Zusjes doen alles samen! (ouders gescheiden)
Hallo,
Ik wil hier even iets posten om te kijken wat ‘jullie’ hiervan vinden.
Ikzelf (man) heb een relatie met mijn vriendin van bijna 2 jaar. Zij heeft al 2 kinderen (meisjes) uit haar huwelijk met haar ex. Een week zijn de kinderen bij hem en een week bij ons. De relatie met haar ex man is verder wel goed en zonder strijd.
Wat mij opvalt is dat haar beide dochters (12 jaar en 9 jaar) bijna alles samen (willen) doen. Ze spelen het liefst samen de hele dag / avond met paarden op hun kamer en hebben eigenlijk het hele weekend genoeg aan elkaar en hebben totaal geen prikkel om iets met andere vriendinnetjes te doen of dat ze een keer alleen iets willen doen oid.
Het liefst slapen ze ook nog bij elkaar op de logeerkamer waar het logeerbed staat, i.p.v. dat ze allebei op hun eigen kamer slapen. Hierdoor zijn ze soms het hele weekend letterlijk niet meer dan een meter van elkaar verwijderd. Soms laat mij vriendin ze ook doordeweeks bij elkaar slapen. Ik ben hierop tegen, want ik vind dat s avonds voor het naar bed ook even tot zichzelf moeten komen en ook dan even hun gedachten kunnen ordenen. Mijn vriendin laat het toch meestal toe, ook een beetje uit compensatiegedrag voor de scheiding en dat ze dit dan de kinderen ‘gunt’ denk ik dan.
Ook vooral de oudste plakt heel erg aan haar moeder tot aan het vervelendst toe. Zij is voor haar eigenlijk moeder en beste vriendin in een. Iedere dag moet er geknuffeld worden en zij zegt wel 10x per dag van “mama, ik hou van jou’’ of iets in die trant. Persoonlijk word ik hier erg moe van. Dat dan zeggen heeft dan ook geen waarde meer en wordt een holle frase. Ook als zij savonds naar bed gaat moet er weer geknuffeld worden en gepraat worden en deze hele ceremonie duurt dan bijna iedere dag wel 45 min. Tot bijna een uur voordat ze daadwerkelijk in bed ligt en de lampen uit.
Ook vermoed ik dat de oudste licht autistisch is / asperger heeft. Alles moet volgens vaste stramienen en ze is erg snel uit het lood geslagen. Ook praat ze het liefst alleen maar over paarden/dieren. Geestelijk vind ik dat zij nog het niveau zit van jongste van 9. Dit baart mij zorgen. Vooral de aankomende jaren zijn belangrijk qua ontwikkeling voor haar en ik ben bang dat zij deze boot mist, waardoor ze ook geen vriendinnetjes meer zal hebben omdat ze is ‘blijven hangen’ in de wereld van paarden /eenhoorns etc. en dan niet meer aansluiting vindt bij haar leeftijdsgenoten.
Ik kan aangezien ik niet de vader ben, me niet heel erg hard opstellen qua de manier van opvoeden etc. Persoonlijk vind ik dat mijn vriendin wel een afspraak moet maken van een kinderpsycholoog oid, maar zij vindt dit nog niet nodig.
Graag jullie ervaringen/gedachtes hierover.
Waar bemoei jij je mee?
Volgens mij moet je geen problemen maken waar ze nog niet zijn.
Ik zie ook niet echt problemen. Mochten die er ter zijner tijd wel komen is het vroeg genoeg een psycholoog in te schakelen. Verder lees ik niet echt heel afwijkende dingen. Ze kunnen het als zusjes goed vinden met elkaar ,alleen maar fijn. Misschien loopt oudste iets achter in haar ontwikkeling, dat trekt of bij op de middelbare, of er is tegen die tijd extra begeleiding/ speciale school nodig. Dat wijst zich vanzelf wel uit dan.
En dat 10 keer per dag willen knuffelen en zeggen ik hou van jou, heeft mijn dochter van 22 ( normaal begaafd ) nog steeds regelmatig. Dan willen ze gewoon bevestiging dat je hun ook nog lief vindt.
Zoals hierboven al geschreven:
A) niet jouw pakkie an om mee te bemoeien.
geen problemen zoeken waar die nog niet zijn.
Mijn 2 kinderen slapen pas een jaar niet meer bij elkaar in bed. Ze zijn nu 14 en 12. Ze spelen vooral met elkaar, echte broers. Ik vind raar dat je je zo ergert hieraan.
wat heerlijk dat die zusjes zo leuk met elkaar zijn en dat ze nog genieten van het knuffelen met hun moeder!
Ik hoop niet dat jullie samenwonen.
Roos55 schreef op 18-10-2023 om 14:06:
Ik hoop niet dat jullie samenwonen.
jazeker
Toch fijn als ze het zo goed met elkaar kunnen vinden? Beter dan de hele dag ruzie maken en naar elkaar wijzen.
Kan best dat doordat de oudste een beetje achterloopt, het zo goed klikt. Ze groeit dan misschien wel mee met de jongste.
Hulp inroepen is vroeg genoeg als het mis gaat. Zo lang ze lekker in hun vel zitten is het allemaal prima toch?
Een uur knuffelen voor het slapengaan elke dag lijkt mij ook vermoeiend, maar dat is iets tussen moeder en kind(eren). Een vriendschap lijkt me op deze leeftijd nog niet gepast tussen een ouder en een kind. Want je relatie is per definitie niet gelijkwaardig.
Verder zou ik me er niet te veel mee bemoeien.
Ik lees geen raar gedrag. Mijn twee kinderen spelen ook heel veel samen (soms met vriendjes erbij). Ze slapen het liefst alletwee bij mij in bed, maar dat mag alleen in vakanties. Daarnaast slapen ze ook zowat op elkaar 😁
Ik heb ook een uitgebreid avondritueel, waarbij er geknutseld, gepuzzeld, gelezen en gekletst wordt.
Meestal is dat soort gedrag wel snel over als ze naar het VO gaan.
En voor kinderen is een scheiding best traumatisch (ook al gaat dat in harmonie), eerst altijd papa en mama om zich heen en dan mogen ze ze maar om de week zien. Je stiefdochter zoekt bevestiging dat haar moeder nog wel steeds van haar houdt, omdat je vriendin niet meer van haar dochters vader houdt.
Bij mijn stiefkinderen (heb ook eigen kinderen) zie je dit soort gedrag ook heel sterk. Nogal een traumatische scheiding, waarbij ze moeder een poos niet mochten zien. Die kinderen zoeken de hele tijd bevestiging bij vader of mij of er nog wel van ze gehouden wordt. Moeder is nu wel weer goed in beeld en het gedrag is bij de oudste twee nu wel echt een stuk minder. Ook zij zijn laatbloeiers. SZ is 17 maar functioneert als een 13-jarige op veel vlakken, vooral sociaal emotioneel. oudste SD is 14 en begint nu leeftijdsadequaat te functioneren. Bij beide speelt waarschijnlijk ook ass trouwens. Dat is nu in onderzoek. Mijn eigen kinderen hebben dat even gehad in het begin na de scheiding.
Maar zolang je sd niet vast gaat lopen zou ik proberen om je er niet teveel van aan te trekken. Ga er maar vanuit dat je vriendin in die week dat je sd's er zijn minder er voor jou is. Daarna heb je immers weer een lekker weekje samen.
Mijn hemel zeg, het enige probleem hier ben jijzelf hoor!
het is wel weer eens wat anders. Meestal gaan topics over stiefkinderen dat ze zo gemeen of lastig zijn. Maar jij lijkt vooral last te hebben van je eigen oordelen. Op zich wel handig, want die zou je kunnen bijstellen.
Waar komt dit vandaan? Voel je je buitengesloten als de kinderen er zijn?
verder gok ik dat dit over een jaar of 2 wel voorbij is, in deze mate.
Mischa83 schreef op 18-10-2023 om 14:27:
Mijn hemel zeg, het enige probleem hier ben jijzelf hoor!
bedankt voor deze zinvolle bijdrage 
Doemijdieglazenbol schreef op 18-10-2023 om 14:31:
het is wel weer eens wat anders. Meestal gaan topics over stiefkinderen dat ze zo gemeen of lastig zijn. Maar jij lijkt vooral last te hebben van je eigen oordelen. Op zich wel handig, want die zou je kunnen bijstellen.
Waar komt dit vandaan? Voel je je buitengesloten als de kinderen er zijn?
verder gok ik dat dit over een jaar of 2 wel voorbij is, in deze mate.
Nee zeker niet, het enige waar ik bang voor ben is dat de oudste later een beetje een sociaal isolement komt aangezien ze dan weinig andere vriedinnen heeft als de jongste wat later toch andere interesses krijgt...niks meer of minder...maar goed iedereen heeft hier al zijn mening klaar...ik kill dit topic nu
ik sliep ook jaren lang met mijn zusje op een kamer, dus niet eens op het logeerbed maar we hadden gewoon een kamer samen. Uiteindelijk is dat wel veranderd toen ik tijd en ruimte voor mezelf nodig had, toen kregen we bij beiden ouders allebei een eigen kamer.
Overigens vind ik dat jij je enorm aanstelt en het opvoeden vooral aan de ouders moet overlaten.
