Zoon maakt nog geen speelafspraakjes (groep 1 ) en wil dat wel
Mijn zoontje is in mei 4 jaar geworden en is toen gestart in een instroomgroep op de basisschool, en na de zomervakantie is hij met 6 kindjes uit zijn instroomgroep toegevoegd aan een gemengde groep 1/2. Wij merken dat andere kinderen uit zijn klas al volop speelafspraken met elkaar hebben (ik had er geen idee van dat dat al zo vroeg begon!), maar mijn zoontje is nog niet gevraagd, en dit maakt hem erg verdrietig. Vandaag was hij in tranen toen ik hem ging ophalen van school omdat, volgens hem ‘iedereen speelafspraakjes heeft, maar niemand met hem wil afspreken’. Hij zegt dat hij het wel vraagt aan kinderen, maar dat ze dan nee zeggen. Volgens de juf ligt hij wel goed in de groep, en als ik hem ophaal van school of van de BSO is hij ook altijd met anderen aan het spelen, maar de stap naar buiten schooltijd afspreken wordt dus nog niet gezet. Het breekt mijn hart hem zo verdrietig te zien en ik wil hem graag helpen, hoe kan ik dit het beste aanpakken? Met het schooljaar net begonnen heb ik zelf ook nog niet heel veel contact met de ouders van andere de kindjes in zijn klas, maar ik probeer wel bewust even een praatje te maken en gedag te zeggen als ik ze zie. Maar de stap om te vragen of de kinderen een keer samen kunnen spelen voelt nog erg groot…
Wat sneu. Misschien kun je aan hem vragen met wie hij graag wil spelen en dan de ouder van dat kind aanspreken en het kind uitnodigen. Niet waar jullie kinderen bij zijn, want dan is het vreselijk voor je zoon als het andere kind nee zegt.
Misschien eens aan de poort samen met hem naar een kindje stappen waarmee hij wil afspreken. Ik ben zelf niet van het speelafspraken plannen met ouders, behalve voor de 2 vriendjes die niet op hun school zitten.
Misschien samen met je zoontje op het kindje afstappen en dan wel je zoontje laten vragen. Dan kun je horen wat je zoontje vraagt of wat hij als antwoord krijgt.
Misschien heeft je zoontje bij eerdere keren bv gevraagt Wil je vanmiddag met mij voetballen en heeft een kind daar nee op geantwoord, terwijl het kind misschien wel ja gezegd had als je zoontje gevraagd had Wil je vanmiddag met mij spelen. Of het antwoord was nee vanmiddag heb ik al met die afgesproken. In zo'n geval kun je als je erbij staat een afspraak voor een andere dag maken.
Annaniem2023 schreef op 04-10-2023 om 16:02:
Wat sneu. Misschien kun je aan hem vragen met wie hij graag wil spelen en dan de ouder van dat kind aanspreken en het kind uitnodigen. Niet waar jullie kinderen bij zijn, want dan is het vreselijk voor je zoon als het andere kind nee zegt.
Ik ben het hier niet mee eens. Ja het is niet leuk als iemand niet kan, maar vreselijk zou ik het niet noemen. Kinderen leren ok om met teleurstellingen om te gaan.
Due-scimmie schreef op 04-10-2023 om 16:23:
[..]
Ik ben het hier niet mee eens. Ja het is niet leuk als iemand niet kan, maar vreselijk zou ik het niet noemen. Kinderen leren ok om met teleurstellingen om te gaan.
Ze bedoelt als een kind nee zegt als persoonlijke afwijzing, niet omdat het agendatechnisch niet uitkomt.
TO als het mijn zoon betreft zou ik toch de ouders van de kinderen waar zoon interesse in heeft aan de mouw trekken om te inventariseren waar de interesse insgelijks is en dan een begin maken met het organiseren van speeldates. Lijkt me heel naar om kind zo verdrietig te zien alsof hij wordt afgewezen door heel de klas.
Ik zou het ook samen met hem aan een kindje plus ouder vragen. Bij voorkeur in de ochtend al, want in de middag hebben ze al afgesproken.
En als ze die dag niet kunnen, misschien de dag er na?
Daarbij is er een verschil tussen kan niet en wil niet en is dat voor kleuters misschien nog niet altijd duidelijk. Bijvoorbeeld als een kind naar de BSO moet. Of zwemles heeft. Dan kan het niet en is dat geen persoonlijke afwijzing. Dan kan het handig zijn om even met een andere ouder samen te kijken wanneer het wel kan.
In het begin deed ik dat ook zo. Of 's ochtends even op het plein afspreken of meteen na schooltijd. Zeker als mijn dochter heel graag met iemand wilde afspreken, was 's ochtends, voor schooltijd een goede optie. Scheelde soms van de andere ouder (of mezelf) weer een ritje naar school.
Soms roepen kinderen ook enthousiast ja maar moeten ze naar zwemmen/voetbal/muziek/bso/etc.
Dank allemaal voor jullie reacties! Ik weet inderdaad niet precies hoe die gesprekjes tussen mijn zoon en de kindjes die hij naar eigen zeggen gevraagd heeft te spelen verlopen, dus ik heb al voorgesteld om het een keertje samen te doen, met de ouder erbij. Ik geloof niet dat andere kinderen hem afwijzen of negeren, maar hij heeft dus ook nog niet echt vaste vriendjes, waarbij het misschien meer vanzelfsprekend is om samen iets af te spreken. Ik merk bij mezelf een terughoudendheid om ouders die ik niet zo goed ken te benaderen, maar als ik jullie reacties zo lees is het niet gek om gewoon even te polsen of er interesse is. Niet alleen mijn zoon, maar ook ikzelf moet echt even wennen hoor, aan al die ongeschreven regels op het schoolplein😊.
Annaniem2023 schreef op 04-10-2023 om 16:02:
Wat sneu. Misschien kun je aan hem vragen met wie hij graag wil spelen en dan de ouder van dat kind aanspreken en het kind uitnodigen. Niet waar jullie kinderen bij zijn, want dan is het vreselijk voor je zoon als het andere kind nee zegt.
Ja hoor, gewoon zo doen! Speelafspraakjes regelen op die leeftijd vraagt ook een beetje voortvarendheid van de ouders 
En ik zou dus niet met zoon ernaast naar de ouder stappen, maar gewoon even zelf. ‘Joh, onze zoon wil graag een keer met jullie zoon spelen, zou … dat ook leuk vinden? Zou dat een keertje kunnen?’ Echt, volgens mij werd op die leeftijd in het begin de helft van de afspraakjes door ouders onderling geregeld (want wat voor jou en je kind geldt, geldt echt voor veel meer kinderen en ouders!)
Zet je over je schroom heen. Echt, zo werkt het op het schoolplein. Je loopt met je kind naar een vader of moeder en maakt een speelafspraakje als dat andere kind dat ook wil.
Er komt binnenkort vast een dag, dan komt je zoontje met een ander kindje aan de hand aanrennen om te vragen of Pietje bij jullie mag spelen. En dan ga je met een onbekende ouder telefoonnummers en adressen uitwisselen. 😁
Ik zou inderdaad gewoon aan zoon vragen met wie hij wil spelen, meelopen met zoon naar desbetreffende ouder van kind waar hij mee wil spelen en aangeven wat zoon wil.
Hier zorgen beide dochters zelf voor de speelafspraakjes, maar ik word wel altijd even meegesleurd om het definitief te maken, ook bij de oudste die nu in groep 3 zit. Jongste is net een maandje op school en regelt het ook zelf, maar heeft een voorbeeld aan haar oudste zus en zit met veel bekenden in de groep. Oudste had datzelfde geluk, de helft van de klas kende ze al van de opvang en ook de ouders van deze kinderen zag ik daar al geregeld.
Wat ze hier wel doen is pas op de dag zelf een afspraak maken, het is oudste dochter al een paar keer overkomen dat ze dacht iets afgesproken te hebben, dagen ervoor, maar dat bleek het andere kind dan weer te zijn vergeten.
Is er niets afgesproken voor die dag, dan gaat ze mee naar huis. En soms word ik dan alsnog geappt door een moeder die mij gemist heeft op het plein en een kind heeft wat wel wil spelen met mijn kind.
Oh en wat ook hielp was de groepsapp, daar werden door ouders nummers uitgehaald om even te appen over speelafspraken. Zelf ook wel eens gebruik van gemaakt.
Ik snap best dat je het even zoeken vindt, dat vond ik ook toen oudste naar school ging. En nu ben ik wat jaren verder en ben ik gewend aan schoolpleinpraat, speelafspraken en heb ik m'n vaste stekkie op het plein 
Vooral handig voor de eigen kinderen, hoeven ze me niet te zoeken in de menigte
Hmm het klinkt vast hard maar mijn zoon is van februari en heeft ook nog geen speelafspraken gehad en ik vind dat dikke prima.
Ze kunnen nog lang genoeg samenspelen en met 3 middagen bso ziet hij er genoeg van z’n klas en school. Juist de middagen thuis alleen en rusten vind ik nu belangrijker dan spelen.
Het komt vanzelf en forceren lijkt mij ook weer niet nodig. Voor je het weet denk je zelf ook nu even niet hoor.
In het begin is dat lastig, ik ben ook wel eens met de oudste, toen net 4, een aantal adressen in de buurt afgegaan om te vragen maar na de vijfde nee was ze wel sip. Nouja, soms komt het nu eenmaal niet uit, maar dat haar crèche vriendjes allemaal nee zeiden vond ze toen toch moeilijk. Maar inderdaad, daar moet je soms ook mee dealen. En na een tijdje komen er ook nieuwe kinderen in beeld, het heeft ook gewoon tijd nodig.
