3 tieners in huis
Hallo allemaal
Ik ben hier nieuw, maar zoek al een tijdje een plek waar ik met andere ouders ervaringen/frustraties/vragen kan uitwisselen en dit leek me een goeie plek.
Ik ben 41j en heb 3 kinderen, dochter van 15, zoon van 13 en zoon van 10. Het is altijd best pittig geweest, maar iedere periode heeft zo zijn charmes en uitdagingen.
Het moeilijkste op dit moment is natuurlijk de verveling, maar bovendien is mijn middelste zoon hoogbegaafd, waardoor er regelmatig strubbelingen onderling ontstaan.
Over alles wat we zeggen of vragen, wordt er gediscussieerd en dat is enorm vermoeiend.
Er is niks dat we hen kunnen vragen zonder dat er gezucht, geklaagd, met de ogen gerold, of 'onderhandeld' wordt...
Nochtans vragen wij niet veel: als wij aan het werk zijn, verwacht ik dat ze - met beurtrollen - de afwasmachine uit-en inladen en dat ze zorgen dat de keuken geen stort als zij ze verlaten. Voor de rest eens een klein klusje zoals helpen met boodschappen opruimen, zetel stofzuigen, hondendr* opruimen in de tuin...
De jongens zijn maar in 1 ding geïntereseerd (het zal jullie niet verbazen): Fortnite. De oudste is de hele dag met haar gsm in de weer, maar ook voor muziek en TikTok en knutselt en tekent ook wel veel.
Nu snap ik ook wel dat niet alleen de tijden veranderd zijn, maar - hier in België althans - door de maatregelen kunnen we ook niet heel veel activiteiten gaan doen.
Toen wij vroeger jong waren, hingen we de hele dag in groep rond, speelden tot de zon weg was op straat...maar zo zit het natuurlijk niet meer.
Met dit topic wil ik alvast een gesprek opstarten waar we onze ideeën kunnen uitwisselen, maar ook kunnen 'ventileren' of gewoon koffieklets houden 
Groetjes
Jessica
Herkenbaar
Hier ook 3 pubers, 15, 14 en 12 jaar.
We zijn nu op vakantie ergens zonder WiFi. Het is 1 groot drama. De kinderen hebben geen idee wat te doen. We hoopte dat het na een paar dagen wel beter zou gaan maar helaas. Ze hebben geen idee wat te doen en maken de hele dag ruzie, heel frustrerend.
Eva
'Ze hebben geen idee wat te doen en maken de hele dag ruzie, heel frustrerend.'
Ik neem aan dat jullie als ouders dan wel wat met ze ondernemen? Fietsen huren, naar een recreatieplas, wat dan ook.
Tja
Op vakantie gaan zonder wifi.... dat is dan ook wel vragen om problemen in 2020. Of je moet echt 100% zeker weten dat je pubers daar geen probleem mee hebben maar 99% ziet dat als eerste levensvoorwaarde tegenwoordig.
Ruzie maken
met elkaar is ook een vorm van communiceren en contact maken met elkaar. En uitvinden wat voor jezelf belangrijk is (dat is het dan blijkbaar waard om ruzie over te maken). Mooie aanleiding voor een gesprek: wat is voor jou nu zo belangrijk dat je er ruzie om gaat maken?
Tsjor
Jessica
In huis zou je toch het gesprek kunnen aangaan met iedereen om de tafel. Wat is ieders probleem (ik moet werken, ik wil de hele dag fortnite spelen etc.) . Waar levert dat problemen op (vaatwasser, eten koken, andere punten?) en hoe gaan we dat aanpakken, wat kan en wil ieder daarin investeren.
Let op dat de problemen door iedereen gedeeld worden. Als iemand vindt dat de vaatwasser geen probleem is, dan is het voor niemand een probleem en blijft die staan zoals die staat. Soms moet je even wachten tot iemand het licht ziet: he, dan kunnen we ook niet meer eten....
Probeer ook een vast moment af te spreken, waarop iedereen elkaar ziet en aanspreekbaar is. Vraag: hoe ging het vandaag? Vertel dan zelf ook wat er goed of niet goed ging op je werk, zodat je kinderen zien waar je mee bezig bent als je weg bent.
Tsjor
Qua taakjes
Hier ook 3 pubers. Die uit zichzelf niet bepaald iets huishoudelijks doen, en geef ze eens ongelijk. En als ze dan iets gevraagd werd riepen ze altijd: •ik heb dat gister al gedaan, iemand anders is aan de beurt”. Of er smeerde iemand ‘m naar het toilet zodra de tafel afgeruimd moest worden. Tamelijk hinderlijk, niet in de laatste plaats voor de sfeer.
Dus na beraad met z’n allen zijn we er op uitgekomen dat iedere puber een eigen dag heeft. En die dag doet ie “alles”: de vaatwasser, tafel dekken, afruimen, boodschappen, zelfs koken en indien nodig ook glas naar de glasbak bijvoorbeeld. De andere dagen hoeven ze niks te doen.
Het is afhankelijk van de leeftijd hoeveel hulp ze krijgen. Die van 14 en 16 hoeven geen boodschappen voor het avondeten te doen, en die van 14 krijgt ook nog hulp bij het koken. Die van 16 kookt al zelfstandiger en die van 17 bedenkt zelf wat ie gaat maken en haalt daar ook zelf de boodschappen voor.
Werkt perfect, ze leren ook delegeren en vragen bij aan mij of ik even wil helpen met de tafeldekken. Ze zien nu dat het best veel is om allemaal te doen namelijk. En zijn ze ook uit zichzelf elkaar soms aan het helpen.
Ze zijn hier ook veel bezig met telefoons, games, YouTube etc. Ik maak me er eigenlijk niet zo druk om. Ze houden ook wel van een spelletje met zn allen maar nemen daar niet snel initiatief voor. Maar zodra yahtzee op tafel staat willen ze graag een potje spelen. Volgens mij moeten pubers vooral een beetje aangewakkerd worden 
Triva
Niet alleen pubers vinden dat vervelend. Ik zou ook prompt een extra internetbundel kopen als er geen wifi was.
Elenah
Aangezien de ouder dit schrijft had die geen probleem met een wifiloze vakantiebestemming want ik geloof niet dat iemand zo dom is om dat over het hoofd te zien toch?
Het is inderdaad voor mij ook een eerste levensbehoefte. Ook omdat ik vanwege mijn werk toch wel eens iets moet doen.
4G/3G
Nog erger: wij waren een week op een camping waar nauwelijk wifi was (overbelast, dus zinloos) maar ook geen telefoonbereik!
De kinderen hadden vooraf wat films gedownload. Verder hebben we jeu de boules en badminton gespeeld. En gewandeld etc. En midgetgolf. 😁
Ze hebben wel wat gemopperd, maar het geaccepteerd. Ze deden zelfs de afwas zonder klagen.
Triva
'Aangezien de ouder dit schrijft had die geen probleem met een wifiloze vakantiebestemming want ik geloof niet dat iemand zo dom is om dat over het hoofd te zien toch?'
Al is het maar omdat ze op dit forum schreef. Daar heb je toch echt internet voor nodig. Dus voor zichzelf heeft ze het wel goed geregeld.
Input
Ik vraag mijn kinderen al jaren naar hun vakantiewensen en sinds een paar jaar is WiFi er daar 1 van. Toen ze kleiner waren konden ze toe met een uurtje gratis WiFi bij de receptie. Nu komen we daar niet meer mee weg, maar ik heb er geen problemen mee om dan een 4g bundeltje te geven. We doen altijd veel samen op vakantie, maar daarbuiten moeten ze, zeker nu ze ouder worden, ook hun ding kunnen doen.
En inderdaad zijn leuke activiteiten gewoon erg belangrijk voor pubers. Dus daar houden we zeker ook rekening mee. We hebben deze zomer bv een bootje gehuurd. Was een hit. Rondreis doet het ook altijd goed, maar dat zat er dit jaar niet in natuurlijk.
Waar het om gaat is denk ik overleg vooraf en een plan B. Dus als het regent en we kunnen niet varen, dan doen we een riskmarathon, bijvoorbeeld.
Stubbelingen zijn er natuurlijk wel eens, maar dat is thuis ook zo.
Ja, spelletjes
Als het regent, spelen wij Carcassonne!
Het is wel fijn als pubers gewoon meedoen als je een activiteit plant. Gelukkig vinden de mijne de kanotochtjes en kasteelbezoeken wel okee. Voor badminton moet ik soms wel even pushen...
Activiteit
Die plannen we pas smiddags als dat kan. S ochtends doen we onze eigen dingen. Wandelen fietsen lezen. Dan lekkere broodjes halen en dan worden de pubers actief. Vroeger haalden zij de broodjes sochtends vroeg, maar das war einmal 
re:
Hoi, ik ben alvast blij dat het niet enkel hier die irritaties zijn
Betreft de job, ik werk al sinds maart elke dag thuis, ze weten heel goed waar ik mee bezig ben. Ze weten wanneer ik een lastige klant aan de lijn heb, wanneer ik in vergadering ben, of wanneer ik het gewoon heel druk heb.
Ik probeer hen ondanks de drukke job toch dagelijks te begeleiden, nu tijdens de vakantie is dat vooral voorzien in eten en entertainment
Op dit moment hebben wij vakantie, maar we zitten een klein beetje 'vast' in ons huis, we hebben geen risico genomen om iets te boeken. We hebben getracht in onze planning een aantal activiteiten te voorzien, maar het is natuurlijk ook niet snel goed voor die gasten...
Spelletjes zijn zeker leuk, maar meestal maar 3/5de van het gezin dat ermee instemt...dus dat zijn er nog 2 die zich 'vervelen' tijdens het spel of de hele tijd komen zeuren.
Nu met deze hitte kunnen we amper buiten komen en we hebben geen zwembad, dus ook een smoesje voor hun om niet buiten te komen.
Op zich ben ik zelf wel een vrij geduldig iemand hoor en ik ben ook van mening dat de discussies onderling hun communicatieve vaardigheden ontwikkelen, dat is leuk meegenomen voor later denk ik dan.
Maar ze zijn nu ook al maanden met elkaar onder 1 dak, het kan ook niet anders. Leuk is anders.
Mijn zonen zijn echt constant met elkaar bezig, ze hebben niet echt veel vrienden of hechte vrienden.
Mijn dochter is een sociale vlinder en heeft veel vriendinnen, die nodigt iemand uit of wordt uitgenodigd. Helaas door de maatregelen, moeten we hier ook soms in snoeien,
En misschien ben ik overbeschermend, maar ik hou er niet zo van om mijn dochter een heel eind alleen te laten fietsen tot bij haar vriendinnen, dus altijd taxi spelen moet dan alweer in de planning passen.
Hun taakjes hier worden heel dikwijls besproken en de regeling die er nu is, is door iedereen mee opgesteld en goedgekeurd...maar toch moet er elke dag opnieuw over gezeurd worden maar dan is dan typisch aan tieners zeker?
Ik probeer echt heel begrijpend te zijn over de meeste pubertoestanden, maar als het een hele week over elke vraag een discussie is en meerdere keren per dag en het is ook nog een hele dag geruzie onderling...dan durf ik wel eens uit mijn slof te schieten.
Ik vind het persoonlijk belangrijk dat ze de gevolgen van hun gedrag inzien. Ze eisen allerlei dingen van ons, maar als wij iets vragen, is het teveel... Dus zullen ze moeten inzien dat als zij nu eens iets vragen van ons, dat het ook lang duurt, of een nee is.
Het leven is geven en nemen
Nu, ondanks de frustraties, ben ik een heel gelukkige moeder. Het ouderschap zit nu eenmaal vol uitdagingen en vragen, soms ook vol ongevraagd advies
Maar mijn gezin, is mijn thuis, mijn veilige haven en ik hoop dat ik dit voor hen ook zo is.
Ouderschap is nu eenmaal geen roze wolk, het is vallen en opstaan en gaat niet elke dag zoals in de opvoedingsboeken en ik zet ook niet elke dag picture perfect gezonde en superlekkere gerechten op tafel zoals in de boekjes
Maar ik (of wij) doe mijn best en ik stel mezelf ook af en toe in vraag, omdat er altijd ruimte is tot groei.
Jessicasch
Herkenbaar, ik heb ook een hb- er, waarschijnlijk twee, en heb nu coaching ingehuurd omdat het de spuigaten uitliep met die eeuwige discussies. Echt over elke zucht moet een discussie gestart worden.
Is jouw hb er ook zo enorm gesteld om de autonomie? En hoe ga je daarmee om in de context van een gezin? Hier ben ik erg benieuwd naar, want ik ben sinds de corona en nu de vakantie echt heel erg uitgeput van de eeuwige discussies over letterlijk alles.
En ja, ik weet dat pubers discussiëren, ik werk met pubers, maar er is daadwerkelijk een verschil tussen discussiëren of echt de strijd aan gaan over elke punt of komma van ouders...
WiFi op vakantie
Nou onze kinderen zijn ietsje ouder, maar we zoeken de vakantie niet persé op WiFi uit, omdat die vaak zo teleurstellend slecht is, dat je er niet echt wat mee kan.
Ze hebben wel een door ons betaalde 4G bundel en downloaden van te voren een hoop. Eventueel kunnen ze tussendoor even wat doen of download op mijn of mijn man's bundel. Wij hebben meer dan genoeg.
Tieners in huis
Ik vind het ontzettend leuk en hoe ouder ze worden, hoe leuker ze worden en ze kunnen gelukkig ook beter met elkaar omgaan.
Ze hoeven weinig te doen, en ze moeten onderling overleggen wie het doet. Er was wel eens gedoe, maar toe zei ik dat het waarschijnlijk makkelijker was om de taken te verdelen als er meer taken waren en toen was het wel rustiger .
De oudste twee discussieren graag samen. Gaat dan ook echt nergens over. Dat is wel vermoeiend.
welke discussie
Ik negeer elke discussie of laat de discussie lekker bij de pubers zelf en ga zelf iets anders doen.
Als er duidelijkheid is over afspraken en ze gaan toch discussieren dan kap ik dat meteen af. Als ze met elkaar erover discussiëren. Veel plezier ermee.
Bemoei je er gewoon niet teveel mee. Laat gaan. En erger je minder aan troepen of als ze het niet zo doen als jij had bedacht.
Hoever moet je dochter fietsen dan?
Die van mij van 14 fietst zelf hoor. Iets van 8 kilometer. Voor donker thuis en anders ga je niet. Soms brengen we licht aan wat er is, situatie etc. Maar in principe lekker fietsen. Hier in vakantie ongeveer 50 procent van de tijd (10 dagen) geen wifi gehad. Kleine extra bundel kado gedaan en we hebben echt geen gezeur gehad. Veel andere dingen gedaan en spelletjes enzo
@Basje: het is inderdaad echt vermoeiend, die discussies over alles en niets.
Nu toevallig voor de lockdown had ik contact opgenomen met een centrum voor hoogbegaafdheid, omdat zij ook kampen en workshops organiseren. Onze therapeute had aangeraden om hem in contact te laten komen met andere HB-ers, dat zou een wereld van verschil gaan maken voor hem. Ze voelen zich dikwijls onbegrepen en hebben meestal ook niet echt mensen waar het echt mee kan klikken.
Nu zag ik dat er nog plaats was voor een 3-daagse workshop in de buurt, 'train je embodio's'. Normaal is hij erg terughoudend om ergens naartoe te gaan zonder broer, hij voelt zich onwennig en zal zelden alleen ergens naartoe gaan. Maar toen hij de inhoud had gelezen, zei hij dadelijk dat hij het wou doen. Dus volgende week zal hij 3 dagen even in een andere omgeving zijn, ik ben erg benieuwd.
Ik weet niet van waar je bent, maar het centrum heet Exentra en heeft op verschillende locaties kantoren. Het is onder leiding van Tessa Kieboom, een gerennomeerde naam als het om HB gaat.
Over het algemeen probeer ik het op een rustige manier aan te pakken, omdat ik weet dat hij dingen anders ziet en anders bedoelt, het is niet het 'normale' tegenwerken... maar zoals ik al eerder vermeldde, ik heb veel geduld, maar ik ben ook maar een mens en soms durf ik al wel eens uit mijn slof schieten.
Bovendien zit mijn man net iets anders in elkaar én heeft ook een pak minder geduld, dus tussen die 2 zijn de gemoederen dikwijls verhit.
Dat doet me pijn, omdat ik bang ben dat het hun relatie zal verzieken.
Ik lees heel veel over HB en probeer me zo een beetje 'bij te scholen', zodat ik gepaster kan reageren, maar bij mijn man is het zwart of wit, weinig grijze zone.
Ook de relaties tussen broers of tussen broer en zus kunnen soms onder serieuze spanning staan en dat zijn ook niet de normale tienerruzies...
Niet alleen is hij de middelste, dat is al een positie apart, maar als HB-er voelt hij zich echt de vreemde eend...
Als mama doet het me pijn om dat probleem niet te kunnen oplossen, dus ik doe erg mijn best om af en toe een gesprek met allen te hebben en ik probeer ook constant te bemiddelen, is het niet tussen mijn kinderen onderling, dan is het tussen mijn en man en zoon...wat me natuurlijk ook niet altijd in dank wordt afgenomen 
Het gevoel altijd ergens tussenin te hangen, is soms benauwend, maar gelukkig bestaat er zoiets als verlof
En met nu al maanden van thuis uit te werken, heb ik wel het gevoel dat ik iets korter bij hun sta, soms positief, soms negatief, maar het is ook wel een periode die we ons allemaal zullen herinneren en ik heb wél het gevoel dat ik er nu bèn voor hen...hoe gek dat ook klinkt tijdens het multitasken.
Tieners en discussie
De discussies hier kunnen grote proporties aannemen en als ze beginnen gooien met deuren of elkaar zo het leven zuur maken dat de andere bijna
oeps te snel
moordneigingen heeft, dan voel ik me wel geroepen om even in te grijpen.
De jongste moet nog leren zijn emoties te beheersen en de middelste (H
heeft moeite met communicatie.
Trouwens, als ik thuis aan het werk ben en dus online vergaderingen heb, of klanten aan de lijn heb, dan kan ik een bende ruziënde tieners wel missen
En dan nog meer te zwijgen over de hond die bij elk geluid begint te blaffen hahaha.
Je zou zeggen: gelukkig liggen ze op tijd hun bed in, maar hoe ouder ze worden... de tijd dat ik rust aan mijn hoofd heb, is dus beperkt
En dan nog maar te zwijgen over qualitytime met mijn man...
Pubers zijn gemeen, we mogen niet eens in elkaars buurt komen, of er is een hele opstand!
pubertijd de zwaarste tijd?
Ik herken wel veel, mijn kinderen zijn ook aartslui (1 iets minder als t echt moet) wat betreft huishoudelijke klusjes.
Zelf ben ik 41 en alleenstaande moeder van 4 tieners. Van 19, 17, 16 en 13. Het is echt wel afzien met perioden. Ik moet ook gewoon werken, veel zorgen om ze naar school te krijgen en om ze hun schoolwerk te laten doen.. Dan nog alles om de baantjes, vrienden, onderlinge strubbelingen, relaties heen.... mijn jongste dochter nog in therapie voor depressiviteit en traumaverwerking etc
Ondanks dat ze geen grote problemen hebben met foute vrienden, drugs enz vind ik het toch wel pittig. Ze hebben zo goed als geen contact met hun vader helaas, gaan in ieder geval nooit naar hem toe. Dus ik draag de zorgen wel alleen. Nu heb ik wel een hele lieve vriend (latrelatie) tegenwoordig waar ik wel met mn verhaal terecht kan, maar is toch anders.
Als ik heel eerlijk ben vind ik dit de zwaarste periode en kijk ik stiekem een jaar of 10 vooruit. Daar houdt ik mij maar een beetje aan vast. Ondanks dat het ook heel gezellig kan zijn voelen deze jaren meer als "overleven"
Beste Jessicasch,
Ruim 2 jaar nadat jij jouw bericht hebt geplaatst, zit ik op het forum en lees je bericht.
Ik ben benieuwd hoe jij het gezinsleven met je kinderen nu beleefd, enkele jaren later. (En natuurlijk hoop ik dat je kunt zeggen: 'Het was best een pittige tijd - zeker met de pandemie - maar we verkeren tegenwoordig weer in rustiger en leuker vaarwater) 
Ik ben een moeder van 3 tienermeiden, 17, 15 en 12. Hun vader is op dit moment op reis, dus aan mij de schone taak om in mijn eentje de puberperikelen te managen.
Ik vind het mama zijn van begin af aan rijkdom en vooral met prachtige bijzondere kanten, zou het ook niet willen missen. En tegelijkertijd kent elke fase ook uitdagingen.
Tja, en op dit moment vind ik het vaak simpelweg vermoeiend en zwaar. Hoe lief ze vaak ook zijn en hoe goed ik ook weet dat het simpelweg een fase is die zij in hun ontwikkeling doormaken, dat ik hun soms pittige uitingen niet persoonlijk op moet pakken etc....
Wat het niet eenvoudiger maakt, is dat ik zelf tegen de overgang aanhik en dus ook in een hormonale disbalans-fase. Het 24-7 'aan' moeten staan voor de kinderen kan ik mede daardoor niet altijd even goed meer handlen, qua energie.
Natuurlijk snap ik ook wat de meest verstandige benaderingswijzen kunnen zijn en niet zelden pas ik dat ook met succes toe, laat ik bovendien e.e.a. best eenvoudig van me afglijden. Maar vandaag betrap ik mezelf regelmatig op de gedachte: "Mijn hemel, hoe lang moet ik dit nog doorstaan? Ik wil dit gewoon niet meer zo. Ik wil weer ontspannen, gelukkig zijn in mijn eigen huis.'
Dus is mijn reactie niet dramatisch bedoeld, maar vooral realistisch denk ik. Ik zoek wat steun.
Groet, Yvette
