief te komen.
Ik heb bij haar nu een punt bereikt waarop ze ontploft als ik het weer wil aankaarten. Dus ik zwijg. Dan bekruipt mij wel de gedachte dat het toch mijn taak is haar te proberen laten inzien dat vriendschappen opbouwen iets is waar zij ook iets voor moer doen. Ik vind het wat hard te zeggen, maar ze is in alles wat gemakzuchtig.
Toch herken ik wel veel in wat je schrijft. Ze is idd wat introvert. En ik sta te boek als iemand die zich snel zorgen maakt. Dat kan natuurlijk verstikkend werken. En toch....pfffff
Lastig
Het is een lastige situatie, Maria. En ik begrijp je gevoel heel goed maar als ze echt ontploft als je erover begint dan is het misschien beter om het gewoon te laten rusten. Ieder kind is anders en je dochter klinkt als iemand die graag tijd voor zichzelf heeft. Het is fijn dat ze jou vraagt of je met haar films wilt kijken, dat betekent dat ze wel graag in jouw gezelschap is.
Ik weet zeker dat ze je hoort en waarschijnlijk beseft ze zelf ook dat ze misschien wat weinig sociale contacten heeft. Je bedoelt het goed en hebt het beste met haar voor, dat klinkt wel uit je berichten, maar zij geeft aan dat de boodschap door is gekomen en dat ze er niets meer over wil horen. Het beste is dan waarschijnlijk om het los te laten. Misschien wordt ze over een tijdje wat assertiever, als ze zelf behoefte krijgt aan meer sociale contacten.
Aanvulling op mijn reactie
Wat je ook kunt bedenken is dat ze het uiteindelijk zelf moet doen. Als moeder wil je dingen soms graag anders zien en probeer je je kinderen te stimuleren, maar als ze er zelf een andere visie op na houden dan houdt het helaas op. Je kunt haar niet dwingen om vrienden te maken en als jij het onderwerp hebt aangekaard en je weet vrijwel zeker dat ze gelukkig is en dat er niet iets anders speelt, dan heb je je best gedaan en ligt de bal bij haar.
Proberen
Ik ga het proberen wat meer los te laten. Claudine, heb jij zelf kinderen in deze leeftijd?
En...
Alleen en eenzaam zijn 2 verschillende dingen en hoeven niet samen te gaan.
Jazeker
Jazeker! Mijn oudste dochter is 17 
Introvert
Al dat contact kost een introvert persoon enorm veel energie.
Energie die je alleen kunt krijgen als je alleen bent. Ik herken erg veel in hoe je je dochter beschrijft.
Ik krijg echt geen energie van grotere gezelschappen (meer dan 2-3 personen) en zou ook niet blij zijn met geduw naar meer contacten.
Het is geen verlegenheid, ik ben een introvert.
Lees eens iets over de verschillen tussen introverten en extraverten, ik denk dat je je dochter in de eerste herkent en jezelf meer in de tweede.
introvert
Goeie aanvulling van Flavia. Alleen-tijd is voor introverte mensen onmisbaar om te kunnen functioneren in een drukkere omgeving. Introvert zijn is wat anders dan verlegenheid.
Introvert
Is ze zeker tot zekere hoogte. Waarschijnlijk heb ik een te zwart-witbeeld bij intro- en extraverte mensen. Ze kan nl ook heel open zijn. Tot op het naïeve af vertelt ze mensen die ze niet goed kent over haar privéleven. Sommige mensen vinden dat schattig, maar ik vind het niet altijd fijn, omdat ze soms de boel wat aandikt. Waarschijnlijk uit onzekerheid. Een verre oom die door ouderdom is overleden wordt in haar verhaal een oom waar ze elke week naar toe ging. Als ze dan door de mand valt, omdat hetgeen ze vertelt, niet waar is, voelt ze zich betrapt. Ik snap dat ze zich dan nog onzekerder voelt en probeer het daarom niet groter te maken dan het is. Wel heb ik haar verteld, dat op deze manier het lastig wordt om haar te geloven wanneer ze weer een "spectaculair verhaal" vertelt. Heb het verhaal van Peter en de Wolf als metafoor gebruikt. Ik zie dan dat ze dan "weg wil". Snap ik ook. Waarschijnlijk heeft ze niet zo'n hoog zelfbeeld en dat vind ik echt erg, want het is een lief kind. Geen molecuul in haar lijf dat kwaad wil doen. Ze roept nog liever 100x sorry dan dat ze eens boos wordt op iemand die haar niet netjes behandelt. Sorry dat ik zeur...sorry dat ik erover begin...sorry, je hebt het vast zo niet bedoeld. Enz enz. Hoort dat bij de pubertijd? Ze is mijn eerste dochter. De tweede gaat volop de confrontatie aan met wie ze iets "te schillen" heeft. Eerste durft dat echt niet.
Pffff...en wat herken ik dat in mezelf...
Introvert VS open
Ook introverten kunnen heel open zijn, meestal in een 1 op 1 situatie.
Heb vanmiddag weer gezellig allerlei gesprekken met onbekenden, maar moe dat ik ben van de omgeving. Een receptie met 250 mensen.
Herkenbaar
Flavia, wat je schrijft over het heel open zijn in een 1 op 1.
Mijn man heeft dat ook wel. En eigenlijk ik ook...denk ik...
Dus jij denkt ook: loslaten?
Ik denk ook loslaten
Zoon, nu net 18 was ook zo. Wel genoeg contacten in school maar buiten school zagen we nooit kinderen. Zoon had daar zelf altijd de opmerking over: ik vind het al druk genoeg op school, buiten school hoef ik ze niet te zien. Wij vonden dat ook best moeilijk maar zagen dat hij het zo fijn vond. Zat wel te gamen met die kinderen maar echt contact was er niet. Sinds een tijdje gaat hij op stap en heeft hij een groep vrienden gemaakt in de muziek. Ze treffen elkaar daar maar ook daarbuiten heeft hij geen interesse om mensen uit te nodigen/wat te gaan doen. We zien het nu ook niet meer als vervelend, het is het leven zoals hij dat wil leven.
ik was ook zo
Ik was ook zo, op mijn 16e vierde ik mijn verjaardag met één vriendin en mijn ouders. En ik vond dat prima en heel gezellig. Ik had niet zo heel veel behoefte aan veel vriendinnen. Had er wel een paar maar vond ze vaak moeilijk doen, en daar had ik geen zin in, dus liet dat bewust verwateren. Rond mijn 18e -19e begon ik uit te gaan met wat oudere meisjes die ik kende van een clubje bij het buurthuis (waren eerst geen vriendinnen, maar dat werd langzaam aan wat). En soms mocht ik ook mee met mijn oudere broer en zijn vriendin. Ach en zo langzamerhand kroop ik uit mijn schulp en zit nog steeds niet zonder vrienden en vriendinnen, was gewoon een laatbloeier.
Dus ja, ik zou het loslaten, en alleen wel wat letten op haar overdreven verhalen, mensen gaan daar namelijk op een gegeven moment doorheen prikken, ze moet zich gaan realiseren dat ze leuk genoeg is door haarzelf te zijn, niet door dingen aan te dikken.
Merel
Wat fijn om jouw reactie te lezen. Het geeft hoop, want jij was vroeger ook "zo". En het is goed gekomen. Dat fantaseren van dochter vind ik lastig . Als ik haar daarmee confronteer, maak ik het misschien groter, maar hoe maak ik haar dan duidelijk dat ze daar mee moet minderen?
Jij iets organiseerd?
Ik weet dat dit bericht een beetje laat is maar misschien helpt het nog steeds.
Ken je haar theatergroep of scoutinggroep? Want ik zou iets van een etentje organiseren voor de groep kinderen. En de reden dat ze niks onderneemt is denk ik omdat ze het dan uiteindelijk niet leuk vindt. Je zei al ze doet dan heel nerveus en snel praat en dat pakt de lol weg. Dus zit ze zo van ik heb het even leuk op het internet filmpjes te kijken, maar ze wil zeker wel vrienden en gezelligheid.
Xx
op de goede weg!
Bedankt voor jullie reacties!
We zijn een paar maanden ( en een verkering die weer uit is, verder). Ze heeft inmiddels een goede en leuke band met de scoutinggroep. Zowat de hele zaterdag is daar te vinden. Ze trekt dan met vooral jongens en een paar meiden op.
Ik denk dat we op de goede weg zitten!
Dankzij jullie reacties heb ik geleerd het wat meer los te laten. Tenslotte heeft geen enkel kind het fijn met een "curling-ouder" of een helicoptermoeder.
Thanks!!
