Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?

Anoniemvoornu schreef op 20-10-2024 om 17:18:

[..]

Mischien snapte hij beter hoe het puberbrein /kinderbrein werkte en dat spullen vergeten er vaak bij hoort maar hoe dan ook klinkt als een betrokken vader mischien dat je daarom zo weinig begrip hebt voor mensen die een ander type man hebben

Met snappen heeft het niet veel te maken, want ik snapte ook heel goed dat als je als kind geen lunch hebt, dat dat enorm balen is. Had dan ook het liefst zin om het te brengen, alleen deed ik het niet (heb echt wel eens iets nagebracht, maar dat was uitzondering) omdat ik weet dat als je altijd krijgt geleerd dat het naar je toekomt, het ook niet zo belangrijk is om eraan te denken.
Maar ex kon dat rotgevoel niet verdragen en moest er naar handelen. Overigens hetzelfde rotgevoel wat ik had als ik een gymtas nog zag slingeren of een lunchtrommel nog zag staan. Het is niet dat mijn gevoel zoveel anders was, wel hoe ik ermee omging.

Maar qua ontbrekend begrip voor vrouwen met dergelijke partners waar je naar refereert? Ik denk dat je als mens best al lange tijd een kans hebt om de toekomstige vader of moeder in je partner te leren kennen. Bepaald gedrag komt meestal niet ineens uit de lucht vallen. Meestal was dat gedrag aanwezig en komt uitvergroot naar voren, wat al in de kern aanwezig was.
Dergelijke partners die totaal geen enkel benul tonen voor de zgn. 3e shift, waren in de relatie -toen er nog geen kinderen waren-, ook geen aandeelhouders van zorgtaken en oog hebben voor hun partner. 

Ik heb nog nooit een verhaal gehoord van een vrouw die vertelde dat ze een man had en in de 5 jaar voor de eerste kwam, hoefde ze nooit iets aan hem te vragen, want hij deed altijd ongevraagd de helft van het huishouden incl. nadenken over dingen die stonden te gebeuren, was betrokken en zorgzaam naar zijn ouders/familie/vrienden, kortom, zorgde voor zichzelf, voor haar en voor de belangrijke mensen in zijn leven, was bereid dingen aan de kant te zetten als er iets belangrijks was en 'BOEM' toen kregen ze hun eerste kind en spontaan was deze man nergens meer te bekennen, liet het huishouden voor wat het was, liet de zorgtaken spontaan liggen, ging gewoon naar zijn werk zonder te overleggen hoe zij daar dan instond, verwachte dat ze alles zou doen en toonde weinig interesse in haar beleefwereld of die van zijn kinderen.
Nog nooit zo'n verhaal gehoord.

De vraag is dus, als je écht oprecht en eerlijk terugkijkt op een kritische manier naar jezelf, je partner en je relatie, had je dit niet ook een beetje kunnen verwachten? Of was de keuze voor kop in het zand makkelijker?

Diyer schreef op 20-10-2024 om 19:58:

[..]

Met snappen heeft het niet veel te maken, want ik snapte ook heel goed dat als je als kind geen lunch hebt, dat dat enorm balen is. Had dan ook het liefst zin om het te brengen, alleen deed ik het niet (heb echt wel eens iets nagebracht, maar dat was uitzondering) omdat ik weet dat als je altijd krijgt geleerd dat het naar je toekomt, het ook niet zo belangrijk is om eraan te denken.
Maar ex kon dat rotgevoel niet verdragen en moest er naar handelen. Overigens hetzelfde rotgevoel wat ik had als ik een gymtas nog zag slingeren of een lunchtrommel nog zag staan. Het is niet dat mijn gevoel zoveel anders was, wel hoe ik ermee omging.

Maar qua ontbrekend begrip voor vrouwen met dergelijke partners waar je naar refereert? Ik denk dat je als mens best al lange tijd een kans hebt om de toekomstige vader of moeder in je partner te leren kennen. Bepaald gedrag komt meestal niet ineens uit de lucht vallen. Meestal was dat gedrag aanwezig en komt uitvergroot naar voren, wat al in de kern aanwezig was.
Dergelijke partners die totaal geen enkel benul tonen voor de zgn. 3e shift, waren in de relatie -toen er nog geen kinderen waren-, ook geen aandeelhouders van zorgtaken en oog hebben voor hun partner. Ik heb nog nooit een verhaal gehoord van een vrouw die vertelde dat ze een man had en in de 5 jaar voor de eerste kwam, hoefde ze nooit iets aan hem te vragen, want had ongevraagd de helft van het huishouden gedaan incl. dingen nadenken over dingen die stonden te gebeuren, was betrokken en zorgzaam naar zijn ouders/familie/vrienden, kortom, zorgde voor zichzelf, voor haar en voor de belangrijke mensen in zijn leven, was bereid dingen aan de kant te zetten als er iets belangrijks was en 'BOEM' toen kregen ze hun eerste kind en spontaan bleef de vaat staan, vergat dat zijn kind ingeschreven moest worden voor dingen, ging gewoon naar zijn werk zonder te overleggen hoe zij daar dan instond, verwachte dat ze alles zou doen en toonde weinig interesse in haar beleefwereld of die van zijn kinderen.
Nog nooit zo'n verhaal gehoord.

De vraag is dus, als je écht oprecht en eerlijk terugkijkt op een kritische manier naar jezelf, je partner en je relatie, had je dit niet ook een beetje kunnen verwachten? Of was de keuze voor kop in het zand makkelijker?

In mijn geval als je man een auto ongeluk krijgt tijdens je zwangerschap en daardoor lichamelijk ernstige schade ondervind en je kind daarnaast gezondheidsproblemen heeft hoe had ik dat beter kunnen doen in jouw ogen? Echt vul eens niet zo veel in voor een ander, en ja ik ervaar ook die derde shift die als vanzelfsprekend door mij wordt gedaan opmerkingen van/door opa/oma (niet mijn man) 

Anoniemvoornu, ik denk niet dat ik me in het bijzonder aan jou richt, denk je wel? Het topic gaat over 'wat doen jullie mannen'? En ik vermoed zomaar dat de to het niet heeft over gehandicapte partners, maar gezonde mannen die fysiek danwel geestelijk in staat zijn om bij te dragen.

Diyer schreef op 20-10-2024 om 20:07:

Anoniemvoornu, ik denk niet dat ik me in het bijzonder aan jou richt, denk je wel? Het topic gaat over 'wat doen jullie mannen'? En ik vermoed zomaar dat de to het niet heeft over gehandicapte partners, maar gezonde mannen die fysiek danwel geestelijk in staat zijn om bij te dragen.

Doeslief?

Waarom zo fel?  Anoniemvoor nu stelt zich kwetsbaar op door haar verhaal te vertellen en geeft aan waarom het bij haar scheef loopt. 

Wat heb jij een nare manier van reageren zeg! 

Miepjecody schreef op 20-10-2024 om 13:11:

[..]

Dat is al heel lang, en dat zoek je van te voren dan toch uit?

.

OnherkenbaarAnoniem schreef op 20-10-2024 om 20:18:

[..]

Doeslief?

Waarom zo fel? Anoniemvoor nu stelt zich kwetsbaar op door haar verhaal te vertellen en geeft aan waarom het bij haar scheef loopt.

Wat heb jij een nare manier van reageren zeg!

Nee hoor, ze spreekt me heel persoonlijk aan, alsof ik me aan haar richt en vraagt waarom ik persoonlijk wordt. Geen enkele behoefte om haar manier van zich dingen aantrekken die niet eens aan haar gericht waren, maar een algemene reactie, te moeten verdedigen.
Het zou in het algemeen schelen als vrouwen zich niet steeds zo persoonlijk aangesproken zouden voelen en tekstblokken in wat breder kader kunnen interpreteren, dan zich steeds zo aangevallen voelen. Je kunt ook denken, joh, dit verhaal is niet op mij van toepassing, next. 

Ik denk alleen wel dat het voor een hoop vrouwen hier wél van toepassing is, gezien de reacties over hun partners en wat ze allemaal moeten doen om te compenseren voor hun man. Was het idd zo'n verrassing dat die sprookjesprins minder prins bleek te zijn en soms zelfs in een kikker veranderde toen er wél een beroep op hem werd gedaan in de kindzorg? Of was eea ook te voorzien geweest?

Ik snap dat kritiek niet fijn leest, maar je kunt niet alles maar op anderen afwentelen en jezelf als het grote slachtoffer manifesteren, als je niet ook eerlijk durft te kijken naar je eigen aandeel in eea.
Althans, dat mag, als iemand zich daar fijner bij voelt. Maar van mij krijg je geen spontane omhelzingen en knuffels en goh meid, wat vreeeeeselijk voor je. Dat mag ondertussen wel duidelijk zijn? Zo tik ik gewoon niet.

Diyer schreef op 20-10-2024 om 20:31:

[..]

Nee hoor, ze spreekt me heel persoonlijk aan, alsof ik me aan haar richt en vraagt waarom ik persoonlijk wordt. Geen enkele behoefte om haar manier van zich dingen aantrekken die niet eens aan haar gericht waren, maar een algemene reactie, te moeten verdedigen.
Het zou in het algemeen schelen als vrouwen zich niet steeds zo persoonlijk aangesproken zouden voelen en tekstblokken in wat breder kader kunnen interpreteren, dan zich steeds zo aangevallen voelen. Je kunt ook denken, joh, dit verhaal is niet op mij van toepassing, next.

Ik denk alleen wel dat het voor een hoop vrouwen hier wél van toepassing is, gezien de reacties over hun partners en wat ze allemaal moeten doen om te compenseren voor hun man. Was het idd zo'n verrassing dat die sprookjesprins minder prins bleek te zijn en soms zelfs in een kikker veranderde toen er wél een beroep op hem werd gedaan in de kindzorg? Of was eea ook te voorzien geweest?

Ik snap dat kritiek niet fijn leest, maar je kunt niet alles maar op anderen afwentelen en jezelf als het grote slachtoffer manifesteren, als je niet ook eerlijk durft te kijken naar je eigen aandeel in eea.
Althans, dat mag, als iemand zich daar fijner bij voelt. Maar van mij krijg je geen spontane omhelzingen en knuffels en goh meid, wat vreeeeeselijk voor je. Dat mag ondertussen wel duidelijk zijn? Zo tik ik gewoon niet.

Deze vraag stelde je eerst: 

De vraag is dus, als je écht oprecht en eerlijk terugkijkt op een kritische manier naar jezelf, je partner en je relatie, had je dit niet ook een beetje kunnen verwachten? Of was de keuze voor kop in het zand makkelijker?

Daar gaf Anoniem voor nu en open en eerlijk antwoord op. Dat ze het niet had zien aankomen voor ze besloot aan kinderen te beginnen. Ook in algemene bewoording.  Jij bent degene die het persoonlijk gaat maken door te zeggen dat je haar niet persoonlijk aanspreekt denk je niet?
Ik wil je niet onder de negeer gooien, omdat het missen van jouw berichten waar anderen op hebben gereageerd het gesprek niet helder houdt. Maar wat betreft jouw rare manier van dingen verdraaien ga ik maar op mijn handen zitten denk ik.

OnherkenbaarAnoniem schreef op 20-10-2024 om 20:42:

[..]

Deze vraag stelde je eerst:

De vraag is dus, als je écht oprecht en eerlijk terugkijkt op een kritische manier naar jezelf, je partner en je relatie, had je dit niet ook een beetje kunnen verwachten? Of was de keuze voor kop in het zand makkelijker?

Daar gaf Anoniem voor nu en open en eerlijk antwoord op. Dat ze het niet had zien aankomen voor ze besloot aan kinderen te beginnen. Ook in algemene bewoording. Jij bent degene die het persoonlijk gaat maken door te zeggen dat je haar niet persoonlijk aanspreekt denk je niet?
Ik wil je niet onder de negeer gooien, omdat het missen van jou berichten waar anderen op hebben gereageerd het gesprek niet helder houdt. Maar wat betreft jouw rare manier van dingen verdraaien ga ik maar op mijn handen zitten denk ik.

Dank je wel ❤

Doe maar. Sinds wanneer ga je teksten op jezelf betrekken, als je weet dat je uitgangspositie heel anders is dan in een tekst staat?
Het hele topic draait om (gezonde) partners die niet willen bijdragen en nu ga je mij voor de voeten werpen dat ik had moeten zien aankomen dat het ook ging om partners die gehandicapt zijn, overleden, of anderszins niet in staat zijn? Weduwen hebben ook een 3e shift, altijd. En vrouwen wiens partner niet eens in beeld is ook. En vrouwen wiens partner gehandicapt is, ongetwijfeld ook voor een groot deel. Maar geloof niet dat dit het uitgangspunt is van deze discussie.

Lees wat je wilt lezen, maar als iets niet op jou van toepassing is, lijkt het me nogal raar om jezelf in die mal te duwen omdat Diyer een post schrijft. Diyer schrijft een post gericht aan de vrouwen die hier al pagina's lang klagen over die mannen die niet willen, blind ervoor zijn, vinden dat het niet hun rol is en de vrouwen die vinden dat ze het kortste strootje hebben getrokken. Aan hen vraag ik "was het écht niet te voorzien?'

En zal mij persoonlijk een worst wezen of iemand mij onder negeer zet, omdat ik vragen stel die blijkbaar niet te verdragen zijn. Dan zul je het nog zwaar hebben in de wereld, want ik ben vast de enige niet die je confronteert met een kritische houding. Bovendien, het is maar een forum. Met de nadruk op maar. Je kunt er ook gewoon langs lezen, het is niet dat ik elke dag bij je op de stoep sta en aanbel.

Diyer schreef op 20-10-2024 om 20:31:

[..]

Nee hoor, ze spreekt me heel persoonlijk aan, alsof ik me aan haar richt en vraagt waarom ik persoonlijk wordt. Geen enkele behoefte om haar manier van zich dingen aantrekken die niet eens aan haar gericht waren, maar een algemene reactie, te moeten verdedigen.
Het zou in het algemeen schelen als vrouwen zich niet steeds zo persoonlijk aangesproken zouden voelen en tekstblokken in wat breder kader kunnen interpreteren, dan zich steeds zo aangevallen voelen. Je kunt ook denken, joh, dit verhaal is niet op mij van toepassing, next.

Ik denk alleen wel dat het voor een hoop vrouwen hier wél van toepassing is, gezien de reacties over hun partners en wat ze allemaal moeten doen om te compenseren voor hun man. Was het idd zo'n verrassing dat die sprookjesprins minder prins bleek te zijn en soms zelfs in een kikker veranderde toen er wél een beroep op hem werd gedaan in de kindzorg? Of was eea ook te voorzien geweest?

Ik snap dat kritiek niet fijn leest, maar je kunt niet alles maar op anderen afwentelen en jezelf als het grote slachtoffer manifesteren, als je niet ook eerlijk durft te kijken naar je eigen aandeel in eea.
Althans, dat mag, als iemand zich daar fijner bij voelt. Maar van mij krijg je geen spontane omhelzingen en knuffels en goh meid, wat vreeeeeselijk voor je. Dat mag ondertussen wel duidelijk zijn? Zo tik ik gewoon niet.

Poeh poeh , wat hebben we het allemaaal verkeerd gezien zeg en wát een verkeerde partner keuzes hebben we gemaakt.  Gelukkig hebben ze meestal ook hun leuke en lieve kanten..

Diyer schreef op 20-10-2024 om 20:54:

Doe maar. Sinds wanneer ga je teksten op jezelf betrekken, als je weet dat je uitgangspositie heel anders is dan in een tekst staat?
Het hele topic draait om (gezonde) partners die niet willen bijdragen en nu ga je mij voor de voeten werpen dat ik had moeten zien aankomen dat het ook ging om partners die gehandicapt zijn, overleden, of anderszins niet in staat zijn? Weduwen hebben ook een 3e shift, altijd. En vrouwen wiens partner niet eens in beeld is ook. En vrouwen wiens partner gehandicapt is, ongetwijfeld ook voor een groot deel. Maar geloof niet dat dit het uitgangspunt is van deze discussie.

Lees wat je wilt lezen, maar als iets niet op jou van toepassing is, lijkt het me nogal raar om jezelf in die mal te duwen omdat Diyer een post schrijft. Diyer schrijft een post gericht aan de vrouwen die hier al pagina's lang klagen over die mannen die niet willen, blind ervoor zijn, vinden dat het niet hun rol is en de vrouwen die vinden dat ze het kortste strootje hebben getrokken. Aan hen vraag ik "was het écht niet te voorzien?'

En zal mij persoonlijk een worst wezen of iemand mij onder negeer zet, omdat ik vragen stel die blijkbaar niet te verdragen zijn. Dan zul je het nog zwaar hebben in de wereld, want ik ben vast de enige niet die je confronteert met een kritische houding. Bovendien, het is maar een forum. Met de nadruk op maar. Je kunt er ook gewoon langs lezen, het is niet dat ik elke dag bij je op de stoep sta en aanbel.

Ja maar het ding is, je maakt van dit topic De Grote Diyer Show. Het zijn niet je vragen die niet te verdragen zijn, maar je oordelen, je aannames en je gebrek aan zelfreflectie. 

Diyer schreef op 20-10-2024 om 20:54:

Doe maar. Sinds wanneer ga je teksten op jezelf betrekken, als je weet dat je uitgangspositie heel anders is dan in een tekst staat?
Het hele topic draait om (gezonde) partners die niet willen bijdragen en nu ga je mij voor de voeten werpen dat ik had moeten zien aankomen dat het ook ging om partners die gehandicapt zijn, overleden, of anderszins niet in staat zijn? Weduwen hebben ook een 3e shift, altijd. En vrouwen wiens partner niet eens in beeld is ook. En vrouwen wiens partner gehandicapt is, ongetwijfeld ook voor een groot deel. Maar geloof niet dat dit het uitgangspunt is van deze discussie.

Lees wat je wilt lezen, maar als iets niet op jou van toepassing is, lijkt het me nogal raar om jezelf in die mal te duwen omdat Diyer een post schrijft. Diyer schrijft een post gericht aan de vrouwen die hier al pagina's lang klagen over die mannen die niet willen, blind ervoor zijn, vinden dat het niet hun rol is en de vrouwen die vinden dat ze het kortste strootje hebben getrokken. Aan hen vraag ik "was het écht niet te voorzien?'

En zal mij persoonlijk een worst wezen of iemand mij onder negeer zet, omdat ik vragen stel die blijkbaar niet te verdragen zijn. Dan zul je het nog zwaar hebben in de wereld, want ik ben vast de enige niet die je confronteert met een kritische houding. Bovendien, het is maar een forum. Met de nadruk op maar. Je kunt er ook gewoon langs lezen, het is niet dat ik elke dag bij je op de stoep sta en aanbel.

Jij stelt vragen en wilt daar antwoord op neem ik aan? Het is namelijk een discussieforum. Als er dan antwoord komt moeten we het niet zo persoonlijk nemen?  Ik snap het niet meer..........

Als we praten over de politieke situatie in Zweden zullen er weinig mensen zijn met persoonlijke ervaringen. Als het gaat over de taakverdeling tussen man en vrouw met betrekking tot de zorg voor de kinderen praat iedereen uit persoonlijke ervaring.

Daar kan jij ook rekening mee houden en niet zo aanvallend reageren op iedereen die een persoonlijk verhaal deelt als antwoord op JOUW vraag. 

En wat Mischa83 zegt: "Het zijn niet je vragen die niet te verdragen zijn, maar je oordelen, je aannames en je gebrek aan zelfreflectie."

Plus dat je heeeeel veel invult voor anderen.

Mischa83 schreef op 20-10-2024 om 21:03:

[..]

Ja maar het ding is, je maakt van dit topic De Grote Diyer Show. Het zijn niet je vragen die niet te verdragen zijn, maar je oordelen, je aannames en je gebrek aan zelfreflectie.

dan zal ik uit dit draadje verdwijnen. Fijne avond allen.