Zusjes doen alles samen! (ouders gescheiden)
Hallo,
Ik wil hier even iets posten om te kijken wat ‘jullie’ hiervan vinden.
Ikzelf (man) heb een relatie met mijn vriendin van bijna 2 jaar. Zij heeft al 2 kinderen (meisjes) uit haar huwelijk met haar ex. Een week zijn de kinderen bij hem en een week bij ons. De relatie met haar ex man is verder wel goed en zonder strijd.
Wat mij opvalt is dat haar beide dochters (12 jaar en 9 jaar) bijna alles samen (willen) doen. Ze spelen het liefst samen de hele dag / avond met paarden op hun kamer en hebben eigenlijk het hele weekend genoeg aan elkaar en hebben totaal geen prikkel om iets met andere vriendinnetjes te doen of dat ze een keer alleen iets willen doen oid.
Het liefst slapen ze ook nog bij elkaar op de logeerkamer waar het logeerbed staat, i.p.v. dat ze allebei op hun eigen kamer slapen. Hierdoor zijn ze soms het hele weekend letterlijk niet meer dan een meter van elkaar verwijderd. Soms laat mij vriendin ze ook doordeweeks bij elkaar slapen. Ik ben hierop tegen, want ik vind dat s avonds voor het naar bed ook even tot zichzelf moeten komen en ook dan even hun gedachten kunnen ordenen. Mijn vriendin laat het toch meestal toe, ook een beetje uit compensatiegedrag voor de scheiding en dat ze dit dan de kinderen ‘gunt’ denk ik dan.
Ook vooral de oudste plakt heel erg aan haar moeder tot aan het vervelendst toe. Zij is voor haar eigenlijk moeder en beste vriendin in een. Iedere dag moet er geknuffeld worden en zij zegt wel 10x per dag van “mama, ik hou van jou’’ of iets in die trant. Persoonlijk word ik hier erg moe van. Dat dan zeggen heeft dan ook geen waarde meer en wordt een holle frase. Ook als zij savonds naar bed gaat moet er weer geknuffeld worden en gepraat worden en deze hele ceremonie duurt dan bijna iedere dag wel 45 min. Tot bijna een uur voordat ze daadwerkelijk in bed ligt en de lampen uit.
Ook vermoed ik dat de oudste licht autistisch is / asperger heeft. Alles moet volgens vaste stramienen en ze is erg snel uit het lood geslagen. Ook praat ze het liefst alleen maar over paarden/dieren. Geestelijk vind ik dat zij nog het niveau zit van jongste van 9. Dit baart mij zorgen. Vooral de aankomende jaren zijn belangrijk qua ontwikkeling voor haar en ik ben bang dat zij deze boot mist, waardoor ze ook geen vriendinnetjes meer zal hebben omdat ze is ‘blijven hangen’ in de wereld van paarden /eenhoorns etc. en dan niet meer aansluiting vindt bij haar leeftijdsgenoten.
Ik kan aangezien ik niet de vader ben, me niet heel erg hard opstellen qua de manier van opvoeden etc. Persoonlijk vind ik dat mijn vriendin wel een afspraak moet maken van een kinderpsycholoog oid, maar zij vindt dit nog niet nodig.
Graag jullie ervaringen/gedachtes hierover.
...En vergeet niet: moeder en kinderen moeten elkaar steeds een week missen, dan kan ik me voorstellen dat ze wat quality-time moeten inhalen. Misschien niet ideaal, maar een scheiding is sowieso niet ideaal.
Moirmel schreef op 18-10-2023 om 17:39:
[..]
Om even af te wijken van TO; spreek voor jezelf. Zelf zal ik nooit kinderen krijgen maar ik ben wel al voor de tweede keer stiefvader en ik ben er zeker van dat ik een invloed heb op het opgroeien van stiefkind.
Mocht ik als stiefouder geen invloed hebben op de opvoeding, dan was het direct einde relatie.
Ik sprak voor mijzelf hoor. Ik vind echt dat je als stiefouder voorzichtig moet zijn met bemoeien. Voorzichtig zijn impliceert ook dat je inbreng kan groeien trouwens maar dat je dat schroomvallig moet opbouwen. Het is anders als je samenwoont en het kind als baby hebt leren kennen. Maar als de kinderen al bijvoorbeeld zeven jaar zonder die persoon hebben doorgebracht en die gaat puur door het feit dat hij iets met de moeder heeft, zich te vroeg met dingen gaat bemoeien is vragen om problemen imho
Moirmel schreef op 18-10-2023 om 17:39:
[..]
Om even af te wijken van TO; spreek voor jezelf. Zelf zal ik nooit kinderen krijgen maar ik ben wel al voor de tweede keer stiefvader en ik ben er zeker van dat ik een invloed heb op het opgroeien van stiefkind.
Mocht ik als stiefouder geen invloed hebben op de opvoeding, dan was het direct einde relatie.
Daar zitten wel verschillende gradaties in. Als je samenwoont en de kinderen van de partner springen op de/jouw bank, dan mag je daar gerust wat van zeggen. Maar bemoeien met bijvoorbeeld hoe laat ze naar bed gaan, met wie ze omgaan en of ze wel hun huiswerk maken, daar zou ik me niet mee bemoeien. Dat is echt iets aan de ouders zelf.
Index224 schreef op 18-10-2023 om 18:06:
[..]
Daar zitten wel verschillende gradaties in. Als je samenwoont en de kinderen van de partner springen op de/jouw bank, dan mag je daar gerust wat van zeggen. Maar bemoeien met bijvoorbeeld hoe laat ze naar bed gaan, met wie ze omgaan en of ze wel hun huiswerk maken, daar zou ik me niet mee bemoeien. Dat is echt iets aan de ouders zelf.
Ik bemoei mij er wel meer mee dan alleen zeggen dat ze niet op de bank mogen springen. Als ik bij mijn vriend ben en ik kan niet eens op de bank zitten omdat er allemaal troep van de kinderen ligt zeg ik daar wel wat van. Net als wanneer ze ruzie maken of blijven treuzelen als ze al drie keer gezegd zijn naar bed te moeten gaan.
Ik geef dan mijn grens aan.
Maar goed, zolang ze nog vooral met mij praten over alles wat ze dwars zit zit dat wel goed. Nu ken ik ze ook al vanaf hun geboorte en stellen we voor mijn en zijn kinderen dezelfde richtlijnen.
Ik zou blij zijn dat ze elkaar niet elke dag de tent uitvechten.
Heerlijk rustig zo.
En die oudste begint vanzelf wel een keer te puberen.
Of niet. En dan doet haar zus de dubbele hoeveelheid.
SuzyQFive schreef op 18-10-2023 om 19:10:
[..]
Ik bemoei mij er wel meer mee dan alleen zeggen dat ze niet op de bank mogen springen. Als ik bij mijn vriend ben en ik kan niet eens op de bank zitten omdat er allemaal troep van de kinderen ligt zeg ik daar wel wat van. Net als wanneer ze ruzie maken of blijven treuzelen als ze al drie keer gezegd zijn naar bed te moeten gaan.
Ik geef dan mijn grens aan.
Maar goed, zolang ze nog vooral met mij praten over alles wat ze dwars zit zit dat wel goed. Nu ken ik ze ook al vanaf hun geboorte en stellen we voor mijn en zijn kinderen dezelfde richtlijnen.
Maar hoezo bepaal jij wanneer ze naar bed moeten? Wat heeft dat met jouw grens te maken?
Wat snoezig, eigenlijk. Waarschijnlijk duurt het niet lang meer zodra de puberteit bij de oudste zijn intrede doet. Leg het film vast, dat is te snoezig om te missen.
Ikzelf (man) heb een relatie met mijn vriendin van bijna 2 jaar.
Dat vind ik nog het meest zorgelijk uit jouw OP.
ik vraag me af of ze dit ookal deden toen ouders samen woonde of dat ze pas steeds boven in hun kamer willen spelen sinds de laatste 2 jaar ..
ik vind dat je veel te zeggen hebt over de kinderen maar misschien heeft hun gedrag ook wel indirect met jouw aanwezigheid te maken? En ik bedoel dit helemaal niet slecht of oordelend , maar het is een gedachte. Misschien vinden ze het beneden niet fijn omdat ze ze merken dat de nieuwe vriend van hun moeder hun niet hun ruimte wilt geven. Ze vinden na de scheiding natuurlijk nog meer steun aan elkaar, ze maken het immers samen mee en geen ander kan hun beter begrijpen dat hun twee.
Ik moet er wel bij zeggen dat als ik ooit in zo’n situatie zit en ik krijg stiefkinderen dat ik dan echt wel een warmere band met ze wil hebben ipv jij bent de stiefmoeder dus bemoei je nergens mee. Ik woon toch met ze, ik deel een leven samen met ze, ik zorg voor ze en geef ze mijn liefde dan vind wel dat ik ook wel mee mag denken in kleine zaakjes, natuurlijk is hun moeder -de baas- maar ik zou niet helemaal buitengesloten willen worden. Maar als je zelf oprecht lief tegen ze bent en daardoor een goede band samen hebt dan betrekken de kids je ook in meer dingen neem ik aan.. ik weet het niet 🤭
en wat betreft het vaak samen zijn, laat ze lekker joh wat fijn voor ze dat ze elkaar hebben en zo goed met elkaar zijn. Je mag dat wel als iets moois zien ipv iets abnormaals.
Index224 schreef op 18-10-2023 om 19:51:
[..]
Maar hoezo bepaal jij wanneer ze naar bed moeten? Wat heeft dat met jouw grens te maken?
Ik neem aan dat tijdstip van slapen gaan is afgesproken tussen stiefmoeder en hun vader. Stel dat vader van stiefkinderen er niet is ivm late vergadering of iets, dan moeten ze toch ook luisteren naar hun stiefmoeder wat betreft het afgesproken slaaptijd, of mogen stiefkinderen gewoon alles zelf bepalen ..
letterkoekje schreef op 18-10-2023 om 20:49:
Ikzelf (man) heb een relatie met mijn vriendin van bijna 2 jaar.
Dat vind ik nog het meest zorgelijk uit jouw OP.
Twee kinderen die in staat zijn een warme hechte relatie te hebben. Wees blij en trots. Bedenk goed dat je in de veiligheid gaat zitten peuren van deze kinderen wanneer je ze 's nachts uitelkaar gaat halen, je bemoeit met het slaapritueel. Als stiefouder alleen maar kijken, genieten en je in stilte slechts verwonderen. Wat jij vreemd of niet goed vindt is bij een ander heel normaal. Respecteer dat.
Index224 schreef op 18-10-2023 om 13:28:
Waar bemoei jij je mee?
met zijn gezin? waarmee hij in één huis woont? of bedoelde je dat niet?
AnnaPollewop schreef op 18-10-2023 om 17:20:
Het mag allemaal wel wat aardiger mensen. TO stelt gewoon een vraag. Iemand keihard veroordelen op grond van ongeveer niks is niet bepaald de ruimdenkendheid die jullie zelf zo hard bepleiten.
precies dit.
en ik snap zijn zorg wel. of het ook een zorg is zou ik afwachten tot de oudste naar de middelbare school gaat. ik verwacht dat het dan anders wordt. maar ik begrijp dat je hier zorgen over hebt.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 18-10-2023 om 21:27:
[..]
Ik neem aan dat tijdstip van slapen gaan is afgesproken tussen stiefmoeder en hun vader. Stel dat vader van stiefkinderen er niet is ivm late vergadering of iets, dan moeten ze toch ook luisteren naar hun stiefmoeder wat betreft het afgesproken slaaptijd, of mogen stiefkinderen gewoon alles zelf bepalen ..
ja want de stiefouder moet in een hoek van de kamer gaan zitten en zich vooral niet met de stiefkinderen bemoeien. ook niet in dit geval. waar haal je het idee vandaan!
*sarcasme uit* 
