Zoontje van 4 jaar slaat kinderen
Hoi mama's,
Ik probeer mijn situatie zo kort mogelijk te schetsen, maar ik voel mij zo ontzettend k*t over het volgende:
Mijn zoontje is in september 4 jaar geworden en is sindsdien naar de basisschool gegaan. Op de kinderopvang liepen wij er al tegen aan, dat hij andere kinderen slaat. Hij doet dit vaak zonder reden en soms uit boosheid. Ik dacht dat het, zodra hij naar school zou gaan over zou gaan, omdat hij daar meer uitdaging zou krijgen.
Inmiddels is hij van zijn gewone klas (gemengde groep 1/2) naar een instroomklas gegaan. Dat is een klas voor kindjes die net 4 jaar zijn geworden of verhuisgevallen. Deze klas is aanzienlijk kleiner dan de "gewone klas". Uiteindelijk is de juf van deze nieuwe klas 2 weken geleden begonnen met een stickerkaart voor hem. Hij kan dan 3 stickers per dag verdienen.
Helaas is het nog maar 1 keer voorgekomen dat hij alle 3 de stickers heeft verdiend. Verder is het vooral 2 stickers, soms 1. Dat schets al een beeld van hoe het nu dus gaat.
Hij sloeg zijn broertje thuis ook. Dat is inmiddels al wat verbeterd en is hij ook heel lief voor hem. Soms heeft hij een uitbarsting van boosheid waar hij hem dan toch nog slaat, maar ten opzichte van eerst, is dit wel echt stukken minder.
Ook ben ik een traject gestart met een orthopedagoog. Dit traject bestaat echter enkel uit gesprekken tussen mij en haar waarin ik mijn verhaal doe van de afgelopen tijd (we hebben om de 2 weken een afspraak) en zij geeft daarin advies. Ik heb haar gevraagd of zij een keer mee wilt kijken in de klas, maar helaas nog geen reactie.
Ik heb 2 kinderen in 2 jaar gekregen (nu dus 4 jaar en 3 jaar oud). Ik heb in die tijd helemaal aan de bodem gezeten en had last van een burn-out. In die periode was ik erg prikkelbaar en snel geïrriteerd waardoor ik snel schreeuwde of geïrriteerde reageerde op mijn kinderen. Ook kon ik hen, wanneer mijn emmer overliep met hun gedrag, hard aanpakken (hard bij de arm vastpakken, schreeuwen dichtbij in het gezicht enz enz).
Inmiddels heb ik mijn gedrag en opvoeding drastisch veranderd en ben ik erg bewust van mijzelf en mijn reacties.
Ik maak mij zo ontzettend zorgen om mijn kleine aapje. Hij is ontzettend gevoelig, slim, kon al vroeg heel goed praten, is erg prikkelgevoelig, maar heeft een ontzettend lief en warm hartje.
Wij hebben vanmiddag een gesprek met de juf en de intern begeleider, omdat de juf ook de veiligheid van de andere kinderen moet kunnen waarborgen (?). Toevallig uitgerekend vandaag, is er een moeder van een kindje uit de klas naar ons toegekomen, om te vertellen dat haar zoontje elke dag thuis komt met het verhaal dat mijn zoontje haar zoontje heeft geslagen. Ik voelde mij zo ontzettend k*t en schaam mij ook diep. Wij doen er alles aan om hem dit gedrag af te leren, maar het lukt hem toch nog steeds niet helemaal.
Is er iemand die dit herkend? Hoe is dit verlopen? Heb je tips of advies? Heb je goede hoop die je me kunt geven? Ik zit er echt helemaal doorheen en wil dat het goed gaat met mijn kindje en wil dat hij de beste toekomst krijgt.
Ik zit echt met mijn handen in het haar.
Liefs,..
Izza schreef op 21-11-2023 om 11:02:
[..]
Brandstichting en mishandeling van een minderjarige (als volwassene). Dan kom je waarschijnlijk zelf in de problemen (strafbaar gedrag). En kan je kind op zoek naar een andere school. Grote kans dat andere ouders hun kinderen ook weghouden bij gezinnen waar ouders bekend staan om agressie.
Ja met een paar man een klein kind aftuigen en bedreigen zal ook wel geen pluimpje krijgen bij de rechtbank hoor, of was jij in de veronderstelling dat minderjarigen niet berecht kunnen worden?
Tokkie acties krijgen tokkie reacties. En om zo’n actie goedkeuren zegt ook veel over mensen zelf.
Nick90 schreef op 21-11-2023 om 13:43:
[..]
Ja met een paar man een klein kind aftuigen en bedreigen zal ook wel geen pluimpje krijgen bij de rechtbank hoor, of was jij in de veronderstelling dat minderjarigen niet berecht kunnen worden?
Tokkie acties krijgen tokkie reacties. En om zo’n actie goedkeuren zegt ook veel over mensen zelf.
Onder de 12 kan inderdaad niet berecht worden. Daarboven wel.
Maar hier hebben we het over een kind van 4. Advies komt een beetje laat, maar ik zou proberen of je voortaan bij een dergelijk gesprek op school iemand kunt meenemen die aan jou kant staat.
Mocht school willen schorsen zorg dan dat je de rechten van je kind kent, officieel mag dat namelijk maar een week.
Sterkte het lijkt me ongelooflijk lastig, en de hulp die je nu krijgt lijkt me inderdaad onvoldoende, dus ik zou op zoek gaan naar meer hulp via de gemeente of huisarts.
Daglichtlamp schreef op 21-11-2023 om 14:05:
[..]
Onder de 12 kan inderdaad niet berecht worden. Daarboven wel.
Maar hier hebben we het over een kind van 4. Advies komt een beetje laat, maar ik zou proberen of je voortaan bij een dergelijk gesprek op school iemand kunt meenemen die aan jou kant staat.
Mocht school willen schorsen zorg dan dat je de rechten van je kind kent, officieel mag dat namelijk maar een week.
Sterkte het lijkt me ongelooflijk lastig, en de hulp die je nu krijgt lijkt me inderdaad onvoldoende, dus ik zou op zoek gaan naar meer hulp via de gemeente of huisarts.
Waar. Om die reden vind ik het ook gewoon schadelijk dat iemand hier het heel normaal vind om geweld met geweld te beantwoorden, het zijn kinderen, een knokploeg in de vorm van een oudere broer en zijn vrienden erbij halen levert niks op en doet alleen maar schade aan beiden. En om dat goed te keuren vind ik zo mogelijk nog verwerpelijker.
heb je inmiddels het gesprek op school gehad? Was het wat je ervan verwachtte?
het werd eerder vrij hard gezegd, maar de periode dat jij niet goed in je vel zat en je fouten heb gemaakt in de opvoeding en omgang met je kind kan wel degelijk flinke sporen achter hebben gelaten bij je zoon( ptss) Daarom is het inderdaad wel heel belangrijk dat een hulpverlener dat weet en ook dat het niet meer voorkomt. Als je in zo’n neergaande spiraal heb gezeten kan dat laatste ook echt wel heel moeilijk zijn. Alleen maar heel knap als dat nu niet meer gebeurt, maar ook respect als je hulp vraagt voor als het wel nog soms gebeurd
Tip van speltherapie is een hele goede! Als je de weg niet weet vraag dan eventueel hulp via jeugdzorg
absor schreef op 21-11-2023 om 18:59:
het werd eerder vrij hard gezegd, maar de periode dat jij niet goed in je vel zat en je fouten heb gemaakt in de opvoeding en omgang met je kind kan wel degelijk flinke sporen achter hebben gelaten bij je zoon( ptss) Daarom is het inderdaad wel heel belangrijk dat een hulpverlener dat weet en ook dat het niet meer voorkomt. Als je in zo’n neergaande spiraal heb gezeten kan dat laatste ook echt wel heel moeilijk zijn. Alleen maar heel knap als dat nu niet meer gebeurt, maar ook respect als je hulp vraagt voor als het wel nog soms gebeurd
Tip van speltherapie is een hele goede! Als je de weg niet weet vraag dan eventueel hulp via jeugdzorg
Dus jij gaat even op grond van een verhaal de diagnose ptss stellen? Je kent het kind niet, je kent de moeder niet.
Nee hoor zeker niet. Ik zeg ‘het kan’ met als voorbeeld. Wat ik bedoel te zeggen dat het goed is naar hulpverleners een volledig en eerlijk verhaal te vertellen wat ze mogelijk al lang doet hoor.
ACE100889 schreef op 21-11-2023 om 09:56:
[..]
Dankje voor je lieve reactie!
Jouw zoon, sloeg hij buiten zijn zusje ook andere kindjes of bleef het echt alleen bij zijn zusje? Hoe gaat dat nu?
Inderdaad, het is een proces dat zeg je heel mooi. Rome is ook niet in een dag gebouwd. Ik hou mijn hart vast voor eventuele andere ouders die naar ons toe gaan komen met hetzelfde verhaal. Ik wil best mijn excuses aanbieden aan hen voor het gedrag van mijn kind, maar ergens denk ik dat dat misschien heel triest over komt? Ik weet niet goed te reageren op zoiets.
Ook weet ik niet wat ik nu van school zou willen of kunnen verwachten. Ik ben zo bang dat hij dadelijk niet meer welkom is. Ik ben een (financieel) alleenstaande mama en werk 4 dagen in de week om rond te komen. Hem thuis hebben omdat hij van school is gestuurd, of hem thuis houden om te zorgen dat andere kindjes geen "last" meer van hem hebben is zo goed als onmogelijk met mijn werk.
De kaartjes dat is echt een super goed idee. Die ga ik ook maar uitprinten en thuis ophangen. Ik voel mij ook aangekeken door school, dat is misschien mijn eigen onzekerheid..
Je helaas wel, vooral het buurkindje moet het vergelden, die kreeg laatst een stuiterbal op z'n gezicht omdat hij z'n beurt niet wou afstaan.... ja daar sta je dan met je 'goede' opvoeding, echt hoe bedenkt ie het denk je dan. Maar alles komt ergens vandaan, als je sneller hulp wilt, is zoals geopperd werd speltherapie een goede. Of het vergoed wordt, geen idee. Maar onze zoon vindt school ook niet zo leuk, dat brengt veel spanning thuis, we laten hem dan ook altijd maar razen en huilen als het even te veel wordt.
De kaartjes heb ik hier gevonden: https://www.gratisbeloningskaart.nl/pictogrammen/
en hier: https://www.fumira.jp/cut/hoikuen/index2.htm (je kan deze website vertalen naar het Nederlands, het zijn ook kleurplaten die je kan uitprinten)
Kinderen zijn meesters in spiegelen. Dus waarschijnlijk is er in jou iets wat je enorm kwaad maakt. Een onrecht wat je is aangedaan, waar je nog van binnen boos om kunt zijn bijvoorbeeld. En daar moet jij mee aan de slag. Het is aan jou om iets met die boosheid te doen. Hele grote kans dat dan het slaan ook minder of over gaat bij jouw kind. Hier hielp het om tegen het slapende kind te zeggen dat het mijn boosheid was en niet dat van hem. En dat ik er mee aan de slag zou gaan.
Los daarvan ben ik het eens met eerdere berichten, dat het goed is om stil te staan wat die vreselijke periode voor jou betekent heeft voor jouw zoon. En wat voor effect dat heeft gehad op hem. Niet om het jezelf kwalijk te nemen. Het is jou ook overkomen en je hebt gehandeld met jouw kunnen wat toen mogelijk was. En nu heb je weer ruimte om de zaken zoals ze waren anders te zien en in het vervolg anders aan te pakken.
Het begint bij eerlijk zijn. Tegenover jezelf, jouw zoon en ouders van geslapen kinderen. Niet verdedigen, maar eerlijk je strugels laten zien en hoe hard je werkt om alles weer goed op de rit te krijgen.
Dat is niet makkelijk als alleenstaande moeder van twee kleine kinderen.
Een kind krijgt echt niet meteen PTSS als het een keer wat hardhandig wordt aangepakt. Hele volksstammen zijn opgegroeid met geregeld een corrigerende tik. Dat doen we tegenwoordig anders en dat is ook goed, maar het is niet zo dat we daar massaal getraumatiseerd van zijn geraakt.
Is dit gedurende een langere tijd stelselmatig gebeurd, dan kan het zijn dat je kind dit een soort van heeft geïnternaliseerd als een normale manier van je ongenoegen over iets laten blijken. Kinderen gaan altijd uit van hun eigen thuissituatie als referentiekader. Dat wat je thuis doet, is voor een kind zijn/haar 'normaal'.
Wat ik persoonlijk belangrijk vind in de opvoeding is reflectie op je eigen handelen; erkennen als je dingen niet goed hebt gedaan en daar spijt van hebt en dan ook echt je best doen om je leven te beteren.
Verder ben ik ook nogal van het inzichtelijk maken van de consequenties van gedrag.
Ook naar jezelf toe. Ik heb ooit in een boze uitbarsting hele nare, ondermijnende dingen geroepen tegen mijn kind, waar ik verre van trots op ben overigens. Dochter was heel boos en vooral ook heel verdrietig. Ik heb dat erkend en dat er laten zijn, laten weten dat ik dat begreep en dat haar gevoelens terecht waren. De vergeving kwam op haar tempo. Dat mijn kind me een paar dagen niet lief vond en zelfs bang voor me was geweest, was het gevolg van mijn eigen gedrag. Dat is natuurlijk niet fijn, maar daar heb ik het dan wel mee te doen. Dat geldt andersom net zo goed.
Hoe ging het gesprek?
@MamaE: mag ik vragen wat jouw professionele achtergrond is? Gezien de bevoegdheid om vanaf een beeldscherm op een forum te bepalen waar kinderen wel of geen PTSS van krijgen ben ik daar eigenlijk wel heel benieuwd naar.
Lieveheerstbeestje: waar slaat dit op?
En hoe is het mogelijk dat hier uit het niets allerlei diagnoses gesteld worden?
In iedere kleuter klas is wel een kind met een kort lontje....
ACE100889 schreef op 21-11-2023 om 10:00:
[..]
...
Wellicht kan ik de school vragen het wat meer tijd te geven? Ook vond ik het shockerend om te horen dat de juf zei "de veiligheid van de andere kinderen waarborgen". Ik denk; hij is toch geen crimineel, hij is een kleuter die zwaar in zijn ontwikkeling zit en moeite heeft met zijn emoties te reguleren... Misschien klinkt dat erg naïef maar, het is en blijft mijn kindje en als er dan zulke dingen geroepen worden, schiet ik er in de verdediging
Hier is recent nog een topic geweest dat hetzelfde probleem aankaartte en waarbij de juf ook zo reageerde, misschien dat dit bij iemand een belletje doet rinkelen?
@To: weet dat het niet gemakkelijk moet zijn om te horen, maar jouw agressief gedrag tijdens je burn-out kan inderdaad de oorzaak zijn van dit gedrag. Zijn de kinderen permanent bij jou, is er geen ex-partner in beeld die een deel van de zorg op zich kan nemen om jou te ontlasten?
Lieveheersbeest schreef op 22-11-2023 om 06:28:
@MamaE: mag ik vragen wat jouw professionele achtergrond is? Gezien de bevoegdheid om vanaf een beeldscherm op een forum te bepalen waar kinderen wel of geen PTSS van krijgen ben ik daar eigenlijk wel heel benieuwd naar.
Ik ben geen pedagoog of psycholoog of therapeut. Ik kan ook niet bepalen of een kind wel of niet ergens PTSS van krijgt. Vroeger kreeg bijna elk kind wel eens een corrigerende tik. Toch hebben we niet massaal PTSS en mepten we er ook niet massaal uit het niks op los.
Trauma's kunnen door gedrag van ouders ontstaan, maar ook door externe omstandigheden. En misschien is de wisselwerking tussen die twee nog wel belangrijker.
Het lijkt me in ieder geval goed om uit te zoeken waar dit gedrag vandaan komt en hoe het te veranderen is. Het is in ieder geval heel goed en prijzenswaardig dat TS inziet dat ze vroeger fouten heeft gemaakt en heel hard werkt om het nu beter te doen. Dat is ook zeker wel een compliment waard.
