We worden lastig gevallen door 'vriend' van zoon (8)

Wat ik mij afvraag:

Waarom moeder zich er zo mee bezig is? Als mijn kind van 8 een vriendje mee zou nemen, waarvan hij later denkt: Die vindt ik niet leuk, ik wil daar niet meer mee spelen; dan ga ik dat niet op lossen voor mijn kind. Dan kan mijn eigen kind dat toch tegen hem zeggen? Volgens mij prima oefening van weerbaarheid. UIteraard zal ik de achterwacht blijven. Maar ik zou dit niet op lossen: Of het moet werkelijk op stalke gaan lijken.

Maar stel je dat jongetje eens voor. Eerst mag hij mee spelen. Ineens wordt hij buitengesloten. Verhuisd naar een nieuwe school (Dat begrijp ik uit het verhaal). Komt 's middags thuis en heeft niemand om te spelen. Oude school op fietsafstand...... Hij hoopt dat hij nu wel mee mag spelen. En dan staat een moeder hem te woord, uit naam van haar zoon???

Ik vind knap van dat knaapje dat hij niet zo maar opgeeft.

Robbie001 schreef op 12-04-2021 om 17:01:

Wat ik mij afvraag:

Waarom moeder zich er zo mee bezig is? 

Omdat het jongetje de halve dag aan de deurbel hangt en dat irritant is?

Robbie001 schreef op 12-04-2021 om 17:48:

[..]

Was jij daar bij?

Tsja, we kunnen niet anders dan teruggrijpen op het verhaal van TS: “Sinds die vriend verhuisd is, staat hij nog steeds elke dag voor de deur. Hij belt eerst aan totdat we opendoen, zodra we open hebben gedaan en nee zeggen blijft hij maar vragen 'maar waarom niet' en 'waarom mocht ... hier gisteren wel spelen en ikke niet'. En als hij eindelijk ophoudt met vragen en ik de deur dichtdoe, blijft hij maar aanbellen, soms wel 10 minuten lang. (...) De 'vriend' staat inmiddels echt elke dag voor onze deur en belt ongeveer een kwartier aan elke keer.”

Vasthoudend is een erg eufemistisch woord hiervoor. Er vallen een paar dingen op: 

• Hij accepteert geen ‘Nee’
• Hij eist uitleg
• Hij accepteert de uitleg niet
• Hij roept een volwassene ter verantwoording 
• Hij accepteert niet dat de volwassene de deur voor hem sluit en gaat door met aandacht trekken. Wellicht omdat hij gelooft dat de deur weer open kan gaan en zijn kansen om met de zoon des huizes te mogen spelen alsnog zullen keren? 
• En dit herhaalt zich, al twee weken iedere dag.

Je kunt hem een etterbak vinden of een bijzondere onmacht bespeuren. Ik ga in het algemeen en bij dit verhaal graag voor het voordeel van de twijfel. Ik zou het jochie gunnen dat iemand hem de sociale vaardigheden bijbrengt die zo overduidelijk en hinderlijk ontbreken. 

Ik zou trouwens beslist niet helemaal gaan uitpluizen wat er aan de hand zou kunnen zijn. Dat klinkt me nogal grensoverschrijdend in de oren. Meer dan een signaal geven aan de ouders zou ik niet doen. 

En wat mij vooral opvalt is dat moeder het oplost voor haar eigen kind. Het kind mag wel een vriendje maken. Maar als het dat vriendje niet leuk vindt, moet moeder dat kind afwimpelen. Dit is wat ik vooral vreemd vindt aan de situatie.

Robbie001 schreef op 13-04-2021 om 09:09:

En wat mij vooral opvalt is dat moeder het oplost voor haar eigen kind. Het kind mag wel een vriendje maken. Maar als het dat vriendje niet leuk vindt, moet moeder dat kind afwimpelen. Dit is wat ik vooral vreemd vindt aan de situatie.

ik vind dat niet zo gek, de kinderen zijn pas 8.

MeikeT schreef op 11-04-2021 om 14:03:

[..]

Terecht. Het kind is niet de verantwoordelijkheid van TS.

Wij hadden vroeger een buurjongetje van 3 dat altijd zonder toezicht buiten speelde. Het jongetje werd twee of drie keer thuis gebracht door (andere) bezorgde buren omdat hij naast een sloot speelde. Daarna niet meer, want zijn ouders lieten hem 5 minuten later gewoon weer zonder toezicht naar buiten. Zoek het dan maar uit zeg.

Wauw, dit vind ik echt schokkend! Hebben jullie echt een 3-jarig kindje (die er toch ook niets aan kan doen dat hij door de ouders wordt verwaarloosd) zoveel gevaar laten lopen?

Poëzie ik herken wel wat Meike schrijft, het is echt ingewikkeld;op een gegeven moment weet je niet meer wat je er mee aan moet. Wij wonen aan een redelijk drukke weg. Een twee of driejarige buurjongetje mocht alleen buiten spelen, en reed geregeld op die weg. Als we het zagen, haalden we hem van de weg, en brachten hem naar huis. Maar na ons bedankt te hebben, mocht hij weer alleen buiten spelen, en ging hij skelteren op de geasfalteerde weg, want dat ging harder. Ook buren van ons haalden hem geregeld van de weg. Ook is hij wel eens door ouders van school naar huis gebracht toen hij een jaar of vier was omdat hij alleen naar school mocht fietsen, volgens ouders kon hij dat en was hij goed zelfstandig. Overigens is hij ook een keer echt aangereden, hij was toen al wat ouder maar fietste ook ergens waar geen buurkind alleen mocht fietsen. Kind kwam er gelukkig met een paar kneuzingen en een kapotte fiets van af.

Poezie schreef op 13-04-2021 om 11:25:

[..]

Wauw, dit vind ik echt schokkend! Hebben jullie echt een 3-jarig kindje (die er toch ook niets aan kan doen dat hij door de ouders wordt verwaarloosd) zoveel gevaar laten lopen?

Mijn oudste heeft op 11 jarige leeftijd eens de moed gehad om de 3 jarige buurjongen thuis te brengen die door de wijk zwierf. Binnen 10 minuten de buurman aan de deur.  Hoe wij op het achterlijke idee waren gekomen om Tommie thuis te brengen! Tommie speelt buiten en doet echt geen rare dingen.  Buurman zou het op prijs stellen als wij niet steeds onze *#$%@+ neus in andermans zaken zouden steken.  En ons ^&$@@%# niet zouden bemoeien met hoe hij zijn kinderen opvoedt. 

Ik nog voorzichtig proberen te vertellen dat oudste ook pas 11 was en in haar onschuld dacht iets goed te doen.......

Lang verhaal kort: Tommie en later kleine broertje hebben we maar laten zwerven. Geen trek in een klap voor mijn kop zeg maar. 

Ik snap het dus echt niet dat ouders hun kinderen bewust gevaar laten lopen. Zou daar ook zeker wat van zeggen, maar als er niet geluisterd wordt blijf ik niet aan de gang. Ik ga niet zes keer op een dag een kind thuis brengen terwijl het vijf minuten later weer alleen naar buiten gaat. Gelukkig heb ik niet van dat soort ouders in de buurt wonen. Wel met de sneeuw laatst een vader (denk ik) die reed met de klep open en zijn kinderen hingen op ski's met een touw aan de achterbak. Geen bekende auto, weet niet wie het was een goed idee vond ik het allerminst.

Poezie schreef op 13-04-2021 om 11:25:

[..]

Wauw, dit vind ik echt schokkend! Hebben jullie echt een 3-jarig kindje (die er toch ook niets aan kan doen dat hij door de ouders wordt verwaarloosd) zoveel gevaar laten lopen?

Nee, zijn ouders hebben hem dat risico laten lopen. Ik was ondertussen bezig mijn eigen dochter veilig te laten spelen.

Bovendien, wat hadden we moeten doen dan? Het kind adopteren?

Ik vind het echt kindermishandeling en zou zeker veilig thuis inschakelen als de ouders niet voor rede vatbaar zijn.

Als zo'n kindje wat overkomt zal je jezelf dat neem ik aan nooit vergeven!

MeikeT schreef op 13-04-2021 om 12:13:

[..]

Nee, zijn ouders hebben hem dat risico laten lopen. Ik was ondertussen bezig mijn eigen dochter veilig te laten spelen.

Bovendien, wat hadden we moeten doen dan? Het kind adopteren?

Wat had je dan gedaan als je had gezien dat zo'n kindje met het hoofdje onder water werd gehouden zodat het bijna zou verdrinken? Ook niets, of zou je dan ineens wel ingrijpen?

Poezie schreef op 13-04-2021 om 12:17:

Ik vind het echt kindermishandeling en zou zeker veilig thuis inschakelen als de ouders niet voor rede vatbaar zijn.

Als zo'n kindje wat overkomt zal je jezelf dat neem ik aan nooit vergeven!

Oh, geloof me, ze hebben de hele hulpverlening uiteindelijk over de vloer gehad. Jeugdzorg, schuldhulpverlening, relatietherapie, angermanagement, opvoedcursussen ...

Nogmaals, hoe zie je dat voor je dan? Dat ik iedere keer als het buurjongetje buiten ging spelen, mijn dochter snel haar jas en schoentjes aan zou doen en haar zou dwingen om op dezelfde plek te spelen zodat ik het buurjongetje in de gaten kan houden? Dacht het niet.