Zoon (8) moeite met vriendschappen

Tijdens een vakantie hem er een beetje mee helpen? Een klein uitje en dan een kind meevragen, dus buiten school om. 
Dat hele schoolpleingedoe is ook ingewikkeld. Kinderen zeggen vaak ook nee omdat ze naar bso moeten of iets anders. En dan krijg je de teleurstellingen.
Maar als hij het na schooltijd in zijn eigen buurt zelf kan regelen zou ik daar lekker de nadruk op leggen.

Mijn kinderen regelen vaak een speelafspraak eerder op de dag bijvoorbeeld in een pauze. Is zoiets een optie? Dan zit hij niet in de drukte na schooltijd.

Je zegt dat je zoon niemands eerste keuze is. Herkenbaar helaas. 

Heb je een idee hoe de groepjes zijn gevormd in de klas en of daar een soort ingangetje is te vinden?  Mijn zoon zat destijds met hetzelfde: sociaal kind, geliefd bij iedereen wel, kwam ook veel op kinderfeestjes, maar op een of andere manier kwam hij er vaak niet tussen met speelafspraakjes, die overigens allang gemaakt waren, dat gebeurde niet meer 'last-minute' school op voor dezelfde dag. Als iemand niet een keer niet met zijn vaste vriendjes kon spelen, dan kwam mijn zoon pas in beeld. Hij kwam 'pas' in groep 2 op die school en toen waren er al hechte groepjes gevormd tussen vriendjes en niet te vergeten hun ouders. Hier was de cultuur heel erg dat kinderen afspraken waarvan de moeders ook bij elkaar op de koffie kwamen.

Ik zou zijn juf of meester eens om advies vragen. Vaak hebben die wel goede tips en ook zicht op de groepsdynamiek. 

Misschien zelf (in overleg met zoon) een paar dagen van te voren via de vader of moeder alvast afspreken?

Herkenbaar vanaf dat een van mijn kinderen in groep 6 zat. Hij zei zelfs: “Ik vraag maar niemand meer te spelen want ze zeggen toch altijd nee.” Het brak toen wel mijn hart hoor. Toch is het nooit een echt heel groot probleem geworden, ik heb toen wel een vriendschap via zijn sport een beetje gestimuleerd en dat werkte wel. En na een tijdje kreeg hij toch andere vrienden en kwam het wel weer een beetje goed, hoewel hij sociaal nou niet bepaald een wonder was. Wat ook niet meehielp is dat veel andere ouders hem toch wel een tikje apart vonden. 
Lang verhaal kort: het is toch na een tijd min of meer vanzelf goedgekomen. Nooit superpopulair geworden, vaak wat verloren zoekend, maar ook nooit heel eenzaam. Nu is hij vijftien en handhaaft hij zich heel behoorlijk in het sociale verkeer. En moeders van twee vrienden zijn zelfs dol op hem  Het kan dus allemaal weer anders worden. 

MamaSuus83 schreef op 03-02-2025 om 12:44:

Bedankt voor jullie reacties! We zullen inderdaad vaker een kind meevragen naar een leuk uitje. Vandaag wilde hij spelen dus we hadden hem aangemoedigd het vroeger op de dag al te vragen. Ben zo benieuwd of hij dat heeft gedaan! Ik kom er nog niet zo achter waardoor hij zo onzeker is, dan vraag ik me af of er toch meer speelt op school maar dan maak ik het waarschijnlijk veel groter dan het is

Ik vond dit vaak wel moeilijk/pijnlijk. Want vaak lukte zelfs een kind meevragen op een leuk uitje niet, en dat al vroeger vragen ook niet omdat hij gewoon geen nr. 1-vriendje was. En dan waren het allemaal weer afwijzingen. 

Kan je hem niet op verschillende clubjes doen? Zodat hij in ieder geval wat activiteiten heeft door de week, en wie weet groeit er ook nog ergens een vriendschap. 

MamaSuus83 schreef op 03-02-2025 om 15:47:

[..]

Dank voor je reactie! Was jammer te horen dat het voor jou herkenbaar is. Hoe ben jij hiermee omgegaan?

Ik heb het idee dat vorig jaar de groepjes zijn gevormd door de sporten. Mijn zoon zat niet bij de anderen en daar zijn twee teams behoorlijk hecht geworden. Dit jaar is dat anders maar het lijkt of de basis toch is gevormd. Grappig genoeg heb ik goed contact met veel ouders dus de kinderen zien elkaar ook vaak buiten school. Maar toch wordt mijn zoon niet snel zelf gevraagd. Misschien klikt het gewoon net niet lekker ofzo, ik weet het niet. Terwijl als ze samen zijn het altijd leuk is. Ik vind het een ingewikkelde dynamiek!

Het kan ook gewoon wederkerigheid zijn. Als hij niemand ooit vraagt, hebben de anderen niet door dat hij ervoor openstaat.

Misschien moet je kind, als hij zich daartoe kan zetten, zijn eigen vriendenkring opzetten, en dus niet "meedoen". Want het is best mogelijk dat als hij alleen "meedoet", hij toch weinig voor die kinderen interessante initiatieven laat zien.

Dat is natuurlijk afhankelijk van wie hij ontmoet. Misschien in de volgende klas, of in een club.

Als je je in iets ontwikkelt, en daar goed in wordt, dan word je daardoor vanzelf zekerder en dan trek je altijd wel gelijkgestemde vrienden aan die je wel kunnen waarderen.

Bloemenzee schreef op 03-02-2025 om 19:43:

Misschien zelf (in overleg met zoon) een paar dagen van te voren via de vader of moeder alvast afspreken?

Ik zou dit doen TO. Ook met het feit, dat ouders werken en ook graag vaak de week gepland hebben. Ik had her soms ook al vol staan daardoor voor kind en dan loopt het vaak vanzelf wel over en weer. En dan nog tussendoor wilde ze spontaan afspreken. Of nodig er twee uit, kan ook.

MamaSuus83 schreef op 03-02-2025 om 12:44:

Bedankt voor jullie reacties! We zullen inderdaad vaker een kind meevragen naar een leuk uitje. Vandaag wilde hij spelen dus we hadden hem aangemoedigd het vroeger op de dag al te vragen. Ben zo benieuwd of hij dat heeft gedaan! Ik kom er nog niet zo achter waardoor hij zo onzeker is, dan vraag ik me af of er toch meer speelt op school maar dan maak ik het waarschijnlijk veel groter dan het is

Ik merk bij mijn jongste kinderen op de basisschool dat het zelden werkt om het op de dag zelf nog te regelen ook al vraag je het eerder op de dag. De enige dag waarbij dat soms gaat is de woensdagmiddag maar de overige dagen zijn lastig omdat veel kinderen dan naar de bso gaan of clubjes/sport hebben 's middags. Kan zoiets wellicht meespelen bij jouw zoon? Hij ziet de "nee het kan niet" dan misschien als een afwijzing naar hem toe terwijl het simpelweg "niet kunnen" is? Ik werd ooit eens aangesproken toen mini-Ginger in groep 3 zat door een moeder; haar dochter wilde graag met mijn dochter spelen maar mijn dochter zei altijd nee..........speelde er soms iets? Nou nee maar haar dochter vroeg het altijd op de dag dat mini-Ginger naar de BSO ging en mijn dochter had nog niet de weekplanning zo helder op haar netvlies dat ze met een tegenvoorstel kwam van op die en die dag kan het wel, daar was ze te jong voor om het zo te regelen. Kwam er dan in de praktijk meestal op neer dat ouders het onderling afspraken. Misschien eens polsen wat de "gewoonten" zijn op jullie school. De kinderen die wel bij elkaar spelen hebben dat wellicht ook al eerder afgesproken i.p.v. op de dag zelf?