Cohousing
Mijn dochter van 18 denkt eraan om eens afgestudeerd cohousing te doen. Ze heeft al plannen in juni afgestudeerd en in augustus samenwonen met andere vrienden maar dan in Gent, wij wonen rond Brussel.
Nu het coronatijden zijn is het moeilijk in te schatten hoe ze hun diploma gaan halen. Komen er examens, zal zij slagen? Ze is al druk aan het bespreken met de andere vrienden hoe ze het gaan aanpakken. Ik stel er mij toch vragen bij. Ze heeft nog geen inkomen maar wil al wel zelfstandig gaan wonen. Ergens heb ik het ook moeilijk met de afstand. Het is ook niet bij de deur om haar eventueel met iets te helpen. Ik vraag mij af of het niet te snel gaat. Anderzijds maak ik me ook de bedenking "was ze dan niet gelukkig thuis". Ze mocht met de auto rijden, had een job in een binnenspeeltuin hier in de buurt, deed toerisme wat ze toch altijd graag wou doen. Kon naar haar vrienden gaan wanneer ze het wou. Ze heeft hier haar lievelingskat. Enerzijds begrijp ik niet maar de drang naar zefstandigheid primeert bij haar. Wat is jullie advies?
Zelfstandigheid
Uiteraard begrijp je zelf ook wel dat hier een drang naar zelfstandigheid achter zit die gewoon comform de leeftijd is. Of het allemaal uitvoerbaar zal blijken te zijn is een tweede. Maar plannen maken is toch prima? Ze is nog niet weg!
En twijfelen of ze het bij jou wel naar haar zin heeft is je eigen onzekerheid. Je zou het haar eens kunnen vragen.
Mijn zoon heeft ook vrienden die bij elkaar in een huis wonen. Er is inmiddels een plek vrij, al een paar maanden, en nu bespreekt mijn zoon die mogelijkheid al een aantal keer. Zelf zegt hij nog niet te willen, maar zijn vrienden willen hem wel erbij. Dus die trekken aan hem.
Maar hij gaat nog (lang) niet. Hij wil eerst zijn master afmaken en weet nog niet waar hij dan terecht komt mogelijk voor een traineeschap.
Dus plannen maken prima, maar het blijft daarbij. Om het echt door te zetten hebben ze echt wel een inkomen nodig en uitzicht op meer inkomen.
Een uurtje
18 jaar is een mooie leeftijd om op jezelf te gaan, en de afstand Brussel-Gent is een uurtje (met auto en trein). Ik zou het juist aanmoedigen en delen in de voorpret.
Mijn dochter (bijna 21) vertrekt in september weer voor een jaar naar het buitenland, voor studie. Dat is ook een uurtje, maar dan vliegen 
Als ze je nodig heeft weet ze je wel te vinden.
ik zou zeggen:
Lekker laten gaan. De een heeft nu een maal eerder zin om echt op zichzelf te gaan dan de ander. En ontleen er in elk geval geen conclusies aan voor wat betreft of je het wel of niet goed gedaan hebt, of ze wel/niet gelukkig is. laat het gebeuren, leef met haar mee, zonder iets van verwijt (naar haar of jezelf)
Nadelen
Er is ook nog een ander probleem. Sinds haar 16de werkt ze als jobstudente maar heeft zelf tot nu toe nog niets gespaard. Ik ben niet van plan om te sponseren als ze haar rekeningen niet meer kan betalen. Het is toch logisch dat zij eerst een vaste job zoekt en een aantal maanden spaart vooraleer aan dit avontuur te beginnen. Aan cohousing zijn er ook financiële verplichtingen verbonden door het tekenen van een contract.
18 jaar
Waar studeert ze in af op haar 18e? Van een 18jarige kun je doorgaans niet verwachten dat er genoeg inkomsten zijn om zelfstandig te wonen. Ik ken jullie financiële situatie niet, maar probeer haar te ondersteunen met een maandelijkse bijdrage, of kan ze een studiebeurs aanvragen, lenen? In NL is de situatie anders.
Ik merk wel uit je post dat je het helemaal niet ziet zitten, maar ze is 18! Ik zou zeggen: help haar. Ze slaat haar vleugels uit, ze is helemaal niet ondankbaar maar ze heeft jullie hard nodig, ookal lijkt het van niet. Als ze daar zit: ga gezellig een kopje thee bij haar drinken en dan samen shoppen in Gent (jaja, eerst coronacrisis voorbij). Ze zal je later dankbaar zijn!
