Bedtijden
Hoi,
Onze (bonus)zoon van (bijna) 15 wil graag doordeweeks later naar bed. Hij is altijd al een korte slaper geweest. Zijn bedtijd tot nog toe was 22:00 uur. Als je googelt zie je op alle sites dat dit een normale/gezonde tijd is. Maar van ouders in onze omgeving horen we ook verhalen dat ze hun kind er meer vrij in laten.
Zelf geeft hij aan dat zijn vrienden pas laat in slaap vallen (lees: nog tot in de nacht op sociale media zitten) en hij voelt zich buiten gesloten omdat hij om 22:00 uur moet slapen en daarvoor ook niet meer op zijn telefoon mag.
Enerzijds willen we zijn behoefte aan aansluiting met zijn vrienden erkennen, anderzijds willen we ook grenzen stellen die zijn gezondheid ondersteunen.
Tegelijkertijd denken we dat het ook nuttig kan zijn dat hij zelf gaat ervaren wat het met hem doet als hij te laat naar bed gaat en op zijn scherm blijft zitten.
Nou vroeg ik me af, hoe gaan jullie om met pubers die weinig slaap nodig hebben en hun bedtijd? Blijf je strak grenzen stellen? Of laat je je puber al meer vrij? Hoor graag alle kanten 
Dank alvast!
Micha
MamaE schreef op 26-01-2023 om 13:30:
Overigens weet ik nog niet hoe wij dit soort dingen aan gaan pakken t.z.t.
Als dochter zichzelf goed kan reguleren en voldoende slaapt, kan er misschien meer.
Als ik zelf de halve nacht wakker lig van allemaal geluid uit haar telefoon, gesprekken en filmpjes dan kan het zomaar zijn dat ik het verbied tot ze het huis uit is.
Ik geloof heilig in opvoeden = voorleven.
Dus als jullie nu al 's nachts jullie telefoons uitzetten en beneden laten liggen, zal het makkelijker zijn dat later ook van jullie dochter te vragen. Dan is dat al normaal.
Hier gaan de telefoons 's nachts trouwens ook uit, behalve wanneer mijn kinderen nog laat op pad zijn, en dat is niet vaak.
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 08:02:
[..]
Mijn vriendin was anders heel blij dat nadat ze haar kan gereanimeerd had en de hulpdiensten waren er, zij haar zus kon bellen om op haar kinderen te passen.
Zelf was ik heel blij dat mijn moeder op mijn andere kind kon passen toen we met spoed met de jongste naar ziekenhuis moesten met hersenvliesontsteking.
Vandaar dat ik niet begrijp dat mensen onbereikbaar willen zijn.
En natuurlijk ging het over een 15 jarige, maar het is toch een paar keer gebeurd dat het ook gewoon helpend was voor degene die belde
Jij verdraait andermans boodschap. Er zit nog wat tussen willens en wetens onbereikbaar zijn voor naasten in nood, en voorkomen dat je minderjarige kinderen potentieel tot diep in de nacht uit hun slaap gehouden worden.
Jij hebt toevallig een keer iets meegemaakt waarbij het handig was dat toevallig net jouw dochter het telefoonnummer had van de ouders van een klasgenoot/vriend(in). Dat is natuurlijk fijn geweest, maar de wereld is echt niet afhankelijk van het digitale adresboekje van jouw kind. Naar mijn idee zouden kinderen nog niet verantwoordelijk moeten zijn voor andermans zieleheil/gezondheid in de nacht, of worden betrokken in allerlei nare toestanden. Die overtuiging had ik sowieso al, maar ik heb daarnaast een ervaring die maakt dat daar juist aan vasthoud. Mijn kind is namelijk een keer betrokken geraakt bij een criminele actie van vrienden rond zijn 15e, ook door een telefoontje van "kom snel". (Was overigens niet 's nachts). Alhoewel zoon alleen maar op het plaats delict was en verder niet, is hij toch opgepakt en verhoord door de politie en heeft een halt traject moeten doorlopen.
