bezoek aan opa/oma verplichten?
Schoonouders wonen op 2 uur rij afstand; meestal komen ze bij ons (vinden ze fijner/leuker); maar als ze jarig zijn gaan wij natuurlijk die kant op. Alleen, de pubers hebben daar echt geen trek meer in. Het kost ze een dag van hun weekend zoals ze dat zeggen. En eerlijk? Ik snap het. Het zijn ook geen opa en oma waar ze een warme band mee hebben; opa en oma hebben nooit iets met ze gedaan; waren altijd gewoon op visite en als wij daar waren toen ze klein waren kwamen ze ook hun stoel niet uit; dus nooit een spelletje, of naar de kinderboerderij, of meespelen met de lego of iets dergelijks.
Dit even ter achtergrond info. Tot nu toe gaan ze wel mee, denk dat we max 3x per jaar daar heen gaan en ze hebben ook nooit gevraagd of ze thuis mochten blijven; denk dat ze ook wel voelen dat je naar een verjaardag van opa/oma gewoon mee gaat, maar is dat zo? tot op welke leeftijd kan ik dat van ze verlangen? Ze zijn 14 en 16. Ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Tuurlijk, het is maar een paar keer per jaar, maar ik snap best dat je na een hele schoolweek, huiswerk, bijbaantje etc gewoon geen zin hebt in 4 uur in de auto + 4 uur minimaal op bezoek waar je niks aan hebt (en opa en oma eigenlijk ook niet , want die bemoeien zicht verder niet met die kinderen, vragen niets aan ze etc)
Naar de andere opa en oma gaan ze nog steeds graag mee en vragen ook zelf wanneer we weer gaan, maar daar hebben ze een hele andere band mee; die opa en oma hebben altijd veel met ze gedaan, aandacht gegeven, spelletjes gedaan, dagjes uit etc.
Bakblik schreef op 21-01-2023 om 11:02:
[..]
Nee niet zielig.
Wat u niet wilt dat u geschiedt doet dat ook een ander niet.
Opa en oma willen niet hier (meer) komen maar verwachten wel dat de kleinkinderen daar komen. Dan is de sfeer nog uitermate grimmig, want oma heeft veel commentaar op hoe de kinderen zich gedragen. Er zijn geen neven en nichten en chillen met je broer/zus kan thuis net zo goed. Heeft als bijkomend voordeel dat er ook niet verplicht veel teveel gegeten hoeft te worden van dingen die je wel lust maar na 1 hap wel genoeg vindt.
Edit: Er valt niet over te praten met opa en oma. Opa is op woensdag jarig dus daar viert hij op woensdag met een lunch in een restaurant. Ik ken geen puber die dan niet naar school hoeft maar opa verwacht dat de kleinkinderen er zijn. Vragen of het dan op zaterdag/ zondag gevierd kan worden heeft geen resultaat.
Ja, met dit soort belachelijke eisen snap ik het wel. Dan oogst je wat je zaait.
Meldden opa en oma vroeger hun kinderen ziek als zij jarig waren? Mijn ouders zouden het niet eens willen en mijn schoonouders ook niet. Sterker nog, ik denk dat mijn ouders mijn dochter hoogstpersoonlijk op school zouden afleveren als ik haar op een doordeweekse dag mee zou nemen om hun verjaardag te vieren.
Het zou voor mij wel uitmaken waar het gebrek aan warme band vandaan komt. Is het echt desinteresse van opa en oma's kant, of komt het door onhandigheid / geestelijke / sociale / lichamelijke beperking? Als puber is empathie nog erg lastig, dus dan zou ik het als ouder wel als mijn taak zien om te zorgen dat puber inziet hoeveel plezier ze opa & oma doen met een bezoekje, ook al halen ze er zelf weinig uit.
Ik lees nu pas je laatste bericht, grasspriet. Dan snap ik pubers heel goed en zouden ze thuis mogen blijven van mij zodra ze dat willen.
Ander geluid hier.
Maak er een uitstapje van. Ga onderweg naar de grootouders iets bezoeken/bekijken, ergens eten. Zeggen dat ze voortaan niet meer mee hoeven omdat ze geen zin/tijd hebben vind ik opvoedkundig gezien niet het juiste signaal. Er komt heus geen tijd waarin ze het minder druk hebben.
Dat de grootouders eerder niet speelden, naar de kinderboerderij gingen etcetera - ach niet ieder mens is even kindgericht in activiteiten. Natuurlijk snap ik dat je het jammer was zoals het ging; wie weet ontdek je op een dag dag kleinkinderdingen niet perse leuk zijn om aan mee te doen, niet iedereen heeft daar evenveel talent voor/zin in. Ook ouders lang niet altijd! Waarom besteden ouders kinderfeestjes vaak uit aan professionals, om maar wat te noemen? Waarom liever clubjes en BSO dan elkaars kinderen thuis bezighouden?
Het kan best dat er mogelijkheden ontstaan nu jullie kinderen ouder worden en je samen kunt praten over de dingen van het leven, over nieuws, wat er gebeurt in de wereld. Proberen (!) naar elkaar te luisteren, je in te leven, belangstelling tonen voor de leefomgeving van de ander, ook al doet de ene generatie daar misschien meer z'n best voor dan de andere. Empathie tonen, heb je een leven lang plezier van.
Op een dag zijn de grootouders te oud om nog naar jullie toe te komen. Dan is de kans op contact helemaal verkeken. Als de jongste generatie betrokken blijft, al kost dat nu moeite, kunnen ze misschien ook iets betekenen in andere tijden. Van betekenis zijn voor een ander is een van de kostbaarste dingen in het leven. Wat moeite kost, heeft vaak meer waarde dan wat je vanzelfsprekend en makkelijk afgaat.
Wilgenkatje- schreef op 21-01-2023 om 11:20:
Ander geluid hier.
Maak er een uitstapje van. Ga onderweg naar de grootouders iets bezoeken/bekijken, ergens eten. Zeggen dat ze voortaan niet meer mee hoeven omdat ze geen zin/tijd hebben vind ik opvoedkundig gezien niet het juiste signaal. Er komt heus geen tijd waarin ze het minder druk hebben.
Dat de grootouders eerder niet speelden, naar de kinderboerderij gingen etcetera - ach niet ieder mens is even kindgericht in activiteiten. Natuurlijk snap ik dat je het jammer was zoals het ging; wie weet ontdek je op een dag dag kleinkinderdingen niet perse leuk zijn om aan mee te doen, niet iedereen heeft daar evenveel talent voor/zin in. Ook ouders lang niet altijd! Waarom besteden ouders kinderfeestjes vaak uit aan professionals, om maar wat te noemen? Waarom liever clubjes en BSO dan elkaars kinderen thuis bezighouden?
Het kan best dat er mogelijkheden ontstaan nu jullie kinderen ouder worden en je samen kunt praten over de dingen van het leven, over nieuws, wat er gebeurt in de wereld. Proberen (!) naar elkaar te luisteren, je in te leven, belangstelling tonen voor de leefomgeving van de ander, ook al doet de ene generatie daar misschien meer z'n best voor dan de andere. Empathie tonen, heb je een leven lang plezier van.
Op een dag zijn de grootouders te oud om nog naar jullie toe te komen. Dan is de kans op contact helemaal verkeken. Als de jongste generatie betrokken blijft, al kost dat nu moeite, kunnen ze misschien ook iets betekenen in andere tijden. Van betekenis zijn voor een ander is een van de kostbaarste dingen in het leven. Wat moeite kost, heeft vaak meer waarde dan wat je vanzelfsprekend en makkelijk afgaat.
Als opa en oma zich enigszins plezierig gedroegen, maar vanwege leeftijd of karakter niet zo aansloten bij de kinderen, zou ik het hier wel mee eens zijn. Maar ik lees andere dingen in het laatste bericht van TO: ruzies, opa en oma die op elkaar vitten, oma die eten kookt waarvan ze weet dat de pubers het niet lusten, commentaar en kritiek op alles…. Dan zou dus alle moeite van de pubers komen. Kinderen moeten leren dat niet alles draait om wat zij willen en leuk vinden. Maar dit is wel het andere uiterste.
MamaE schreef op 21-01-2023 om 11:14:
[..]
Ja, met dit soort belachelijke eisen snap ik het wel. Dan oogst je wat je zaait.
Meldden opa en oma vroeger hun kinderen ziek als zij jarig waren? Mijn ouders zouden het niet eens willen en mijn schoonouders ook niet. Sterker nog, ik denk dat mijn ouders mijn dochter hoogstpersoonlijk op school zouden afleveren als ik haar op een doordeweekse dag mee zou nemen om hun verjaardag te vieren.
Ja dus. Mijn schoonmoeder vertelt met trots dat ze met Kees en Tineke gewoon naar de verjaardag van haar moeder ging. Op de fiets helemaal naar Xdorp, dan hield ik ze gewoon thuis, wat missen ze nou zo'n enkel dagje in het jaar!
Dat zij de kleinkinderen te weinig zien is mijn schuld, ik vindt het al jaren onnodig om ze thuis te houden voor allerlei dingen die opa en oma nodig vinden.
Toen opa en oma nog fit en goed mobiel waren heb ik weleens geopperd: Maak dat je om 15 00 uur hier bent dan halen we de kleinkinderen uit school, drinken we een kop koffie, kunnen jullie een spelletje met ze doen en dan weer naar huis. Zie je ze even en kunnen de kinderen ook gewoon op tijd trainen en zo. Nee dat was niet hun taak. Ik moest vaker langsgaan daar, dat is zoals het al generaties lang hoort te gaan! Dat (klein)kinderen nu meer verplichtingen hebben dan zij vroeger dat zien ze niet.
Ja, als die mensen zich zelf niet normaal kunnen gedragen en alleen maar ruzie maken, dan zou ik me afvragen of ik zelf nog wel ging. En zeker niet zo vaak. Een verjaardagsfeestje vier je toch voor de gezelligheid lijkt me. Als dat niet kan, dan maar niet.
Wilgenkatje- schreef op 21-01-2023 om 11:20:
Ander geluid hier.
Maak er een uitstapje van. Ga onderweg naar de grootouders iets bezoeken/bekijken, ergens eten. Zeggen dat ze voortaan niet meer mee hoeven omdat ze geen zin/tijd hebben vind ik opvoedkundig gezien niet het juiste signaal. Er komt heus geen tijd waarin ze het minder druk hebben.
...
Met er een uitstapje van de maken zou je mij als puber nog meer verveeld hebben. Daarnaast geeft To aan dat de grootouders om de 4 à 6 weken bij hen op visite komen, dat lijkt me meer dan genoeg contact.
Met het vetgedrukte ben ik het trouwens grondig oneens. Als je naar hun bezette uren kijkt (school, huiswerk, sport, bijbaantje), denk ik dat er redelijk wat pubers rondlopen die meer uren draaien dan hun ouders; natuurlijk dragen ze minder verantwoordelijkheid en voelt het allemaal wat vrijer aan, maar zeker als ze ook wat meedraaien in het huishouden zullen er genoeg zijn die meer bezet zijn dan hun ouders. Denk dan ook dat je op die leeftijd niet meer voor hen moet gaan bepalen wat ze in hun vrije tijd doen.
Als het inderdaad gewoon gezellig was dan was het een heel ander verhaal, maar de sfeer is altijd gespannen. Opa en oma hadden 50 jaar geleden al moeten scheiden, maar ja, dat hebben ze niet gedaan, maar elke keer als we ze zien loopt oma te klagen over opa. Man zegt dan : ja mam, dan moet je maar uit elkaar gaan, ik hoor dit elke keer. Maar dan komt ze 3 hoog achter te zitten zegt en dat wil ze niet.
Zelf ook niet gaan zou ik heel graag willen maar het voelt toch als een morele verplichting. Het zijn an sich geen slechte mensen, maar het woord gezelligheid hebben ze niet uitgevonden zeg maar. En ze maken zich om alles druk, vitten daardoor constant op elkaar en ze maken niks mee; dat is al sinds ik ze ken zo en toen waren ze net 50. Ze hebben geen hobby's, geen vrienden, maken niks mee, dus elke keer gaat het over hetzelfde: het weer, de energiecrisis en de dure boodschappen.
Toen de pubers jonger waren combineerden we het bezoek inderdaad met een leuke activiteit, of we gingen naar een museum, of kasteel op de heen of terugweg. Nu wordt het eten bij Mc Donalds 
MamaE schreef op 21-01-2023 om 11:11:
Soms doe je ook iets voor een ander in het leven.
inderdaad. Ik snap de situatie en ik zit meestal in team #geefpuberruimte, maar in dit geval… die 3x per jaar/rond verjaardagen zou ik gewoon door laten gaan. Zeker omdat pubers niet er onderuit proberen te komen.
Als ik naar mijn eigen opvoeding kijk; mijn ouders verplichtten ons vrijwel nooit tot iets. Dus daar hoefden we niet echt tegen aan te schoppen, deden we ook niet. Maar we wisten wel dat ze het belangrijk vonden dat we een paar keer per jaar meegingen naar de koudere, negatieve opa en oma. Dus dat deden we. Het was vaak ongemakkelijk en dodelijk vermoeiend, want een echt gesprek was er niet te voeren, het was een grote klaagzang over alles en iedereen (die we niet kenden). Maar ging dus zonder gedoe.
2-3x per jaar, moet kunnen. Wij gingen toen we ouder werden daarna nog wel eens uit eten (als gezin, zonder opa/oma) als een soort beloning/leuke afsluiting.
AlisonH schreef op 21-01-2023 om 11:36:
[..]
Als opa en oma zich enigszins plezierig gedroegen, maar vanwege leeftijd of karakter niet zo aansloten bij de kinderen, zou ik het hier wel mee eens zijn. Maar ik lees andere dingen in het laatste bericht van TO: ruzies, opa en oma die op elkaar vitten, oma die eten kookt waarvan ze weet dat de pubers het niet lusten, commentaar en kritiek op alles…. Dan zou dus alle moeite van de pubers komen. Kinderen moeten leren dat niet alles draait om wat zij willen en leuk vinden. Maar dit is wel het andere uiterste.
Kinderen/ pubers moeten leren dat de wereld niet om hen draait. Dat ze ook eens iets voor een ander kunnen doen wat je zelf niet zo leuk vindt.
Mijn puber/jongvolwassene hebben dat goed geleerd met de andere opa en oma. Als opa solo moet zingen tijdens een concert van het koor dan zijn ze erbij. Opa vindt het ook niet leuk als zo'n moet ballen om het kampioenschap in de stromende regen maar hij is er wel, sinds samen met oma soms alleen als oma andere bezigheden heeft.
De opa en oma waarmee het contact niet zo goed is zien zichzelf als middelpunt van het universum, hebben te weinig gedaan om een band op te bouwen met de kleinkinderen en willen niet hun eigen aandeel hierin zien.
Ik snap ook de reacties die zeggen: soms doe je iets voor een ander en het is maar een paar keer per jaar. Dat is natuurlijk zo, maar opa en oma zijn hier ook elke 4-6 weken (eerder elke 4 weken), van zeg 11 tot 17 uur op een weekenddag. Dat begint echt als een aanslag op ons prive leven te voelen. Pubers moeten van ons dan toch gezamenlijk lunchen en rond 15 uur even samen wat lekkers eten; dus echt vrij vrij zijn ze dan ook niet. Misschien moeten we daar uberhaupt al eens mee stoppen; dat ze gewoon hun ding mogen doen als opa en oma komen; dus niet thuis hoeven te zijn. Het voelt nu dus niet als: het is maar een keer per jaar;eigenlijk is het elke maand wel een dag.
grasspriet1980 schreef op 21-01-2023 om 12:18:
Ik snap ook de reacties die zeggen: soms doe je iets voor een ander en het is maar een paar keer per jaar. Dat is natuurlijk zo, maar opa en oma zijn hier ook elke 4-6 weken (eerder elke 4 weken), van zeg 11 tot 17 uur op een weekenddag. Dat begint echt als een aanslag op ons prive leven te voelen. Pubers moeten van ons dan toch gezamenlijk lunchen en rond 15 uur even samen wat lekkers eten; dus echt vrij vrij zijn ze dan ook niet. Misschien moeten we daar uberhaupt al eens mee stoppen; dat ze gewoon hun ding mogen doen als opa en oma komen; dus niet thuis hoeven te zijn. Het voelt nu dus niet als: het is maar een keer per jaar;eigenlijk is het elke maand wel een dag.
Hebben de pubers dan geen bijbaan, huiswerk, wedstrijd of vrienden die iets van ze willen in het weekend? Of moeten ze van jullie om dat bezoek van opa en oma heen plannen?
Meteen mee stoppen!
Als opa en oma er zijn en de puber ziet ze even en gaat dan naar de wedstrijd/de bijbaan/de vrienden dan is dat toch helemaal prima?
Dat opa en oma geen hobby's/ vrienden en gezelligheid hebben met elkaar is hun eigen schuld dat hoeven de pubers niet op te lossen. Opa en oma zijn geen peuters die je moet vermaken, omdat ze dat zelf nog niet kunnen!
@Grasspriet1980:
Van 11 tot 17u, doet me echt denken aan mijn eigen jeugd waarin familiebezoek altijd een halve tot hele dag in beslag nam. Gruwelijke hekel aan gekregen en als volwassene nooit meer gedaan. Pas bij mijn partner ontdekt dat bezoekjes van één of twee uurtjes ook prima zijn.
Bakblik schreef op 21-01-2023 om 12:24:
[..]
Hebben de pubers dan geen bijbaan, huiswerk, wedstrijd of vrienden die iets van ze willen in het weekend? Of moeten ze van jullie om dat bezoek van opa en oma heen plannen?
Meteen mee stoppen!
Als opa en oma er zijn en de puber ziet ze even een gat dan naar de wedstrijd/de bijbaan/de vrienden dan is dat toch helemaal prima?
Dat opa en oma geen hobby's/ vrienden en gezelligheid hebben met elkaar is hun eigen schuld dat hoeven de pubers niet op te lossen. Opa en oma zijn geen peuters die je moet vermaken, omdat ze dat zelf nog niet kunnen!
Jawel, en steeds meer, maar dan werken pubers bijvoorbeeld van half 9 tot 13, komen ze terug, verplicht lunchen met opa en oma en dan wilde ik eigenlijk dat ze dan daarna geen vrienden lieten komen of naar vrienden toe gaan. Maar daar stoppen we dus sowieso mee! Als ze er zijn, leuk, maar als ze andere plannen hebben, ook prima!
Opa en oma komen of van 11 tot 17 of van 14 tot 21. Meestal probeer ik 11 tot 17 er doorheen te krijgen, hebben we tenminste onze weekendavond nog...
