Aangerand?
Ik ben even heel erg van de kaart. Onze dochter heeft ons vandaag verteld dat er kortgeleden iets heeft plaatsgevonden met een jongen dat wij als ouders zouden omschrijven als aanranding.
Hoewel dochter op het oog niet heel erg onder de indruk leek, was wel duidelijk dat ze op het moment zelf niet wist wat ze moest doen en is ze denk ik bevroren.
Inmiddels heb ik begrepen dat de betreffende jongen het verhaal verdraaid heeft en zijn moeder nu erg boos is op mijn dochter.
Wij twijfelen wat we moeten doen, omdat we bang zijn dat dit zich tegen dochter gaat keren, zeker in een tijd waarin social media een grote rol speelt. Gezin van jongen is geen fijn gezin en daar zit een groot deel van de angst bij ons.
Wie heeft raad?
Edjekroketje schreef op 03-03-2025 om 13:30:
Ze heeft inmiddels zelf aan de bel getrokken op school en ik wacht nu een telefoontje af van de mentor, die zou mij terugbellen.
Goed van haar !
Elpisto schreef op 03-03-2025 om 13:46:
[..]
Laat ik vooropstellen dat ik het echt vreselijk voor jou en je dochter vindt en dat ik je 110.000% volg in dat dit gewoon niet kan en als mede-ouder me heel goed de tweedeling kan voorstellen waar je nu in zit mbt wat voor keuze je maakt en hoe boos je je voelt.
Maar zullen we stoppen met "Jongens" en "angst bij ons als vrouwen" maar het wat algemener trekken? Ik ben barman geweest in de grootste kroeg hier in de buurt 3 jaar lang en kan het aantal handen dat ik op onbehoorlijke plekken heb gehad in de keren dat ik me even tussen het dansende publiek moest begeven, niet op 100 handen tellen gok ik. En als je daar als man wat van zegt, wordt je voor gek verklaart.
Voor elke idioot met een leuter, is er ook eentje zonder.
Uiteraard geldt dit voor vrouwen net zo goed.
Lexus schreef op 03-03-2025 om 14:27:
[..]
Wat een flauwekul! kijk naar de zedenzaken van de afgelopen jaren: alleen maar mannen en jongens als dader. Ja er zijn vrouwen die de fout in gaan, de uitzonderingen die de regel bevestigen en dat hele kleine percentage wordt meestal gebruikt om te doen of het 50/50% is. Dat is het niet! Het is eerder 97/3% maar men komt niet met cijfers over daderschap maar kijkt alleen naar de slachtoffers (en ik denk dat het tijd wordt eens wel te gaan kijken waarom zoveel daders mannen zijn) Mannen zijn verreweg het overgrote deel van misbruikers. Dat ontkennen is seksueel geweld in stand houden!
Dit komt ook omdat mannen er meestal geen melding van maken, dus cijfers zijn wel een beetje vertekend. En ook hij had niet zo betast hoeven worden. Ik heb zelf ook vaak genoeg bij het uitgaan gezien hoe vrouwen met een glas op zich zo gedragen.
Mijn zoon heeft dit ook meermalen ervaren. Meiden die gewoon in zijn kont knijpen of zo tegen hem aan gaan staan en een kont tegen hem aandraaien.
Het is gewoon belangrijk dat of je nou een jongen of meisje bent, elkaars grenzen niet overschrijdt.
Wat dat betreft is een Andrew Tate behoorlijk gevaarlijk.
SuzyQFive schreef op 03-03-2025 om 17:06:
[..]
Dit komt ook omdat mannen er meestal geen melding van maken, dus cijfers zijn wel een beetje vertekend. En ook hij had niet zo betast hoeven worden. Ik heb zelf ook vaak genoeg bij het uitgaan gezien hoe vrouwen met een glas op zich zo gedragen.
Mijn zoon heeft dit ook meermalen ervaren. Meiden die gewoon in zijn kont knijpen of zo tegen hem aan gaan staan en een kont tegen hem aandraaien.
Het is gewoon belangrijk dat of je nou een jongen of meisje bent, elkaars grenzen niet overschrijdt.Wat dat betreft is een Andrew Tate behoorlijk gevaarlijk.
UIteraard is het ook laakbaar als vrouwen grensoverschrijdende gedrag vertonen. That goes without saying. Maar het narratief dat het mannen wel gebeurt maar dat zij er geen melding van maken is imho in het leven geroepen om de volkomen disbalans tussen de getallen in daderschap van mannen te bagatelliseren. Waarom is het niet in cijfers te zien, waar komt het verhaal vandaan? Waarom maken mannen er dan geen melding van, ze zijn meestal assertief genoeg. Is het omdat ze zich schamen? wat meestal als vervolgargument wordt aangevoerd. Mwaoh dat kan ik me voorstellen bij huiselijk geweld omdat mannen geacht worden de sterke te zijn. Maar bij seksueel grensoverschrijdend gedrag als dat van vrouwen naar mannen gebeurt in de zin van een hand op je billen, heb toch het gevoel dat vrouwen zich daar zichzelf veel meer de schuld van geven als het bij hen gebeurt. Dat het voor vrouwen veel meer invasief aanvoelt Maar dat is een gevoelsaanname van mij. Daar staat tegenover dat ik het gevoel heb als een man of jongen door een andere man wordt misbruikt, er veel meer schaamte komt kijken. En blijft: Waarom worden er zo weinig vrouwen voor misbruik vervolgd? Hetzelfde geldt voor huiselijk geweld: 'oh maar mannen durven er niet voor uit te komen'. Dat zal ongetwijfeld voor enkeling gelden maar het is in mijn ogen een verhaaltje om de realiteit van de hoeveelheid seksuele gruweldaden door mannen gepleegd niet onder ogen te willen zien. Ik weet het, het is een inconvieniant truth maar ga maar eens na de afgelopen jaren wat er aan misbruik zaken voorbij komt en door welke gender die gepleegd zijn. Daar is toch geen ontkennen aan?
Lexus schreef op 03-03-2025 om 18:16:
[..]
UIteraard is het ook laakbaar als vrouwen grensoverschrijdende gedrag vertonen. That goes without saying. Maar het narratief dat het mannen wel gebeurt maar dat zij er geen melding van maken is imho in het leven geroepen om de volkomen disbalans tussen de getallen in daderschap van mannen te bagatelliseren. Waarom is het niet in cijfers te zien, waar komt het verhaal vandaan? Waarom maken mannen er dan geen melding van, ze zijn meestal assertief genoeg. Is het omdat ze zich schamen? wat meestal als vervolgargument wordt aangevoerd. Mwaoh dat kan ik me voorstellen bij huiselijk geweld omdat mannen geacht worden de sterke te zijn. Maar bij seksueel grensoverschrijdend gedrag als dat van vrouwen naar mannen gebeurt in de zin van een hand op je billen, heb toch het gevoel dat vrouwen zich daar zichzelf veel meer de schuld van geven als het bij hen gebeurt. Dat het voor vrouwen veel meer invasief aanvoelt Maar dat is een gevoelsaanname van mij. Daar staat tegenover dat ik het gevoel heb als een man of jongen door een andere man wordt misbruikt, er veel meer schaamte komt kijken. En blijft: Waarom worden er zo weinig vrouwen voor misbruik vervolgd? Hetzelfde geldt voor huiselijk geweld: 'oh maar mannen durven er niet voor uit te komen'. Dat zal ongetwijfeld voor enkeling gelden maar het is in mijn ogen een verhaaltje om de realiteit van de hoeveelheid seksuele gruweldaden door mannen gepleegd niet onder ogen te willen zien. Ik weet het, het is een inconvieniant truth maar ga maar eens na de afgelopen jaren wat er aan misbruik zaken voorbij komt en door welke gender die gepleegd zijn. Daar is toch geen ontkennen aan?
Dat die disbalans er is, ontkent ook niemand ? Dat je vindt dat iets " in het leven geroepen is", is eigenlijk net zo'n laakbare opmerking als dat je zou zeggen " dan moet die vrouw maar niet zo'n kort rokje aan doen".
Ik kan je vertellen dat het wel degelijk een kwestie is van dat mannen er vrijwel geen melding van doen. Weet je waarom? Omdat er vreselijk lacherig over gedaan wordt. Door vrijwel iedereen. Ik heb dus n.a.v. een incident wel degelijk bij de politie gezeten om er een melding van te doen. De mannelijke agent die dat met mij opnam, kon zijn verbazing maar moeilijk onder stoelen of banken steken en er is dan ook 0,0 mee gedaan, ondanks dat er beeldmateriaal was. Evenals overigens de reactie van 99,9% van de mensen die je dit vertelt. Ik heb het meermaals gedeeld met leidinggevenden, collega's, vrienden. Noem het maar op. En de algehele tendens was eigenlijk, van zowel mannen als vrouw, varierend in de vorm van " waar maak je je druk over" " wees blij dat er iemand aan wil zitten" " Jij geeft toch ook wel eens iemand een tik op de kont". Noem het allemaal maar op. Je wordt, zeker als 17-jarige jongen, 0.0 serieus genomen. Dus hou je op een geven moment je bek maar gewoon dicht. Want een vrouw mag een man wel op de billen slaan, maar omgekeerd is het #metoo.
En mensen zoals jij, helpen daar goed in mee, kan ik je vertellen.
Goed dat je dit perspectief onder de aandacht brengt Elpisto. Het is allemaal niet zo zwart-wit als gedacht. Het lijkt me vreselijk om dit als 17-jarige mee te moeten maken en nergens serieus genomen te worden.
Elpisto schreef op 04-03-2025 om 12:12:
[..]
Dat die disbalans er is, ontkent ook niemand ? Dat je vindt dat iets " in het leven geroepen is", is eigenlijk net zo'n laakbare opmerking als dat je zou zeggen " dan moet die vrouw maar niet zo'n kort rokje aan doen".
Ik kan je vertellen dat het wel degelijk een kwestie is van dat mannen er vrijwel geen melding van doen. Weet je waarom? Omdat er vreselijk lacherig over gedaan wordt. Door vrijwel iedereen. Ik heb dus n.a.v. een incident wel degelijk bij de politie gezeten om er een melding van te doen. De mannelijke agent die dat met mij opnam, kon zijn verbazing maar moeilijk onder stoelen of banken steken en er is dan ook 0,0 mee gedaan, ondanks dat er beeldmateriaal was. Evenals overigens de reactie van 99,9% van de mensen die je dit vertelt. Ik heb het meermaals gedeeld met leidinggevenden, collega's, vrienden. Noem het maar op. En de algehele tendens was eigenlijk, van zowel mannen als vrouw, varierend in de vorm van " waar maak je je druk over" " wees blij dat er iemand aan wil zitten" " Jij geeft toch ook wel eens iemand een tik op de kont". Noem het allemaal maar op. Je wordt, zeker als 17-jarige jongen, 0.0 serieus genomen. Dus hou je op een geven moment je bek maar gewoon dicht. Want een vrouw mag een man wel op de billen slaan, maar omgekeerd is het #metoo.
En mensen zoals jij, helpen daar goed in mee, kan ik je vertellen.
Natuurlijk is het even laakbaar als een vrouw grensoverschrijdend gedrag pleegt, dat heb ik al een paar keer aangegeven. En natuurlijk dient de politie ook serieus te luisteren en te acteren als mannen zich melden als slachtoffer. (dat doen ze trouwens ook al niet bij vrouwen hoor je hebt geen idee wat vrouwen moeten doorstaan die aangifte doen en dat daar het overgrote deel ook geen aangifte van doet. Zeker niet van een hand op je bil, dan wordt je ook uitgelachen hoor. Welcome to our world) Je erkent dat de disbalans er is, dat er veel meer mannelijke daders van gruwelijk seksueel geweld zijn dus. Ja er is natuurlijk niet door een iemand of een groepje personen ooit beslist 'we gaan lekker dit narratief van er in gooien: we doen gewoon of daderschap 50/50% is in seksueelgeweldszaken ook al weten we dat het minstens 80/20% is en de daden die door vrouwen gepleegd worden doorgaans van een andere orde van invasiviteit zijn. Dat is niet hoe het werkt. Hoe het werkt is: het patriarchaat wil deze disbalans niet onderkennen dus grijpen we naar 'maar vrouwen doen ook lelijke dingen hoor'. Ja natuurlijk doen vrouwen ook lelijke dingen. Het zijn mensen, geen engelen. Maar je moet kijken naar de realiteit. De realiteit is dat het verschil niet te ontkennen is. Ik zeg al jaren en ik hoorde het in Pelicot proces terug: de meeste mannen zijn geen verkrachters maar de meeste verkrachters zijn wel mannen. Daar is dus iets mee.
Ik vind dat mannen zich zeker moeten verenigen en strijden voor erkenning in deze, en ik vraag me af waarom ze dat nog niet gedaan hebben, zoals vrouwen al jaren doen en nog nauwelijks erkenning krijgen, ook uitgelachen worden en waarbij grijpen in je kruis of een hand op je billen als iets wordt geacht waar je niet over moet zeuren. Ik vind dat voor alle genders abject. Maar daarnaast vind ik ook dat de uitzonderingen die de regel bevestigen niet ten onrechte gebruikt dienen te worden als vergoeilijking voor de laakbare daden die in aantallen en gruwelijkheid van die kleine groep in grote getale overstijgen.
Je begon een aantal postings terug met 'maar laten we het verschil tussen jongens en meisjes er uit laten' maar aan de andere kant erken je de disbalans. Dat is in tegenspraak met elkaar.
Denk je echt dat je zoon (zo je die hebt) een even grote kans heeft door een vrouw verkracht(aangerand, gestalkt, verwond, in revengeporno te verschijnen, vermoord) te worden als je dochter door een man?
rutiel schreef op 04-03-2025 om 12:25:
Goed dat je dit perspectief onder de aandacht brengt Elpisto. Het is allemaal niet zo zwart-wit als gedacht. Het lijkt me vreselijk om dit als 17-jarige mee te moeten maken en nergens serieus genomen te worden.
Nee het is niet zwart wit, het is heel donkergrijs en nogal lichtgrijs, cijfertechnisch gezien. En natuurlijk is ongewenst grensoverschrijdend gedrag vreselijk en niet serieus genomen worden ook. Maar niet serieus genomen worden is, hoe naar ook, is zeker niet alleen voorbehouden aan jongens en mannen. Je wilt niet weten welke reacties wij(vrouwen) kregen bij politiecorpsen 40 jaar geleden als wij voorlichting kwamen geven over seksueel geweld.
Deze 17 jarige jongen maakte mee wat vrouwen al jaren meemaken en dat is vreselijk en laakbaar en verdient empathie. Maar mag het een reden zijn om te zeggen dat je niet over het verschil van jongens en meisjes mag praten? Het verschil dat er ook is.
Oh Edjekroketje, sorry dat het nu zo algemeen wordt en soort van gekaapt. Ik hoop voor jullie en je dochter alle goeds en heling, op de manier die voor jullie fijn voelt.
Lexus schreef op 04-03-2025 om 12:40:
[..]
Natuurlijk is het even laakbaar als een vrouw grensoverschrijdend gedrag pleegt, dat heb ik al een paar keer aangegeven. En natuurlijk dient de politie ook serieus te luisteren en te acteren als mannen zich melden als slachtoffer. (dat doen ze trouwens ook al niet bij vrouwen hoor je hebt geen idee wat vrouwen moeten doorstaan die aangifte doen en dat daar het overgrote deel ook geen aangifte van doet. Zeker niet van een hand op je bil, dan wordt je ook uitgelachen hoor. Welcome to our world) Je erkent dat de disbalans er is, dat er veel meer mannelijke daders van gruwelijk seksueel geweld zijn dus. Ja er is natuurlijk niet door een iemand of een groepje personen ooit beslist 'we gaan lekker dit narratief van er in gooien: we doen gewoon of daderschap 50/50% is in seksueelgeweldszaken ook al weten we dat het minstens 80/20% is en de daden die door vrouwen gepleegd worden doorgaans van een andere orde van invasiviteit zijn. Dat is niet hoe het werkt. Hoe het werkt is: het patriarchaat wil deze disbalans niet onderkennen dus grijpen we naar 'maar vrouwen doen ook lelijke dingen hoor'. Ja natuurlijk doen vrouwen ook lelijke dingen. Het zijn mensen, geen engelen. Maar je moet kijken naar de realiteit. De realiteit is dat het verschil niet te ontkennen is. Ik zeg al jaren en ik hoorde het in Pelicot proces terug: de meeste mannen zijn geen verkrachters maar de meeste verkrachters zijn wel mannen. Daar is dus iets mee.
Ik vind dat mannen zich zeker moeten verenigen en strijden voor erkenning in deze, en ik vraag me af waarom ze dat nog niet gedaan hebben, zoals vrouwen al jaren doen en nog nauwelijks erkenning krijgen, ook uitgelachen worden en waarbij grijpen in je kruis of een hand op je billen als iets wordt geacht waar je niet over moet zeuren. Ik vind dat voor alle genders abject. Maar daarnaast vind ik ook dat de uitzonderingen die de regel bevestigen niet ten onrechte gebruikt dienen te worden als vergoeilijking voor de laakbare daden die in aantallen en gruwelijkheid van die kleine groep in grote getale overstijgen.
Je begon een aantal postings terug met 'maar laten we het verschil tussen jongens en meisjes er uit laten' maar aan de andere kant erken je de disbalans. Dat is in tegenspraak met elkaar.
Denk je echt dat je zoon (zo je die hebt) een even grote kans heeft door een vrouw verkracht(aangerand, gestalkt, verwond, in revengeporno te verschijnen) te worden als je dochter door een man?
Zo honderd procent eens met deze post!
Vooral dat Welcome to our world! Leidinggevenden, de politie (zeker in de jaren 70, 80 en 90) namen ze je niet serieus als je je beklag deed of aangifte wilde doen. Zelf vrouwelijke leidinggevenden durfden nog te zeggen: Doe niet zo truttig Bakblik! Je weet dat L net zijn vrouw verloren heeft, hij heeft het moeilijk, laat hem maar even. Dus nadat ik door de meewerkend voorvrouw niet serieus genomen werd ging ik door naar de leidinggevende, een man, die het ook maar wegwuifde als: Daar moet je tegen kunnen Bakblik, zo zijn mannen nu eenmaal! Ik had die baan net en het was in die tijd al moeilijk een baan vinden dus dan laat je het rusten, nog hogerop gaan durfde ik niet want het was echt: voor jou 10 anderen.
Als mijn jongvolwassen kinderen nog laat over straat moeten heb ik bij mijn zoon iets van: hij kan zich verweren, hij is fysiek sterk, fit en kan wel een klap uitdelen als dat nodig is. Mijn dochter is fysiek niet fit (zit in revalidatie long-covid) en als ze haar krukken mee heeft kan ze misschien iets afweren maar zonder is ze een makkelijke prooi. Met rare types in de trein, zoals afgelopen vrijdag, sta ik of mijn man om 23.30 op het station om haar op te halen. Als zoon het zou vragen zouden we er ook staan hoor maar hij weet dat hij fit is en erop los kan slaan als hij door jongens/mannen aangevallen zou worden maar meestal zit er bij rare types zo laat op de avond al een hoop drank in en dan vindt hij zichzelf nuchter toch wel in het voordeel.
Lexus schreef op 04-03-2025 om 13:09:
Oh Edjekroketje, sorry dat het nu zo algemeen wordt en soort van gekaapt. Ik hoop voor jullie en je dochter alle goeds en heling, op de manier die voor jullie fijn voelt.
Geeft niets hoor lieve mensen, praat gewoon lekker verder. Het is nu eenmaal een onderwerp wat voor velen helaas bekend is.
Dat het onder mannen ook gebeurd was iets wat ik niet wist en het is ook zeker goed om dat onder de aandacht te brengen. Maar ik ben het ook wel eens met de anderen: vrouwen kunnen zich eenmaal minder goed verweren en mannen zijn fysiek veel sterker waardoor het voor een vrouw soms onbegonnen werk is om je kansrijk te verdedigen. Om nog maar niet te spreken over machtsmisbruik op de werkvloer.
Gister een hele zware dag gehad met veel verdriet bij dochter. Het is duidelijk dat ze heel erg aangedaan is door het gebeuren.
We hebben haar van school laten komen omdat het niet ging. Op van de spanning (ben even kwijt of ik dit al geschreven had, anders sorry), trillen, huilen, niet kunnen eten. Zoals ik aangaf kon ze vanuit school ook hulp krijgen, dus dat heb ik met haar besproken. Ze wilde er niets van weten, werd zelfs boos. Prima, we volgen haar wensen maar heb haar wel laten beloven dit niet alleen te dragen en met ons te blijven praten. Dat beloofde ze. Later op de avond gaf ze wederom aan dat ze zich niet goed voelde door het voorval.
Vanochtend maakte ik haar wakker en toen kon ze alleen maar huilen. Ze wilde niet naar school want dan zou ze de jongen tegenkomen. We hebben haar afgemeld voor het eerste uur, maar hebben haar uiteindelijk wel naar school laten gaan want die confrontatie komt toch.
Eerder vandaag kreeg ik van school de melding dat dochter, ondanks haar weerstand gister, toch op eigen verzoek het gesprek aan is gegaan met de hulpverlening daar en een paar minuten terug zelfs een mail dat ze de gesprekken daar graag wil voortzetten. Ik ben zo waanzinnig trots op haar.
Edjekroketje schreef op 04-03-2025 om 14:53:
Gister een hele zware dag gehad met veel verdriet bij dochter. Het is duidelijk dat ze heel erg aangedaan is door het gebeuren.
We hebben haar van school laten komen omdat het niet ging. Op van de spanning (ben even kwijt of ik dit al geschreven had, anders sorry), trillen, huilen, niet kunnen eten. Zoals ik aangaf kon ze vanuit school ook hulp krijgen, dus dat heb ik met haar besproken. Ze wilde er niets van weten, werd zelfs boos. Prima, we volgen haar wensen maar heb haar wel laten beloven dit niet alleen te dragen en met ons te blijven praten. Dat beloofde ze. Later op de avond gaf ze wederom aan dat ze zich niet goed voelde door het voorval.
Vanochtend maakte ik haar wakker en toen kon ze alleen maar huilen. Ze wilde niet naar school want dan zou ze de jongen tegenkomen. We hebben haar afgemeld voor het eerste uur, maar hebben haar uiteindelijk wel naar school laten gaan want die confrontatie komt toch.
Eerder vandaag kreeg ik van school de melding dat dochter, ondanks haar weerstand gister, toch op eigen verzoek het gesprek aan is gegaan met de hulpverlening daar en een paar minuten terug zelfs een mail dat ze de gesprekken daar graag wil voortzetten. Ik ben zo waanzinnig trots op haar.
Heel knap van haar. Zeg ook tegen haar dat je trots op haar bent.
Ik ben hier achter mijn beeldscherm ook trots op haar.
Edjekroketje schreef op 04-03-2025 om 14:53:
Eerder vandaag kreeg ik van school de melding dat dochter, ondanks haar weerstand gister, toch op eigen verzoek het gesprek aan is gegaan met de hulpverlening daar en een paar minuten terug zelfs een mail dat ze de gesprekken daar graag wil voortzetten. Ik ben zo waanzinnig trots op haar.
Ik ken je dochter niet, maar ik ben zelfs trots op haar.
Het is niet haar schuld. Als 14-jarige ben ik verkracht door een jongen. Ik bevroor en daarna vond ik dat het me niet veel deed en dat ik nooit zou delen. Ik schaamde me en vond het mijn eigen schuld. Ik liet het toch gebeuren?
Nu, 20 jaar later, krijg ik eindelijk hulp om dat trauma te verwerken.
Ik had gewild dat ik zo’n lieve ouders had waar het veilig genoeg voelde om het te delen. En dat ze me hadden gezegd dat het niet mijn schuld was. Dat ze me wilde helpen. Je bent een super moeder die er zo voor haar dochter is TO!
Eens met de mensen die zeggen dat vluchten, bevriezen, vechten instinctieve reacties zijn. Dat je het laat gebeuren betekent nooit dat het je eigen schuld is! Je weet niet wat je doet in zo’n situatie.
