Bang om alleen te slapen, 13 jaar
Onze zoon van 13 jaar kwam vanavond rond elven opeens behoorlijk overstuur beneden. Vertelde dat hij ‘s avonds en ‘nachts erg bang is als hij alleen is. Hij zegt dat dit al een tijdje speelt en steeds erger wordt. Vanaf eind februari ongeveer... Achteraf realiseren we ons dat er de afgelopen weken wel al wat signalen waren, zo wil hij geen spannende films/actiefilms meer kijken (want maakt hem bang), heeft ie een periode regelmatig ‘voor de gezelligheid’ in ons bed geslapen met 1 ouder (terwijl de andere ouder dan in zijn bed lag) en vond ie het heel lastig toen we dat weer inperkten, en heeft ie de laatste weken regelmatig moeite om in slaap te vallen, ligt ie zo 1 a 2 uur wakker na bedtijd.
Zoon is geadopteerd, is een heel gevoelig en sensitief kind en bang zijn rondom slapen gaan is iets dat we vanuit het verleden wel kennen van hem. Met het ouder worden werd dat steeds minder, tot het uiteindelijk rond een jaar of 10 volledig over was.
Ik denk wel dat hij wat angstgevoeliger is dan gemiddeld, vindt bv bepaalde sociale situaties ook wel sneller eng dan zn zusje bv (hoewel hij tegelijk ook heel sociaal vaardig en zeker overkomt). Ook heeft ie in het donker buiten zijn tot een jaar of tien eng gevonden en is ie nu bv best bang voor corona en voor afkeuring/afwijzing van anderen.
We hebben hem gevraagd om na te denken of hij hulp zou willen bij het omgaan met zijn angstgevoelens, en zo ja, wat voor soort hulp hij denkt dat hem zou kunnen helpen. Aantal voorbeelden genoemd en afgesproken dat we er later op terugkomen.
Waar wij nu een beetje mee worstelen is het volgende: Is het goed om hem voorlopig bij ons op de kamer te laten slapen (iets dat hij erg graag wil omdat ie zich dan het allerveiligst voelt), of is dat juist niet helpend (omdat we daarmee ongewild misschien ook uitstralen dat er een reden is om bang te zijn als je alleen slaapt, of dat hij niet in staat is om zichzelf gerust te stellen).
Ander puntje bij het dilemma wel of niet bij ons op de kamer is dat hij een (eveneens geadopteerd) broertje van 11 heeft die het absoluut heel erg ingewikkeld gaat vinden als grote broer niet in zn eigen kamer hoeft te slapen maar bij ons mag. Dit is nl iets dat hij ook graag zou willen (en misschien ook nog wel een beetje nodig heeft). Beiden bij ons is geen optie, echt geen ruimte voor.
Wie denkt mee wat wijsheid is? En wie heeft tips/ideeën over wat zoon zou kunnen helpen bij het krijgen van meer grip op zijn angstgevoelens?
Geen optie
Helaas kan ik je geen programma geven van terug naar eigen bed. Het blijft een lastig dilemma. Kinderen die bang zijn hebben jou nodig. In het algemeen is het een biologisch gegeven dat mensen veiliger zijn, zich veiliger voelen, als ze bij elkaar zijn.
Het gaat een keer over, dus je zou ook kunnen overwegen om het los te laten en beiden nog een tijd(je) bij jou te laten slapen.
Er komt vanzelf een tijd dat ze meer behoefte hebben aan privacy.
Zijn kamer?
Is het een optie dat een van jullie bij hem op de kamer gaat liggen op een matrasje/deken tot hij in slaap valt?
Of wordt hij later alsnog wakker en wil hij dan nog naar jullie toe?
Of is het een optie dat hij op jullie kamer op een matje en deken ligt, dus niet te luxe in jullie bed (ook ivm andere zoon).
Trouwens goed dat je vraagt of hij hulp wilt en dat je een paar opties noemt waar hij over na kan denken.
Broertjes samen?
Ik weet niet of de twee jongens samen slapen? Anders kan dat misschien een oplossing zijn. Als ze samen in dezelfde kamer slapen, voelen ze zich allebei misschien wat veiliger?
Een andere optie is een huisdier (hond of kat) mee naar boven nemen. Dit heeft mijn zoon met nachtangst door heel wat angstige nachten geholpen.
2 uur wakker liggen
Als hij zo lang wakker ligt, gaat hij dan niet veel te vroeg naar bed? Ik zou bedtijd verlaten en kijken of dat helpt. En de broertjes bij elkaar inderdaad. Ik zou hem niet alleen laten liggen als hij zo bang is.
Angsten serieus nemen
dus inderdaad zorgen dat hij niet alleen hoeft te slapen. Je thuis, bij je ouders, veilig voelen is zo ontzettend belangrijk voor een kind! En nog extra voor geadopteerde kinderen. Jullie doen het blijkbaar heel erg goed, dat een kind van 13 nog graag bij je wil liggen en zich daar geborgen voelt. Dus compliment voor jullie!
Als het voldoende is om de jongens voorlopig samen te laten slapen is dat de gemakkelijkste oplossing. Anders zou ik inderdaad ervoor kiezen om op de grootste kamer een matras neer te leggen waar 1 ouder kan slapen bij 1 zoon, en de andere zoon in het grote bed met de andere ouder. Wel open bespreken met het zusje, anders krijg je nog weer andere problemen 
.
Intussen lijkt het me heel goed om het met hem over zijn angsten te hebben. Zijn ze realistisch, wat kan hij zelf doen om ermee om te gaan. Vooral het hem helpen zijn angsten zelf te lijf te gaan is belangrijk. Als het hem zelf lukt om stappen daarin te zetten zal hij meer vertrouwen krijgen in zichzelf en dan worden hopelijk zijn angsten ook vanzelf minder.
