Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
SuzyQFive schreef op 11-10-2024 om 10:03:
[..]
Nogmaals: jouw standaard hè. Die man vindt dat blijkbaar prima. Het zijn ook zijn kinderen.
Dat wil niet zeggen dat ‘de vrouw’ het dan op de andere dagen maar moet oplossen. Dat is interpretatie van ‘de vrouw’. Want als ze vindt dat zij het moet oplossen vindt ze het blijkbaar ook niet zo erg om zelf eens een keer groenteloos te koken.
Jij zou het oké vinden om nooit groente te eten? En als je daar anders over denkt dan leg je de lat te hoog? Kom nou. En als de man groente eten zeker wel belangrijk vindt, maar denkt ‘Ik kook 1x per week, die groente eten ze dan die andere 6 dagen maar weer en dan is het prima’ dan legt hij het dus wel neer bij zijn vrouw, dat zij het oplost/compenseert. Want als zij hetzelfde zou doen als zij dan zouden ze onder de lat van beiden terechtkomen. Dit is echt niet oké als man eenzijdig beslist dat zijn kookdag de niet-groente-dag is. Wel als het een gezamenlijke beslissing is, bijv. omdat de dag waarop man kookt een dag is waarop kinderen vroeg naar sport moeten, omdat man groente koken ècht niet kan (al lijkt dat me sterk), of wat voor gezamenlijk afgestemde reden dan ook.
De laagste norm, qua zorg, is het referentiepunt in een relatie. Waarom zorgen als je kunt gamen/chillen? 😉
omdat veilig thuis op een gegeven moment op de stoep staat als die norm voor beide ouders geldt.
Diyer schreef op 11-10-2024 om 10:03:
[..]
Ik moet wel lachen, mezelf terughalen en gniffelen. No way dat ik een beroep kon doen op mijn moeder. Die had geen auto. Bovendien ook geen mobieltjes back then.
Stranden op 10 km afstand van huis midden in de nacht? Hup, gewoon even doorstappen, binnen 1 uur en 45 minuten ben je thuis hoor. Heb je meteen die kater weggewandeld. Is wat anders als je de hele nacht moet wandelen, maar een student kan toch even goed doorlopen? Ik zou not amused zijn als ik daarvoor mijn bed uit wordt gebeld.
Genoemde student heeft een mobieltje, probeert met Long-covidklachten zo goed en zo kwaad als het gaat goede cijfers te halen en ook de (her)tentamens en colleges op tijden in de avond bij te wonen. Als ze dan op 10 km van huis strand mag ze bellen om gehaald te worden. 10 km op krukken met een redelijk zware rugtas is niet te doen.
Mevrouw75 schreef op 10-10-2024 om 13:38:
Wij hadden vroeger wel een redelijk onevenredige verdeling, maar na behoorlijk wat strijd is het wel rechtgetrokken.
Jammere is wel dat iedereen ziet wat man doet, maar welke strijd ik heb moeten voeren én wat ik eerder dus allemaal deed op de een of andere manier niet zichtbaar was. Ik wil ook eer van mijn werk.
Weet dat je wel gezien wordt door de lezers van jouw posts hier en eerder op Viva. Het heeft mijn ogen geopend en mijn opstelling veranderd.
Laatst deelde iemand de boektip "All the rage - Mothers, fathers en the myth of equal parentship" Dit boek gaat over de onderliggende patronen in westerse samenlevingen.
Het is van belang om dit te erkennen naast de individuele situaties. Natuurlijk zijn er te kritische vrouwen maar dit is niet de reden voor alle mannen om dan maar niets tot weinig te doen. De andere kant op geldt ook; mannen die wel hun handen uit de mouwen steken doen dit ook niet allemaal omdat hun vrouw ze scherp aanstuurt.
Ik merk aan mijn man dat hij qua zorgtaken zich inzet voor gelijkheid en daar naar handelt. Qua huishouden voelt hij zich niet verantwoordelijk voor schoonmaken en wassen en dat is volgens mijn dus iets onbewusts. Hij pakt de zaken op die traditioneel gezien bij de man "hoort "+ boodschappen en voorraadbeheer.
Zoals onderhoud aan ons huis en die van (schoon)ouders, meubels en apparaten. Alle it-geralateerde zaken zoals backups en homeautomation.Beleggingen en vermogensbeheer (wel in goed overleg) etc. Dus maandelijks besteden we denk ik wel allebei evenveel tijd hieraan.
Lieveheersbeest schreef op 11-10-2024 om 10:20:
omdat veilig thuis op een gegeven moment op de stoep staat als die norm voor beide ouders geldt.
Een optimistisch mensbeeld. Mooi.
Ik denk dat ik niet de juiste instantie noem. Er is hier op school een kind geweest waarvan persoonlijke hygiëne en kleding structureel niet oké waren. Daar is een melding van gemaakt schijnbaar, want daar is een controlerende instantie in actie gekomen. In dat huishouden lag de lat niet op de juiste hoogte en daar is op ingegrepen.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 11-10-2024 om 10:23:
[..]
Genoemde student heeft een mobieltje, probeert met Long-covidklachten zo goed en zo kwaad als het gaat goede cijfers te halen en ook de (her)tentamens en colleges op tijden in de avond bij te wonen. Als ze dan op 10 km van huis strand mag ze bellen om gehaald te worden. 10 km op krukken met een redelijk zware rugtas is niet te doen.
Ook zonder long-covid en krukken...als mijn kind 10 km van huis zou stranden zou ik haar echt liever ophalen dan dat ze buiten moet slapen of kilometers langs verlaten wegen in het donker naar huis moet lopen.
En vroeger waren er misschien geen mobieltjes, maar als ik ergens had aangebeld en gevraagd of in naar huis mocht bellen, waren mijn ouders me ook komen halen.
Dubbel
Lieveheersbeest schreef op 11-10-2024 om 10:29:
Ik denk dat ik niet de juiste instantie noem. Er is hier op school een kind geweest waarvan persoonlijke hygiëne en kleding structureel niet oké waren. Daar is een melding van gemaakt schijnbaar, want daar is een controlerende instantie in actie gekomen. In dat huishouden lag de lat niet op de juiste hoogte en daar is op ingegrepen.
Check altijd de socials, P2000, veilig thuis, blijf van mijn lijf, kinderbescherming, 112 en IBAN om gespuis te ontlopen.
'Hoe hoog leg jij die lat? De stok dat zijn wij, de lat die bepaal jij'
Mevrouw75 schreef op 11-10-2024 om 08:07:
[..]
En de opmerkingen: vrouwen trekken teveel naar zich toe of moeten niet zo pietje precies zijn, of zo veeleisend; ik krijg daar i tussen een punthoofd van. Ik woon dus al jaren in een huis waar maar 1x in de maand gestofzuigd wordt (terwijl de afspraak was: 1x per week). Dan ben ik dus verre van pietje precies, veeleisend of veel naar me toetrekkend.
Doe je man een robotstofzuiger cadeau voor Sinterklaas. Zo duur zijn ze nou ook weer niet.
Als hij het dan nog niet snapt, zet je dat ding een paar keer aan tijdens een Eredivisiewedstrijd (ervan uitgaande dat hij ook op dat punt traditioneel is). Geluidloos zijn die dingen niet. Wel handig.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 11-10-2024 om 10:23:
[..]
Genoemde student heeft een mobieltje, probeert met Long-covidklachten zo goed en zo kwaad als het gaat goede cijfers te halen en ook de (her)tentamens en colleges op tijden in de avond bij te wonen. Als ze dan op 10 km van huis strand mag ze bellen om gehaald te worden. 10 km op krukken met een redelijk zware rugtas is niet te doen.
Je hebt helemaal gelijk, je hoeft jezelf voor niemand te verantwoorden als jij je kind met liefde midden in de nacht ergens gaat ophalen!
Precies hetzelfde gebeurt hier ook, geen long COVID klachten, maar wel een kind dat wat extra zorg nodig heeft.
MamaE schreef op 11-10-2024 om 10:36:
[..]
Ook zonder long-covid en krukken...als mijn kind 10 km van huis zou stranden zou ik haar echt liever ophalen dan dat ze buiten moet slapen of kilometers langs verlaten wegen in het donker naar huis moet lopen.
En vroeger waren er misschien geen mobieltjes, maar als ik ergens had aangebeld en gevraagd of in naar huis mocht bellen, waren mijn ouders me ook komen halen.
Ik heb het ooit meegemaakt. In een telefooncel op het station kunnen bellen en mijn vader is mij komen halen. 18 km heen EN terug om 02.30. De buschauffeur van het nachtnet dat toen net reed tussen een paar plaatsen in de Randstad heeft me mee naar binnen genomen in de chauffeursruimte, kreeg ik warme thee terwijl ik op mijn vader wachtte. Hij vond zo'n meisje alleen buiten niet veilig. Was reuze gezellig met 6 chauffeurs in een kantine met tl- buizen aan het plafond en grote ramen. Dat leek mij ook wel redelijk veilig.
Om weer even terug te komen bij de openingspost: TO: als jij het niet oké vindt, heb je dit wel eens met je man besproken?
Mevrouw75 schreef op 11-10-2024 om 08:07:
[..]
En de opmerkingen: vrouwen trekken teveel naar zich toe of moeten niet zo pietje precies zijn, of zo veeleisend; ik krijg daar i tussen een punthoofd van. Ik woon dus al jaren in een huis waar maar 1x in de maand gestofzuigd wordt (terwijl de afspraak was: 1x per week). Dan ben ik dus verre van pietje precies, veeleisend of veel naar me toetrekkend.
Niet elke opmerking van wat iemand meemaakt hoef je je persoonlijk aan te trekken, iedere situatie is weer anders. Als bij jullie de afspraak is dat hij het stofzuigen 1x per week voor zijn rekening neemt en hij doet het vervolgens maar 1x per maand, dan komt hij de afspraak niet na en dan is het logisch dat je je ergert. Geeft hij ook aan waarom hij het niet doet? Is het een chaoot die het vergeet, vindt hij het niet nodig, vindt hij het niet eerlijk dat hij altijd moet stofzuigen, is het in overleg gegaan of niet? Is hij altijd zo geweest of is het een patroon wat ontstaan is. Dat laatste kan iets zijn om eens onder de loep te nemen; wat is de oorzaak en is er een oplossing?
Een vriendin van mij, ik noem haar even Suus, zegt altijd dat haar man weinig doet. En dat klopt ook wel. Maar waarom doet hij weinig omdat zij geen afspraken maakt / overlegt maar als een soort drill sergeant dingen oplegt en vervolgens ook nog eens en al commentaar heeft ( heeft ze niet door van zichzelf). Ik snap dan ook wel dat hij denkt, zoek het even lekker uit. Zij zitten in een patroon waarbij beiden nu stijfkoppig hun poot stijf houden en daar wordt het voor beiden niet leuker op.
Toen ik mijn oudste kreeg waren veel vriendinnen zwanger en dan zag je ook wel grote verschillen; sommige stellen gingen veel met elkaar in overleg van hoe gaan we dit doen en hoe regelen we dat en sommigen lieten alles op zijn beloop met veel onuitgesproken verwachtingen naar elkaar en juist bij die stellen was er dan vervolgens vaak heibel in de tent. Bij een stel had de man een hobby die 3 avonden per week was. De vrouw ging er blindelings vanuit dat hij daar wel mee zou stoppen als de baby er was, hij was dat niet van plan want hij deed die hobby al ruim 20 jaar dus voor hem niet meer dan logisch om ermee door te gaan maar wist ook niet dat zij die wens had omdat ze dat nooit hadden besproken.
Ik lees hier posts in dit topic van vrouwen die schrijven dat het niet eens bij hun man opkomt om bv mee te gaan naar de huisarts of te brengen naar een clubje. Los van dat het naar is om te lezen vraag ik me wel oprecht af, hebben mensen het nooit over dit soort zaken gehad voirdat er kinderen kwamen.
