Beroepskeuze
Mijn zoon zit in Havo 4, dus het nadenken over "wat daarna" is in volle gang. Wij ouders denken nog heel erg in de trant van een vervolgopleiding, mijn zoon denkt vooral aan "wat wil ik later voor beroep uitoefenen". Zijn droom is treinmachinist worden en heeft daar al een opleiding voor bezocht op de open dag. Er is wel een strenge selectie voor, dus ik vond dat hij ook een plan-B moet hebben.
Die heeft hij bedacht: touringcarchauffeur. Ik heb hem gevraagd of je daar ook opleidingen voor hebt. Maar dat weet hij niet. Persoonlijk kan ik me bij treinmachinist me wel iets voorstellen, de opleiding leek me interessant, de grote kans op een baan ook. Verder reis ik heel veel met de trein en zou trots zijn als mijn zoon daar voorin zit (hoewel er natuurlijk ook legio nadelen zijn).
Met touringcars heb ik niets en de 2x dat we met een touringcar naar onze vakantiebestemming zijn gereden was zoon kotsmisselijk en erg humeurig. Dus ik heb gevraagd hoe hij zo op dat idee kwam.
Het probleem is, dat zodra ik zoiets vraag, mijn zoon gelijk in het defensief schiet en hij vindt dat ik hem niet serieus neem. Het zal wel komen omdat zijn vader en ik nogal de nadruk hebben gelegd over vervolgopleidingen, terwijl mijn zoon denkt aan "werken en wat van de wereld zien".
Hoe kan ik mijn zoon zo ver serieus op deze vragen in te gaan zonder hem het gevoel te geven dat ik "tegen" ben? Als ouder mag je toch ook wel even moeten wennen aan een idee hoe een kind dat richting volwassen worden gaat zijn leven denkt vorm te geven? Dat je mag dromen over wat je later gaat doen, maar dat er ook haken en ogen aan zitten (opleidingen, wat is de kans op een baan e.d.).
Hoe pakken jullie dat aan?
Je eigen voorkeuren
Wat mij in jouw berichtje opvalt is dat je je eigen voorkeuren nogal uitdrukkelijk benoemt. Je hebt wel wat met treinen en niets met touringcars.
Als je dit op de één of andere manier ook laat merken aan je zoon (ik weet niet of het zo is hoor) dan kan ik me voorstellen dat hij jouw vraag als een aanval opvat. Hij voelt misschien heel goed aan dat jij helemaal niets in zijn keuze ziet.
Probeer je eigen voorkeuren los te zien van het toekomstig beroep van je zoon. Het doet er niet toe of jij vaak met de trein reist en het doet er niet toe dat je zoon ooit kotsmisselijk is geworden in de bus. Waar het om gaat is dat je zoon een baan vindt die bij hem past. Het idee van touringcarchauffeur is zijn tweede plan. Dus het is logisch dat het nog niet zo uitgewerkt is. Geef hem de kans om te onderzoeken of zijn eerste idee van dit beroep klopt. Misschien komt hij er zelf achter dat het helemaal niets voor hem is.
Hij is nog jong, ik vind het sowieso knap dat hij al zo met zijn toekomst bezig is!
mooi beroep
Mijn broer is jarenlang internationaal touringcar-chauffeur geweest. Mooi beroep hoor. En (maar dat is een aanname) een stuk uitdagender en interessanter dan treinmachinist.
Een internationaal chauffeur ziet een stuk mee van de wereld (mijn broer in ieder geval wel) én het is een veel socialer beroep. De lange ritten naar Spanje (met twee chauffeurs die elkaar afwisselen) zijn niet het meest interessant, maar een week op stap met een schoolklaas of groep toeristen wel. Dat deed hij dan ook vaak. Bij die reizen was hij vooral een soort (tweede) reisleider. Hij heeft alle interessante plekken in Europa bezocht, heeft enorm veel gezien en geleerd én heeft veel mensen een mooie vakantie bezorgd (hij kreeg achteraf vaak bedankbrieven). Oh ja, en ook: in ieder stadje een ander schatje
Op enig moment is hij gestopt: het liet zich niet meer goed combineren met de behoefte aan huisje-boompje-beestje.
Persoonlijk zou ik juist niet zo enthousiast zijn als mijn havo-zoon 'alleen maar' treinmachinist zou willen worden. Dan heb ik toch iets van 'zonde van je capaciteiten'. (sorry, weet dat veel mensen daar anders over denken, dit is echt mijn persoonlijke mening, juist ook omdat je aangeeft dat hij het allemaal ng iet zo goed weet).
Ik denk
Dat je jezelf te veel centraal zet; wat jou trots zou maken, wat jou interessant lijkt, wat jou bij hem lijkt passen. Daarmee irriteer je hem denk ik, hij is juist bezig los te komen en zit juist niet te wachten op wat het met jou doet!
Over praten.
Ik ben daar vrij open in. Zoon weet dat hij uiteindelijk zijn eigen keuzes hierin maakt maar als ik vragen of twijfels heb, dan praten we daar over.
Je zoon heeft nog even de tijd, hij maakt vast een prima keuze.
Opleiding voor touringcarchauffeur? Ik denk iets van een toeristische opleiding en groot rijbewijs?
Even googelen
En er zijn opleidingen te vinden voor touringcarchauffeur. Er wordt zelfs bijgeschoold. Je moet er wel 21 jaar voor zijn om er te kunnen werken. Misschien eerst iets als privechauffeur? Daar zijn ook opleidingen voor.
En wie weet gaat zoon na een paar jaar werken wel alsnog wat anders leren of doen.
Ik zou heel erg blij zijn met een kind dat zo'n positieve keuze maakt en natuurlijk kun je rustig voor- en nadelen samen bespreken, daar wordt een kind ook wijzer van maar nadat je zijn eigen keuze hartelijk omarmd hebt.
aanvulling
Ik heb nog niet geantwoord op jouw vraag 'hoe pakken jullie dat aan?'.
Dat je zoon defensief reageert op jouw vragen, doet vermoeden dat jouw vragen behoorlijk suggestief/ingekleurd zijn. Hoeft natuurlijk niet hoor, je zoon kan ook gewoon een echte puber zijn.
Mijn tips: open vragen stellen, oprechte belangstelling tonen, positief zijn over het feit dat hij ideeën heeft. Ik proef uit jouw tekst toch ook een 'ja maar houding'. Dat voelt je zoon wellicht haarfijn aan.
Even googelen levert je trouwens antwoord op de vraag op hoen je touringcar-chauufeur wordt.
Waarom leg je trouwens de vraag 'hoe wordt je dat dan en wat zijn de haken en ogen' zo bij je zoon neer? Waarom ga je niet samen met hem op zoek naar informatie? Je zoon zit pas in de vierde, het is een kind, hij kan dus wel wat hulp en begeleiding (en stimulans!) gebruiken. Ga lekker samen met hem op stap, ga naar een open dag, zoek zelf ook informatie.
bloemetje
Ik doe dat ook samen maar als je daar dan vragen over stelt hier op het forum moet je het je kind laten uitzoeken 
Algemeen: hij is inderdaad te jong voor touringcarchauffeur dus hij moet voor plan B ook iets er tussen hebben zitten. Ook voor ns machinist moet je al enkele jaren werkervaring hebben dus wat wil hij gaan doen?
Of bedoel je dat hij die MBO3 opleiding wil gaan doen voor machinist?
MBO opleiding
Ja hij wil graag die opleiding doen. Ik vind het. toch knap als je je eigen voorkeuren zo kan wegcijferen. Ik heb bepaalde ideeën bij beroep en en een bepaaldbeeld van mijn zoon dus als dat niet samenvalt ben ik niet enthousiast terwijl mijn zoon dat wel is. En natuurlijk zoek ik mee maar daar wordt mijn zoon niet blij van, hij is geen klein kind meer!
Ik snap het wel
Ik snap het wel hoor, iedereen wil graag het beste voor zijn kind en jij had iets 'beters' voor ogen. Misschien is het idee om open dagen te bezoeken en hem kennis te laten maken met meer beroepen/opleidingen? Dit zijn nl erg concrete beroepen, maar er is zoveel meer. Wellicht kan hij sowieso eerste een bredere opleiding doen en later alsnog die kant op als hij zou willen. Hij is er nl toch te jong voor. En ik zou inderdaad je mening voor je houden, die oordelen werken alleen maar averechts.
Geen prater
Met zoon praten valt ook niet mee,dat maakt het idee van touringcar- chauffeur oom zo opvallend. De paar die ik heb meegemaakt waren juist jolige mensen die al babbelend een leuke sfeer in de bus brengen. Zoon is (nu) nog een grumpy puber voor wie gezelligheid al snel te veel wordt. Dat zal zeker nog veranderen als de puberteit slijt, maar dat maakt het er niet gemakkelijker op.
mening voor me houden
Dat is me nog gelukt ook. Ik heb gevraagd wanneer hij met rijlessen wil beginnen? Hij wordt dit jaar 17, Hij ging gelijk theorielessen opzoeken!
moedermop
Hij mag met 16,5 gaan beginnen met rijles...
wat voor touringcarchauffeur?
Heeft hij daar al over nagedacht? Als hij bijv mensen naar en door Toscane gaat rondrijden betekent dit dat hij veel van huis is, zijn familie en vrienden veel moet missen, veel wachten, etc. Heeft hij daar een goede voorstelling van?
Zo wilde ik na mijn eerste zomervakantie met het vliegtuig (ik was 13), jarenlang reisleidster worden. Ik had daar gezien wat zo iemand deed en dat leek mij geweldig. Totdat ik jaren later doorhad dat dat betekende dat ik de helft van het jaar in zuid Europa zou wonen, een appartementje met collega's moest delen, elke keer dezelfde suffe excursies moest begeleiden en dat alles voor een hongerloontje. Ik was snel genezen. 
Opleiding
Je zoon moet er wel rekening mee houden dat je pas rij-examen rijbewijs D in combinatie met vakbekwaamheid code 95 kan doen op je
21e. Daarnaast wordt steeds meer van touringcar chauffeurs gevraagd dat ze ook optreden als reisleider. Omgaan met (lastige) mensen, avontuurlijk, flexibel, talen spreken, ad-hoc problemen oplossen. Vindt je zoon dit ook leuk? Zou hij dat kunnen? En als touringcar chauffeur kan je niet echt doorgroeien naar een hogere functie. Als ik jou was zou ik hem naar flink wat open dagen laten gaan, op internet zoeken naar opleidingen en informatie laten aanvragen. Misschien denkt hij iets te simpel en heeft hij een nogal vertekend, romantisch beeld van chauffeur/machinist zijn. Het zijn nuttige beroepen met leuke kanten maar ook met zware kanten en nogmaals, je kan er verder niet veel meer mee. Je zou ook in een breder perspectief kunnen denken aan een opleiding Toerisme en Recreatie, Logistiek & Transport oid.
Hoe en op basis waarvan heeft hij trouwens zijn profielkeuze eind derde klas gemaakt?
Overigens is het ook lastig hoor, om op zo'n jonge leeftijd belangrijke keuzes te moeten maken over opleiding & beroep. En natuurlijk hou je je daar als ouder ook mee bezig en wil je het beste voor je kind. Wel meedenken dus maar niet je eigen (voor)oordelen op je kind overbrengen.
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/openbaar-vervoer/vraag-en-antwoord/wat-is-het-experiment-met-het-verlagen-van-de-minimumleeftijd-voor-buschauffeurs.html
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/rijbewijs/rijbewijs-bus-d-d1-d1e-en-de
https://www.cbr.nl/bus.pp?
http://www.dechauffeursacademie.nl/opleiding.php?opleiding_id=171
http://www.rocva.nl/mbo/opleidingen/overzicht/mobiliteit_logistiek/logistiek/pages/machinist_railvervoer.aspx
Voorzichtig ontmoedigen/sturen
Mag je als ouders niet een beetje proberen te 'sturen'? Mijn dochter heeft een tijdje overwogen om docent te worden (is pas 15 dus het zijn nog vage plannen). Dat leek mij echt geen goed idee omdat ze maar moeilijk met pubers overweg kan en geen sociale hoogvlieger is. Om diezelfde reden vond ik jeugdpsycholoog ook een matig plan. Mij lijkt vertaler de perfecte baan voor haar, of iets anders met veel autonomie. Dat mag ik toch wel zeggen?
Overigens ken ik wat (voormalig) internationaal buschauffeurs. Dat zijn geen types gezellige reisleider, maar ietwat norse types die gewoon van A naar B willen rijden zonder al te veel gezeur
Katniss
Helemaal eens hoor, ik vind dat je best mag sturen. Maar je moet waken voor oordelen want dat kan tegen je gaan werken. Het blijven pubers he?
Over de keuze om vertaler te worden: ik ken er meerdere en de meesten werken niet meer in het vakgebied. Het meest gunstig is als je meerdere talen kiest (die dichtbij elkaar liggen) en dan juist niet de meest voor de hand liggende talen. Vertaler Engels/Frans/Duits zou ik sowieso afraden.
karakter
Ik vertel mijn kinderen dat ze kunnen worden wat ze willen. Ze leren bij juist door een uitdaging aan te gaan die niet vanzelfsprekend bij ze past.
Eigen keuze maar wel mening geven
Ik laat mijn kinderen volkomen vrij in hun keuze voor een vervolgopleiding. Daarbij geef ik echter wel mijn mening. Als iemand zou roepen kunstacademie bijvoorbeeld dan zou ik wel een lang gesprek aangaan over wat ze daar dan mee willen doen. Niet dat ik het op voorhand af zou wijzen maar ik zou ze wel ernstig aanmoedigen om te nadenken over wat ze met die opleiding willen. Dat laatste vind ik dus ook heel verstandig van de zoon van MoederMop: die kijkt namelijk niet zo zeer naar de opleiding maar naar wat hij er mee zou willen. Dat vind ik heel verstandig.
Als mijn kinderen zouden kiezen voor een opleiding waarin weinig werk is of waar je weinig concreets mee kan dan zou ik hun daarop wijzen. Ik zou zelf ook wat dingen voor ze op zoeken (beroepsperspectieven en dergelijke). De uiteindelijke keuze ligt echter bij hun zelf natuurlijk.
Maar als ouder kan je heus wel sturen en je mening geven. Daar is niks mis mee. Uiteindelijk beslissen ze zelf.
Treinmachinist lijkt me een hele concrete opleiding en concreet vak. Touringcar chauffeur is wat ingewikkelder want je hebt naast een rijbewijs voor de bus geen concrete opleiding. Wil hij korte afstanden of lange afstanden rijden? Is vrachtwagenchauffeur niet een alternatief? Of vind hij juist de passagiers leuk en is dus buschauffeur een alternatief?
Als hem vooral de technische krant trekt (het rijden zelf) dan is een opleiding in logistiek/transport wel wat voor hem. Trekt hem de sociale kant meer (de passagiers)dan een opleiding in de toeristische sector.
Ik zou wel hem aanmoedigen kieskeurig te zijn wat de opleiding betreft want er zijn te veel opleidingen die inhoudelijk weinig concreet zijn waardoor je er uiteindelijk niet veel aan hebt.
Verder hij heeft natuurlijk nog geen rijbewijs dus eerst maar eens kijken of hij rijden sowieso leuk vindt.
Jaina
Een opleiding tot treinmachinist is natuurlijk wel een hele smalle. Je kunt er weinig anders mee, net zoals zoveel andere MBO-opleidingen die eigenlijk verboden zouden moeten worden.
Ik vind dat je zo'n opleiding alleen moet aanbieden als je iemand gaat aannemen als machinist. Kinderen aannemen op zo'n opleiding heeft weinig zin.
Overigens mag mijn kind geen opleiding tot piloot doen: 1,5 ton betalen en daarna in de vicieuze cirkel terecht komen van vlieguren moeten maken om je brevet te houden en niet aangenomen worden. Als mijn kind dat wil doen mag hij die 1,5 ton eerst zelf bij elkaar regelen, daar wordt niet voor geleend.
Mijn jongste moet ook echt iets gaan doen met een beetje kans op werk (MBO) anders kom je gewoon nergens met al die smalle opleidingen.
Barvaux
Maar als je zoon piloot zou willen worden en hij besluit wel die 1,5 ton te lenen dan heb je daar toch niks meer over te zeggen als hij inmiddels 18 is? (en voor die tijd zal hij dat niet kunnen lenen)
Ik zou het zelf ook ernstig afraden aangezien er een overschot is aan piloten. Echter als mijn kind het vervolgens toch doet heb ik daar weinig meer over te zeggen. Ik kan het hoogstens afraden. Ik kan weigeren mee te betalen (en ik heb sowieso geen 1,5 ton liggen dus dat is makkelijk). Ik kan alternatieven aanraden (bij de luchtmacht proberen te komen).
Echter behalve dat kan ik mijn kind niet tegenhouden als hij/zij dat perse zou willen.
Van verbieden is geen sprake meer bij een kind van boven de 18. Ik kan hoogstens mijn eigen grenzen aangeven (geen bijdrage van mijn kant) maar ik kan niks meer verbieden.
Jaina
Tja jammer dan, het gaat gewoon niet gebeuren en ik hoop dat er niets of niemand is die een 18jarige zo'n bedrag laat lenen! Overigens zou hij 17 zijn bij die beslissing, nog weer anders dus.
Een beetje kans op werk
Maar wat als je kind zijn zinnen heeft gezet op een opleiding met weinig kans op werk maar het wil echt niet anders en als je dat aan z'n verstand wil peuteren is het maar gezeur, hoe reageer je dan?
Gelukkig schijnt het voor machinist wel mee te vallen, de meesten vinden werk. Maar persoonlijk zou ik hem ook liever in een opleiding zien waar hij meer kanten mee op kan, maar hoe open ik een vraag ook stel en hoe belangstellend ook, hij reageert negatief (ook op zijn vader trouwens). Dus help ik hem maar met aan te geven hoe hij zijn droom kan verwezenlijken door met hem naar open dagen te gaan en bovenstaande links door te sturen en hopen dat hij mijn mailadres niet langer als spam aanmerkt.
Naar je ouders luisteren....
Overigens bedenk ik me dat ik ook niet echt naar mijn vader heb geluisterd. Hij vond wiskunde en natuurkunde maar niets voor meisjes. Ik vond het dus hoog tijd om dat te gaan studeren.
MoederMop
Dan heb je waarschijnlijk gewoon pech. Je kan natuurlijk financiele steun weghouden. Je kan zelfs emotionele steun weghouden (maar dat zou ik zelf niet doen want dan wordt het chantage) maar als iemand eenmaal volwassen is beslissen ze het zelf. Het is zelfs goed ergens als een volwassen kind zegt 'lieve ouders, ik snap dat jullie dat vinden maar ik doe het toch want het is mijn beslissing.' Een deel van volwassen worden is ook je eigen beslissingen nemen en daar zelf de verantwoordelijkheid voor nemen, zelfs als je omgeving het niet met die beslissing eens is.
Je kan informeren, je kan meeleven, je kan vragen meegeven en niemand dwingt je natuurlijk om een cent bij te dragen aan idiote plannen maar uiteindelijk beslissen ze zelf.
Ik snap ook niet zo goed hoe Barvaux bijvoorbeeld denkt iemand tegen te houden die perse piloot wil worden. Zodra ze 18 zijn mogen ze nou eenmaal wettelijk zelfstandig van alles beslissen. En zolang er van jou als ouder geen actieve bijdrage wordt gevraagd of je handtekening of iets anders heb je gewoon niks meer in te brengen. Het enige wat je kan hopen is dat je kind genoeg gezond verstand heeft en dat de band tussen jullie goed genoeg is dat ze toch je advies enigszins op waarde kunnen schatten.
Barvaux
Ik hoop dat je zoons na hun 18e net zo braaf naar hun moeder blijven luisteren als nu. Je kunt er namelijk niets meer tegen doen als zij dan hun handtekening zetten voor een forse studielening, voor een pilotenopleiding of om wat vaker op vakantie te kunnen.
Nogmaals, als zoon die beslissing moet nemen is hij 17.
Ik vraag me af waar een 18 jarige zo'n lening vandaan kan halen. Kan dat werkelijk? Als een bank dat doet dan zijn ze echt heel erg verkeerd bezig, er zijn al genoeg piloten ernstig in de problemen gekomen.
verder
Verder is het een 'academische discussie', net als de vorige. Mijn zonen willen geen piloot worden en jongste gaat echt geen MBO dierverzorging recreatief doen
Gewoon DUO
Ik weet niet hoe makkelijk dat gaat, je maximale leenbedrag lenen. Volgens mij is dat een kwestie van een online formuliertje invullen, en hoppa je kunt op vakantie.
katniss
Ja maar waar jij het over hebt werkt niet bij een particuliere pilotenopleiding. De maximale lening gewoon is nog geen 1000 per maand, en dat gaat niet snel genoeg als je naar de anderhalve ton moet
Sowieso ben ik geen fan van die particuliere opleidingen, er zijn meer ook meer in de richting waar mijn zoon naar zocht: gewoon heel veel geld betalen en het interesseert ze geen zak dat ze veel te veel mensen opleiden voor een bepaalde baan.
