Digistress
Ik word echt een beetje wanhopig van het online gedrag van mijn kinderen. Zoon van 13 is verslaafd aan Fortnite. We hebben een speellimiet van 1 uur in schoolperiode en 1,5 in vakanties, maar als hij er niet op zit, appt hij er de hele dag over met vrienden of kijkt op z’n telefoon naar spelende fortniters. En in de tussentijd wacht hij tot hij er op kan. Zoon van net 12 wordt wakker en gaat op z’n telefoon op Instagram, of gaat stiekem gamen op z’n Ipad of gaat naar vrienden om daar te gamen, want ook hij heeft een limiet. Moet ik de wifi uitzetten?? Het probleem is ook dat ik ze niet alleen kan laten, tenzij ik de playstationcontrollers en ipads in de kast doe en op slot. Dit is toch te gek voor woorden?
Wat doe je zelf?
Met je kinderen? Het is nu vakantie. Plan je iets van activiteiten met ze of moeten ze zich alleen vermaken. Als het laatste het geval is ontkom je naar mijn idee niet aan schermpjes. Dat is eenmaal de tijd tegenwoordig. Een limiet kan je stellen maar levert regelmatig strijd op. Vrij laten kan ook en soms levert dat juist op dat ze uiteindelijk iets anders gaan doen.
Zoon hier is 13 en speelt ook Fortnite en daarnaast nog andere spelletjes. In de vakantie heeft hij ook veel gegamed. Daarnaast ook met vriendjes afgesproken, vaak ook gamen maar ook gevoetbald en een keer gezwommen. Op de dagen dat ik vrij ben probeer ik iets met hem samen te doen. Deze vakantie kwam dat er weinig van omdat hij juist op die dagen ook iets met vriendjes afsprak. Prima natuurlijk. Verder waren we een midweek weg en ook daar werd gegamed maar deden we daarnaast allerlei andere dingen.
In de schoolweken vind ik gamen geen probleem als het huiswerk maar wordt gedaan. Zoon voetbalt daarnaast ook nog.
Wifi uitzetten doen we niet meer. Hebben we bij dochter destijds wel gedaan omdat die ook in bed voortdurend op internet bleef. Zoon doet dat niet.
Ik zou er dus wat makkelijker mee om gaan. Als je zoons alleen thuis zijn zou ik ze gewoon laten gamen. En daarnaast stimuleren om af en toe naar buiten te gaan, af te spreken met vrienden en af en toe iets met ze samen doen. En ik weet niet of ze ook nog iets aan sport of andere hobbies doen, maar misschien is dat nog een idee.
Overleggen
Hier gaat alles in overleg (lees: onderhandelen a la Junior Verenigde Naties). Belangrijkste regel is afwisseling, dus meerdere activiteiten per dag en je klusjes (such as they are, simpele dingetjes als bed opmaken of tafel afruimen, huiswerk) hebben voorrang. Ik ben (te?) makkelijk met schermen want ik doe het zelf ook (te veel). Als er maar een beetje variatie in de dag zit. Zelf aanbieden om een spelletje te doen of samen koken, fietsen of een boodschapje doen werkt hier ook nog regelmatig.
Ik vind het altijd heel knap als ouders zulke strakke schermtijden aanhouden. Dat lukt mij niet dus ik probeer het niet eens. We eten wel altijd schermloos samen en ik spreek de kinderen dagelijks als ik de jongste in bad doe of ergens met ze naartoe fiets. Ik onderneem ook veel uitstapjes nu ze dat allebei nog erg gezellig vinden. En ik kijk regelmatig mee op die schermpjes en laat me oeverloos platkletsen over wat er allemaal gebeurt bij Minecraft, de Sims of Musically.
Hoe het over 5 jaar gaat, of ik dan twee onbereikbare couch potatoes zonder sociaal leven heb, zien we vanzelf. We'll burn that bridge when we get to it 
.
Verslaafd?
Wat mij opvalt is dat ouders zeggen mijn kind is verslaafd aan.... ondertussen willen de ouders het scherm wegnemen. Maar vraag je eerst eens af wat is verslaafd? Verslaving is een vluchtgedrag van de realiteit. Wat ik hiermee wil zeggen is dus dit. Wanneer je denkt dat je kind verslaafd is aan een spelletje ga dan eerst eens in gesprek met je kind om achter te halen of je kind daadwerkelijk verslaafd is. Wat krijgt het kind uit het spel wat het niet krijgt in de echte wereld. Denk hierbij aan het onzeker voelen (vooral in de pubertijd). Wanneer een kind ziet dat hij goed is in een spelletje voelt het zich goed.
Van de ouder hoort het kind alleen maar “gezeur”. Is je huiswerk af? Heb je de vaatwasser gedaan? Dat soort dingen. In het spel als het kind een hoge score heeft is het goed zo!! Als het in de vaatwasser heeft gedaan word er nauwelijks gereageerd. En wat dacht je van pesten? In spelletjes is dat zo veel minder en meestal helemaal niet.
Op het moment dat je weet waarvan je kind dus vlucht (als het al vlucht) kan je er naar handelen.
Heleboel ouders zeggen dus mijn kind is verslaafd aan... maar dan is dat niet zo. Het gamen is ook iets van deze tijd en daar groeien kinderen in mee.
Ik persoonlijk vind 1 uur erg weinig. Een film duurt ook langer toch? Ik denk dat als je je kind daarin wat losser laat dat wat makkelijker is. Ik zelf heb de regel niet voor 14.00 en niet na 20.00. Mits het huiswerk af is en de taken gedaan. Wanneer het mooi weer is naar buiten. (Mooi weer is bij mij ook als het droog is en aangenaam is maar wel bewolkt). Maak het bespreekbaar. Toon ook interesse in het spel. Ga er naast zitten en vraag.
Succes!
Precies: variatie
Zoals Massie zegt. We letten er hier op dat er voldoende wordt afgewisseld. Binnen, buiten, online, offline, samen, alleen. Niet dat we het afmeten ofzo. Maar we gaan het gesprek er wel over aan als het opvallend eentonig is.
Verder ben ik het ook eens met SandyD dat verslaving (als dat het is) een vlucht is uit de realiteit. Misschien kan het gewone leven wel een kleine upgrade gebruiken?
