baantje voor meisje van 17

minder geld

Sowieso minder geld geven, dan wordt de noodzaak om te werken groter. Ik heb hier twee soorten kinderen. De ene begon al vroeg met werken, eerst kassa bij de Jumbo, later in de bediening van een restaurant, ze is daardoor enorm gegroeid, ontzettend goede leerschool. Ons andere kind is een einzelgänger en zit graag thuis. Hij is uiteindelijk in een tussen jaar gaan werken op kantoor (via een uitzendburo, hij was toen 18 jaar) eerste baantje vond hij niet leuk (heel commercieel belteam) tweede baan was bij een klein bedrijf waar hij manusje van alles was. Daar heeft hij het enorm naar zijn zin gehad en ook echt gezien dat het heel leuk kan zijn om te werken en collega's te hebben (bij het eerste baantje zonk de moed in zijn schoenen). Nu studeert hij weer.
Ik zou je dochter echt stimuleren wat te doen, niet eens zozeer voor het geld maar voor de ervaring. Ook je man moet leren dat hij haar er geen plezier mee doet om alles uit handen te nemen, ze wordt straks toch een keer in het diepe gegooid en dan heeft ze er veel meer moeite mee.
Laat haar zichzelf inschrijven bij een uitzendbureau dan komen er soms verrassende opdrachten op haar af, of een rondje met haar cv langs winkels/restaurants in de buurt. Wat lijkt haar leuk? Wat doen haar vriendinnen?

Mijn dochter had pas op haar 18e haar eerste baantje. Dat doet ze nu 1,5 jaar met frisse tegenzin 3-8 uur per week. Ik heb al gezegd dat het meer moet gaan worden want dat het wel de bedoeling is dat ze over 1,5 jaar voor zichzelf zorgt (als 21-jarige masterstudent als alles loopt zoals gepland).
Op de middelbare lijkt me 8-12 uur werken prima te doen.

Hier

Dochter is op haar 13e begonnen met een krantenwijk. Nu is ze 16, die krantenwijk heeft ze nog steeds. Afgelopen zomer heeft ze 4 weken bij de plaatselijke kringloopwinkel gewerkt en daar een contract voor de zaterdagen aan overgehouden.
Daar stopt ze nu mee, komt toch een beetje in de knoei met haar schoolwerk en dat gaat wel voor.

Voor aankomende zomer gaat ze nu weer op zoek. In 4 weken kan je best een leuk spaarpotje opbouwen voor de rest van het schooljaar. Ze zit nu te azen op een baantje in een hondenpension.

Van ons krijgt ze 40 euro pm, haar krantenwijk levert gemiddeld 50 op. Daarmee heeft ze voor nu voldoende om mee uit te komen.

Het is in haar vriendenkring vanzelfsprekend om een bijbaantje te hebben, dus dat was hrt voor dochter ook. Ik vind het zelf ook heel normaal en ik geloof dat ik het niet goed zou vinden als mijn kinderen op die leeftijd niks zouden doen op dit gebied.

Op 16-jarige leeftijd hoef je ook geen vakken meer te vullen. Genoeg leuke baantjes te vinden!

Baantje

Er valt van alles te zeggen voor een baantje en ik ben het ook zeker met iedereen eens. Toen ik zo oud was wilde ik graag een baantje maar waar ik woonde was er simpelweg niks. Ik had redelijk goed gesitueerde ouders dus ik had wel geld. Later, toen ik studeerde en zelfstandig woonde heb ik pas leren werken en met geld en werkgevers omgaan. Het is niet zo dramatisch als je dat niet vóór je 18e hebt geleerd dus. Ik leer mijn puberdochter thuis nu trouwens wel dingen te doen in huis, gewoon omdat ik niet meer alles alleen wil doen en omdat ik vind dat je toch moet leren samenleven als huisgenoten. Ik hoefde vroeger bij mijn oiders overigens ook niks te doen, en ook dat is redelijk goedgekomen naderhand.

Jasmijn en Phryne:

Bedankt voor de reacties al tot nu toe.

Jasmijn, wat goed om te lezen hoe het met jouw verschillende kinderen verliep. Ik heb ook nog een zoon van 15, maar laat ik eerst maar eens beginnen met de dochter van bijna 17....
Minder geld geven, er zit op zich wat in. Het voelt alleen een beetje naar, dat je een kind vanaf haar 15e hebt gezegd dat ze voortaan een bepaald bedrag kreeg en daarvan dit-en-dat zelf moet bekostigen, en nog dit-en-dat voor kleding (minus winterjas en schoenen). Dat we dan plotseling zeggen: aangezien je niet werkt, krijg je voortaan de helft minder. Hmmm, alsof ze straf krijgt. Punt is ook dat ze misschien af en toe een boek koopt en iets lekkers, of één t-shirt, maar verder geen grote wensen heeft.

En ik ben het dus wel helemaal eens met het stimuleren wat te doen, vanwege de ervaring. Vandaar ook mijn vraag hier
Dat ze zich in kan schrijven bij een uitzendbureau vind ik een erg goede tip! Dan hoeft ze niet per se van tevoren te bedenken wat ze (niet) kan en (niet) wil.
Alleen dat cv waar ze mee rond zou moeten gaan...met werkervaring: nul. Dat schiet toch niet echt op?
Wat lijkt haar leuk..eens denken. Ze ziet overal tegenop en is ook niet altijd even handig - nog een extra reden om hier juist wel mee te beginnen. Van één vriendin weet ik dat zij in een restaurantje werkt.

Phryne, goed om te horen dat het nog goed kan komen als een 'kind' pas op haar 18e begonnen is wat ze doet, vraag ik je wel persoonlijk!

Kleedgeld alleen voor kleding

Je zou kunnen beginnen met de beperking dat kleedgeld alleen voor kleding is.
Als ze meer geld wil om vrij te besteden, kan ze gaan werken.
Het is volgens mij wel uit te leggen dat je het niet goed voor haar ontwikkeling vindt als ze zoveel vrij te besteden heeft nu. En dat je dat op haar 15e onvoldoende in de gaten had en dat graag wil herstellen.

juf Ank, en de rol van de vader

Juf Ank, je klinkt wel heel erg fel.
Nee, ik verwacht niet dat ze plotseling alles kan (baantje) als ze 'nooit' (dat ook weer niet hoor) iets hoefde te doen. Daarom mijn vraag hier ook: er moet iets veranderen en ik heb tips nodig hoe we dat aan zullen pakken.

Het is vrij moeilijk, nog extra als je wat lui van aard bent zoals ikzelf en mijn kinderen ook, om tegen de all-in verzorging van mijn man in te gaan. Natuurlijk heb ik hierover al regelmatig met mijn man gepraat, maar hij is het er gewoon niet mee eens. Hij is zelf vroeger ook in de watten gelegd, moest ook wel af en toe wat doen met beide ouders, en het is helemaal goed gekomen. Bovendien vindt hij het gauw zielig. Is natuurlijk niet zo, ze moeten zelfstandigheid ook leren, vind ik ook!
Mijn man doet de was, boodschappen, kookt en ruimt af en dergelijke -alles met de beste intenties. En daar zijn we allemaal natuurlijk ook blij mee.
Bovendien vindt hij het fijn zich nuttig te voelen.

"Heeft je man weinig zelfvertrouwen dat hij het nodig heeft om zo verzorgend bezig te zijn? Ik vind het serieus niet gezond klinken."
Nee, hij heeft zeker niet weinig zelfvertrouwen. Ik begrijp deze opmerkingen niet zo goed, sommige mensen houden toch van anderen in de watten leggen, dan hoeven ze toch niet meteen onzeker te zijn? Ongezond bezig te zijn zelfs? (voor dochter wellicht, maar niet voor hemzelf).

Het is een apart draadje waard want ik word niet altijd goed van mijn eigen luiheid (het is hier thuis best wel troeperig, dat zou ik dan dus kunnen oppakken), maar ja daar gaat dit draadje nu even niet over.

Dochter ruimt uit zichzelf wel eens wat op, de tafel of zo. Dat is het. Er was een tijd dat de kinderen wekelijks moesten koken maar dat verwaterde twee keer. Ze kan echt wel íets maar ik vind dit niet snel genoeg gaan. Stel dat ze al over 1,5 jaar uit huis zou gaan: toch beter dat ze wat kan en het ook wat werkervaring heeft.

Dendy, Emma, Lente:

Dendy, dat is jong, op haar 13e gestart. Zo kweek je vast wel extra doorzettingsvermogen. Mooi.
Ik vind het ook niet meer goed als mijn dochter op haar 17e (bijna) nog steeds nooit gewerkt heeft. Dus helemaal eens (hoewel ik met 13 of 14 niet per se nodig had gevonden).
Je schrijft ook nog: "Van ons krijgt ze 40 euro pm, haar krantenwijk levert gemiddeld 50 op. Daarmee heeft ze voor nu voldoende om mee uit te komen."
Wat doet ze / moet ze van die ±90 euro per maand?

Emma - als ik jouw reactie laat lezen aan mijn man, dan wordt hij wel weer gesteund, haha! En toch is het wel fijn om te lezen dat het ook wel goed kan komen als het zo gaat als het bij jou ging - bedankt.

Lente - dit is wel iets om te overwegen ja, dat kleedgeld echt voor kleedgeld moet zijn! Desnoods verzinnen we hier een constructie voor, dat wij het voor haar op een aparte rekening zetten (anders zou ze misschien onnodig veel kleding gaan kopen...). Ik ga hier nog even op verder denken, bedankt voor de tip!

Och

Mijn kinderen hoeven nagenoeg niets te doen in huis, maar zou ik met een gerust hart een paar dagen alleen laten. Ze kunnen koken, wassen en de afwas doen. Niet perfect maar goed genoeg om zich te redden.
Zo ook met het baantje. Mijn dochter is dus gewoon als 18-jarige zonder ervaring aangenomen in een supermarkt. Voordeel van keurig standaard Nederlands spreken en een beleefd voorkomen, dat weegt dan zwaarder dan vakkenvulervaring in een supermarkt in een kakdorp

Zelfvertrouwen

Ik denk dat je er goed aandpet je dochter wat meer zelfvertrouwen te geven als ze nogal snel opziet tegen nieuwe dingen. Een baantje kan daar bij helpen. Ik zou niet haar toelage verminderen maar haar wel meer thuis laten doen. Koken weer oppakken, zelf leren problemen op te lossen, hulp bieden waar ze kan ( in de buurt, bij ouderen?).
Verder klonk juf Ank misschien wat streng maar zou ik.je man toch ook stimuleren tot andere activiteiten dan alleen het gezin verzorgen. Het is wel.lekker makkelijk voor jou nu maar straks zijn je kinderen uit huis en heeft hij geen dagbesteding meer. Kortom, allemaal in de actieve stand in 2019.

Bosbes

Die krantenwijk op haar 13e kwam zo uit 😁 Ze nam m over van de buurjongen, het is de wijk waar we zelf wonen en er staan 2 flats, 367 adressen, dat tikt lekker aan. Ook in december erg lekker om dan met het bestewensen-kaartje langs de deuren te gaan. Te mooi om te laten lopen dus en over een paar jaar kan zoon m overnemen.

In het begin heb ik haar wel geholpen hoor

Aparte rekening hoeft niet

Hier losten we dat op met een excelbestand. Daar kwam elke maand kleedgeld bij. En kind hield bij wat de uitgaven waren van kleding. Dat bedrag maakte ik aan haar over.
Als je ruim kleedgeld hebt, zou je de rest voor haar kunnen sparen.

Misschien kun je je dochter laten kiezen: of een baantje zoeken of thuis bepaalde vaste taken gaan doen. Maar dan moet je man wel willen meewerken.

Ik denk dat ze meer leert van een baantje. En dat is best wel te vinden op deze leeftijd, ook als je nooit wat doet thuis.
Kijk eens op Indeed.nl Je kunt zoeken op bijbanen in je woonplaats. Daar zie ik veel vacatures voor vulploeg en winkelhulp.

Bosbes

Je vroeg nog wat dochter moet doen van die 90 euro. Kleding kopen, de gewone dagelijkse uitgaven. Het is ruim 1000 euro per jaar, best een mooi bedrag vinden wij.

noodzakelijk

Het is natuurlijk niet noodzakelijk dat ze perse voor haar 18de al een baantje heeft. Genoeg jongeren die pas later werk zoeken en die komen er ook wel. Zeker als ze niet veeleisend is en weinig koopt dan snap ik wel dat ze geen baantje wil zoeken. Ze voelt nu gewoon de noodzaak niet. Ik weet niet of je haar dan moet dwingen,. Ze kan ook pas na school gaan werken en dan zal het vast ook wel goed komen.

Mijn pleegzoon is al heel jong begonnen met bijverdienen, terwijl hij op zich weinig materiële wensen heeft. Hij vindt werken echter niet vervelend en is trots op het geld wat hij verdiend. Mijn dochter heeft de afgelopen twee zomers verdiend en werkt nu ook enkele uren in de week. Mijn zoon heeft geen bijbaan. Deels omdat hij niet echt wil en deels omdat het voor hem ook veel lastiger is vanwege zijn handicap. Hij heeft het echter ook niet echt geprobeerd om wat te vinden. Dit zijn verder hun eigen keuzes en ik laat het van hun afhangen.

Niet dwingen

Ik zou haar niet dwingen. En zeker niet ineens minder geld geven. Dat voelt inderdaad verkeerd. Misschien als iemand haar eens vraagt om op te passen, dat ze het dan ineens wel leuk gaat vinden om wat bij te verdienen. En anders maar niet. Haar tijd komt nog wel.

Werken is wel belangrijk, maar ik vind daar niet per se een leeftijd aan hangen.

Klusjes in huis zijn iets anders. Dat zou ik met haarzelf bespreken. Wat doen haar vrienden en vriendinnen thuis? Wat vindt ze daarvan?

Zoon hier na redelijk veel stimulatie aan de slag

Ik heb het relaas over hoe zoon aan zijn baan kwam hier op OO al eens uitgebreid uit de doeken gedaan. Hij krabbelde toen hij 17 was op uit een periode van overspannen en depressief thuis zitten, had nog niet zo lang de diagnose ASS. Hij moest van ons in beweging komen op allerlei vlakken. Dus ook aan het werk.

Wij hebben er erg lang over gedaan: samen eerst bedacht wat hij zou willen, bedrijven en winkels bezocht en uiteindelijk ontdekt dat hij graag bij een autodealer wilde werken; toen geholpen met brief en CV; en tot slot geholpen met de strategische keuze welke dealer hij eerst aan zou schrijven. Het proces heeft maanden in beslag genomen, maar hij is aangenomen bij zijn eerste sollicitatie bij een kleine dealer waar hij zeer op zijn plaats is. Hij heeft zijn rijbewijs al een tijdje, dus zeker toen hij 18 werd waren ze blij met hem. Hij krijgt er alle ruimte, leert er veel, en heeft het erg naar zijn zin.

Kortom, zeker als je kind onzeker is is het belangrijk om iets te vinden waar ze echt blij van wordt. Ik kan me voorstellen dat tussen leeftijdsgenoten voor haar juist geen pluspunt is, is het voor mijn zoon ook niet, die zit liever tussen de oudere werkplaatsmannen waar ze het over de techniek kunnen hebben.

Dochter van 16 is heel anders, die werkt ook voor de gezelligheid, en voor het salaris natuurlijk. En aan die gezelligheid ontbreekt het een beetje, ze werkt bij een drogisterijketen maar in een klein filiaal met een zure en nare (vindt zij...) leidinggevende. Dus ze gaat op zoek naar wat anders. En dan wil ze iets met meer mensen van haar leeftijd. Dat is voor haar belangrijk. Heel anders dan zoon, dus.

Succes met je overwegingen, en wees erop voorbereid dat je geduld moet hebben en moet blijven stimuleren. Maar juist voor kinderen die onzeker zijn kan een baan, waarin ze worden gewaardeerd en waarin ze kunnen leren, heel positief zijn,

Zo waar wat pennestreek zegt!

Onze jongste was ons zorgenkind. Selectief mutisme als klein kind, dyslexie, oerverlegen en introvert. Ze vond de lagere school vreselijk, maar sinds ze naar de middelbare gaat, heeft ze het veel meer naar haar zin. Ze heeft een grote hobby en vanuit die hobby heeft ze tot mijn verbijstering op haar 14de een eigen bedrijfje opgezet waarmee ze (nu is ze 15, ze is al ruim een jaar bezig) meer dan prima verdient (10 uur gewerkt deze maand, bijna 150 euro verdiend, kom er eens om in de supermarkt!).

Oudste dochter daarentegen kan alles. Kan goed leren, is goed in alle sporten die ze doet, wil ze leren pianospelen dan doet ze dat gewoon. Zelden tegenslag maar nul incasseringsvermogen. Alles waar ze controle over heeft gaat prima, maar zo onzeker als er iets van haar verwacht wordt. Op haar 17de is ze met bijbaantjes begonnen en ze houdt niks vol, ze geeft niks een kans . De avond voor ze moet werken zit ze al met een wit weggetrokken bekkie misselijk en verdrietig te wezen. Mijn man is zoals beschreven in de openingspost, alleen werkt hij heel veel en compenseert dit door teveel zakgeld te geven en alles voor zijn meiden op te willen lossen. Een constatering overigens, geen verwijt.

Nu heeft ze weer een baantje en deze keer hebben we het samen aangepakt zoals Pennestreek het beschrijft. Het is op vijf minuten fietsen van ons huis bij alleraardigste mensen, gunstige uren en met nog drie andere meiden van haar leeftijd. Ze is nu drie keer geweest en weer is ze bloednerveus voordat ze gaat. Maar ik heb gekscherdend (maar wel gemeend) tegen haar gezegd dat ze dit baantje blijft doen totdat ze het leuk vindt, en als ze het eenmaal leuk vindt, moet ze er maar blijven werken . Gisteren kwam ze voorzichtig enthousiast terug. Ze had nu voor het eerst met die andere meiden gewerkt, en wat bleek? Die wisten en konden ook nog niet alles en er werd echt niemand boos. Het zelfvertrouwen is langzaam groeiende en mijn overtuiging dat het juiste baantje voor haar heel belangrijk is ook!

Niet minderen in bedrag per maand, maar besteding opschroeven

Is het een idee om haar schoenen en winterjas ook zelf te laten betalen? Hierdoor ziet ze mogelijk ook in dat het budget verruimd moet worden door werken.

En verder zou ik zeker met je man praten, dat hij haar niet helpt op deze manier. En ik zou je dochter ook benoemen dat je het niet eens bent met de manier van je man. En tegen haar zeggen dat je je zorgen maakt om haar toekomst. Afgezien van het praktische, vaardigheden aanleren, is het hebben van geen werkervaring op je cv vaak nadelig bij latere sollicitaties.

Tot slot nog een mogelijkheid om haar aan het werk te krijgen: kondig nu al aan dat ze vanaf leeftijd 18 zelf voor haar zak en kleedgeld moet zorgen omdat jij dan geen kinderbijslag meer krijgt. Beetje botte manier dat wel, maar ze moet dan zelf voor inkomsten gaan zorgen. 18 is wat dat betreft ideale leeftijd (zorgtoeslag aanvragen, zelf zorgverzekering betalen) om veranderingen door te voeren.

Vrijwilligerswerk

Bosbes, misschien kan je dochter vrijwilligerswerk doen? Dan leert ze ook wat het inhoudt om te werken (op tijd komen, met collega's omgaan, handen uit de mouwen).

Yanea, ook een goeie tip!

Hier is zoon ook al tijden vrijwilliger, als technicus in een klein theater. Dus ook weer techniek en weinig mensen en vooral ouder dan hijzelf. Maar omdat hij technisch, slim, sterk, jong (lenig) en lang is een zeer gewaardeerde aanvulling op het team. En due waardering is zoooo belangrijk!!
Dus dat is ook nog een goeie
optie.

Vakantieganger

Dat van die kinderbijslag die stopt is een goeie. Mijn dochter heeft weliswaar een baantje maar na haar 18e is het verantwoordelijkheidsgevoel pas echt gegroeid. Ze moet nu zelf zorgpremie betalen van haar rekening, ze ontvangt zelf zorgtoeslag. Het verschil betaalt ze zelf. Omdat ze op het MBO zit krijgt ze ipv kinderbijslag studiefinanciering en die krijgt ze ook zelf op haar rekening. Van mij krijgt ze bijna niets meer (ja, behalve dan wonen, eten, studiekosten enz haha). Het is voor haar iedere maand weer plannen dat er voldoende saldo op haar rekening staat voordat de zorgpremie wordt afgeschreven.
TS: 18 jaar is een mooi moment voor dit soort leerprocessen, laat het niet voorbij gaan.

Post

Er zijn, naast supermarkt of restaurants, ook nog andere bijbaantjes. Zelf werk ik 4 uur per week (elke zaterdag) bij de post, als postbezorger. Dit is prima te combineren met school en het is ook nog eens werk waarbij je veel beweegt. Een echte aanrader dus.

Vrij vroeg begonnen

Hier zijn ze eigenlijk vrij vroeg begonnen. Toen mijn oudste een jaar of 9 was, zag ze een advertentie dat ze kinderen zochten voor een film. Ze vroeg me of ze een foto op mocht sturen en tot mijn verbazing wilde ook haar broertje dat ik zijn foto op stuurde. Die film is het nooit geworden, maar binnen een paar dagen werd ik gebeld of mijn zoon ook interesse had om in een commercial mee te spelen. Dat wilde hij wel en hij kwam stom toevallig ook meteen door de casting. Zijn zusjes vonden dat zo leuk en wilden ook graag zoiets doen, maar voor echte rollen was de kans vrij klein en zij zijn vervolgens af en toe gaan figureren. Vonden ze heel leuk om te doen en hielden ze een leuk zakcentje aan over.

Mijn oudste ging vervolgens al behoorlijk vroeg naar een middelbare school en kwam daar tussen de oudere kinderen. Veel van die kinderen hadden een bijbaantje en qua geld wilde zij liever niet achterblijven. Dat figureren was voor haar toen de enige optie, maar zodra ze 13 werd, heeft ze ook meteen een folderwijk geregeld. Dat verdient wel wat minder, maar is wel wat structureler. Persoonlijk vond ik die folderwijk wat minder. Die was op een doordeweekse dag en echt vroeg was ze al niet uit school. Voor ze klaar was, was het zo laat, terwijl kinderen die net iets ouder zijn en bijv vakkenvullen, officieel niet eens na schooltijd mogen werken en al helemaal niet in de avond.

Vanaf je 14e mag je iets meer en daarom is ze toen ze bijna 14 was zelf op zoek gegaan naar wat anders. Meeste winkels hier in de buurt namen echter liever geen 14-jarigen aan, omdat die bijna niets mochten, vandaar dat ze in de eerste instantie is gaan vragen of ze stage kon lopen. Net voor haar 14e is ze zo begonnen bij een speelgoedwinkel en binnen een paar weken had ze daar haar eerste contract te pakken.

Inmiddels is ze bijna 16 en werkt ze nog steeds bij de speelgoedwinkel. Haar uurloon is duidelijk lager dan dat van klasgenoten en ook dan dat van leeftijdsgenoten die bij een supermarkt werken, maar ze vindt het werk wel veel leuker dan supermarktwerk, al kan ze inmiddels bijna niet wachten tot ze 16 is en gewoon alles mag.

Van haar hoor ik wel dat er soms wat oudere jongeren komen werken, die bijna geen ervaring hebben en zover ik haar begrijp gaat dat wisselen. De een pakt het sneller op dan de ander.

En wat haar klasgenoten doen? De meesten zijn 17 en het wisselt heel erg. Er zijn er best veel die nog in een supermarkt werken, maar ook leukere bijbaantjes die aan kwamen waaien zitten erbij.

15 jaar

Hier kon dochter niet wachten tot ze op haar 15e kon gaan werken. Ze vond altijd al dat ze te weinig geld had, dus wilde ze graag. Supermarkten nemen hier nagenoeg geen 14-jarigen aan, of alleen op een mini-contractje, maar dat wilde ze niet. Een folderwijk zag ze zelf niet zo zitten en ik al helemaal niet (want ik zag de bui al hangen)
Inmiddels is ze 17 en heeft 2 supermarkten en diverse restaurants achter de rug. Vaak heeft ze 2 baantjes tegelijk, wat ik dan weer niet handig vind. Het langst en met het meeste plezier werkt ze nu al ruim een jaar bij de M.
Zoon is 14 en bekijkt het allemaal rustig. Van hem hoeft het nog niet zo nodig en ik ben dus benieuwd of hij met zijn 15e al begint. Vakken vullen ziet hij niet zitten omdat hij vrij klein is. Hij moet eigenlijk meer iets met zijn handen doen, werken in een kas ofzo. Maar dat zit hier weer niet om de hoek. En te ver fietsen wil hij ook liever niet. We wachten het wel af. Hij komt nooit geld tekort, want hij geeft weinig uit. Dus voor hem heeft het ook echt geen haast.

Figureren

Figureren heeft mijn jongste ook een paar keer gedaan maar daar wordt je niet rijk van. Ze kreeg 20 euro per dag, van 8 tot ca 18 uur (vroeg op in het weekend), en lunch. Ik heb me nog wel afgevraagd of dat qua arbeidswetgeving wel door de beugel kon. Maar ze vond het reuze leuk, en heeft ook nog BN’ers van dichtbij meegemaakt (zonder het te beseffen overigens).
Na een paar keer vond ik het welletjes, maar ik heb ook ouders gesproken die gerust wekelijks 150 km rijden om hun kind om 8 uur op een filmset af te leveren.

Alleen ‘leuk’ figureren

Hier wilden ze inderdaad ook alleen ‘leuk’ figureren. Voor 20 euro een hele dag vooral wachten wilden ze niet, maar meestal kregen ze echt wel meer. Zo ben ik een met met 3 kinderen een halve dag naar de dierentuin geweest. Kregen ze alledrie 80 euro voor en rest van de dag konden ze gratis blijven. Dan is het leuk. Meestal kregen ze er echt wel minimaal 50 voor, voor een halve dag en als je een beetje in de buurt woont is dat leuk verdienen, vinden ze nu nog steeds.

Maar wat jij beschrijft zagen we ook. Mensen die stad en land afreizen en overal met hun kinderen heen gaan. Of van die series die vonden dat je blij moest zijn als je een dagje mocht figureren, waar mensen dan idd de hele dag zitten te wachten, een keer voorbij mogen wandelen en niets krijgen. Dat slaan ze hier liever over.

Noodvoorziening

Ik heb het net zo gedaan als @Emma. Maar wel een advies: zorg dat je wat achter de hand hebt voor het geval er dingen mis gaan, want dan kunnen de kosten snel oplossen, zeg ik uit ervaring. Maar inderdaad zelf de dingen laten betalen vanaf 18 jaar is geen slecht idee.
Eventueel spaar je wat je kind moet lenen of wat je anders aan je kind zou geven en als ze slaagt geef je haar dat geld om de lening terug te betalen. als verrassing. Ik heb dat zelf helaas net gekund, maar ik zou het wel proberen als ik het financieel aan zou kunnen.

Tsjor

Hier ook als bij Emma

Onze nu-niet-meer-puber had gewoon weinig tijd naast school en sport. Wij vonden het niet nodig dat hij persé nog ging werken daarnaast.
Na zijn eindexamen VWO heeft hij van ons een baantje moeten zoeken, gewoon omdat hij niet de hele tijd moest thuis zitten. Vanaf dat zijn studie begint krijgt hij verder geen geld van ons (hij woont thuis en wij betalen al zijn studiekosten en zijn sport).
Hij werkt nog steeds een aantal uren in de week. Hij heeft wel een vol weekprogramma zo.
Hij heeft weinig privé uitgaven, dus ook niet echt veel geld nodig. Zijn zorgpremie betaalt hij van zijn zorgtoeslag.

NB hij werkt bij de McDonalds, maximaal een dag in de week.
Mocht hij echt in de problemen komen, kunnen wij altijd bijspringen.

En hoeveel tijd een kind over heeft

dat moet je echt per geval bekijken.

Ik kreeg een keer te horen van iemand (toen onze zoon nog op VO zat), dat hij ook maar een baantje moest nemen omdat dat goed voor hem was. waarom ik überhaupt nog met die persoon in gesprek ben gegaan weet ik ook niet. Die persoon zei ook nog dat Pietje uit datzelfde team tenslotte ook bij de supermarkt bijwerkte, dus waarom onze zoon dan niet?
Nou, vergelijken kun je nooit, want het scheelt per kind hoeveel tijd die in zijn school moet steken.
In dit geval liep de vergelijking scheef omdat ons kind minstens een uur per dag meer tijd kwijt aan was naar school reizen, nog een sport (2 trainingsavonden) en een extra competitie (1 avond in de twee weken) en een extra vak op school op zijn wekelijkse programma had staan.

NB dit los van de vraag of het nodig is of dat het mógelijk is. Maar in het geval van onze zoon vonden wij dat hij gewoon de 'lummeltijd' die hij over had niet in werk hoefde te steken. Omdat hij het geld zelf ook niet nodig had.